mijn ex en ik hebben co ouderschap over ons 4 jarige zoontje. ma-di bij de ene ouder. woe-don-vrij bij de ander en de weekenden om en om. op zich een prima regeling en makkelijk vol te houden. nu is het zo dat mijn een ex een nieuwe baan heeft, dit betekend dat hij elke ochtend om 7u weg moet en mijn zoontje dan dus bij mij brengt (op de dagen dat hij eigenlijk bij zijn vader is). ik breng hem daarna naar school en hij word dan opgehaald door zn vader of oma. ik ben met deze afspraak helemaal niet blij. want dit betekend dat ik ook het eea heb moeten aanpassen op werk (later beginnen) maar het betekend ook dat ik met mijn nieuwe partner nooit eens een paar dagen weg kan omdat de kleine elke ochtend naar school gebracht moet worden. de VSO is pas vanaf half 8, dus dat heeft geen zin, mijn ex heeft verder niet echt hulp (oma wilt bv niet smorgens de kleine naar school brengen) week op week af hebben we ook geprobeerd maar dan nog word de kleine dan dus elke dag gebracht ook als is het 'niet mijn week'. iemand die advies heeft?
Geen ervaring met co-ouderschap, maar was je nog samen geweest dan had je hem toch ook elke ochtend naar school moeten brengen? Lijkt mij vooral dat jullie goed moeten blijven overleggen en communiceren. Ik ben ook een poos later begonnen omdat ik geen voorschoolse opvang had voor de kinderen, niet ideaal in de zorg, maar het was even niet anders. Momenteel neemt mijn man ouderschapsverlof op, kost ons dus iets op financiël gebied, maar het is wel voor iedereen rustiger. Dat zijn dus keuzes en afwegingen die je moet maken met kinderen. Wil jij een keer een weekend weg kan je toch in overleg gaan of hij eenmalig wat later kan beginnen bijv? Dat zijn ook geen situaties die wekelijks/maandelijks voorkomen lijkt mij.
ik snap wat je bedoeld, maar dat is het punt ook niet. waar het mij om gaat is dat we voor co ouderschap hebben gekozen dus 50/50. maar ik mij nu wel weer moet aanpassen aan hem. want dat word gewoon verwacht. ik probeer te bedenken hoe ik het het beste uit kan leggen.. het is heel logisch dat je zegt dan begint hij toch een keer later, maar dat is geen optie. misschien leg ik het zo beter uit, mijn ex heeft een andere baan dus er word verwacht dat ik daarop ook alles aan pas omdat het hem beter past. het probleem is zeker niet het weg brengen naar school, maar het gemak hoe er dan gedacht word. tevens verwacht hij ook dat ik maar gewoon minder ga werken want ik ben nou eenmaal de moeder.
Dan zit het probleem denk ik meer in de communicatie en de verwachtingen naar elkaar toe denk ik? Kan je dit gesprek met hem aangaan? Of anders met een mediator oid?
ja die is inmiddels weer ingeschakeld. maar communiceren is erg lastig. als het niet naar zijn zin gaat krijg ik wel een lading appjes over me heen waarin hij me voor alles en nog wat uitmaakt.
Het is natuurlijk super makkelijk om het jouw probleem te maken. Snap wel dat hij dat probeert, maar snap ook dat jij daar niet in mee wil gaan. En onwijs naar dat hij iets bedenkt en jij de shit over je heen krijgt. Zou er vrij strak in gaan zitten: 50/50 is 50/50. En als hij dat opnieuw wil verdelen dan ook kijken naar een nieuwe alimentatie regeling. Want jij loopt nu inkomsten mis door zijn nieuwe baan. Dat slaat natuurlijk echt alles. Dat hij geen vangnet/netwerk heeft om iets zelf op te lossen, is echt zijn probleem. Hij kende de gemaakte afspraken toen hij ging solliciteren. Leuk dat hij een nieuwe baan heeft, maar jullie zijn niet meer samen. Je profiteert nergens van maar betaald wel de rekening
En als jij nu gewoon zegt;’Dan kan ik niet.’ ? Het zijn zijn dagen, hij moet iets regelen, niet jij. En als jij ervoor kíest wel te kunnen, dan is dat ook goed, maar nu word je min of meer gedwongen en hebt ook moeten regelen dat je later kan beginnen etc. Misschien kun je bv aangeven dat jij vanaf 1 november (ik zeg maar wat) eerder gaat beginnen met werk en dus niet om 7 uur kan opvangen en naar school kan brengen op die dagen. Weekendjes weg etc zou ik wel zoveel mogelijk plannen in de weekenden dat jouw zoon bij zijn vader is, dus ook dat omgekeerd niet ‘zijn probleem’ maken. Als co-ouderschap goed loopt, kun je bv eens afwijken van het plan als jij een weekendje eeg wil of hij, maar voor nu zou ik echt strikt die 50/50 vasthouden.
Lastige situatie! Deels wel herkenbaar, in het begin moest mijn ex ook wennen aan dat hij situaties echt zelf op te lossen had als de kinderen bij hem waren. Incidenteel en in overleg hielpen we elkaar echt wel op momenten dat de ene ouder om welke reden dan ook niet voor de kinderen kon zorgen. Ik heb ook duidelijk gezegd je dumpt de kinderen niet overal maar overlegt eerst met mij. Als ik niet kan zal hij zelf verder moeten zoeken naar een oplossing. Tsja, in jouw situatie is het nu structureel dat je zoon elke dag bij jou is of wordt gebracht. Maar dan is er toch geen sprake van een co ouderschap. Hij hoort op zijn dagen zelf de zorg voor zijn kind te regelen, evt vso oid idd, maar zelf regelen betekent niet dumpen bij moeder als het hem beter uitkomt. Zeker niet als het betekent dat jij jouw werktijden hierdoor moet aanpassen. Ik zou de bal bij hem terug leggen: Jij hebt een probleem om 7u s ochtends, dus jij moet een oplossing zoeken. Heeft hij geen oplossing, tsja dan is de omgangsregeling weer te bespreken met elkaar. Maak het eerst maar zijn probleem ipv dat jij het automatisch voor hem oplost. Jij mag zeker voor jezelf opkomen hierin en hoeft dit niet zomaar van je ex te slikken.
Is dit herkenbaar vanuit jullie relatie? Dan weet je misschien wel (weer) waarom de situatie nu is zoals hij is (niet meer samen zijn). Ik zou ook duidelijk zijn en voet bij stuk houden, afspraak is afspraak, die kan niet eenzijdig veranderd worden. Als de afspraak mbt co-ouderschap gewijzigd moet worden en je staat daar allebei achter, dan zou ik dat ook formeel zo regelen, wat een aantal hierboven al schrijven. Maar niet enkel van ‘dit is de afspraak, maar omdat het mij beter uitkomt moet jij je ten koste van alles aanpassen, hoe interesseert me niet’. Dan verval je ws in een oud patroon.
Daar had je ex toch over na moeten denken voordat hij die andere baan accepteerde? Nu los jij het voor hem op, tegen je zin in. Is dat misschien gebaseerd op oude rolpatronen in jullie relatie?
Hij gaat er vanuit dat jij het oplost, omdat je dat ook doet. Het is geheel zijn probleem hoe hij dat oplost. Vrienden van ons hebben dat heel stellig: opvang regelen op jouw dagen, zijn jouw probleem. Betekent dat er nu een margedag aankomt op de dag van moeder. Maar moeder heeft afspraken staan. Vader bemoeid zich er niet mee: haar dag, haar geregel. En? Ze regelt het gewoon. De vso stopte, hij had dus een probleem. Hij heeft gewoon met werk het geregeld. Ouderschapsverlof kan hij ook inzetten he als kind onder de 8 is. Of met ouders overleggen of zoon daar heen kan in de ochtend? Wij hebben ook wel eens hem opvangen en mee naar school genomen. Het is op zijn dagen niet jouw probleem. Jij moet het niet oplossen.
ja dat is ook precies het probleem. hij zegt letterlijk jij bent zijn moeder dus jij moet er voor hem zijn en maar minder gaan werken.
heb ik inderdaad ook al meer dan eens gedaan. maar de emmers stront die ik dan over mijn heen krijg daar ben ik zo zat van dat ik idd maar weer wat gaat bedenken om het te fixen.
dank je wel! vind dat idd wel heel erg lastig omdat ik na al die 10092838w confrontaties deze liever uit de weg ga en idd maar weer naar oplossingen ga zoeken
ja zijn moeder wilt hem dus niet opvangen smorgens 'is te vroeg' 'ik durf niet in het donker te rijden' (voor naar school brengen) 'ik ben al oud' etc allemaal smoesjes om maar niets te hoeven doen
Maar zij moet ook niks, toch? Als ze zou zeggen;’Ik wil het niet, een keertje in geval van nood ok, maar niet wekelijks.’ Is dat ook haar goed recht. Zij is ook niet verantwoordelijk voor zijn planning uiteindelijk… en jij ook niet!
daar heb je ook helemaal gelijk in. maar daardoor moet ik dus maar een andere oplossing gaan bedenken.
Dat is nu toch niet aan de orde? Ze zijn uit elkaar en er is een co-ouderschap. Wanneer je kiest voor co-ouderschap verdeel je de zorg voor de kinderen middels een bepaalde constructie. Daar is de alimentatie vervolgens ook op afgestemd. Juist bedoeld zodat je allebei je eigen leven kan indelen, los van elkaar, maar wel volgens afspraak de zorg van je kind(eren) verdeeld. Opvang regel je dan ieder voor zich. En uiteraard zal het in sommige situaties best harmonieus gaan en mensen elkaar willen en kunnen helpen. Wat er nu gebeurd is geen co-ouderschap. Vader laat moeder zijn opvangprobleem oplossen. Zoals al eerder geschreven hierboven, hij legt het voor je voeten en jij lost het wel op. Wellicht dat t zo binnen je relatie ook ging? Nu hoeft dat echt niet. Hij mag het uiteraard best vragen maar 'nee' is ook een antwoord. En ja, dan zal hij moeilijk gaan doen zo te horen, want zo lost hij het blijkbaar vaker op. Maak het niet jouw probleem. Wanneer hij ander werk heeft, met andere tijden zal hij zelf een oplossing moeten zoeken. Een gastouder, een student als oppas en anders zelf iets regelen met z'n werk. Dit moet jij nu immers ook.
Ik heb er geen ervaring mee, maar n.a.v. deze opmerking is mijn eerste ingave: incasseer die emmers stront maar even tijdelijk en laat vervolgens zien dat je niet over je heen laat lopen wat betreft de afspraken. De emmers worden dan vanzelf minder wanneer hij merkt dat jij sterker in je schoenen staat. Wanneer je alles voor hem blijft oplossen is dat voor hem de makkelijke weg en blijft hij met stront gooien als iets niet naar zijn zin is. Ziet hij in dat jij het niet accepteert en hij het zelf moet gaan regelen dan ziet hij wellicht ook een hele andere ex-vrouw tegenover zich staan dan wie je was tijdens jullie relatie. Doorbreek dat patroon!