@Maan14 dat is even flink schrikken! Moet een flinke aanval zijn geweest als ik het zo lees. Beterschap! --- Ik was boos gister. Stomme hormonen. Maar vroeg mn bed in gekropen... Maar goed, de papierbak is leeg, de container staat aan de straat en de vaatwasser is uitgeruimd. Wie het heeft gedaan? Ik was het niet.
Hij mocht gelukkig lekker mee naar huis, wel met medicatie voor het geval dat hij weer een aanval krijg. Het zou de aankomende nachten nog terug kunnen komen gaven ze aan.
Ken het (helaas) meest irritante is rokende mensen die dan hun hand (met sigaret) naar beneden laten hangen zodat die sigaret bij mij op gezicht hoogte is en dan even aftikken (en ik dus onder de as zit). Of wanneer het druk is en ik dus alleen maar konten zie. Op terrassen waar gevraagd wordt aan mijn man of ik ook iets te drinken wil. Hoe vaak ik wel niet buiten in mijn rolstoel sta te wachten bij een winkel omdat man en kinderen er graag willen kijken maar ik met rolstoel niet naar binnen kan (ik zeg altijd ga maar zodat hun in ieder geval nog kunnen kijken). Tassen die in je gezicht slingeren, deuren die je niet open krijgt, gehandicapten toiletten die alleen via een trap bereikbaar zijn. Maar ook het openbaar vervoer is slecht bereikbaar voor minder validen. En inderdaad mensen die denken dat ze je zo even aan de kant kunnen zetten omdat ze erbij willen. Daarom zet ik altijd de remmen op de rolstoel als ik ergens sta, of ga heel hard roepen STRANGER DANGER als iemand toch probeert mij te verplaatsen in mijn rolstoel.
Oh die aanvallen zijn zo eng. Ooit met een oppaskindje gehad die s' avonds zo'n aanval had Meteen de stappen van de ouders opgevolgd (ouders bellen en met kind in de badkamer zitten en de douche op de heetste stand laten lopen zodat er flink wat stoom in de badkamer komt. Pffff weet nog hoe angstig ik het vond (was net 15 en toevallig net die avond dat de ouders op een uur rijden afstand waren). Hopelijk voelt je kleintje zich al wat beter en blijven de aanvallen weg
Wat lief dat je het vraagt, je merkt dat de meds uit werken dus hij is sinds vanochtend weer flink hees & je hoort hem wel ademen. Maar nog wel beperkt te houden. Kan hem evt zelf ook vernevelen met zout dat heeft hij vanuit het Sophia voor zijn tracheamalacie. Maar tot nu toe niet nodig. Ik probeer de anderen Medicatie zo lang mogelijk te rekken want de arts gaf aan dat het waarschijnlijk vanacht weer terug zou komen. @pluk dat is inderdaad het beste wat je kan doen, toen de ambulance kwam zat hij in een warme douche met alles verder potdicht.
Dat lijkt me doodeng idd. Ik heb er gelukkig 0 ervaring mee en moest google vragen wat het precies is.
Ik heb nog niet alles gelezen, dus misschien is mijn reactie wat te voorbarig. Maar bestaat er geen sondevoeding/vochtinfuus voor dieren? Het is een rare vergelijking misschien maar in mijn HG zwangerschappen kon ik op gegeven moment ook pas weer wat verdragen na een vochtinfuus. Ik kan me voorstellen dat dat bij dieren ook zo kan zijn dat alles te zwaar valt op een leeg maagje. In ieder geval, ik hoop dat jullie kitten er goed uit mag komen. ❤️
Of tegen je man praten ipv tegen jezelf: ik zit in een rolstoel, ik ben niet in vegetatieve toestand! Verwachten dat mijn man gaat pinnen ipv ik. En even opstaan uit de rolstoel was ja jemig, ik heb lang in de rolstoel gezeten de afgelopen jaren. Maar ik kon wel stukjes lopen.... Of naar een restaurant willen en niet naar de wc kunnen want... hallo trappen We niet altijd een fijn rolstoelvriendelijk land. Dierentuin vond ik de beste ervaring. En de lokale snackbar, hij praat altijd tegen de mensen in de rolstoel. Ook tegen de man die spastisch is en een mentale beperking heeft en een begeleider omdat hij niet kan praten. En zelfs als de begeleider praat, praat de snackbar man tégen hem. Dat zie je te weinig.
Ik heb ooit als 15 jarige een kroepaanval van een oppas kindje meegemaakt. En die ouders hadden mij daar niet op voorbereid Ik dacht echt dat dat meisje doodging op mijn schoot. Ik had geen telefoonnummer van de ouders. Ik heb toen mijn moeder gebeld, maar voor zij er was kwam de vader al thuis. Zonder iets te zeggen pakte hij het kind van mijn schoot en nam het mee naar de badkamer om te stomen. Zat ik daar in mijn eentje na te shaken @Maan14, wat fijn dat je kleintje weer thuis is en ik hoop dat er geen nieuwe aanvallen meer komen.
Dat is ook niet fijn. Dit waren kennissen van mijn ouders. Oudste had ADHD en de jongste dus Pseudokroep en schijnbaar was ik de enige oppas waarbij dit alles wel goed ging en waarbij ze af en toe (denk 3 tot 4 x per jaar) wel een avondje weg durfden . Wel leuk om te zien dat het nu beiden hele leuke volwassenen zijn met (ondertussen) eigen kinderen.
Mijn dochter heeft eens tegen me gezegd "ze praten of ik dom ben", ze was toen 7, bijna 8 jaar. Nu antwoordt ze wel eens "ik ben niet dom hoor" als iemand op een babytoontje tegen haar praat, gelukkig nog met een lieve lach erbij, kan me voorstellen dat zo'n opmerking wat anders kan overkomen als ze een jaar of 15 is. Kinderen vragen toch wat sneller aan haar waarom ze in een rolstoel zit, wat er met haar benen is of waarom ze niet kan lopen. Ik doe in winkels, bieb, etc. vaak haar handvat naar beneden waardoor de neiging wat minder is om haar te duwen. Van mij mag ze zelf kijken, doet onze dochter van 7 ook, dus waarom die van 9 niet, maar gebeurde zo vaak dat iemand haar ergens naar toe had geduwd waar ze helemaal niet heen wilde (en had ik weer een kind helemaal overstuur).
Ik heb mijn destijds 4 jarige moeten leren dat je niet zomaar de rolstoel van iemand mag verplaatsen. Hij dacht het andere kind wel even aan de kant te kunnen duwen.... Nee, dus. Ik heb tot nu toe eigenlijk altijd gedacht dat het de combinatie autisme plus onervarenheid was dat hem tot deze actie deed overgaan. Blijkbaar niet, lees ik hier
Wat sneu voor je dochter Ja bizar he dat mensen duwen! Of iemand met een stok ongevraagd een arm geven om te helpen oversteken. Voelt super onveilig. Moeder van klasgenoot loopt met een blindenstok en werd wel eens ongevraagd geholpen met oversteken. En dat hoorde ik van meer blinden (heb een project gedaan). Dat is niet behulpzaam maar gewoon gevaarlijk en super angstig als je mensen 'ontvoerd' op die manier. Zoon nr2 is ook een kijker, gaat t liefst direct voor iemand staan en dan alles hardop afvragen Ik heb laatst maar gezegd; omdat die meneer veel te cool is om net zoals wij te lopen, hij heeft een super rolstoel verdiend! (Ik ga hem ook niet sssshhh zeggen. Ze zijn geen paria die je maar stil moet zwijgen. Hoe normaler je ermee omgaat, des te groter de kans is dat mijn kind geen rolstoelduwer gaat worden)