Wat een goed nieuws. Iig op de goede plek. En dat hartje dat komt wel. Het liefst wil je dat zien of horen maar is heel normaal dat dat pas op de 7/8 weken echo is. Lekker genieten nu.
Wat een ellende weer. Steeds die hoop en dan weer de teleurstelling. Dat kost je meer energie dan het traject zelf. Nu even zwaar klote. Laat het even bezinken. Ik weet hoe je je nu voelt. Maar je hebt poging 1 doorstaan en dit gaat jullie vast nog een keer lukken. Het gaat uiteindelijk goed komen.
Hier komt de eisprong in de buurt. Had gedacht vandaag maar zal morgen zijn. Morgen dag 16 van mijn cyclus. Eisprong altijd tussen dag 14 en 17. Het stijgt vaak in een dag van 0,60 ineens naar 1,50. Mooi op tijd want vrijdag moet mijn vriend een weekendje weg
Lief! Ik ben ook heel erg blij dat de zwangerschap in de baarmoeder zit. Dat is echt een grote stap voor mij. Bij de foute zwangerschappen altijd een lege baarmoeder. Toch zit de angst er nog omdat het hartje nog niet te zien was. Emotioneel ben ik gebroken. Ik vind dit afwachten nog erger dan de gewone wachtweken. Ik probeer ademhalingsoefeningen te doen en ga maandag gelukkig weer naar mijn eigen psycholoog. Er is weer een stapje gezet.
Ik snap die spanning. Maar als je vanalles hebt meegemaakt dan zit een zorgeloze zwangerschap er niet meer in. Om me heen zie ik zoveel mensen zwanger de eerste keer. Die hebben helemaal geen weet van wat er allemaal mis kan gaan. Gaan gewoon met 7 maanden nog op vakantie. Maken zich totaal geen zorgen om een miskraam. En jij bent nu zo gespannen maar de kans dat het allemaal goed gaat is net zo groot als bij alle dames met een zorgeloze zwangerschap. Fijn dat je weer met je psycholoog kunt praten. En ik hoop voor je dat de dagen voorbij vliegen. Als je de volgende echo hebt gehad en daarna de 10 en 13 weken dan zul je vast je rust gaan vinden.
Hier bang dat ik de piek ga missen. Ik test morgen gewoon paar keer. Mijn vriend zegt maak je niet zo gek, we werken beide thuis, zodra je een piek hebt nemen we gewoon samen wat langer pauze. Die mannen zijn zo makkelijk.
Ik voel de spanning met je mee (heb een fiks trauma door zwangerschap en bevalling, ik voel het letterlijk in mijn buik nu voor je). Ik had je zo dat kloppend hartje nu al gegund om de spanning eraf te hebben. Ik blijf je volgen.
Oh shit zeg, dat wil je natuurlijk niet nu al zien. Heb je al een testje gedaan? Het is zo moeilijk om jezelf steeds weer op te rapen he, alsof je iedere keer in meer stukjes breekt. Sterkte en ik hoop dat je tòch een positieve test in handen zult hebben.
Ik kan me niet voorstellen hoe veel spanning jij nu moet hebben. Wat goed dat je je laat begeleiden. Elk stapje is er weer eentje! Volgende echo een prachtig kloppend hartje ❤️
He fck, verdrietig meid Heb je snel een evaluatie van deze eerste ronde? Kan me voorstellen dat je veel vragen hebt nu. Hier gaat het heel langzaam steeds een beetje beter. Vreselijk duizelig, maar dat is logisch na zoveel bloedverlies. Ben bij de twee operaties 1,5 liter (een kwart van al mn bloed) verloren, nog net geen bloedtransfusie nodig omdat er tijd tussen zat, maar het is een behoorlijke aanslag op je lijf. Ik heb het nu vooral mentaal erg moeilijk. Ben steeds bang dat ik weer een bloeding heb, bang dat ik doodga. Heel stom en heel moeilijk om die gedachten weg te duwen. Heeft tijd nodig denk ik. En natuurlijk heel verdrietig dat ze een embryo met een hartje hebben weggehaald. Als een abortus, zonder dat je het wilt. Maar ja, anders liep het fataal af. Dat probeer ik mezelf steeds weer te vertellen. Dit was gewoon de enige manier. Voor iedereen.
Man wat super heftig moet dat zijn, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Dat het dan met een embryo zo moet lopen ook. Doe rustig aan en wees lief voor jezelf! Hebben jullie vanuit het ziekenhuis de optie voor psychische begeleiding? Ik heb net de kliniek gemaild dus eens kijken wat ze uit het MDO te vertellen hebben, hopelijk bellen ze binnenkort.
Wat ontzettend rot, al die energie en hoop, en dan uiteindelijk dit als resultaat. Ik kan me voorstellen dat je er even helemaal doorheen zit. Heb je rust om even verdrietig te zijn?
Ja, gelukkig wel. Ik laat het er ook maar gewoon even zijn, gisteren ook al even een kussen een opdonder gegeven. Baal alleen wel van die ellendige emotie-hoofdpijn, maar goed, gelukkig is er paracetamol Ik duim in elk geval hard door voor jou!
Word ik net gebeld door de verpleegkundige om nog niet te stoppen met de Prolutex injecties omdat het nog geen 100% duidelijke menstruatie start is en ik eigenlijk maandag (dag 18) pas betrouwbaar mag testen. Bagger dit. Lijkt me echt heel vergezocht dat je op dag 12 na punctie een omowitte test kunt hebben met al drie dagen in meer of mindere mate bloedverlies en dat het dan toch niet klopt Voelt vooral alleen maar heel erg cru.
Bah wat klote! Idd erg cru, maarja, er zal vast die ene paar procent zijn die wel zwanger blijkt dus moeten ze je dit adviseren.. maar kan me voorstellen dat jij nu gewoon wil stoppen en even boos/verdrietig wil zijn.. sterkte en knuffel!
@Patty86 late reactie van mijn kant maar wat fijn dat je een relatief goede echo had! Natuurlijk had je graag dat hartje ook gezien maar het was ook wel erg vroeg.. We gaan gewoon voor een prachtig hartje volgende week. Op mijn verjaardag mag je, dat moet toch wat goeds brengen
Pfff dikke knuffel voor jou! Ik kan me niet voorstellen waar jij nu doorheen moet, wat moet dat onmogelijk moeilijk voelen om een zich ontwikkelende embryo weg te laten halen, al weet je dat het geen kans op leven heeft.. ik denk aan je!