Ik werk 18 uur, 2 hele dagen en een halve. Ik ben deels afgekeurd vanwege een erfelijke oogaandoening, heel veel meer dan dat krijg ik last van (oog)migraines. Verder vind ik het ook wel prima, ik draai in mijn eentje mijn huishouden en de zorg voor mijn zoontje. Naast nog een paard, een relatie, zwemles van zoon, hobby van zoon, het is soms echt wel onwijs puzzelen om alles evenveel aandacht te kunnen geven en ook aan mezelf te denken.
In ons geval heel simpel. Mijn man kan zijn functie niet in minder uur uitvoeren en als ik fulltime zou werken kom ik nog niet eens een kleine beetje in de buurt van de helft van zijn inkomen. We zouden er alleen maar een hoop extra stress van krijgen en het is minder prettig voor onze kinderen. Altijd maar alleen thuis zijn. Daarnaast vind ik het heerlijk om vaak thuis te zijn en inmiddels zijn de kinderen pubers en heb je weer hele andere zorgen. Ik vind het fijn dat er in ieder geval één stabiele factor is voor huiswerk, ortho afspraken en begeleiding. Toen de kids klein waren hadden we een hele andere verdeling qua werkuren en inkomen, dit is zo gegroeid door de kansen die mijn man kreeg en ik niet kreeg.
Man en ik werken beide 34 uur (ieder 4 dgn). Taken thuis verdelen we eerlijk. Ik verdien het meeste en mijn man zou het prima vinden als ik meer ga werken en hij minder. Maar ik vind de verdeling zo prima. Wij overwegen beide om minder te gaan werken omdat we het financieel niet nodig hebben. Of we gaan al heel vroeg met pensioen.
Mijn kinderen gaan niet naar huis als ik thuis werk, daar hebben we gewoon opvang voor geregeld. Wel scheelt de reistijd heel veel en er kan een wasje aangezet worden, maar dat laatste maakt niet het verschil. Reistijd is voor mij het grootste voordeel.
Nou mijn partner vind/vond carrière maken wel belangrijk en ik niet. Dus hij verdient veel meer dan ik. Daarnaast kan ik het gewoon beter dan hij, dingen thuis regelen. Ik heb dat meer van nature. Hij moet daar veel meer moeite voor doen en hij vind het daarom ook minder leuk. Beetje zoals je Frans moet leren als je meer bèta-georiënteerd bent zeg maar. Dus we zoeken voor ons de meest makkelijke weg en gelukkig hebben we allebei talenten op een ander vlak. Hij werkt overigens 36 uur en ik 20. Allebei verdeeld over 4 dagen
Volgens mijn contract werk ik 32 uur, maar sinds de geboorte van peuter heb ik ook OSV opgenomen. Eerst een dag, toen 4 uur en laatste periode 2 uur per week. Momenteel heb ik nog verlof en werk ik dus niet. Ik begin straks met 3 dagen van 8 uur en dan komt later de 4e dag er in principe bij, maar wie weet of ik daar ook nog wat onbetaald OSV bij opneem. Ik werk dan 2 dagen thuis en 2 op kantoor. De jongens gaan op donderdag en vrijdag naar bso/kdv. Ons meisje in het nieuwe jaar ook, zodra er plek is. Mijn man werkt ook 32 uur en had regelmatig de donderdag vanaf 15.00 vrij om oudste naar zwemles te brengen. Hij haalde die uren dan waar nodig later in.
Voor mij persoonlijk (ik werk niet), is dat, omdat ik dat wil. Sinds kinds af aan heb ik maar 1 ding willen worden en dat is moeder. Dat ik nu ook nog eens thuis kan zijn is voor mij kers op de taart. Wij hebben dat overigens wel anders gedaan, beiden 4 dagen, ik 3 dagen, hij 5 etc. Dit bevalt ons beiden het beste. Man daarentegen vindt zijn carrière belangrijk, die ambitie heb ik niet en ook nooit gehad. Buiten dat denk ik dat je op een zwangerschapspagina het niet heel raar hoeft te vinden, ik denk dat het aantal niet carrière moeders hier sowieso een stukje hoger ligt dan gemiddeld. Toevoeging: waarom vraag je je dat eigenlijk af? Ik vraag mijzelf eigenlijk nooit af waarom anderen bepaalde keuzes maken, waarom sommige moeders bijvoorbeeld fulltime werken? Niet mijn leven, niet mijn zaken.
Haha precies wat ik net typte. Zo ingewikkeld is het niet. Net wat iemand belangrijker acht en wat bij iemand past.
Man is 10 jaar ouder, zit richting het einde van zijn carrière dus hij verdient behoorlijk. Ik heb op een paar jaar toen ik net afgestudeerd was nooit gewerkt. Ben daarna verder gaan studeren en voor de kinderen gaan zorgen. Daar zit 9 jaar leeftijdsverschil tussen dus ben ik voorlopig nog niet mee klaar. Ik zie er het nut niet van in een baantje te zoeken waarbij ik een habbekrats verdien terwijl hier thuis het hele kaartenhuis dan in stort. Zou fysiek ook niet kunnen en ik vind natuurlijk nooit iets goedbetaalds zonder cv op mijn leeftijd. Maar dat hoeft ook niet. Bovendien vinden wij deze verdeling prima, man zou gek worden als ie moest ruilen. Bovendien besta je niet om te werken maar werk je om te leven. Zolang dat kan is meer werken totaal overbodig. Kwestie van (financiële) prioriteiten stellen.
In het kader van vrouwen gelijke kansen, gelijk verdienen etc. Het viel me hier dus gewoon op dat blijkbaar merendeel toch minder werkt en minder verdient dan de man. Dus ik vraag me dan af hoe komt dat uit interesse en niet oordelend. Ik zou bijv niet echt niet niet kunnen werken wordt ik geen leukere moeder van. Ik moet m’n uitdaging ook nog ergens anders uithalen, dat heb ik weer nodig. Dus vandaar ook de vraag goh waarom die keuzes. Maar ik zie ook vooral voorbij komen maar ik verdien minder.
Zo ben ik ook groot gebracht om het zo te zeggen. Mijn moeder was kostwinnaar zoals ze dat dan zo leuk kunnen zeggen en m’n vader was thuis omdat hij volledig was afgekeurd vanaf dat ik 9 was. Wellicht heb ik daar ook weer van mee gekregen wat vrouwen kunnen mannen ook en andersom.
Mijn moeder heeft altijd meer gewerkt dan mijn vader en altijd meer verdiend. Mijn vader werkte wel altijd, maar was wel vaker thuis bij ons. Het eerste wat mijn moeder zei toen ik stopte met werken was " groot gelijk". Ik zeg ook nergens dat mannen niet hetzelfde kunnen. Dit wordt weer zo'n zinloze thuisblijf/werkende moeder discussie, waarbij straks iedereen beledigd is. Laten we vooral blij zijn dat vrouwen tegenwoordig de keuze hebben en respecteer ieders keuze daarin.
ik reageer op jou, en op @Siepie85 mijn man werkt idd ook Fulltime, ik parttime, mijn man is 6 jaar ouder en had toen wij kinderen kregen al een uitgebreidere en beter betaalde baan/carriere, als je dan kijkt wat we beide in het laatje inbrachten en wat voor ons daardoor het beste financieel was was dat dat ik minder ging werken. zo kwamen we daarop uit. ook qua cariere ambitie etc. met de komst van een kind komen veel nieuwe kosten met zich mee. ook hebben wij al vrij "jong"voor deze tijd kinderen gekregen, ik was 26 mijn man 32. ik werkte toen 5 jaar, mijn man al 10 jaar. als ik 32 was geweest bij mijn eerste kind was dit misschien ook heel anders geweest...dan had ik misschien ook een grotere carierre gehad, andere baan etc. doordat ik minder werk en in het huishouden meer doe, heeft mijn man als hij thuiskomt ook echt tijd voor de kinderen. als we beide Full time zouden werken, zouden die huishoudelijke taken ook meer op ons beide schouders vallen, waardoor we beide minder tijd voor de kinderen hebben.
Ik heb een contract van 4 dagen, maar ik heb een halve dag ouderschapsverlof en werk 3,5 dagen in het VO. Omgerekend ben ik 28 uur aanwezig op de werkvloer. Daarnaast hebben we geregeld extra dingen in de avond en moet er ook nog het e.e.a. worden voorbereid, dus in de praktijk is het gemiddeld wel 32 uur per week ongeveer.
Ik verdien meer dan mijn man en we werken ook even veel. Toch doe ik eigenlijk wel wat meer thuis. Mijn man doet veel met de kinderen maar ik ben de “organisator en de onthouder” van alles. Mijn man is daar enorm slecht in. Ik baal daar vaak van want daarom is mijn load wel hoger. Met name de mental omdat mijn man best dingen wil doen als ik het als taak geef. Maar ja, dat wil juist niet. Voor mij zou het dus wellicht beter zijn als ik 3 dagen werk qua load maar ja, ik wil geen 3 dagen werken ik wil gewoon dat hij meer daarin doet. Maar ik kan hem natuurlijk ook niet veranderen en dat wil ik ook niet. Beetje een grijs gebied geworden dus haha
Zowel mijn man als ik kan thuis meer gedaan krijgen dan op kantoor (ook als de kids thuis zijn) Ik doe 1 of 2 dagen per week de clienten planning voor de thuiszorg. Als ik dit op kantoor doe komt er om de haverklap iemand wat vragen of gezellig kletsen omdat we elkaar dan allang niet gezien hebben. Thuis gebeurd dit niet dan wordt ik alleen gebeld als het echt nodig is waardoor ik heerlijk door kan werken. Voor mijn man precies hetzelfde thuis is er veel minder afleiding