Hey Asil, Kort hebben wij in een topic gereageerd op elkaar, maar wilde je zeggen dat wij daar veel aan gehad hebben. Wat een rot nieuws. Van ons heel veel liefde en geluk toegewenst. ❤
Lieve asil, Hier ook een stille volger. Wat had ik gehoopt op een ander bericht. Heel veel sterkte met dit een plekje geven!! Knuffel
Ook ik kwam je vaak tegen en volgde stiekem je verhaal. Wat een oneerlijk einde van jullie lange, dappere strijd! Veel sterkte! ❤
Ik vroeg me steeds af hoe het met je ging en ben even gaan speuren. En hier is het bericht dan... Wat ben jij een sterke vrouw! Het leven hier op aarde is niet makkelijk voor jou, je hebt een zwaar pad behandeld, waar nu een einde aan is gekomen. De moeilijke momenten zullen vast aanwezig blijven, maar wat krachtig van je dat je zegt opgelucht te zijn. Ken je het boek sprookje van de dood? Het is wat kinderlijk geschreven, maar het heeft mij geholpen wat 'lichter' naar dingen te kunnen kijken en het wat meer te kunnen begrijpen vanuit een ander perspectief. Ik wilde dit met je delen, voel voor jezelf of je er wat mee kan of niet. Ik wens je het allerbeste toe!
Late reactie door vervelende omstandigheden hier, maar ik lees dit nu pas omdat ik wilde weten hoe het met je is en je onderschrift las. Wat intens verdrietig Lisa... Zoveel bewondering voor jou @Asil Kippenvel van je berichtje, wat is het leven toch hard, keihard. Jullie waren een aantal keren zó dichtbij. Dit zou gewoon niet mogen. Je hebt er helemaal niets aan, maar weet dat er aan je gedacht wordt ❤️ Hoe ben je er nu onder?
Het gaat bovenverwachting goed eerlijk gezegd. En ik vaar maar mee. Als het komt, komt het en als dat niet zo is ook goed ♥
Oh nee, wat erg Asil! Onze paden hebben elkaar hier op het forum af en toe gekruist, maar ik ben niet meer echt actief. Toch log ik nog heel soms in en las laatst over je aanstaande poging. Nu weer even ingelogd en zie dit topic. Hè verdomme, wat oneerlijk! Het was je zó gegund! Zeker omdat je voor velen hier een grote bron van kennis en goede steun was/bent en daar ben ik je ook heel dankbaar voor. Ik hoop dat je dit over een tijdje een plekje kan geven. Heel veel sterkte en liefs!
Eerlijk is eerlijk, van de week had ik wel een momentje. We gingen uiteten bij een all you can eat, ze hadden een rad waar je aan mocht draaien en dan kon je een prijs winnen. Van alles wat er op dat ding stond, wonnen wij, "volgende keer kinderen gratis". Dat was echt een moeilijk moment, want tja, die hebben we niet. Wat ik ook antwoordde. Mijn schoonouders waren erbij geen van 3 (inclusief mijn vriend) begreep de lading niet van dit moment. De manager bood een fles wijn aan maar ik drink geen rode en mijn schoonvader zei doodleuk "nee hoor geef die bon maar, is handig voor ons nichtje met kinderen". Heb mijn tranen weg staan slikken onderweg naar de tafel. Tuurlijk werden we niet gespaard met 1 ding. Stond naast een stel bij de grill met mijn schoonvader en de man in kwestie keek de hele tijd naar mijn schoonvader tot hij hem herkende. Mijn schoonvader zei "joh wat leuk, hoe gaat het met je?" waarop hij een stap naar achter deed en de dikke buik van zijn vrouw te zien werd. Maar dat was niet genoeg, hij wreef haar gelukzalig over haar buik om te antwoorden "druk, en straks nog drukker want deze kan elk moment komen en ik heb nog een dochtertje". Ik kon het gewoon niet.. Ben weg gelopen. Om het tegen mijn vriend te zeggen, welke antwoord, ja schat zulke dingen zullen we vaker tegenkomen. Ik dacht echt "ja lul, dat snap ik ook wel maar het is pas 4 weken geleden, give me a fucking break!". Een zwangere in het wild is geen probleem, baby's, kinderen, geen probleem. Pas wanneer er de nadruk op gelegd word doet het zeer.
Omg wat een avond! Wanneer maak je überhaupt zoiets mee.. En dan dat antwoord van je vriend (had mijne kunnen zeggen, ook adhd, lieve schat maar soms zo ongevoelig) .. dan voel je je toch helemaal alleen? Gelukkig kun je het hier even van je af schrijven. Want dan is wel even nodig dan he Liefs!
Pff dat klinkt als een bizarre avond. Ik kan me voorstellen dat je je alleen voelde. mijn schoonzus heeft ook wel ook wel eens op een feest tegen mij geroepen toen we in het IVF traject zaten, en zij boos was op haar kinderen, dat we maar nooit kinderen moeten nemen in een vlaag van woede. Was ook op de hoogte van ons traject. Dat voelde echt als een schop in mn maag. Mensen hebben echt geen idee hoeveel pijn zoiets kan doen. Wees lief voor jezelf. <3
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen…je kunt pas echt weten hoe iets voelt als je het zelf meemaakt en zelfs dan beleeft iedereen het op de eigen manier.. Hoop wel dat je je vrij genoeg voelt om je hier te blijven uiten. Deze site zal je ongetwijfeld kennen, maar nog even als ‘reminder’, hopelijk heb je er iets aan: https://www.freya.nl/tag/kinderloos/ Wees lief voor jezelf…
Zoveel jaren al aan het vechten... en uiteindelijk met lege handen blijven staan. Wat een immens verdriet. Ik wens jou / jullie heel veel sterkte en kracht, maar bovenal veel liefde.
Wat ontzettend verdrietig. Dit soort dingen zijn zo naar en heftig. En zeker ook als je naasten de lading die het op dat moment voor je heeft, toch niet kunnen meevoelen of snappen. Alsnog en hele dikke knuffel.
Ik vind zelf het moeilijkst dat ik er het ene moment nul last van kan hebben dan ineens wel zit te huilen. Mijn vrouw heeft dat ook maar we lopen daar dan weer niet synchroon in . Afgelopen weekend waren we op kraamvisite en kwamen er vrienden met kleine kinderen op bezoek en dat is dan gewoon prima en kunnen we tegen elkaar zeggen: het is goed zo. Net luister ik gewoon wat muziek terwijl ik opstart met werken en ik hoor ineens de tekst: Sometimes I've been to crying for unborn children That might have made me complete Klaar, kan alleen nog maar janken. Maar dat komt dan zo 'ineens' .
❤️ Knap van jullie, dat jullie op kraamvisite gaan! Dat hoort natuurlijk ook bij een stukje verwerking