Wie herkent dit? Altijd speelt er wel iets. En meestal meerdere dingen tegelijk. Traject jongste. Het feit dat hij alweer maanden in ons bed slaapt (en ik op zolder) Gedoetjes met oudste. Hardnekkige blessure, naar school moeten brengen en halen, fysio (die gelukkig heeft gezegd dat hij weer mag fietsen. Slechte cijfers oudste, terwijl hij wel zijn best doet (moeite met leerwerk) Op oudergesprek horen dat hij en 2 vrienden een ander kind heeft gepest (zijn reactie: oh ik wist niet dat het zo overkwam, en heeft direct na het gesprek op eigen initiatief een app gestuurd met sorry) Eigen sores: Pijn in nek, last van Tietze, stijve gewrichten, fysio en osteopathie afspraken daarvoor Vaak moe en niet lekker. Drukte op werk. Man: Ook last van stressgerrlateerde klachten. Druk met werk. Zorgen om/voor zijn moeder. Huishouden gaat al maanden met de Franse slag en dat is te zien. En ik heb er gewoon geen zin meer in. Wil iedereen uit huis zetten en de hele week in mijn eentje hier wat aanklooien. Ben er wel klaar mee met dat hele gezinsleven. Drukte. Lawaai. Maar nu is man ook nog jarig vrijdag. En ik heb helemaal geen zin om dat te moeten vieren. En gezellig te moeten doen. (Heeft ook bijna niemand uitgenodigd, want geen zin in drukte)
Ja, heel herkenbaar. Inmiddels zit ik wel weer in een stijgende lijn, maar dit gevoel heb ik ook een behoorlijke tijd gehad. Alles stapelde op en het werd meer en meer. Ik heb de sociale dingen wel even op een wat lager pitje gezet, maar niet helemaal stopgezet. Het zorgde nl ook wel voor de nodige afleiding.
Hier ook herkenbaar. Zit nu met nek en schouders weer helemaal vast door stress. Soms lijkt het even goed te gaan en is het een periode rustig, maar ik sta altijd op alert, want het is meestal van korte duur...
Ik ben vandaag in huilen uitbarsten. Ik zag Lynette (desperate Housewives) voor mij die tekeer ging om daarna in de auto te stappen om er alleen vandoor te rijden en een paar uur zoek te zijn. Ik bleef en deed wat ik moest doen. Maar ik had er zo graag even vandoor gegaan. Even een time out. Ik begreep het karakter op dat moment even zo. Mocht het opluchten mag je mij een pb sturen.
Oh wat een herkenbaar gevoel. Constant het idee achter de feiten aan te rennen. Denk je dat er iets is wat je nu kan doen om wat rust te creëren? Misschien iemand inhuren die even je huis kan poetsen? Een paar dagen vrij om wat orde de scheppen in de chaos? Sterkte in iedergeval. Hopelijk snel wat meer rust in je hoofd.
Ja herkenbaar. Ik ben er soms zo klaar mee. Drukte op het werk, thuis altijd alles moeten fiksen en regelen en altijd maar moe, pijn in rug en een gejaagd gevoel. Het gaat wel op en af moet ik zeggen maar ik heb echt momenten dat ik denk: ik wil gewoon in m’n eentje off grid gaan wonen
Thanks dames. Niet fijn voor jullie dat je 't herkent. Maar wel fijn te lezen dat ik niet alleen ben T helpt al om hier even mijn frustratie te dumpen. Hier is het denk ik vooral overleven tot de kerstvakantie. Ik heb goede hoop dat we daarna wat meer rust gaan krijgen. Vanavond gaat goed. Man en oudste zijn naar PSV. En jongste is na zijn verhaal gewoon gaan slapen Heerlijk avondje rust dus nu
Dat is mijn in slaap-val-fantasie. Dan ga ik liggen bedenken hoe mijn hutje op de hei is ingericht. En dat ik er dan een moestuintje heb en kippen en een paar geiten of schapen. Want ik moet ook eten natuurlijk
Heel herkenbaar! Ontploft huis, zorgen om de kinderen en geen euro op de bankrekening... Ik vind het leven behoorlijk turbulent en verlang vaak terug naar weer even gewoon samen met mijn man in ons kleine huisje zonder verantwoordelijkheid.
Heel herkenbaar, voor dochterlief ondertussen al wekenlang 3 afspraken per week, gesprekken, behandelingen, therapie en het zal allemaal een lange adem nodig hebben maar ik ben moe. Amper vrienden over, eigen familie gelukkig wel betrokken, schoonfamilie boeit het niet en dan nog werk, huishouden en een zoon en man die aandacht behoeven. Doe mij maar een wereldreis van een jaar, lekker weg van alles en iedereen en even zonder zorgen, onzekerheid en machteloosheid.
Ik die wel "leuk". Maar dan bedoel ik. Dankje voor delen Pff @Mila2011 Ook financiële zorgen... geld maakt niet gelukkig. Maar geen geld kan wel behoorlijk ongelukkig, of op zijn minst stressvol maken. Sterkte @sabagirl Herkenbaar van amper vrienden over. Niet dat die vrienden je in de steek gelaten hebben. Maar ik heb gewoon geen tijd voor ze. En dan verwatert het snel. Gelukkig nog wel vrienden die het prima vinden om 1 keer per jaar of zo goed bij te praten.
Hier ook, veel herkenning. Al een jaar lang het één na het ander. Vaak helaas ook door problemen/keuzes van andere mensen die invloed hebben op ons. Durf gewoon niet meer te geloven dat er nog een periode van rust gaat komen in de nabije toekomst. Gelukkig zijn mijn man en ik een sterk team. Dat maakt alles minder zwaar. Hopelijk neemt de turbulentie wat af bij jullie binnenkort. Heel vermoeiend als er altijd wat is, helemaal als het een hoop tegelijk is steeds.
Ik riep gisteren: ik ga alleen op vakantie! Voor een jaar of 3 Ik moet altijd aan staan voor m’n gevoel. Herkenbaar dus en ik ben deze week echt ook in zo’n ‘staat’ dat ik de hele boel wil laten affikken . Sterkte en knuffel voor jou!
3 dagen portugal helpt ook. Die aan knop heeft geen uit functie geloof ik. Tijdelijke mute lukt soms net, maar dat is enkel omdat er iets zwaarwegender op dat moment je bezig houdt. Af en toe hier ook t plaatje van met piepende banden maken dat je wegkomt. En ben je weg wil je naar huis (huismus). Bij mij voornamelijk doordat de zoveelste planning t raam uit vliegt. Dat aspect drijft me echt tot waanzin soms. Neem je bewust vrij om x te gaan doen(in mijn geval veelal kluswerk of studie etc) , je hebt al vooruit gewerkt in en rond huis dat je handen daarvoor vrij zijn. Hoppa planning door t raam...AAAAARGH!!! En ik plan al heel weinig meer, zeker geen volle dag werk of meerdere dagen opeenvolgend en zelfs DAN kom je er niet doorheen. De ene verbouwd ff zn keuken (zelf) ik ben al blij als ik mn laminaat zn diepe reiniger + beschermlaag kan geven, bonuspunten als de kattenpootjes er niet doorheen gaan. (Dat klusje gaat gepaard met een woonkamer tetris want die coating moet doordrogen/uitharden)
@Mamafiets Heel herkenbaar, hier ook altijd wel iets en het is niet makkelijk. Vooral wanneer het je kinderen betreft want dat raakt je natuurlijk extra hard, en al die kleine dingen die er omheen ontstaan, fysiek, mentaal, financieel, het stapelt op en je emmertje loopt over. Heel normaal maar ontzettend frustrerend. Je energieniveau daalt, je huishouden blijft liggen - wat voor nog meer frustratie zorgt. Ik herken het zo goed en het is lastig om dat cirkeltje te doorbreken. Mijn lontje wordt er erg kort van, ook naar de kinderen toe en dat neem ik mezelf vaak kwalijk, maar het is zo'n cirkeltje waar je in zit en op het moment dat je dat beseft kan je die gaan doorbreken. Als jij het nodig hebt om je af te zonderen, stuur man en kinderen een dagje/weekendje weg zodat jij je rust kunt pakken. Ik vind het heerlijk als mijn vriend een dag naar zijn ouders gaat, dan kan ik tenminste in alle rust de dingen doen die ik wilde doen in huis bijvoorbeeld. Ze een weekend weg sturen lijkt me nog fijner maar dat zit er hier helaas niet in. Is een weekendje voor jezelf boeken een idee misschien?
Spijker op zijn kop @Nummer4 Weekendje weg gaat dit jaar niet meer lukken. We hebben wel een paar leuke dingen gepland staan. Avondjes theater met moeder en zus, met mij man en een concert met mijn moeder. Ook heel druk. Maar wel ontspannend. Huishouden blijft wel een dingetje. Ik vind dat lastig te combineren met beiden thuiswerken. Man ziet dat absoluut niet zitten. En als ik dat dan op zijn kantoordag regel dan heb ik geen vrije ochtend meer. Plus..... vind maar iemand daar heb ik nu ook de energie niet voor.
Dat heb ik in het verleden weleens gedaan. Paar dagen fietsvakantie. En dat is heerlijk. En ik ga ieder jaar met mijn moeder een weekendje weg. Daar kom ik ook altijd helemaal opgekikkerd van thuis. Afgelopen zomer zijn we ook gaan fietsen samen. Zo leuk Maarja... nu dus eerst overleven tot de kerstvakantie. Dan weekje vrij. Spanning loslaten. (Vooral jongste, sint, verjaardag, kerst cadeaus) Nog 1 keer een feestje met oud en nieuw. En dan rustig terug in het ritme. Tot de carnavalsvskantir. Dan gaan we een weekje naar hof van Saksen En misschien Wellicht Is voor die tijd de jongste ook echt zindelijk overdag. Dat zou zoveel schelen in kopzorgen en gesleep met reservekleding en het hele training gedoe. Daarna dient het volgende zich wel weer aan. Maar dat zien we dan wel weer
Wat vervelend dat meerdere zich zo voelen. Hier is het bij vlagen ook herkenbaar. De komende periode vind ik ook overleven van het ene naar het andere event. Langere termijn planning lukt me dan niet. Nu natuurlijk eerst sinterklaas, dan verjaardag nummer 3, week later m'n moeder en dan kerst en week later verjaardag zus. En voor alles moet wat geregeld worden. Ik lees wel weer wat humor in je posts terug @Mamafiets, gaat het ook weer wat beter nu?
Ik heb de app "clean my house" waarin ik per ruimte de basistaken heb gezet. Die kan je dan wekelijks of maandelijks of met ander interval naar voren laten komen. Zo kan ik dus ook zien dat ik al een jaar de ramen niet heb gewassen buitenom, want als je over je termijn heen gaat verschijnen er rode lettertjes. Werkt best wel motiverend en je hebt overzicht over wat je moet doen. Voor mij werkt het redelijk maar ik ben soms ook wel een uitsteller. Momenteel ben ik bijna bij, eindelijk, maar de afgelopen maanden heb ik echt enorm achter gelopen, deels ook door ziekte van de jongste en door de zwangerschapskwaaltjes. Het drukt je met de neus op de feiten wat gedaan moet worden. Ik had eerst een hele strakke wekelijkse planning maar heb in de loop van de tijd sommige dingen aangepast naar tweewekelijks of langer omdat het bijvoorbeeld echt niet elke week gedaan hoeft te worden. Inzicht of overzicht krijgen is ook al heel fijn. Verder hebben de kinderen ook wat taakjes waar ze zich uiteraard niet aan houden maar vooral de middelste wil graag meehelpen in het huishouden dus die helpt me regelmatig mee. Is ook oud genoeg om wat dingetjes te gaan leren en mij uit handen te gaan nemen. Een hulp in de huishouding heb ik hier vooralsnog afgehouden want ik ben overdag gewoon thuis. Vind dat dan weer heel lastig om aan toe te geven dat ik toch soms wel wat hulp kan gebruiken, maar je moet ook aan jezelf denken en het jezelf makkelijker maken.