Ik heb geen vraag, maar wel iets wat me opvalt in de Nederlandse cultuur. En meerdere Marokkanen om mij heen. En ik vind het iets moois. En dat is dat Nederlanders vaak zo dankbaar zijn voor kleine dingen. Nederlanders kunnen kleine gewone dingen heel groot laten lijken. En daar bedoel ik mee dingen als koffie drinken, een koekje, een snoepje, een frisse neus halen. Alles gaat altijd gepaard met het woordje lekker. Wil je een koekje? Ooooh heerlijk, lekker hoor! Even een lekker bakje koffie drinken, heerlijk!!! Heerlijk, een lekkere frisse neus halen. Of als je trakteert: oooooh wat lekker!!! Bij Marokkanen is dit niet zo.
-dat feliciteren van de hele kamer vind ik zelf als Nederlander ook enorm vervelend. Ik denk dat t een soort van ontstaan is uit wel alle mensen willen begroeten en een hand geven...maar dan niet echt weten wat je moet zeggen en er dan maar 'gefeliciteerd met die en die' van maken ofzo, echt geen idee! Ik doe het dus ook weleens (maar het liefste dus niet), omdat ik het gevoel krijg onbeleefd te zijn wanneer iedereen het doet behalve ik. Ik denk dat dit voor veel meer mensen zo voelt en je daardoor dit soort gekkigheid creëert. -ik heb de gordijnen open, ik vind het fijn om 'de wereld' in te kunnen kijken. Ik heb wel wat planten op de vensterbank staan en een plissé gordijnen halverwege om het geen etalage te laten zijn, dus je ziet niet echt veel hoor. Maar heb verder geen geheimen hoor . - ik draag uit gemak vaak sloffen binnen maar we lopen ook gewoon weleens op schoenen, we zijn dat gewoon gewend vanuit thuis. Bij mensen bij wie dit niet de gewoonte is, doen we ze uiteraard gewoon uit. Ik vind het alleen wel naar om te lezen dat mensen dit vies vinden. We vegen onze schoenen gewoon op de mat voor we naar binnen stappen, ik stofzuig en dweil, de vloeren zien niet vies en we zijn ook zo goed als nooit ziek. Ik zie er dus geen enkel probleem in.
Weet je wat ik wel eens doe? mijn schoonvader komt regelmatig langs, ik bied hem altijd koffie aan, ook als ik weet dat hij thuis net koffie op heeft, want vaste tijden. als ik gewoon zeg; wil je koffie? Zegt hij vrijwel altijd “nee”. Zeg ik; het is koud buiten, zal ik je een lekkere kop koffie maken zodat je even op kan warmen, of iets dergelijks, zegt hij: ja! Lekker! ik doe het soms ook echt bewust zo brengen, zodat hij even 10 min rust heeft.
Hier de gordijnen dicht, we hebben ook geen voortuin. schoenen uit binnen. Ook de vrienden van onze dochters doen dat nog altijd eigenlijk. Andere volwassenen niet. feliciteren snap ik ook nooit, rare gewoonte eigenlijk haha! Ik feliciteer altijd als ik binnenkom door te zeggen aan iedereen gefeliciteerd (en ik feliciteer natuurlijk de persoon zelf die jarig is)
Ik ben altijd gefascineerd door moslims. Omdat het zo ver afstaat van mijn eigen wereld en leven. Ik was een keer bij een collega moslim thuis op een etentje (heerlijk gegeten!) en ik zat alleen met de vrouwen en de mannen zaten in een andere ruimte. Ik werkte toen in het onderwijs, alleen maar vrouwen. En het was gezellig hoor in die kamer met de vrouwen, maar ik was na een dag werken ook wel klaar met het kippenhok Ik zou dat echt wel lastig vinden als dit altijd zo zou gaan in m’n leven. Dat je niet de vrijheid hebt om te zijn waar je wil. Bovendien waren die vrouwen druk bezig met huishouden en kinderen, terwijl sommigen van hun ook een dag gewerkt hadden. En die mannen deden helemaal niks! Ik had echt het gevoel 100 jr terug in de tijd te zijn. Hoe denken jullie hierover? En over emancipatie, gaat dit ooit komen denken jullie? Of vind je het ok zoals het nu gaat?
Is niet toegestaan in de islam. Als je zulke gevoelens hebt, dan hoor je dat voor je te houden en is dat een beproeving voor je.
Ik had ooit een email-penvriendin uit Iran. Openlijk homo of lesbisch zijn kan daar niet, maar het wordt daar dan gek genoeg wel geaccepteerd dat je een geslachtsverandering ondergaat. Dat is dan de manier waarop je toch een “normaal” leven kan leiden als je homo of lesbisch bent. Na Thailand is Iran het land met de meeste geslachtsveranderingsoperaties. Bijzonder he?
Bij ons gaat dit zo al vanaf kinds af aan, dus we vinden het normaal. Bij vrouwen kan je gewoon jezelf zijn en bij mannen niet. Als ik bij mijn opa en oma ben en er zijn alleen ooms aanwezig, dan zitten we wel allemaal samen. Wat betreft taakverdeling, als er bezoek is of grote groep mannen en vrouwen dan nemen de vrouwen vaak de taak van het koken op zich. De mannen bedienen zich zelf en ruimen ook zelf op. Binnen een huishouden zelf is er niet altijd een traditionele taakverdeling. Hangt van de persoon zelf af. Het is niet iets islamitisch ofzo.
bedankt voor je uitleg En als je met je eigen man alleen ben, voelt het dan ook alsof je jezelf kan zijn? Dus niet alleen fysiek (zonder hoofddoek) maar ook als persoon?
Wanneer er bij ons geen visite is of alleen (schoon)ouders bijvoorbeeld dan doet mijn man net zoveel als ik in het huishouden. Wanneer er bij ons veel visite is dan neem ik de huishouding op me, en krijg dan ook altijd wel hulp van andere vrouwen, dit gaat gewoon automatisch zo en is geen probleem, mannen en vrouwen zitten ook apart omdat je dan gewoon openlijk kan praten over zaken die je niet zo snel zal bespreken wanneer je wel samen zit
Qua taakverdeling is het zo dat het vanuit het geloof wordt aangeraden dat een man ook zijn steentje bijdraagt thuis. Cultureel ligt dat heel anders, maar ja, dat is dus weer het verschil tussen cultuur en geloof. Volgens mij is het bij niet-moslimvrouwen trouwens niet heel anders hoor. Ik bedoel, we zitten hier op ZP waar het merendeel van de vrouwen én werkt (zij het parttime) én niet moslim is, maar toch gaat het hier vaak over huishouden, koken, etc. Denk eerder dat het een illusie is dat dit bij het gemiddelde Nederlandse gezin helemaal "eerlijk" verdeeld is. Alleen wanneer dat bij moslims zo is, wordt het kennelijk gelinkt aan het geloof. Toen mijn man (veel) werkte deed hij niet ontzettend veel in huis, vond dat alleen maar logisch eigenlijk maar nu hij voornamelijk thuis is doet hij evenveel als ik, zoniet meer. En hij zorgt voor zijn ouders, enz. Er zullen vast ook wel mannen zijn die thuis niks doen natuurlijk, maar heeft m.i weinig met geloof te maken. Ik weet trouwens niet zo goed wat je onder emancipatie verstaat, maar moslimvrouwen hebben vanaf het begin al gewerkt, gestudeerd (de eerste universiteit ooit is opgericht door een Marokkaanse vrouw), eigen ondernemingen gehad, kunnen scheiden van hun man, eigen achternaam behouden, etc. Dat zijn toch allemaal dingen die pas veel later zijn vanzelfsprekendend zijn geworden in de westerse maatschappijen? Ik zie dus niet zo in waarom wij niet "geëmancipeerd" zouden zijn. Ik ben überhaupt niet zo van het socialiseren, maar als het echt moet dan voel ik me bij vrouwen het prettigst. Ik zou me totaal niet op mijn gemak voelen om bepaalde dingen met een man te bespreken en voel die behoefte ook niet. Van de niet-moslims die ik ken, ken ik eigenlijk ook alleen maar vrouwen die vriendinnen hebben. Anders dan jij zie ik dit zeker niet als "niet de vrijheid hebben om te zijn waar je wil". Ik kies hier namelijk zelf voor, er zijn genoeg moslima's die heel andere keuzes maken.
Bij ons is de taakverdeling ook zo. Plat gezegd, de man zorgt voor het geld de vrouw voor de kinderen en huishouden. Nu is dit al wel minder aan het worden in bepaalde generaties. Maar vroeger diende vrouwen ook niet opgeleid te worden, maar leerde zij het huishouden doen. Ik leerde dit dan ook naast school, mijn moeder werkte wel gewoon. Maar je wilt niet weten wat voor druk dat geeft echt elk stofje moet weg, de vloer geschuurd. Mijn lukt dit niet meer door ziekte, en ik vind het dus echt verschrikkelijk maar heb tijdens therapie geleerd dat dit los gelaten mag worden. Mijn vader heeft dit ook heel erg, en kan dit slecht afleren. Een soort generatie trauma. Zelfs mannen leerde oorspronkelijke niet door. Mijn vader was de eerste generatie die door leerde. Op verjaardagen gaan de mannen vaak bij de tv zitten en de vrouwen aan tafel. en word niet gesproken over vrouwen dingen met mannen er bij etc. En als iemand dat wel doet is het vaak. Ja dat zijn kaffers. Mijn opa en oma spraken ook altijd Bargoens mijn vader ook als wij het niet mochten weten wat er gezegd werd. Ik kan de meeste worden overigs wel gewoon, bijna alles komt uit anderen talen. ' Google leert mij net dat dit woord ook een Arabische betekenis heeft'
Helemaal met je eens. Vrouwen zijn juist niet achtergesteld. Studeren wordt inderdaad sterk aanbevolen. En werken is ook al eeuwen toegestaan. De eerste vrouw van de profeet was een zelfstandige handelaar.
Uiteraard. Ik denk dat jij een verkeerd beeld hebt van relaties bij moslims. Het is echt niet zo dat mannen automatisch autoritair zijn of zo, dat ik mezelf niet kan zijn of onderdanig ben. Totaal niet. Los van onze religie zijn we gewoon allemaal hetzelfde. Religie geeft ons alleen regels en houvast. Nu ik mijn stukje teruglees, lijkt het alsof ik het boos of geïrriteerd beantwoord, maar dat is niet zo hoor.
Dit gaat niet overal zo, wij zitten gewoon gemengd. Als wij een etentje hebben met familie of vrienden is het niet zo dat de vrouwen alles doen. Ik denk zelfs dat de mannen meer in de keuken staan dan ons. Het heeft ook totaal niks met het geloof te maken, er zijn ook nog veel traditionele Nederlandse gezinnen waarin de vrouw het huishouden doet enz, zie ik ook nog genoeg in mijn omgeving.
https://historiek.net/vrouwen-tot-1956-handelingsonbekwaam/15127/ Dit gaat voor de duidelijkheid over Nederlandse vrouwen. Naar mijn weten hebben moslimvrouwen dit recht al meer dan 1400 jaar. En dit bedoel ik echt niet als een soort wedstrijdje, maar hier moet ik wel eens aan denken wanneer er wordt gesproken over emancipatie, vrouwen die geen rechten zouden hebben enz. Ja, onze leefstijl is anders. Maar niet per se slecht voor de vrouw, zoals de heersende opvatting toch wel lijkt te zijn.