Vroeger was er een jongen in mijn school, toen we 8 waren was het voor de eerste keer mijn vriendje. Denk in totaal is het 5 keer mijn vriendje geweest. Op oudere leeftijd kwamen we elkaar ook altijd tegen, dat gevoel was echt heel intens maar altijd was er iets. Op mijn 20ste ongeveer (weet het niet meer zeker)verteld dat ik niet klaar was voor een relatie, ik wou mijn andere kant ontdekken (gevoelens voor vrouwen) Op mijn 27ste kwam ik hem weer tegen en weer was er die klik maar ik had een relatie, hij ook dus niks mee gedaan. En nu, mijn ex en ik zijn uit elkaar en wie woont naast me, ja hij ja Maar ik heb hem nog maar 3 keer gezien ofzo. Hij woont ook nog of weer bij zijn moeder Nou tja dat hij bij zijn moeder woont is wel echt een afknapper voor me maar die 3 keer dat ik hem zag en we elkaar aankeken. Zijn lach en zijn ogen zijn echt diamanten. Maar nee, ook al zou het voor ons gemakkelijker kunnen, ik weet het niet. Ik heb voor iemand anders gevoelens waar ik mee hoop een toekomst te hebben dus mijn buurman blijft gewoon mijn buurman. Maarrrr misschien is hij ook een kluizenaar geworden en zie je hem ook zelden
O grappig, maar het is echt wel een heel andere situatie. Sowieso heb ik nooit fysiek contact gehad met buurvlam. En zijn we allebei heel gelukkig getrouwd, geen enkele ergernis in mijn huwelijk eigenlijk. Nouja, ik kan het natuurlijk moeilijk bewijzen, maar geloof me, dit is niet verzonnen. Al had ik dat graag gewild.
Ehm..je bent niet heel behulpzaam haha, ik probeer niet vreemd te gaan en jij suggereert dat het onvermijdelijk en niet zo erg is, haha Ik zou het heel naar vinden als mijn man een andere vrouw erbij heeft. Dus dan moet ik dat andersom ook niet doen. Ik ben echt niet geschikt voor een polyamoreuze relatie. Maar echt, ieder mag dat voor zich bepalen hoor!
Okay, duidelijk. En gaat dat altijd goed? Hoe hou jij dan je hoofd bij je man, als je tegelijkertijd met anderen bezig bent?
Mijn liefde voor hem is er gewoon. Ik denk dat je het kunt zien als de liefde voor je kinderen: als de tweede komt houd je toch ook niet ineens minder of niet meer van de eerste? Die liefde kan je ook gewoon "verdelen", bij ons kan dat met partners ook. Uiteraard is het soms wel werken en open communicatie is sùper belangrijk. Wij zijn altijd open naar elkaar en kunnen elkaar ook alles vragen, dat zorgt voor vertrouwen.
Okay, sorry nog 1 vraag als dat mag. Heb jij dan niet dat als je net iemand anders hebt leren kennen en helemaal hotel de botel ben, dat je continu liever bij die ander wil zijn in plaats van bij je eigen man?
Ohja natuurlijk, wij noemen dat New Relationship Energy. We gunnen het elkaar daarvan te genieten maar daar komt wederom het "werken" aan te pas. Als je die energie ervaart moet je er dus ook voor zorgen dat je genoeg tijd en aandacht reserveert voor de ander. Bewust dus tijd samen plannen, met elkaar op date blijven gaan, elkaar regelmatig laten weten dat de ander nog steeds belangrijk voor je is, etc. En als èèn van ons het gevoel heeft dat we te weinig tijd of aandacht krijgen, dan bespreken we dat gewoon met elkaar. Het grappige is dat als ik mijn partner die verliefdheid gun en geniet omdat hij geniet, hij mij juist meer waardeert en we op dat soort momenten juist nader tot elkaar komen. En je mag me gerust dingen vragen hoor! Ik vind het leuk om erover te praten
Ik suggereer absoluut niet dat je vreemd moet gaan! Ik ben daar op tegen. Maar als je eerlijk bent weet je zelf ook wel dat deze verliefdheid (of wellicht liefde) niet "zomaar" spontaan verdwijnt. Dan zou het je nu toch niet zoveel meer doen? Jaren geleden en gelukkig getrouwd. bij hem ook niet. Dus sociaal wenselijke adviezen dat het wel verdwijnt als je er maar niet aan denkt werken niet. Zeker niet als je hem continu voorbij ziet komen in strakke sportkleding, zomeroutfits etc of buiten hoort. Directe buren kan je nu eenmaal niet volledig ontlopen. Ik tref mijn buren ook spontaan in de plaatselijke supermarkt, op school of de sportclub bijvoorbeeld. Gevoel laat zich niet sturen!
Ik herken wat Bloem zegt wel. Ben niet poly maar wel een tijdje de relatie geopend. Dat was een zeer positieve ervaring. Daarna weer gesloten. Maar wellicht is er in de toekomst wel weer ruimte.
Okay, maar als je niet suggereert dat ik vreemd moet gaan, wat bedoel je dan wel? Want ik ben het spoor een beetje bijster mbt wat je bedoelt.
Ik wil niet veel zeggen maar volgens mij projecteer je ontzettend je eigen situatie op TS. Gevoel laat zich absoluut sturen.
Heel eerlijk, ik vind het allemaal nogal puberaal klinken. Ik heb ook mijn eerste echte verliefdheid gehad toen ik 17 jaar was en toen het uitging was ik heel verdrietig maar stel dat hij nu ineens naast me komt wonen dan zou ik me helemaal rotlachen en ik zou me daar totaal geen zorgen om maken of er nog gevoelens zijn. Ja gevoelens van nostalgie en hoe heerlijk jong en onbezonnen we nog waren maar werkelijk niet dat ik daar mijn huwelijk/ gezinsleven voor zou opgeven. Kom op zeg, grow up!!
Poeh ik denk dat jij echt teveel series kijkt, in strakke sportkleding, zomeroutfits, ik denk dat je fantasie op hol begint te slaan. Het enige wat ik nog mis is een zwoel muziekje en dat hij in slowmotion met zijn haren in de wind aan komt lopen en vervolgens een keiharde boer laat.
Er staat nergens dat to nog een puber was. En wat doet het ertoe? De gevoelens zijn er nu nog steeds en zijn wederzijds. Wel zo volwassen om dat serieus te nemen in dit geval. Dat jij je daarin niet kunt herkennen zegt niets over to.
Verschillende omstandigheden eigenlijk. Maar in goed gezamenlijk overleg. Bij poly ga je veel meer uit van volwaardige relaties die (grotendeels) gelijkwaardig zijn aan elkaar. Bij het openen van een relatie hoeft dat niet zo te zijn. Er kan een duidelijk verschil zijn tussen een primaire partner en secundaire partner(s). Het vraagt een zeer goede onderlinge communicatie om dit te kunnen doen en een sterke relatie. In dit geval voor alle partijen een positieve ervaring. Maar ons eigen leven en eigen partners gaan daarbij wel voor. En soms kan je er ook even klaar mee zijn. Of andere zaken vragen je aandacht. Er zijn tal van podcast over dit onderwerp. Er zit echt een enorme wereld tussen vreemdgaan of eeuwige monogamie tot 80+ zeg maar. En dat hoeft ook niet alleen om fysieke aandacht te gaan.
Maar waaruit blijkt dat het wederzijds is? Als je ontdekt dat een oude liefde de nieuwe buurman is, dan stel je toch niet meteen bij de eerste ontmoeting de vraag of zijn gevoelens er ook nog/weer zijn? Daarover met elkaar in gesprek gaan terwijl je beide in een relatie zit lijkt me wat ongepast.