Aanvulling; Los van mijn onzekerheid merk ik dus dat ik ook wat irritatie begin te ontwikkelen. Omdat ik dan zo door de tijd heen wat dingetjes op een rijtje zet, wat alleen maar kan als je elkaar beter leert kennen. Maar het is telkens wat zeg maar. We hadden halverwege de week voor zaterdag afgesproken. Het was wel zijn weekend, maar tussendoor zou hij een paar uur alleen hebben en dus zei ik hem "joh, ik kan jouw kant opkomen, dan kunnen we in elk geval samen wat drinken hebben we elkaar gezien. En dan de 16e heb ik oppas geregeld dus voor dochter, zodat we ook tijd samen hebben. Ik stuurde vrijdag maar even de vraag of hij al zicht had op zaterdag, ivm mijn planning. Kreeg ik te horen dat het hem niet ging worden ivm zijn planning. Dan baal ik best wel even, al kan hij er natuurlijk ook weinig aan veranderen. Uit frustratie stuurde ik een app naar mijn vriendin. Ik plak hem hier maar even wat aangepast onder, want daar staan dus de dingen in waar ik tegenaan begin te lopen: Ik denk ook dat leren vertrouwen wel iets is. Ik merk dat ik het heel lastig vind als mensen van alles zeggen en beloven en dan op het laatste moment de keutel intrekken. Pijnpunten uit mijn verleden natuurlijk, maar het zijn ook punten waarbij ik denk dat ik daar niet eindeloos mee wil leren omgaan, ook omdat het niet mijn ding is. En dan zijn het dus voorbeelden; X. kreeg een andere baan en was zo stellig en standvastig; hij zou tussen oude baan en nieuwe baan verlof opnemen, huisje huren, gaan wandelen, bijkomen, etc. etc. Zelfs nog (op zijn verzoek) meegezocht naar leuke plekken, adressen, data, tijden weet ik wat. Dat ging niet door. Hij had op vrijdag zijn laatste werkdag en op maandag begon hij bij de ander en was hij het oude werk nog aan het afronden, half in een burn out. Maar ok, zijn keuze natuurlijk. Maar toen.. een week of drie terug, zou hij vrijdag/zaterdag/ zondag vrij maken en dan een weekend op pad gaan (dus dat weekend waarin hij hier is blijven slapen). Hij had uitgesproken dat met mij te willen doen etc. etc. Nou leuk, prima... ga ik regelen. Ik heb dus geregeld dat dochter bij mijn moeder terecht kon, ik had oppas voor de hond geregeld (want zo in het begin is het niet handig dat hij mee gaat, dat komt later echt wel), samen adressen uitgezocht, andere afspraken verplaatst enzo. Dat ook gecommuniceerd dat ik alles had kunnen regelen. Komt het puntje bij paaltje dat hij niets geregeld heeft. En pas op donderdag, nadat ik vroeg naar de status, liet weten dat het niet ging lukken enzo. Zaterdag bleef over. Ik zat eigenlijk al de zondag ervoor van goh.. als we dat willen, zullen we iets moeten boeken. "Ja, ik kijk morgen even" en ik hoorde alles, maar daar niets over. Ik ben de rust zelfe, ga niet zeuren, probeer aan dat stukje "vertrouwen, komt goed" te werken voor mezelf. Maar het resultaat is wel dat ik eigenlijk voor Sjaak een hoop dingen heb uitgepland en geregeld. De zaterdag dus. Ok.. prima. Ook leuk, fijn. We zouden voor de tweede keer een kasteel/ museum gaan bezoeken. De eerste keer mislukte, omdat hij later kwam. Op tijd afgesproken, hij zou me hier ophalen. Tijdstip afgesproken waar dochter niet thuis was, komt hij door omstandigheden (en wel gecommuniceerd) Dik twee uur later opdagen. Kan gebeuren. Maar die keer ervoor kwam hij dus ook dik een uur later, Kortom; kasteel ging niet door, ik heb drie kwart van de dag een soort van zitten wachten. Als in; ik heb thuis maar dingen gedaan, maar ik had me wel verheugd op dat museum en wandelen. Het werd te laat daarvoor. Die dingen bij elkaar, met als thema; dingen afspreken die dan later niet doorgaan, dat vind ik erg vervelend merk ik. Dat kan een keer gebeuren, maar als het steeds gebeurd is dat niet leuk, wat er dan ook de reden voor is. Plannen zijn er dus steeds wel, maar de uitvoering mislukt telkens. Dat is iets waar ik moetie mee heb. En nu overweeg ik dus om toch maar voorlopig op een vriendschap te gaan zitten en that's it. Ik weet niet, van een relatie verwacht ik meer. Meer contact, elkaar kunnen zien en niet eens per drie weken in ongelijke weekenden. Ik heb daar niet genoeg aan. Niet zijn schuld natuurlijk. Dat is mijn ding. En dan vooral het "A-zeggen en B-doen" daar ben ik echt allergisch voor. Zucht.. ik baal enorm. Zaterdag bleek hij achteraf dus 's avonds zonder kinderen te zijn. Kan ik me voorstellen dat je dan toch te moe bent die hele afstand te overbruggen, maar een telefoontje was ook leuk geweest. Nu kreeg ik vier what's app berichten en niet eens een slaap lekker. Moet dat? Nee.. allemaal mijn gevoel. Maar echt.. ik krijg gewoon complete errors als ik daar al weken aan gewend ben (inclusief een "kusje") en dan ineens een "slaap lekker" en verder niets. Nogmaals; het is niet om hem allemaal verwijten in de schoenen te schuiven, hij is wie hij is en acteert ook op zijn eigen situatie. Alleen merk ik dus dat dit verder weg ligt dan bij wat ik voor ogen op. En het ontbreekt mij de energie om telkens als een soort redder de verstandige te zijn en dit alles maar weer aan te kaarten. Of zeur ik?
Oh.. en dan lig ik ook nog eens ziek in bed/bank met een of andere vage griep die al een week duurt; begon met spierpijn, lamlendig. Leek het toch weer te gaan, gewoon gewerkt vorige week, hier en daar wat hoesterig, maar ocht... en nu sinds gisteren voel ik me weer exact zo, inclusief overal snot. Wat wel heel leuk is; dochter is verliefd Hadden ze vrijdag afgesproken uit school om hier een film te kijken, bracht hij rozen voor haar mee. Zo schattig! En nu staan ze beneden in de keuken een cake te bakken. Ik stel me de volgende keer wel voor, als ik er wat gezelliger bij loop. Ik ben op bed gaan liggen, met laptop.
alive en kicking, of nou ja kicking. Ik kwakkel erg met mijn gezondheid helaas. Verder gaat alles hier zijn gangetje, man heeft grootste plannen voor het kerstdiner hoor ik al weken
@Megara, whahaha dat is wel echt heel erg veel geld, ik wist helemaal niet dat je daarvoor moest betalen, ja vooruit ik had wel entree verwacht maar niet dit soort bedragen . En wat jammer om te lezen dat er niks gebeurt, die vriend laat het dus weer helemaal afweten? @dotje1986, ooh leuk misschien eerder een date, fijn als iemand zo investeert en zijn best doet. @Mim89, ben ik volledig met je eens hoor, zo kinderachtig maarja tussen dat weten of dat voelen zit een groot verschil. @justme1976, hmmm bij je eerste berichtje dacht ik kom op dat zou geen verschil moeten maken er zijn mensen die een lat relatie hebben op een compleet ander continent. Toen kwam op de nieuwe blz je tweede berichtje en dacht ik hmmm dit snap ik, niks irritanter dan iemand die zoveel te Laat komt, elke keer, alsof jouw tijd niet kostbaar is en vooral als leuke dingen daardoor niet door kunnen gaan, dit zou ik echt een struikelblok vinden, als ik mij in alle bochten had gewrongen voor oppas en alles regelen en hij laat een dag van te voren weten nee toch niet, dan was ik dwars alleen op pad gegaan, heb toch alles al geregeld dus ik ben er niet. Ik vind dat stuk het toch wel een stuk gecompliceerder maken. Ik denk ook niet dat dit te maken heeft met dat jij moeite hebt met vertrouwen maar meer met dat zijn gedrag en woorden niet overeenkomen en dat gemengde signalen geven is zo verwarrend en vervelend. Heb je dit al eens op een rustige manier met hem besproken? Zo van goh moet je horen het voelt voor mij alsof... misschien maakt dat nog een verschil en dat hij er iets mee doet, zo niet zou ik er snel klaar mee zijn, iemands woorden zeggen wie iemand wil zijn, iemands daden zeggen wie iemand echt is! @hier, zwijmel, ik kreeg net nog een berichtje ik vond het zo fijn vanochtend , nu klinkt het net alsof we heel wat deden hahaha, maar een knuffel kan zo fijn zijn,
Ah wat heerlijk voor je dochter <3 Wb jou... ik zie ook allemaal weer rode vlaggen (toch best knap, om die altijd bij een ander te zien en niet bij jezelf). Als deze man bij je wil zijn, dan zorgt hij dat hij bij is is of kan komen. Mag heus wel rustig aan, maar zooooo rustig? Wil hij dan wel? Net zoals die zaterdagavond dat hij alleen is, ook een beetje vreemd. Zeg dan gewoon ik ben moe of weet ik veel. Zo achteraf... zou voor mij ook niet oke voelen. Het klinkt allemaal best twijfelachtig, dus snap je gevoel wel.
Ik zou hier dus ook echt heel slecht tegen kunnen. Iets van moeite doen om een afspraak te regelen zou fijn zijn. Dus nee, ik vind zeker niet dat je zeurt!
Sorry deze post had ik nog niet gezien.. Nee je zeurt niet. Het klinkt mij in de oren alsof hij aan het afhaken is. Ik vind het erg belangrijk dat mijn partner net zo veel moeite doet voor mij als ik voor hem, ik had hiervoor een relatie met iemand die dat niet deed. En mijn ervaring is dat dit vaak alleen maar erger wordt. Hij hoeft heus niet zijn hele leven voor jou op de schop te gooien, maar dit soort acties doen me denken dat hij zijn tijd belangrijker vind dan jouw tijd. Mijn advies: afbreken en rennen, ik zou niet eens een vriendschap onderhouden. En ik heb makkelijk lullen want ik heb geen gevoel voor deze man, maar je verdient iemand die net zo veel moeite voor jou doet. De afstand maakt het al lastiger, maar er op deze manier mee omgaan zou voor mij exit zijn..
@justme, wel echt super schattig van je dochter en een roosje meebrengen aah de romanticus, zo zie je maar zelfs Zo'n jongen weet hoe het hoort, hoezo zouden wij voor minder het doen. @hierm ik loop ook echt met een mega grijns rond , hoe blij kun je worden van een ochtend.
@justme1974 ik zou dit ook niet trekken hoor. Als die een keertje tijd heeft zou ik dit echt een aankaarten. En ik persoonlijk zou dan zeggen, dan en dan heb ik tijd als je wil kunnen we wat gaan doen. Het initiatief en planning bij hem leggen. En dus niet meer oppas regelen voor je dochter, maar hij mag wat plannen als jij tijd hebt. En al is hij 15 min te laat, lekker je eigen plan gaan trekken. Graag of niet. Wat hier al eerder werd gezegd, als het nu al zo is beloofd het niet veel goed voor de toekomst.
@justme1974 ik zou hier wel klaar mee zijn hoor. Er moet van beide kanten wel moeite gedaan worden. @pardoes wat een heerlijke update van jou! Wat betreft die vriend.. ik merk aan mezelf dat ik er wel klaar mee begin te raken. En ik begin steeds minder aan hem te denken. Hij reageert wel altijd op appjes en appt ook uit zichzelf. Maar zodra ik het heb over afspreken zegt ie dat ie niks gaat plannen van te voren. Hij is altijd wel zo geweest qua afspreken maar als ik hem zeg volgende week zaterdag bijvoorbeeld dan kan die uiteindelijk niet of hij motet ineens werken. Het houd een keer op hoor..
@dotje1986, hoe was je date? Wat zijn jullie gaan doen? Of ligt dat aan deze uithoek dat er op maandag vaak weinig open is? @Megara, hmm inderdaad erg irritant zeg op deze manier, als je iemand leuk vindt dan wil je toch zeker wel iets plannen met diegene en dat niet willen of last minute afzeggen is gewoon niet leuk en raar. Ik vind het fijn dat je steeds minder aan hem denkt. Ik vraag mij ook af, vond je hem leuk omdat hij zei dat hij jou leuk vond, of vond je hem voor die tijd ook al leuk? Ons lichaam/geest werkt soms raar en zo'n opmerking kan wat triggeren zeg maar. Maar het klinkt niet echt alsof er toekomst/potentie in zit en dan is het de vraag of je een vriendschap op zou moeten willen geven voor iets dat gedoemd is tot mislukken, want op een manier in contact komen met elkaar om te zien of je een relatie op kan bouwen vraagt een andere inzet dan een vriendschappelijk contact.
Ik vond hem al leuk voordat hij het tegen mij zei. Hij houd de boot af en ik ben daar echt klaar mee. Ga ook niet meer vragen of die tijd heeft ofzo.. hij mag er nu zelf mee komen. En zo niet ook goed.. ik ga door met mijn leven
Hier gaat het goed, we zijn nu 4 maanden samen we doen veel leuke dingen met ze 2, maar ook met de kinderen erbij, samen sinterklaas gevierd, eerste kerstdag zijn we met zijn 2 en tweede kerstdag met zijn 5. het is echt heel fijn om samen te zijn, maar het zorgt ook wel voor onzekerheid, omdat ik niet wil dat het weer mis gaat, we kunnen er gelukkig samen best wel goed over praten.