Eens, toen wij al zolang samen waren en we nog niet op ons zelf konden ivm studeren enz zijn we echt wel verder gegaan, maar dan wel pas na een aantal jaren relatie en waarvan we ook al zeker wisten dat we samen verder zouden gaan.
Ik ben het helemaal met je eens. Als je mijn post leest dan lees je ook dat het dus ook zeker geen big deal is. Maar voor mij wel een dingetje.. its waar ik wel even aan zou moeten wennen zeg maar.
Dat zou voor jou een reden zijn om de relatie te verbreken? Je bekijkt het dan dus enkel vanuit ik- perspectief. Want IK kom niet aan mijn behoeftes. Ik begrijp dat het lastig is wanneer de één dagelijks zin heeft en de ander 1x in de maand prima vind, maar het heeft vaak vele oorzaken. Dan is het toch zaak om dit te achterhalen en er over te praten ipv ruziënd verwijten te maken, zoals in dat artikel staat..
@maartje84 nog even over je eerdere post; ik kan mij daar zelf niets bij voorstellen. Er kunnen ook periodes van ziekte in je leven komen en ik denk dat ik dan echt teleurgesteld zou zijn in mijn man wanneer hij zegt; 'sorry de periode van ziekte en geen seks duren nu al zó lang, ik wil echt graag met iemand vrijen'. Ik denk dat ik vreselijk gekwetst zou zijn, juist omdat je zelf er toch niet voor kiest om bijv. ziek te worden? Dat seks dan belangrijker is dan de verbondenheid met elkaar, nee ik kan mij daar niets bij voorstellen.
Logisch. Als hij een inimini heeft dan is het een dingetje. Niet een big deal. Sorry. Kon het niet laten
Ik ook niet, maar als ik sommige leden hier zie posten (in andere topics) dan is dat zo vreselijk belangrijk voor ze dat er genoeg mensen zijn die dan weggaan vrees ik.
Even ter geruststelling: na die zes weken is je lichaam hersteld en ja, de eerste keer gemeenschap is dan echt heel spannend, eng en onwennig, maar dat komt echt goed, geloof mij maar. ook de zin komt wel weer , als je daar nooit problemen mee hebt gehad is dat na deze operatie echt niet weg. het komt wel weer, maar nu eerst herstellen
Thnx. Ik kan me op dit moment niet voorstellen dat die zin ooit weer komt . Ik dacht dat ik me psychisch goed voorbereid had (haha ik heb jou echt ook plat gespamd met mn vragen ) maar pff Wat Een Ellende. Dit is niet een operatie die ‘je ff doet’. Ik had echt gedacht dat ik met mijn fitheid en mentale kracht zo er weer bovenop zou zijn. Maar de waarheid is dat ik nu een dikke week post OK ben en dat ik nu nog echt denk: Wat Een Ellende Maar ik vertrouw op jouw ervaringsdeskundigheid
Klopt, ik heb zelf heel lang gedacht dat ik dit was. Ik was nooit verliefd geweest op een jongen (of een meisje), en ik kon op zich mensen wel mooi en aardig vinden, maar zonder verdere gevoelens ofzo. Had ook niet echt de interesse om te experimenteren los van een verliefdheid. Maar toen ik mijn man leerde kennen was dat toch anders, omdat ik daar een emotionele band mee kreeg. Dit noem je demiseksueel en is volgens mij weer een subcategorie van aseksueel. Je bent dan dus niet volledig aseksueel, kan je dan dus wel seksueel aangetrokken voelen tot iemand, maar alleen iemand waarmee je een emotionele relatie hebt. Ik kan me dus ook niets voorstellen bij zomaar verliefd worden op iemand die je heel oppervlakkig kent. Maar idd, dat is gewoon iets waar je niks aan kan doen.
Tja. Na de geboorte van mijn oudste duurde het 3 maanden voor ik weer langer dan 15 minuten op een stoel kon zitten zonder pijn. T heeft toen echt wel iets langer geduurd voor ik in die regio weer kon genieten van enige activiteiten. En nee. Van beide kanten is er geen enkele gedachte geweest of hij dan maar buiten de deur zou moeten gaan eten. Bizar gewoon m zelfs maar over na te denken binnen onze relatie.
Ik mocht niets tijdens m'n zwangerschappen. Bij A vanaf 13 weken al. Ik beviel weliswaar al met 37 weken, maar dan nog de periode na de bevalling van een paar weken vloeien is al met al best een lange periode. Gelukkig was dat de enige zwangerschap zonder HG, anders was het in het begin ook nog eens moeilijk (zoals tijdens de eerste twee zwangerschappen). Tja. Wat niet kan dat kan niet. We hebben het wel gemist maar niet meer dan dat ook.
Deze discussie doet mij denken aan het trouwboekje van mijn oma. Daar stond dus echt letterlijk in dat zij verantwoordelijk was voor het vervullen van haar mans behoeften. Zij is kort na de oorlog getrouwd. Mijn ouders vonden het toen haar huis opgeruimd moest worden. Ik heb het echt met verbazing zitten lezen.
Mijn ouders trouwens in 1990 en daar staat zelfs nog zoiets in. Dat de vrouw onderdanig/gehoorzaam moest zijn aan de man. 1990 hè!!!
Verkrachting binnen het huwelijk bestaat in Nederland ook pas sinds 1991. Daarvoor had je als partner gewoon recht op seks.
Dat was hier ook na geboorte van de oudste (knip en vacuümpomp) man moest gewoon geduld hebben tot het voor mij weer prettig voelde. Heeft wel een aantal maanden geduurd inderdaad
Dit zijn de voorbeelden die ik meestal geef als vrouwen aangeven dat ze niks met feminisme hebben. Ik snap wel dat mensen het associëren met verplicht fulltime buitenshuis te moeten werken en sommige kortzichtige feministen komen ook niet veel verder dan betaald werk benoemen. Maar zaken als zelfbeschikkingsrecht voor gehuwde vrouwen (1956), abortus (1984), seksuele zelfbeschikkingsrecht voor gehuwde vrouwen (1991) zijn ook allemaal vanuit de feministische strijd.