Ik zit een beetje met een dilemma, maar wou het even van me afschrijven en wellicht heeft iemand nog tips of inzichten... Wij wonen nu in een Limburgs dorpje met bossen etc om ons heen, mooi groen dus en echt gemoedelijk met een klein schooltje en alles wat we nodig hebben. Het huis is ook wel fijn. We hebben 4 kinderen en 4 slaapkamers, geen zolder. Het is geen groot huis (gok 138m2) maar het huis heeft wel een goede indeling zoals een aparte keuken bijvoorbeeld, waar we ook in kunnen eten, en een serre eraan gebouwd. Ook hebben we een ruime tuin waar de kids in kunnen spelen. Hierdoor voelt het ruimtelijker aan dan de woning eigenlijk is. Al met al geen verkeerde woning, en ook een fijne plek, maar toch mis ik iets. En dat is contacten, mijn eigen familie woont in een stad zo'n 50 min hiervandaan. Meermaals heeft mijn moeder al gevraagd of ik niet zou willen verhuizen, omdat ik dan wat meer "eruit" kom en niet zo tussen 4 muren zit met mijn eigen gezinnetje. Mijn man werkt namelijk lange dagen en het hele thuis gebeuren doe ik alleen, maar ik heb geen auto ter beschikking dus ver kom ik niet hier. Ik kan, als mijn man werkt, er nooit op uit in de vakanties e.d. en ik zie vrijwel niemand buiten de kinderen. Ik ben thuis dus ik heb nooit echt contacten hier opgebouwd (ben hier komen wonen omdat mijn man hier is opgegroeid). Nu is er een leuk huis beschikbaar gekomen dat vlak bij mijn moeder ligt, in een buitenwijk van een grotere stad dus. Dat zou betekenen dat we iets compacter zouden gaan wonen, omdat bijvoorbeeld de tuin een stuk minder groot is en het een rijtjeshuis is met buren overal rondom. Gewoon een stadshuisje dus. Geen aparte keuken meer maar eten in de woonkamer zelf, geen tuin meer om te ravotten maar om gewoon in te zitten. Maar we gaan dan dus wel van dorp naar stad, en ik weet even niet hoe dat ook weer was omdat ik al zolang in een dorp woon nu. En ik ben heel erg bang dat ik de verkeerde keuze zou kunnen maken, omdat we dus niet alleen zijn maar 4 kindjes meenemen die ook een grote verandering zullen meemaken. Het fijne is dan dus eigenlijk dat ik gezellig op de koffie kan en mijn moeder in en uit kan lopen wanneer we willen. Dat is ook voor de kinderen fijn, dat contact. Maar het dorpse leventje moeten we opgeven, en natuurlijk een beetje de ruimte en feel rondom het huis. Ik merk dat ik er zelf niet goed uitkomt. Mijn man vindt het allemaal best, zolang ik er gelukkig mee ben. Hij wil best een stuk rijden van en naar het werk. Maar voor de rest heeft hij er niet echt een mening bij, wij wonen hier al jaren en hij zit hier ook wel prima. Ik vind het gewoon zo lastig. Van de ene kant word ik er blij van als ik mijn moeder vaak ga zien, en ook eens op bezoek kan hier en daar... en ook gewoon het feit dat ik die optie heb, en niet alleen maar thuis zit tussen de 4 muren als mijn man werken is. Je kan dan makkelijk ook fietsend naar speeltuinen of winkelcentra enzo. Aan de andere kant vind ik het spannend en eng om een leven dat we zo lang kennen te veranderen. Het is toch wat drukker en grootser, niet meer zo overzichtelijk als een dorpje en je hebt hier toch het gevoel dat de tijd een beetje rustiger gaat. Wie heeft ook zoiets meegemaakt en hoe heb je een goede keuze kunnen maken? ik zie ff door de bomen het bos niet meer...
Ik groeide op in een dorp en ben naar een stad gegaan. We hebben op 3 plekken in de stad gewoond maar zodra we ons kindje kregen zijn we juist naar een meer dorpse gevoel gaan wonen. Je hebt steden en die zijn groot en zou ik echt niet willen wonen en zeker niet met kinderen. Maar er zijn ook dorpen waar ik absoluut niet wil wonen. Kleine steden die meer voelen als een dorp. Lastig afwegen of het dan de moeite waard is. Hoe zijn de scholen waar je nu woont, heb je een middelbare school in de buurt? Hoe zal het zijn in de stad, een basisschool in de buurt? Middelbare school is dat op de fiets te doen en veilig om te fietsen. Zijn er sportclubs waar ze nu bij zitten en kunnen ze dan nog blijven? Vriendjes? Hoe oud zijn de kinderen?
Hoe lang moet je man nu rijden naar z'n werk? En hoe lang straks? Als hij nu al lange dagen maakt en na een verhuizing nog langer, wordt dat voor jullie beide wel een stuk pittiger. Zijn er geen mogelijkheden om in het dorp meer contacten op te doen en daar activiteiten mee te ondernemen, via moeders van school of zo? Ik snap je dilemma wel... Een stad is - denk ik dan - in het algemeen wel veel fijner en zou ook echt fijn zijn om dichter bij familie te zitten.
Scholen zijn zowel hier als daar in de buurt, dus daar maak ik me niet echt druk om... tis meer dat gevoel, of ik nog kan wennen... De kinderen zijn tussen 12 en 1. Clubjes enzo heb je ook overal wel dus dat zou het probleem niet zijn. Ze vinden het idee van verhuizen zelf nu ook niet erg, vriendjes maken ze vast daar ook wel.
Zelf geen ervaring hierin. Maar je schrijft dat je geen auto tot beschikking hebt. Heb je wel een rijbewijs en is er wellicht de optie om voor jou een auto te kopen? En qua huis zou ik in ieder geval een bezichtiging aanvragen. En dan kijken of het uberhaupt wel voor jullie geschikt zou zijn.
Nu 10 minuten en dan 50. Het is zeker pittiger voor ons, maar omdat hij weet dat ik al langer met dit dilemma zit is hij bereidt om dat te doen... alleen moet ik het wel zeker weten. We zien hem dan nog minder. We eten nu bijvoorbeeld al bijna nooit samen, maar het wordt dan alleen maar lastiger. De werktijden zijn vaak tot 20u of 21u. Maar ook als hij tot 18u moet kun je er dan nog de nodige tijd bijtellen. Ander werk zoeken gaat hem niet worden, omdat hij hier op zijn plek zit qua omgeving en ook het loon is prima bij dit bedrijf. Dat maakt het zo lastig... je wil voor iedereen goede keuze maken. Maar zelf vind ik het zo jammer dat ik bijna niks te doen heb als mijn man werkt. En ik zou het zo leuk vinden wat meer met mijn moeder en de kids erop uit te gaan of gewoon samen dagelijkse boodschappen doen, effe een onderbreking in je dag... ik kan de kinderen nu ook nergens heen brengen omdat een dorp geïsoleerder is en we zonder vervoer nergens komen. Zo lastig...
Je kan altijd bij het huis gaan kijken. Dat zou ik sowieso doen. Of je man nou thuis is om 20 of 21, je hebt toch niks aan hem. Dan woon je in elk geval op een misschien leukere locatie. Heb je in de ochtend wel zijn hulp? Daarbij zou ik als je niet verhuist, zorgen voor een tweede auto, en dan rijbewijs als je dat niet hebt.
Ik zou voor een auto gaan. Zonder twijfel. Kan je man niet op de fiets naar t werk? Jij een elektrische bakfiets? Ik noem maar wat dingen hoor
Lastig...ik ben zelf van een stad naar een dorp gegaan en ik zou niet meer terug willen...Nu is het voor mij makkelijker omdat ik maar 1 zoon heb dus samen op de fiets is geen probleem en met het ov komen we overal wel.Het huis gaan bezichtigen zou ik wel doen zodat je weet wat je zou kunnen krijgen en inlevert als je daadwerkelijk verhuisd. Is er in je huidige woonplaats niet iets te doen zodat je contacten opbouwt?Vrijwilligerswerk, voorlezen op school oid?Is er een mogelijkheid voor een 2e auto zodat je wat makkelijker naar je moeder en de stad kan?
Ik weet niet of verhuizen je probleem gaat oplossen. Ik woon vlakbij mijn moeder, maar we zien elkaar niet supervaak, terwijl we een goede band hebben. Heb je aanspraak in de buurt? Vriendinnen? Ben je lid van een sportvereniging, of spreek je wel eens andere moeders van school? Zou je het fijn vinden om zelf ook werk te hebben, zodat je dan ook weer andere mensen ziet? Ik zou zelf eerder daarin investeren en in een tweede auto, dan verhuizen. Ook wel benieuwd of je moeder niet dichter naar jou toe zou willen verhuizen, zo te horen woon je prachtig! Overigens zou ik ook wel bij het huis kijken, je hebt nu bijna 140m2 dat is echt wel fijn met 4 kinderen. Goed om te ervaren hoe een kleiner huis voelt en of je jezelf daar ziet wonen. De reistijd voor je man vind ik ook wel heel relevant. De oudste kinderen kunnen hem nu nog zien, dat is dan echt niet meer mogelijk.
Ik ben van dorp naar stad naar terug dorp gegaan en zou echt nooit meer terug naar een stad willen. En dan qua stad heb ik echt middenin Antwerpen gewoond, maar ook buiten de stad maar wel dicht bij elkaar gebouwd zoals je beschrijft. Ik kan echt niet goed tegen dat drukke gevoel dat er altijd mensen rondom je waren. En ik miste de natuur en de rust, en de gemoedelijkheid van de mensen hier. In de stad was alles zo onpersoonlijk, je kende je buren niet enz, terwijl hier iedereen gewoon vriendelijk is tegen elkaar. Maar ik snap wel dat je dichterbij je moeder wilt wonen. Bij ons was de stad dichtbij schoonouders, en dorp dichtbij mijn ouders. Een uur uit elkaar. Mijn schoonouders zagen we toen al niet zo veel, en nu eigenlijk nog altijd evenveel. Mijn ouders zie ik meermaals per week (wonen er langs). Dus een moeilijke wel inderdaad. Kan je moeder niet richting jullie verhuizen?
Een paar jaar geleden heb ik wel eens met dezelfde gedachten gelopen maar ik ben achteraf heel blij dat ik geïnvesteerd heb in sociale contacten en zelfontwikkeling. Dat heb ik gedaan door 2 keer in de week naar een oudergroep te gaan. De kinderen konden spelen en ik bijkletsen met andere ouders. Hier heb ik een leuke vriendschap aan overgehouden en ik weet dat meer ouders dit hadden. Ook heb ik een oproep via hier gedaan en een moeder leren kennen die in dezelfde situatie zat. We hebben heel vaak samen opgetrokken en dat heeft mijn dagen toen echt invulling gegeven. Daarna ben ik bij de oudervereniging op school gegaan, ondertussen gaan werken, gaan sporten en een auto gekocht. Ik kan wel zeggen dat ik mijn leven hier echt opgebouwd heb en dat ik blij ben dat ik niet terug gegaan ben naar mijn oude stad. En ja, ik was heel vaak eenzaam en heb me echt rot gevoeld. Maar dat mijn kids in hun vertrouwde en rustige omgeving opgegroeid zijn was echt de juiste keuze. Inmiddels wonen mijn ouders ook in onze omgeving. Weg uit de drukte van de stad en alle ruimte en natuur om hun heen. Gezellig maar ik ben blij dat ik niet aan mijn moeder of partner hang en dat ik echt mijn eigen leven heb opgebouwd.
Ik zou eerder voor een tweede auto gaan dan voor verhuizen denk ik. Dat maakt je sowieso mobieler, ook met de kinderen. Dus dat helpt weer met het socialer worden. Daarbij zou 80 minuten per dag meer reistijd voor mijn man voor mij een no go zijn. Zeker als hij al lange dagen maakt. Dat is meer dan een halve dag werken per week extra aan reistijd. Ook is een goede indeling in een huis heel veel waard in mijn ogen, dat kan het thuisgevoel sterk beïnvloeden. Maar huizen kijken kan natuurlijk altijd.
Mijn oom en tante zijn van een villa in limburg, naar een 2 onder in 1 kap gegaan in de randstad. Ze zijn zoveel gelukkiger Ik woon ook compacter (tov wat jij nu hebt tenminste) in een buitenwijk. Zou niets liever willen. Alles is hier gewoon op haast aai afstand. Super veel kinderen, de oudste ia net 8 en kan zelfstandig gewoon naar klasgenoten toe al, zoveel keus aan sport om de hoek etc. Ik doe alles op de fiets maar kan ook prima lopen met de kids maar school of winkels/sport. Ik heb nooit een auto nodig. Elke straat heeft hier minimaal 1 speeltuin. Heerlijk Als puber vond ik t geweldig,kon zo ff op fiets de stad in met vriendinnen geen gedoe met bussen na t stappen ook. Maar... ik zou nu juist verder van mijn moeder willen zijn
Heeft je man inderdaad die auto wel nodig als het zo dichtbij is? Anders kan hij op een andere manier naar het werk en heb jij de auto, als je tenminste een rijbewijs heb.
Ik zou ook kiezen voor (rijbewijs en) auto geeft meer vrijheid, kinderen hoeven niet te veranderen, man geen extra reistijd...
Zelf ben ik opgegroeid in een dorp. Daarna naar de stad gegaan. En na een aantal jaar weer heel snel terug naar een dorp. Persoonlijk zou ik investeren in vervoer voor jezelf en sociale contacten in de buurt. 50 minuten reistijd voor je man is ook veel of kan hij veel thuiswerken?
Nee maar het is wel het verschil tussen samen nog avond kunnen houden of niet... En of de kinderen hem nog zien of niet.
Dank voor al jullie inzichten! Dat helpt Velen opperen een extra auto. Ik weet niet of dat erin zit qua kosten. En ja, mijn man heeft de auto wel nodig omdat hij op het werk zelf ook vaker de auto moet gebruiken. Het werk is wel dichtbij maar niet iets wat je ff snel fietst door weer en wind. Ik moet wel erbij zeggen dat ik geen suuuper sociaal type ben die het overige contact opzoekt, want ik ben iemand die graag thuis is, alleen lijkt het me fijn als mijn moeder, waar ik eigen mee ben, soms even komt kletsen of even bijspringen met iets mocht het nodig zijn. Dat lijkt me gewoon gezellig. Ik zie hier om me heen zo vaak oma's met de kleinkinderen of moeders en dochters even winkelen in het naastgelegen dorp. De meesten hebben toch wel iemand in de buurt. Ooit heb ik de keuze gemaakt om mijn man te volgen hierheen, dus ik moet de gevolgen daarvan ook wel inzien. Ik begrijp dat het voor hem ook lastiger zou worden... maar dat stukje gezelligheid trekt me gewoon, dat je weet dat er iemand is zegmaar... kan het niet helemaal uitleggen. Ik kom er gewoon niet uit of een verhuizing me echt zoveel meer zal brengen.
Ik denk dat je meer hebt aan rijbewijs en auto. Denk dat het voor je man veel fijner is dat hij zijn 10 minuten reistijd blijft houden ipv 50 a 5 dagen in de week en dat jij 1 of 2 x per week lekker bij je moeder op visite kan. Hier deed ik dat op woensdag, kinderen (toen nog basisschool) ophalen op school, door naar opa en oma en dan daar lekker met zijn allen lunchen.