Dit is natuurlijk onzin. Ja, je hebt ooit die keus gemaakt maar dat betekent toch niet dat dat voor altijd moet zijn? Net zoals wanneer je besluit om nu wel de gok te wagen, ook dat niet voor altijd hoeft te zijn! Het kost je alleen wellicht geld als het toch de verkeerde beslissing blijkt te zijn, maar misschien ook niet. Al mijn verhuizingen hebben alleen maar geld opgeleverd.
Ik zou ook voor een auto gaan Dan heb je de combi van wat je wil Het fijne huis op de mooie locatie en de mogelijkheid om wat mobieler te zijn Als je kan verhuizen, kan je ook een klein tweedehands autootje kopen Verder….ik zou niet alles op je moeder zetten. Dat lijkt me geen reden om alles zo rigoureus om tebgooien. Maar eerder proberen om toch wat meer je sociale netwerk op te bouwen waar je nu woont. Je bent een huismus en dat is prima. Maar je vind het zelf blijkbaar niet voldoende. De enige die daar echt wat aan kan doen, dat ben je zelf Met kinderen op de basisschool is dat echt de ideale tijd.
Vind het echt fijn om verschillende onpartijdige meningen te lezen, dus dankjulliewel, echt top Maakt het wat makkelijker relativeren, door het niet alleen door mijn roze bril te zien. Het valt me op dat velen positief zijn over het dorpsleven - hoewel er in de stad natuurlijk ook gewoon gezinnen wonen (ben er zelf opgegroeid); wel aanzienlijk minder grote(re) gezinnen. Dan denk ik ach, je moet in principe overal kunnen wennen toch? Toen ik opgroeide woonden al mijn tantes en ooms ook in dezelfde buurt van mijn oma en het was er een dagelijkse zoete inval. Wellicht dat ik daar ook fijne herinneringen aan heb. Het is een buitenwijk van Maastricht overigens, voor wie er bekend mee is... dus niet suuuperdruk ofzo. In de typische jaren '70 stadsbouw. Begin nu toch wel sterk te twijfelen in de zin van, realiseer je wat je nu hebt... en om dan idd alles om te gooien...
Zelf ben ik niet zo bekend in Maastricht, maar mij trekt het absoluut niet om daar te gaan wonen. Denk dat dan de overgang van een dorp naar een buitenwijk van Maastricht best groot is. Woon zelf in Sittard, maar heb daar helemaal niet het gevoel dat ik in een stad woon. De wijk waar ik woon heeft op zichzelf al best wat voorzieningen. En met 20-25 minuten wandelen sta ik in het centrum.
Mijn eerste gedachte is ook, koop een auto. Geeft zo veel vrijheid. Maar stad of dorp, wat past bij jou en je gezin? Wij wonen heerlijk in een dorp en past ook echt bij ons. Wil ik meer drukte / op bezoek, pak ik de auto. Naar mijn idee kunnen we de kinderen ook eerder los laten in een dorp, maar spreek niet uit ervaring dus zit misschien ook in mijn hoofd. En mentaliteit is toch anders al zal het ook gebiedsafhankelijk zijn.
Helemaal mee eens! Lange dagen én nog eens nóg meer reistijd breekt hem gewoon op. Ik zou dan echt voor een eigen autootje gaan of op bepaalde dagen de auto confisceren dat hij met een elektrische fiets kan bijv. (Er van uitgaande dat je een rijbewijs hebt, ik heb niet alles gelezen). Plus de ruimte en indeling. Wij hebben 2 kinderen en 116m2 eensgezinswoning en dat is wel naadje. Schuur en tuin zijn er wel maar houdt ook niet over. Ik mis echt mn oude tuin en schuur (destijds jaren 60 woning en die hadden mooie maatjes) Sociale contacten klinkt leuk, maar in de stad is men niet socialer dan in een dorp. Ik denk dat in een dorp er meer sociaal contact mogelijk is juist. Als dingen als middelbare school ook te doen is heb ik eigenlijk nog geen reden gelezen waarvoor verhuizen naar de stad zoveel beter zou zijn.
Ja, zo zal het daar ook zijn. Maar mijn man vindt mij zo geen stadsmens qua mentaliteit, daar in elk geval, mensen lijken wat harder over te komen zegmaar... allemaal dingen dat je toch moet gaan nadenken: kan ik nu nog wel terug? Of ben ik echt te lang weggeweest?
Ik lees ik je verhaal dat je eigenlijk heel fijn woont maar vooral gewoon contacten mist. Ik denk dan niet dat de grote stad de oplossing is... Ik woon zelf al mijn hele leven in de randstad, ook in de grote steden. Ook hier is het niet per se makkelijk om vrienden te krijgen. Mensen zijn juist in de grote stad erg individualistisch en staan niet altijd open voor nieuwe vrienden. Veel mensen leven vooral voor zichzelf, werk, geld is mijn ervaring. In kleinere dorpen heb je misschien minder mensen, maar het is wel een stuk socialer en gemoedelijker heb ik altijd het idee. Ik begrijp je dilemma heel goed hoor! Lijkt me heel eenzaam dat je nu nergens komt. Maar wellicht inderdaad een auto, brommer, scooter?
Ik denk dat het ideaalplaatje van vroeger nu niet meer realistisch is. En je bent veel op jezelf nu, met een ruim huis en een ruime tuin. Alles op je moeder zetten (zoals iemand anders al noemde) lijkt mij niet slim. Daarbij, als je verder geen contacten opbouwt, zit je in je eigen huis wat stukken kleiner is tegen de muren aan te kijken met een klein stadstuintje, nog steeds in je eentje ... En als je kinderen pubers worden (dat gaat sneller dan je denkt) hebben zij ook minder ruimte. Ik zou dus echt goed nagaan of je niet te veel een roze bril op hebt Een klein autootje voor jou zou toch uit moeten kunnen? Verhuizen is ook niet gratis. Daarbij kan een kilometer vergoeding woon-werk tegenwoordig vaak niet meer uit qua kosten, dus als je verhuist zullen de autokosten ook stijgen.
Ik kom uit Den Haag en ben voor mijn zoon naar een klein dorp in het oosten vh land verhuisd. Ik zou nooit meer terug willen naar een grote stad maar ik heb toch wel spijt. Uiteraard is de rust en de natuur hier heerlijk maar ik ben alleenstaand en mijn zoon zit een dorp verder op school. En ook ik heb geen auto waardoor mijn wereldje wel heel klein is. Er gaan werken voorbij dat ik alleen volwassenen zie op mijn werk of als mijn vriend langskomt. Ik heb dus besloten om over enkele jaren te verhuizen naar een kleine stad, ik wil echt iets meer leven om mij heen, vooral als zoon straks groter wordt en meer de deur uit is. Ik begrijp je dus heel goed!
Nog even ter aanvulling: in grote steden maak je inderdaad ook lastig contact maar onderschat dorpen niet. In veel dorpen is het ontzettend lastig om ertussen te komen, hier moet je hier echt geboren zijn of bij een kerk horen. Nadeel is ook dat hier weinig is om contact te maken met anderen, voor bijvoorbeeld sport of cursussen moet ik naar de dichtstbijzijnde grote stad. Tenzij ik wil bridgen of in het kerkkoor wil
Ik ook niet (wij wonen in hetzelfde dorp) Nou scheelt het voor mij wel dat de kinderen hier gewoon naar school gaan. Veel collega’s wonen hier en ik kende het dorp sowieso al.. kom uit het mini dorpje (gehucht) er naast.
Als ik de OP lees, lees ik enorm veel liefde voor het plekje waar jullie nu wonen. De ruimte in en om jullie huis. Je wint er inderdaad misschien meer tijd met oma mee, maar je levert er tijd voor in met je man.
Er zijn misschien voor jullie ergere dingen, maar voor TS en haar kinderen kan het wél belangrijker zijn. Ik vind niet dat je dat voor haar kunt invullen.
Ik zou ook niet gelukkig worden in een klein dorp waar je voor alles de auto moet pakken en ik ben ook helemaal niet super sociaal. Ik wil graag voorzieningen in de buurt hebben voor mijzelf en voor de kinderen. Dus echt een kleine plaats zou ik niet kunnen. Maastricht lijkt me een geweldige stad om te wonen en toch klein. Ik heb zelf in Amsterdam gewoond, dat zou ook niet meer hoeven van mij, maar Amsterdam heeft 8 keer zoveel inwoners als Maastricht, nu woon ik tussen Utrecht en Amsterdam in in een groot dorp met 28000 inwoners en dat is precies goed voor ons.
Ik lees hierin veel redenen om een auto te kopen, maar niet om te verhuizen. Stel dat je wel zou verhuizen, dan betaal je over een woning van 2,5 ton al €5000,- overdrachtsbelasting. Dat budget kun je ook voor een auto gebruiken. En heel eerlijk vind ik koffie drinken bij je moeder nou niet echt het hoogtepunt van een socialer leven in de stad. Dan zit je namelijk alsnog tussen vier muren, maar dan die van je moeder. Projecteer je je gevoel van iets meer voor jezelf moeten doen niet teveel op je woonplaats? Ik woon in de stad maar doordeweeks bestaat een sociaal leven voor mij ook uit schoolplein en supermarkt. Vriendinnen werken of zijn druk met hun gezin, sport, zwemles etc. En mijn moeder zie ik eens in de maand gemiddeld. Ik zou investeren in me-time, en een gastouder of peuterspeelzaal. En koffie drinken en winkelen met je moeder kan ook in het weekend als je man de auto niet nodig heeft toch?
Ik weet niet of je die tijd kan vergelijken met nu. Vroeger werkten vrouwen amper buitenshuis en was er meer tijd voor die dagelijkse zoete inval. Ik zie dat hier om mee heen echt niet meer. Maar waarom creëer je nu in je eigen huis niet die fijne sfeer voor je eigen kinderen? Je hebt er de ruimte en tijd voor. Dan hebben je kinderen later fijne herinneringen aan een thuis met vriendjes die altijd welkom waren. Dat is toch minstens zo waardevol als je eigen herinneringen?
Dit! Ik zou never nooit niet verhuizen om dichterbij mijn familie te zitten wanneer ik heerlijk woon. ik zou voor 2 e auto/ rijbewijs gaan. 50 min is niet zo ver en kun je bij wijze elke woensdag na school met de kinderen naar opa en oma gaan los daarvan kun je makkelijker eens weg met ze naar speeltuin/afspraakjes etc
Als je de verhoging van km's al vergoed krijgt, er zijn werkgevers bij die t credo handhaven "JIJ gaat toch verder weg wonen?!?" enkel als t bedrijfspand verder verhuisd wordt het dan aangepast. Beetje werkgever gunt je t beste en past de vergoeding aan, maar het is zeker niet overal zo. (Terwijl de rest prima is geregeld) Zijn geen grappige verrassingen die serieus geld kosten.
Je typt een heel lang verhaal, maar ik heb slechts één vraag. Hoe wil jij dat jouw leven en dat van jouw gezin eruit ziet? Ofwel: wat is jouw ideale plaatje?