Mijn beide opa's en mijn overgrootvader hebben ook dwangarbeid in Duitsland gedaan. Mijn overgrootvader is daar ook gestorven. Hem heb ik gevonden in het archief. Best apart om dat zo te zien. Ik wist wanneer en waar hij gestorven was. Een jaar of 20 geleden kwamen wij op vakantie langs dat dorp en toen ben ik nog op zoek geweest naar zijn graf, maar dat was allang geruimd.
Ik vind dat van die privacy wel een ding… de gemeente waar ik woon heeft heeeeel veel digitaal archief, ook bijvoorbeeld een volkstelling uit de jaren 70 met namen en adressen. Zullen vast wel mensen zijn die nu nog in leven zijn en op hetzefde adres wonen. En oude politieverslagen, ik heb een politieverslag gevonden van mijn opa die zijn hand niet uitstak en mijn oma die haar portemonnee verloren was. Ik snap wel dat je niemand er echt kwaad mee kan doen meer maar het voelt ergens ook een beetje… respectloos?
Maar ook tegenstrijdig, als je weet wat ik allemaal moet doen om gegevens uit te kunnen wisselen zakelijk gezien die niet eens openbaar worden gesteld en dat dit gewoon mag…. Ik kan mij niet voorstellen dat dit niet in strijd is met de privacy wetgeving. Maar goed weinig mensen die nog leven die bezwaar kunnen maken. Hier overigens wel broer van mijn opa, maar mijn opa niet gevonden.
Dat is wel anders dan dit toch? Deze mensen zijn allemaal overleden, misschien een paar mensen maar niet. Dat zal met die politieverslagen ook wel zo zijn. Ik vind het alleen maar cool dat archief op een gegeven moment openbaar wordt en heel waardevol voor geschiedkundig onderzoek. https://www.nationaalarchief.nl/archiveren/kennisbank/archiefwet-en-openbaarheid#collapse-1254
Ik heb mn opa en zn broers gevonden en de broers van mn oma. Mijn oma was in de overtuiging dat ze vergast waren, maar haar broertjes kwamen in een werkkamp bij Osnabruck en hebben dat niet overleefd. Een ervan overleed aan een dubbele longontsteking, net als velen. Haar andere broertje overleed daar ook, maar staat geen reden bij.
Heb jij dat nu ontdekt adhv dat archief of was dat al eerder bekend? Anders lijkt het me wel een verbazingwekkende ontdekking, als iedereen al 80 jaar denkt dat ze vergast waren, maar ze uiteindelijk in een werkkamp zijn omgekomen. Niet erger of minder erg, maar wel opzienbarend als je daar na zo lange tijd achter komt.
Mijn opa, oma en hun kinderen stonden er in, maar als woonachtig in duitsland. Ze voeren op een binnenvaartschip wat is afgezonken om een rivier te blokkeren (naar wat ik gehoord heb).
Mijn oma had het heel weinig over de oorlog. Haar moeder heeft haar altijd verweten dat zij de schuld is dat haar broers en vader vergast waren. (Ook welkom thuis...) Ik kom er net pas achter dat ze overleden in een werkkamp, waaronder 1 door dubbele longontsteking. Heeft zij nooit kunnen weten.
Wat erg dat dit bij je oma in de schoenen werd geschoven. Had zij maar de kennis van nu gehad, wat jij nu hebt gevonden.
Ik ben vooral verbaasd dat mijn moeders oom ( broer van mijn opa) erbij staat. mij is altijd verteld dat ze opgeroepen werden en ondergedoken zijn. En zijn geloof was ook totaal anders als verwacht
En mijn opa van vaderskant heeft blijkbaar ook in een kamp gezeten, ik heb er nooit van hem iets over gehoord. Hij lag volgens dit archief in het ziekenhuis met een maagzweer. heb mijn moeder eens gevraagd hoe dat zat. Hij schijnt vliegtuigen gebouwd te hebben waarvan de neus kaarsrecht moesten zijn, anders storten ze neer. Volgens mijn moeder saboteerden ze zoveel mogelijk vliegtuigen door er iets simpels tussen te stoppen, ze wist niet wat precies, maar bijv lucifers of zoiets simpels, zodat ze iets afweken en dus niet zo ver vlogen
Ik ook. Ik wist ook dat hij in een werkkamp heeft gezeten. Meer heeft er nooit over verteld. Was een grote zwarte bladzijde wat als rode draad door zijn leven heeft gelopen. Jammer dat zijn verhalen verloren zijn gegaan, maar hij kon er niet over praten in de rest van zijn (lange) leven
Ja het lijkt mij vreselijk die werkkampen. tot vandaag wist ik dus niet eens dat mijn opa in zo’n kamp gezeten had, hij ( en dus de rest van de familie) heeft het er nooit over gehad. Het is door dit topic dat ik ging zoeken en vanavond mijn moeder heb gevraagd . Bizar gewoon
Zij kwam wél thuis, geen van de mannen van het gezin niet. De stad lag in puin en monden te voeden. Zat nog wel wat meer soap bij hoor maar het kwam er af en toe een stukje uit. Dan hoorde mijn vader weer wat, dan mn tante. De enige die het verhaal van a tot z kende was zijzelf.
Wat verschrikkelijk voor je oma. Al die trauma sowieso al vanwege zo'n werkkamp en dan dat erbovenop.