Goedemorgen! Ik ben morgen 13 weken zwanger van ons tweede kindje. Onze dochter is te vroeg geboren met 33+6. Tijdens de zwangerschap veel stress en verdriet gehad door vele overlijdens in onze families. Ik kreeg vaak harde buiken en verloor m’n slijmprop. Volgens de verloskundige was er niks aan de hand tot ik echt aan het bevallen was. Nu is er geen oorzaak gevonden van de vroeggeboorte, alleen wellicht dat mijn baarmoederhals al redelijk vroeg aan het inkorten was. Bij de zwangerschap nu loop ik in het ziekenhuis en ik ga vanaf 16 weken progesteron krijgen + elke 2 weken een cervix meting. Het zou me gerust moeten stellen, maar helaas. Ik heb best vaak last van m’n onderbuik, of het harde buiken zijn durf ik niet te zeggen. Maar het voelt niet zo fijn, ik probeer mezelf ervan te overtuigen dat het de groei van de baarmoeder is. Maar toch ben ik zó bang dat m’n cervix nu al aan het inkorten is. Is dat überhaupt mogelijk? Ik ben gister nog voor controle in ziekenhuis geweest. Alles is goed met de kleine, ik heb mijn angst uitgesproken, ik word doorverwezen naar de POP poli.. maar het liefste heb ik zekerheid, dus dat ze mijn cervix nu al opmeten. Ik heb dit niet aangegeven omdat ik niet als een angsthaas wil overkomen. iemand ervaringen hiermee? En wellicht iemand die me kan geruststellen?
Geen ervaring maar ik denk dat je gevoel heel logisch is. Ik denk dat ik van echo naar echo zou leven. Wilde niet wegklikken maar je kracht wensen voor de komende maanden en een fijne voorspoedige zwangerschap die je mag gaan voldragen❤️. Probeer op momenten dat het lukt te genieten en zorgen gewoon te blijven aangeven.
Super lief, dank je wel. Ik ga morgen toch ook even bellen met ziekenhuis om te vragen of ze 3 januari bij de 13 weken echo al een cervixmeting willen doen. Ik hoop het.
Hopelijk mag je deze zwangerschap goed doorstaan en er ook een beetje van genieten. Een beetje loslaten, ook al is dat niet makkelijk, en denken dat het allemaal goed gaat komen. Gaat het nu goed met je eerste kindje?
Ja ik probeer het echt los te laten maar het is zó moeilijk. Bij elk pijntje denk ik gelijk dat het foute boel is. Met onze dochter gaat het echt hartstikke goed! Het begin was even pittig door de couveuse tijd en dergelijke, maar ze is nu 1,5 jaar en een lekker pittige tante! Ik hoop in elk geval weer de 30 weken te kunnen halen. Dan ben ik al blij! Het helpt alleen niet dat een kennis van me bevallen is van hun stil geboren kindje met 16 weken. Ik ben zo onwijs bang dat mijn lichaam het kindje in de steek gaat laten en een zwangerschap niet meer aan kan.
Ja dat snap ik! Heel naar allemaal. Wel super fijn dat het met jullie dochter goed gaat. Heerlijk! Brrrr. Krijg koude rillingen van het te lezen. Wij ook een kindje verloren met bijna 15 weken voor deze zwangerschap. Ik hoop dat het allemaal goed mag gaan voor je!
He meis, gefeliciteerd met je zwangerschap. Wij zaten tijdens de vorige zwangerschap samen in een topic, we waren tegelijk zwanger. Wist niet dat je kindje te vroeg geboren is. Wat heftig om mee te maken! Het is helemaal niet gek dat je die angst hebt.. het is ook een ingrijpende gebeurtenis geweest met waarschijnlijk allerlei onzekerheden. Ik zou om de reden echt voor jezelf kiezen. Wat maakt het uit als zij zouden denken dat je een "angsthaas" bent? Wat ik me overigens helemaal niet kan voorstellen dat iemand dat denkt na wat je hebt meegemaakt. Ik zou idd gewoon vragen of ze je cervix al willen opmeten. Dat neemt ook weer een stukje stress weg bij jou waarschijnlijk. Ik duim er voor dat je 2e kindje lekker blijft zitten tot het einde ❤