Lieve allemaal, Ik zoek wat steun in het rouwen om een huisdier. Wat heeft jou geholpen? Onze lieve kitten van bijna 9 maanden was vermist en hebben ze afgelopen zaterdag dood terug gevonden. Hij is bij ons thuis geboren en we waren zó aan hem gehecht. Vandaag heb ik hem kunnen ophalen bij de dierenambulance en hebben we afscheid kunnen nemen. Heb hem naar het crematorium gebracht en morgen wordt hij gecremeerd. Ik ben er zo verdrietig van.
Toen wij onze 6-jarige kat moesten laten inslapen, had ik er meer verdriet van dan ik van tevoren had gedacht. Het hielp mij om van anderen te horen dat zij ook veel verdriet hadden gehad na het overlijden van een huisdier. Sterkte.
Haaa wat erg Een huisdier verliezen doet helaas altijd pijn. Wij hebben begin november onze poes na 16jaar moeten afgeven (ouderdom). Ons hielp het om 's avonds in bed nog even over haar te hebben. Wat leuke herinneringen ophalen en toegeven aan de tranen. Hou jullie vast aan de mooie tijd die jullie samen hebben doorgebracht en dat jullie kitten liefde en een warm nestje heeft mogen kennen. Veel sterkte met het verlies van jullie vriendje ♡♡
Ja dat laatste heb ik ook tegen m'n kinderen gezegd. Dat hij vanaf de eerste seconden al geliefd was en alleen maar liefde heeft gekend. Wat erg ook om je poes dan na zoveel jaar te moeten afgeven!
Wat verdrietig, tuurlijk mag je er moeite mee hebben! Ons huisdier is al oud en alleen de gedachte dat hij er mogelijk van de zomer er niet meer is ivm vakantieoppas zoeken maakt me verdrietig. Maar aan de andere kant had ik de jaren met hem ook niet willen missen. De herinneringen helpen wel wat om het te verwerken. Sterkte!
Hoi Dufel, Een huisdier verliezen die nog zo jong is heb ik persoonlijk als veel verdrietiger en moeilijker ervaren als bij een huisdier met een "voltooid leven". Zeker als je niet weet wat er precies gebeurd is is het heel moeilijk om te verwerken. Laat je emoties er vooral zijn, voel je niet beschaamd maar huil wanneer je het voelt opkomen. Ons laatste verlies was ook zeer jong en ook op traumatische wijze. Het was niet mogelijk afscheid te nemen wat het extra moeilijk maakte. In het begin kon ik niet eens naar zijn foto's kijken. Later heb ik een mooie sleutelhanger besteld met zijn foto. Er is een mooi plekje in de woonkamer voor hem, waar ook zijn urn staat (is de enige waarbij we dit hebben). De kinderen hebben een mooie foto gekozen en in een lijstje op hun kamer met een plukje haar. (Mede omdat er dus geen mogelijkheid tot afscheid nemen was hebben we hier meer aandacht aan besteed). Dit artikel heeft me ook nog extra geholpen: https://www.margriet.nl/dieren/rouwen-om-je-huisdier-kan-zwaarder-zijn-dan-het-verlies-van-een-familielid~b01b984c/?referrer=https://www.google.com/ Heel veel sterkte voor jou en je gezin <3
Het is nu ook nog zo vers. Het wordt beter te dragen naarmate de tijd voorbij gaat. Maar het gemis blijft. En zo nu en dan uit het niks komen soms nog steeds de tranen.
Wat een naar nieuws! Begin december is onze kater plotseling overleden, mis hem nog steeds erg. Hij viel opeens neer, krijste luid en hij was weg, erg heftig was dat, kids waren er ook bij. Troostend voor ons was dat hij ook een mooi leven had gehad, met heel veel liefde, en we konden nog goed en lang aaiend/knuffelend afscheid van hem nemen, en we waren (gek om te zeggen) soort van blij dat hij toch thuis gekomen was. En het niet buiten was gebeurt en misschien nooit meer gezien hadden. Moeilijk is het nog steeds, hier hadden de kinderen tekeningen gemaakt voor hem, en hebben we m begraven in onze tuin, we gaan nog een mooi beeldje kopen voor op die plek, maar nog niet gevonden. Voor de kinderen had ik ze zelf een troost knuffel laten uitzoeken, dat helpt ze nog steeds. Heel veel sterkte voor jullie allemaal!
Bedankt voor je woorden. Hier was het in eerste instantie ook niet mogelijk om afscheid te nemen maar z'n koppie was nog "goed" dus hebben ze hem bij de dierenambulance zo ingepakt dat we hem nog even konden zien. Moet wel zeggen dat we dit fijn vonden. Dus kan me heel goed voorstellen dat het extra moeilijk is om geen afscheid te kunnen nemen. Wij hebben er ook voor gekozen om hem te laten cremeren en hebben een urn gekozen. Merk dat dit de kinderen ook wel helpt om bij betrokken te worden. Ik ga het artikel even lezen. Dankjewel.
Helaas al verschillende maatjes in moeten leveren. Onze kater werd in eens ziek en hebben we in moeten slapen. onze dame was 13 en dementerende, ook in moeten laten slapen. 2 kleintjes van 1 jaar uit het asiel, na 3 maanden de eerste weg moeten brengen door fip en half jaar later ook zijn broertje. Je verdriet mag er zijn. het is ook de stress die je had omdat hij weg was en in eens er weer was maar niet zoals je dat voor iemand wenst. Neem de tijd en de een wil er over praten waar de ander dat juist niet wil. Heel erg veel sterkte met het verlies van je maatje!
Verdriet en emoties mogen er zijn! Onze kat is 4 jaar geleden aangereden en echt een kat uit duizenden. Op het moment zelf was ik emotieloos en vooral in de “regel” modus, maar eenmaal ‘s avonds in bed was ik zo intens verdrietig en dat heeft ook echt wel even aangehouden.
Sterkte! Ik vond onze jonge kat die raar kwam te overlijden ook intenser dan de 2 oude katten die zijn ingeslapen. De manier waarop ze dood ging had ook veel impact. Anders dan die 2 die gewoon oud en op waren. De 1e kat heb ik zelfs opluchting bij gevoeld ook (arm dier was dementerend en hield ons uit de slaap al heel lang). Maar de jongste kat? Nachtmerries van gehad ook Wat hier hielp in het rouwproces was een nieuwe kat. Het vervangt het dier niet natuurlijk en namhet verdriet niet weg, maar ik vond het wel fijn om weer gezelschap te hebben in huis.
Wij hebben ook onze jonge kater verloren een aantal maanden geleden. Hij was echt mijn baby; elke avond kwam hij bij mij in bed knuffelen. Ik mis hem verschrikkelijk. Echt verschrikkelijk en ik ben er nog steeds kapot van. Zijn dood was ook nog eens (voor mij) traumatisch, dus dat helpt niet mee. Ik merk wel dat het leven doorgaat en dat dat mij helpt. Ik weet ook dat het steeds een beetje meer zal slijten maar sommige dieren zullen altijd pijn blijven doen. Geen advies, anders dan: accepteer het verdriet en de pijn en het wordt uiteindelijk steeds een beetje beter. Heel veel sterkte!!
Dufel een huisdier verliezen is nu eenmaal ontzettend verdrietig. En dan komt het bij jullie ook nog heel onverwacht terwijl het beestje ook nog heel jong was. Een huisdier maakt onderdeel uit van je gezin. Juist dat je zo verdrietig bent betekende dat hij veel voor je betekende. Het kost tijd om het verlies te verwerken. Verdriet mag er zijn.
@Dufel sterkte. Het is ook verdrietig om je kleine vriendje te moeten missen. Mijn ervaringen met overleden en verdwenen poezen zijn divers. Het meest verdrietig was ik van Plukje. Mijn knotsgekke katertje. We waren een dag weg geweest, en niet in de gaten gehad dat hij buiten was. Die heeft geprobeerd via het keukenraam (stond op kiep) binnen te komen. Is tussen raam en kozijn gevallen en zijn rug gebroken. Het hele idee dat het onze schuld was Zaza was een moeilijke keuze. Maar hij had voortdurend pijn en liet telkens ontlasting los. Dat was uiteindelijk vooral een opluchting. Bert was aangereden vlak voor ons huis. Daar wad ik ook vreselijk verdrietig van. Wat heeft geholpen? Tijd Laat het verdriet er maar zijn.
Bedankt voor de lieve woorden allemaal en ook fijn te lezen dat ik niet de enige ben die zoveel verdriet heeft om een huisdier Harry was echt speciaal. Heb hem geboren zien worden en geholpen bij de bevalling. Warm gewreven en vanaf dat moment had hij een plekje in m'n hart. Het was echt m'n vriendje, kwam altijd mauwend naar me toe alsof hij de grootste verhalen had en een echte lieve knuffel kont. Bijna 9 maanden elke dag bij hem geweest.
Heel veel sterkte! Het is vreselijk om een huisdier af te moeten staan. Niets hielp hier behalve tijd en 'dat het zo beter was', maar kan me voorstellen dat jij dat laatste niet hebt om te relativeren. Ik heb bijna 10 jaar geleden mijn huisdier in moeten laten slapen en als ik er aan denk ben ik er nog verdrietig om. Wel minder dan vroeger, maar het zit er nog steeds. Het is ook de reden dat ik geen nieuw huisdier wil; ik wil niet opnieuw afscheid hoeven nemen, kan m'n hart niet aan. Hopelijk krijg je goede tips verder!
De kans is vrij groot dat mijn huisdier de zomer niet haalt qua leeftijd. Merk nu niks aan hem (behalve dat hij grumpy is geworden, rennen kan hij nog prima als hij zin heeft) , maar hij is wel oud. Doorgaans halen zij de 5 niet, maar hij is daar in augustus al dik overheen. Ik moet nu oppas regelen anders heb ik geen oppas voor hem als hij het gemiddelde omhoog haalt. Duidelijker zo?