Hallo, Ik wil graag weten of iemand hiermee ervaring heeft? En uiteindelijk ook je partner naar Nederland krijgen met een verblijfsvergunning? Hoe gaat dat in zijn werk, is het erg lastig om dat te regelen en hoelang gaat dat duren?
Ik heb er geen ervaring mee, maar ik kan me zo ook voorstellen dat er wellicht andere fora bestaan die wat meer ervaringsdeskundige hebben? Vraag me dan ook af hoe je op dit forum terecht komt met deze vraag
Geen ervaring mee, maar ik kan me voorstellen dat het ook geheel afhankelijk is van het land waar de partner uit komt.
Waarom zo'n smiley erbij? Net alsof je je er voor schaamt. Ik ben trouwens heel benieuwd of er hier iemand er iets over kan vertellen. Een familielid van mij heeft namelijk dezelfde uitdaging. Ook een zuid Amerikaans land. Er werd heel optimistisch gezegd: een jaar. Maar ik vraag het me af. Ik hoop het heel erg voor ze, maar ben bang dat het wel langer gaat duren
Als je bij de IND kijkt, vind je alle informatie en formulieren. Het spreekt eigenlijk voor zich, gewoon alles invullen. Wat belangrijk is, is dat je zelf voldoende inkomen hebt om hem te onderhouden (inkomenseis) en dat hij de mogelijkheid heeft om alle papieren (geboorteakte paspoort etc) met recent stempel op te halen en dan te laten legaliseren. Dat lijkt met onze burgerlijke stand een eitje maar is vaak in het buitenland heel anders geregeld. Succes, het is even werk maar ook gewoon goed te doen als je maar de juiste info opstuurt.
Ik schaam mij er zeker niet voor maar de vooroordelen vliegen al om m'n oren als ze het horen. Ja vreselijk... ik ben echt benieuwd hoe het gaat lopen...
Klopt maar ik wil graag ervaringsverhalen horen.... Ik weet het en in dat land is het echt verschrikkelijk maar eerst moet hij zijn basis examen nederlands halen en hij vind de taal echt moeilijk. Inkomenseis voldoe ik. Het is dat ik ervarings verhalen wil horen... ik weet waar ik alle informatie kan vinden en wat op internet staat blijkt in praktijk vaak anders.
Dan moet je je vraag in je openingspost anders stellen. Je vraagt namelijk hoe alles in zijn werk gaat, of het lastig id enzo, terwijl je die info online kan halen (en al hebt gedaan). Als je een topic had geopend met daarin de vraag wie er persoonservaring heeft op dit gebied en aangeven dat je de officiele informatie al hebt, hadden de reacties ook anders geweest dan nu.
Wat op internet staat op de site van de ind klopt gewoon. Daar zit een heel juridisch circus achter. En uiteindelijk komt het dan neer op die juiste documenten.. alles wat niet compleet, niet afgestempeld, niet voldoet.. tja dat wordt een drama en verlengt de doorlooptijd. Ik heb een succesverhaal maar dat is ondertussen al bijna 20 jaar geleden
Is in meerdere zuid Amerikaanse landen zo denk ik. Bij mijn familielid wilde haar zwager een paspoort aanvragen om met zijn broer mee te gaan voor een bezoek aan Nederland. Was ergens in het voorjaar. Kreeg hij als antwoord: kom in september maar terug, want de paspoorten zijn op
In Azie ook.. langs het politiebureau, boete betalen voor het "kwijtraken" van paspoort en geboorteakte, dan mag je een nieuwe aanvragen + ook "extra betalen" om het überhaupt in aanvraag te krijgen en dan de legalisatie nog. Echt top. Meebewegen is noodzaak in dit proces
Heb ik ervaring mee ja. Op de website van de IND staat het allemaal heel duidelijk. Je mag ook een pb sturen met vragen als je wil.
In de omgeving ervaring met Azie. Beiden hoogopgeleid met paspoort en vast contract. Het heeft echt duizenden euro's gekocht om alles te regelen. En natuurlijk reis-en verblijfskosten om diverse malen naar ambassades te gaan voor papieren en examen of gewoon het ophalen van iets. Daarnaast moest alle privéinformatie over de relatie naar de IND (zeer strenge controle op schijnhuwelijken). In dit geval was de persoon in kwestie vaardig genoeg om de taal te leren ivm de toets. En alles duurde erg lang. De IND heeft het bijzonder druk. En ja ook als de persoon er eenmaal is kan je opmerkingen blijven houden. Zeker als ze uit armere landen komen. Volgens mij was er op npo ooit een serie over dit onderwerp!
Ik heb ervaring met liefde in het buitenland, maar wel veel minder gecompliceerd (beide EU, 400 km afstand ongeveer) maar het heeft niet stand gehouden. Er waren natuurlijk meerdere redenen, maar 1 van de redenen is dat het rustig kennismaken een beetje wegvalt. Het is alles of niets, of ik was bij hem (of hij bij mij), wachte op hem als hij uit zijn werk kwam, kookte en voelde het echt een beetje als een oud stel al was het allemaal erg nieuw. Of ik was ver weg en we konden alleen maar bellen. Het is anders om elkaar te leren in blokken van wel/ niet zien, dan gewoon 's avonds een hapje te eten, of in het weekend een paar uurtjes op stap bijvoorbeeld en dat langzaam opbouwen. We gingen beide wel regelmatig wat alleen doen, maar als we bij elkaar waren woonden we toch "samen". Ik ken 2 stellen die im jou situatie hebben gezeten (partners uit Afrikaanse landen). Beide hebben bijna 2 jaar nodig gehad om partner naar hier te krijgen. Beide stellen zijn inmiddels uit elkaar. 1 stel is netjes gescheiden, met goede afspraken over de kinderen. Ander stel is een zooitje. Hebben 1 kind samen, hebben veel onenigheid over het opvoeden (ook door cultuurverschillen) en man heeft het moeilijk met te integreren, werk te vinden, maar ook met een goeie band met kind op te bouwen, door de lange procedure (ook nog extra lang door Covid) was het kind al meer dan 1 voor hij een verblijfsvergunning kreeg. Ik vind het niet leuk voor je dat er zoveel vooroordelen zijn, maar ik snap wel dat mensen sceptisch zijn. De vrouw uit het 2de stel "leeft" nu precies de ervaring waarvoor ze door velen werd gewaarschuwd.
Hier een oud collega die haar partner uit het buiteland heeft gehaald. Hem hierheen halen was het makkelijkst. De periode erna vond ze wel erg zwaar. Voor elk wissewasje moest ze mee: huisarts, tandarts. Ook voelde ze zich schuldig als ze een x met vriendinnen had afgesproken en hij niet mee kon. Hij kende hier verder niemand en claimde haar een beetje (begrijpelijk). Ze zijn nog steeds samen voor zover ik weet. Maar makkelijk vond ze t niet.
Haha ja, dat is wel redelijk "normaal" in veel landen. Bij ons ook iets soortgelijks, ik begreep namelijk dat het paspoort-maak-apparaat hier in de stad kapot is, in plaats van dit te (laten) maken sturen ze je dan gewoon helemaal naar de hoofdstad. Niet naar het dichtstbijzijnde gouvernement ofzo, nee, het moet echt in de hoofdstad, 5 uur enkele reis. Waar je waarschijnlijk ook 3x weer teruggestuurd wordt omdat het paspoort "nog niet klaar" is.... Oh en paspoort aanvragen/vernieuwen doe je dus ook niet bij de gemeente, maar bij de politie. @TS Ontopic, mijn zus heeft hier wel ervaring mee, maar dat is helaas geen succesverhaal. Hij is nu dus ook haar ex. Uit een zuid-Aziatisch land overigens. Waarom emigreer jij niet gewoon naar daar? Niet om het één of ander, maar als hij daar niet voor openstaat, dan weet je eigenlijk ook wel of het echt liefde voor jou is of eerder liefde voor een rijk westers land (even bot gezegd).
Tsja, aan de andere kant kan ik me ook voorstellen dat TS dat niet ziet zitten Maar das ff een ander verhaal