Ik vind je eigenlijk best naïef en kinderlijk overkomen. Jullie hebben sinds 7maanden pas echt contact, hebben elkaar nog nooit ontmoet en je wil al stappen maken om hem hierheen te halen. Dan haal je hem meteen in huis...in hetzelfde huis als je twee kinderen. Heel verstandig lijkt me dit plan niet.
Ik denk dat ik te vaak naar 90 days gekeken heb. Maar ik zie vooral rode vlaggen met dit soort verhalen. Mijn nichtje heeft overigs een Amerikaanse vriend. Zij gaan om en om gewoon bij elkaar op bezoek. Hij heeft zijn werk daar zij hier. En zo kunnen ze elkaar eerst echt leren kennen.
Ik heb hier wel ervaring mee, maar dat is van bijna 20 jaar geleden dus niet te vergelijken qua aanvraag etc vermoed ik. Wel denk ik dat je je er niet op moet verkijken wat het voor druk op je relatie legt wanneer je partner voor jou emigreert. Dan heb je echt een stabiele basis nodig. Wij hadden ruim drie jaar een lange afstandsrelatie, met bezoeken van mij die kant op (want hierheen kon niet ivm visum en dienstplicht), en dat was dus drie jaar van urenlang bellen per dag (dit is allemaal nog voor het face time/whatsapp tijdperk, msn in een Internet cafe was al heel wat). Elkaar nog nooit in het echt gezien hebben, en dan stappen willen nemen hem hierheen te halen, dan ga je echt aan wat hordes voorbij. En dat is dus geen vooroordeel, maar eigen ervaring die spreekt. Overigens ben ik nog steeds samen met mijn partner, maar onderschat niet de inzet daarvoor van beide kanten (vlak de cultuurverschillen niet uit!). Ineens 24/7 bij elkaar zijn, hij die overal je hulp bij nodig heeft, volledig financieel van jou afhankelijk is, ik vond het echt nogal wat. En dat vanuit een situatie die voor jezelf nog niet stabiel is. Ik zou zeggen, rustig aan. Als het goed zit, zit het dat over een jaar ook nog!
Heb niet alles gelezen. Dus misschien dubbel. Ik weer van iemand die moest alle gesprekken en bewijs van naar elkaar bellen overhandigen om te laten zien dat er echt sprake van liefde was. Misschien al die gegevens voor alle zekerheid al bewaren.
@198812 ik sluit mij bij veel reacties aan. Zorg dat je eerst je leven hier op orde hebt, denk aan je kinderen, zet die altijd op plaats 1. Ik vind het een vreemd verloop, eerst zou je hem een week in maart bezoeken en 3 berichten later komt hij een maand naar NL in februari. Ik weet nog dat collega’s die sollicitatiegesprekken voeren zeiden dat het soms heel verschillend is hoe iemand achter een scherm overkomt en je die persoon dan in het echt ontmoet. Wees daar echt op voorbereid. Als hij hier een maand komt dan zullen je kinderen hem ook meteen ontmoeten. Ik vind dat echt heftig. Ik zou als ik jou was zoals gezegd eerst je zaakjes goed op orde hebben qua scheiding, een stabiel leven met de kinderen opbouwen als de vechtscheiding voorbij is en daarna verder kijken. Als je dat voor hem niet waard bent dan weet je ook genoeg. De mensen om je heen hebben geen vooroordelen, maar willen je beschermen voor het maken van een impulsief besluit. 7 maanden intensief contact vind ik helemaal niet lang om vervolgens iemands leven compleet over hoop te gooien. Je gaf aan dat je na 2 dates met je bijna ex-man samenwoonde, dat was ook behoorlijk impulsief vind ik. En toen had je nog geen kinderen waar je rekening mee moest houden. Veel wijsheid toegewenst!
Dit. Helemaal wanneer er kinderen in het spel zijn doe je zoiets gewoon niet lijkt mij. Uiteindelijk haal je toch een vreemde in huis. Hoeveel je ook met elkaar hebt gebeld, je bent in feite vreemden van elkaar wanneer je elkaar nog nooit IRL hebt ontmoet. Daarbij is niets wat het lijkt en kunnen mensen zich zó anders voordoen dan ze zijn. Kijkend naar mijn inmiddels ex-zwager bijvoorbeeld, die man bleek er gewoon een relatie met gezin in zijn thuisland op na te houden (kwam mijn zus pas laat achter, nadat ze samen al een kind hadden...) En dat was dan niet eens een online liefde maar een vakantieliefde dus het allereerste contact was gewoon IRL. Ik zeg hierbij niet dat dit bij TS óók het geval is, maar dat je je op mensen kan verkijken is nou eenmaal een feit. En sommigen gaan echt ver om een leven in een rijker land te "bemachtigen".
Zorg eerst dat je je leven hier goed op de rit hebt, en ga elkaar meerdere keren ontmoeten. Ja dat is duur en moet te regelen zijn maar je weet niet eens of hij lekker ruikt, geen vreemde geluiden maakt, hoe hij zoent. Niet wat je wil horen maar denk ook äan je kinderen!!! 24/7 een vreemde man in huis is voor hen heel heftig! Wat zijn zijn normen en waarden? Hoe gaat hij me je kinderen communiceren? Ik wens je veel wijsheid toe
Als je huidige relatie al een fiasco is door ondoordacht/ wanhopig gedrag waarom doe je dit dan weer? Neem je verantwoordelijkheden als ouder en ga op zoek naar antwoorden in jezelf waarom je op zo’n ongezonde manier liefdes relaties aangaat.
Nog een toevoeging, een vreemde man, die je nog nooit gezien hebt 24/7 bloot stellen aan kinderen zou voor mij ook reden zijn om er knalhard in te gaan als ex-partner. Dan heb je aan mij een slechte
Precies dit. Meerdere dagen per week 4 uur lang videobellen tot 3 uur ‘‘s nachts vind ik eerlijk gezegd ook niet heel verstandig en volwassen overkomen.
Weetje al in de tijd van MSN en TMF kon dit wel. Maar nu met alles wat gebeurd zijn wij de mens iets voorzichtiger geworden. Dus ja als de liefde er is zul jij samen met moeten schipperen. Is er niet een land die het makkelijker maakt om aan reizen is, waar hij wel werk kan krijgen met visum? Dan zou dit nog een optie zijn. Er zijn meer wegen te bewandelen lijkt mij. Ook zou ik de kinderen zoveel mogelijk er buiten houden en zo min mogelijk vertellen. Zeker nu met deze vechtscheiding zo kunnen ze geen doorgeefluik worden. Maar eerst alles op een rij krijgen en scheiden. En als hij er is goed polsen hoe hij er echt instaat.
Je brengt het alsof je dit een hele prestatie vindt, maar 7 jaar is helemaal niet lang, dit samen met allerlei andere info die je geeft zie ik een heleboel red flags. Een heleboel dames hier zien dit ook, maar jij kennelijk niet. Ik hoop dat we je toch een beetje wakker kunnen schudden.
Ik heb ervaring. Mijn ex heeft anderhalf jaar illegaal bij mij in huis gewoond en toen het financieel gezien mogelijk was zijn we de procedure voor de verblijfsvergunning gestart. De procedure ging nog redelijk vlot, maar de periode erna was veel zwaarder. Onze relatie heeft het ook niet gered. Dit had meerdere redenen. De cultuurverschillen kwamen meer naar boven toen we eenmaal kinderen kregen. De verantwoordelijkheid qua taken die ontzettend scheef was binnen onze relatie; hij zei heel snel ‘jij bent de Nederlander, jij weet hoe alles hier werkt, jij spreekt de taal beter, dus regel jij het maar’. Heel veel regeltaken kwamen daardoor op mijn schouders terecht naast mijn werk, huishouden en zorg voor kinderen. Maar ook verandering qua persoonlijkheid toen hij zijn eigen geld ging verdienen en niet meer afhankelijk was van mij. In eerste instantie verdiende ik het geld in mijn eentje en achteraf is gebleken dat hij in die tijd heel vaak zijn eerlijke mening niet gaf omdat hij vond dat hij met mij moest meepraten omdat ik alles betaalde. Daardoor heb ik nooit de échte persoonlijkheid van mijn ex leren kennen. Hij bleek totaal anders over dingen te denken/ andere dingen leuk te vinden dan ik dacht en we pasten totaal niet bij elkaar. Had ik eerder geweten wie hij écht was, dan was ik niet met hem getrouwd. We hebben 10 jaar een relatie gehad waarvan de laatste 5 jaar getrouwd/met kinderen. In die laatste 5 jaar heb ik hem pas goed leren kennen, toen de kinderen kwamen. Toen kwamen de verschillen duidelijk naar voren. Omdat de ontwikkeling van de relatie anders/onrustiger verloopt is het lastiger iemand echt goed te leren kennen. maar dit is mijn verhaal, dit hoeft niet voor iedereen te gelden. Ik wens je veel wijsheid toe…
Wees je ervan bewust dat dit vaak de manier is voor iemand uit het buitenland om een verblijfsvergunning te verkrijgen. Je hebt hem nooit in levende lijve meegemaakt, jullie hebben nog niets samen gedeeld, maar hij zou wel vanuit dit punt bij jou in willen trekken. Dit is een enorme rode vlag. En doe dat alsjeblieft je kinderen, die nu door je echtscheiding al in een instabiele situatie zitten, alsjeblieft niet aan.
Op zich ben ik het met iedereen eens behalve dat ik niet meteen denk aan een gelukzoeker. Het is Chili hè, dat is geen derdewereldland, welvaart is voor een Zuid Amerikaans behoorlijk goed. Als het nu Bolivia of Honduras zou zijn, is dat wat waarschijnlijker. Als hj goed Engels spreekt, en mogelijk ook gewoon een goede opleiding heeft, kan hij hier zo aan het werk. Een vriendin van me is vanuit Mexico, wel rijkere ouders en prima opleiding en Engels sprekend, naar NL gekomen voor de liefde, die zijn al 15jr samen en gelukkig en zij heeft ook goede baan hier. Maar hangt erg aan de kinderen die ze met hem heeft en er zijn wel echt veel cultuurverschillen waar zij het moeilijk mee heeft en trekt erg naar Mexicanen die hier wonen, dus een woonplaats in de randstad zou ook wel een pré, naast dat, in de grote steden zeker, het totaal niet vreemd is om Engels toegesproken te worden. Mijn ex is een Spanjaard, 4 jaar een relatie mee gehad, 3 jaar latten, wat natuurlijk goed mogelijk was met goedkope tickets maar het laatste jaar dat ik een tijd bij hem ging wonen en daarna hij bij mij heeft mij pas echt doen inzien dat we echt niet bij elkaar pasten en ergerde me aan zo'n beetje alles haha...
Ik heb geen zin om alle al gegeven reacties te lezen dus misschien is het al genoemd maar: stichting buitenlandse partner is hier een hele fijne website voor. Heb hier zelf veel gebruik van gemaakt. Mijn man is m’n vakantieliefde en heb hem dus naar Nederland ‘gehaald’. Overigens ging dat voor ons vrij gemakkelijk en snel. Nu zijn we ook al het proces van naturalisatie doorgekomen, dus hij is zelfs al bijna een echte Nederlander Als je vragen hebt mag je altijd een pb sturen
Misschien omdat dit een kind is? Dames, iemand die zich nieuw aanmeldt, nog nooit iets anders gepost heeft, en met een controversieel en vaag onderwerp dat niets met zwangerschap te maken heeft op een zwangerschapsforum haar eerste post maakt, en vervolgens niets meer van zich laat horen? Gelukkig mogen alle kinderen morgen weer naar school. Vervelen ze zich iets minder.