Jeetje dat is ook verdrietig, beide op 1 dag. Wel heel mooi om ze samen te laten cremeren. Ik snap dat je moet wennen aan de nieuwe kittens. Dat gevoel moet misschien nog wat groeien.
Liefde is soms ook loslaten. Hoe moeilijk dat ook is. Als leven lijden wordt is het indd beter om hem te laten inslapen. Sterkte met jullie keuze!
Ja ik snap je angst. Tegenhouden kun je niet indd. Ik moet zeggen dat m'n andere kat ook zo'n wilde was maar nu hij wat ouder wordt is hij wel wat rustiger.
Dank je wel, ze waren er kapot van. Ze lijken nu wat op te knappen en de dieren die we hebben lijken ook hun routines weer op te pakken
Wat voel ik met je mee. Eergisteren vonden wij onze 3 jarige Britse korthaar in de zetel. Zo plots, zo onverwachts Ikzelf ben kapot van verdriet, ik kan het echt niet plaatsen. Onze 2 andere katjes lopen verloren, zoekend naar hun vriendinnetje.. mijn hart breekt keer op keer. Vandaag werd ze gecremeerd, morgen of overmorgen mag ik haar urne ophalen, haar laatste haarplukje en een afdrukje van haar pootje.. ik voel me zo schuldig, ookal kan ik er niks aan doen. Ze is vredig gestorven in haar slaap, met haar 2 maatjes naast haar ❤️ dikke knuffel
Nu ik dit zo lees vraag ik mij het volgende af. 3 keer heb ik een poezenmaatje moeten laten inslapen. Bij alle drie was ik erbij. Heb ik ze gestreeld tot de prik zijn werk had gedaan, en ik ze slap voelde worden. Drie keer heb ik gehuild. Maar bij alle drie heb ik de poes achter gelaten bij de dierenarts. Foto 's zijn mijn/onze herinnering. Wij hadden geen behoefte aan een ritueel of crematie of urn oid. Daar ligt bij ons het verschil tussen mens en dier. Mss is het anders met kinderen in de leeftijd dat ze het snappen. Maar zo ben ik het ook gewend van vroeger. Ik lees dat velen er anders instaan. Prima natuurlijk. Maar ben ik dan alleen in deze wijze? Of zijn er meer die daar verder geen behoefte aan hebben?
Hier blijven we erbij tot ze effectief weg zijn. Dus als de laatste spuit zijn werking heeft gedaan. Nadien laten we ze gaan. Crematie en dergelijke zijn niet nodig. De enige van wie ik een pluk haar had was van mijn poes dat 18jaar bij ons had geleefd en net door die pluk had ik het moeilijker om hem te laten gaan. Als ik hem miste deed ik het doosje open en raakte de pluk aan. Heb nadien de pluk weggedaan en op dat moment ben ik hem beginnen te laten gaan.
Onze honden en katten zijn gecremeerd. Liggen in de tuin. Onder (hoe symbolisch) een gebroken hartje plant.
Ik heb wel alle beestjes in onze tuin begraven (cavia's) maar verder geen ritueel ofzo. Ik weet ook niet eens precies meer waar er allemaal grafjes zijn
Wij hadden van te voren bedacht dat we onze poezen thuis in de tuin zouden begraven. Toen onze poes dood ging waren wij net bezig met onze tuin waardoor die optie afviel. Wij hebben haar laten cremeren en uit laten strooien in de tuin daar. Toen onze andere kat doodging hebben we hetzelfde gedaan omdat dat beter voelde. Onze kinderen vonden het heel lastig en wilde niet naar de plek toe waar ze uitgestrooid zijn. Ik denk dat de kinderen het achteraf heel gek hadden gevonden als we ze in de tuin hadden begraven- gek als in altijd aan denken als je er langs loopt/ of de bal op schiet bijv. Dus opzich prima hoe het gelopen is maar toen ik de rekening zag ook wel lichtelijk overdreven voor een kat. Er komt geen volgende keer maar ik zou begraven in eigen tuin helemaal oké vinden.
Zo staan wij er ook in hoor, dus je bent zeker niet de enige. Al begreep ik wel de laatste keer bij de dierenarts (3 jaar terug een kat laten inslapen voor het laatst) dat dit vroeger weliswaar de norm was, maar het tegenwoordig echt een stuk minder gebruikelijk is. Wij hebben toen ook mijn dochter meegenomen naar het inslapen, zodat ze wel snapte dat hij echt dood was, maar het heeft verder onze aanpak niet veranderd dus.
Wij doen het net zo. Vroeger met de hond ook zo gedaan. Hier in de tuin zijn vroeger wel parkieten, hamsters en muizen begraven.