In 2020 kreeg ik er voor het eerst mee te aan. Covid gehad zonder erg ziek zijn, maar de conditie was helemaal weg. Vooraf kon ik makkelijk 10 km hardlopen en ik was weer begonnen met trainen voor een halve marathon. Na alle lockdowns en toestanden had ik wel weer een redelijk normaal energieniveau. Maar ik merkte ook dat ik heel gevoelig was voor overprikkeling. Een dag op kantoor was echt een opgave bijvoorbeeld. In 2022 kon ik eindelijk weer een 5km run meedoen. En verklaarde ik mezelf beter (was het gezeik wel meer dan zat). En gevoelsmatig zou het ook niet beter worden dan dat, dus 5 km rennen was ok voor mij. En ook werk en gezin lukte redelijk (druk, maar hé, dat hebben alle werkende ouders) Eind 2023 kreeg ik weer covid. En dit keer was ik flink ziek. Echt dagenlang vreselijke hoofdpijn en koorts en niks kunnen eten. En daarvan ben ik dus niet hersteld. Ondanks een hele kerstvakantie niks doen en uitzieken. Ik heb me nu 50% ziek gemeld en werk uitsluitend vanuit huis (naar het station lopen, de trein nemen en dan naar het werk lopen is nu echt teveel inspanning). En ik baal er zo verschrikkelijk van. Een week geleden dacht ik nog dat het weer ging. Heb les 1 van een opbouwschemaatje gelopen (8x1 minuutje joggen). En meteen stortte ik weer in. Advies fysio en huisarts: neem rust. Doe geen inspanning waarbij je hartslag 25 slagen boven je rusthartslag uitkomt. Maar bij het simpelweg aankleden en tandenpoetsen in de ochtend vloog mijn hartslag boven de 120 slagen Tijdens het autorijden naar zwemles had ik een hartslag van rond de 100. Dus het advies is al onmogelijk, tenzij ik hier een traplift ga aanschaffen en mezelf de hele dag laat bedienen Wat zijn jullie ervaringen? Hoe kwam je er uiteindelijk weer bovenop? Wat hielp? En wat juist niet?
Ik vrees dat ik het ook heb nu... Ik heb al weken hoofdpijn na positief getest te hebben op Corona. Mijn hartslag is ook hoog (tijdens de nacht ', als ik slaap dus, gemiddeld 70) Ben nog niet bij de huisarts geweest...
Ok ook niet maar even de trap op ... Gisteren was man met de kinderen naar toverland. We hadden mijn kaartje aan een vriend van oudste gegeven Hele dag rust om me heen. Dat was wel heel fijn. Heb eindelijk de kerstboom opgeruimd. Hele dag over gedaan. Steeds een half uurtje op langzaam tempo. Maar 't is gelukt Alleen 's avonds schoot de hartslag zomaar omhoog tijdens het avondeten. (Kreeg melding van mijn horloge dat die >100 was in rust) En vandaag weer lichte hoofdpijn.
Oh neen, trap op lukt me wel. Die hoofdpijn is hier ook elke dag aanwezig. Paracetamol haalt er het scherpste wel vanaf...
https://www.trouw.nl/opinie/long-covid-zit-niet-tussen-de-oren-treurig-dat-dit-in-nederland-nieuws-is~b497d7a3/?utm_source=clipboard_internal&utm_medium=referral
Wat naar om te lezen. Helaas ook herkenbaar. Hier nu bijna 2 jaar verder na de laatste keer covid. Ik heb ruim 1 jaar niet gewerkt, alles was te veel. Prikkels kwamen heel hard binnen, wandelen naar school was een hele opgave. Na 15 maanden was ik weer aan het werk, met 1 dag in de week verlof opnemen zodat het weer ging. Nu kan ik mijn 24uur weer werken, maar ik moet nog altijd heel erg opletten wat ik plan en wanneer ik zorg voor rust. Doe ik dit niet heb ik een terugval. P.s. ik heb een traject bij de huisarts, fysio en ergotherapeut gevolgd.
Wat heftig. Wat voor werk doe je? Wanneer je een terugval hebt. Hoelang duurt dat ongeveer? En hoe zwaar (snap dst dat verschilt haha) En hoe lang heeft het geduurd voor je een diagnose kreeg? Dat bleef bij mij heel lang heel vaag. Juist ook omdat ik in eerste instantie prima leek op te knappen en ik pas een half jaar later voor het eerst bij de huisarts kwam omdat het niet meer ging. Werd het eerst helemaal op psychische klachten gegooid, terwijl ik me psychisch verder prima voelde (behalve dan stress omdat ik niks voor elkaar kreeg en schuldgevoelens omdat ik mezelf "lui" vond)
Ik werk in de gehandicaptenzorg. Als ik een terugval heb dan ligt het er aan hoe ver ik over m'n grenzen ben gegaan qua hevigheid en duur. Na bijna 2 jaar weet ik nu een beetje beter wat wel en niet kan en is de hevigheid van de terugval na een weekje aan de beterende hand. Voordat ik weer helemaal oke ben duurt vaak wel een aantal weken. ik ga dan vroeg naar bed, plan zo min mogelijk en maak het me zo makkelijk mogelijk. (Alleenstaande moeder inmiddels dus komt veel op mij neer) De diagnose kreeg ik vrij snel, kon ook gewoon echt niks dan op bed liggen. Kon geen huishouden doen, de kinderen niet verzorgen.
Dat stukje wat je zegt over het psychische aspect, herken ik ook.. soort burn out, maar dan enkel en alleen de lichamelijke klachten. In mijn hoofd voel ik me prima. (Behalve dat ik dus nog steeds brainfog heb en ontzettend veel vergeet of kwijt ben)