Moet eerlijk zeggen dat het er anders uitziet dan bij mij afgelopen vrijdag... Vrees dat het niet goed zit.. Maar ik ben geen arts, hopelijk vrijdag een andere uitslag!!
Ik ben geen expert, maar ik snap je zorgen wel bij de echo. Het wachten tot vrijdag duurt toch wel erg lang! Kun je in de kliniek, met betere apparatuur, niet eerder terecht? Bij welke kliniek zit je als ik vragen mag?
Pff, ook heftig. Ik snap dat je eigenlijk jezelf wat in wilt houden maar dat moeilijk gaat. Bij mij is het net andersom.. Bij mijn vorige zwangerschap voelde ik een soortvan kinderlijke blijdschap, ik liep over van geluk. Nu voel ik me heel neutraal, ook eigenlijk niet echt alsof ik zwanger ben (ookal beginnen de symptomen echt naar de voorgrond te treden!). Vervolgens voel ik me weer schuldig tov dit kindje omdat ik niet diezelfde blijdschap voel. Ik denk dat ik mezelf onbewust bescherm tegen weer zo'n groot verdriet. Wellicht dat na het zien vd 1e echo, ik wat enthousiaster ben.
Ik herken dit wel.. de vorige keer was ik ook door het dolle, kon niet wachten om het aan iedereen te vertellen. Toen dat met 5+2 mis liep, waren we echt gebroken, zó verdrietig. Ik denk ook dat we daardoor nu veel gereserveerder zijn ofzo, het onbezorgde is er echt van af. Ook al hebben we afgelopen vrijdag een hartje zien kloppen, het voelt nog heel onwerkelijk allemaal. Ik geef het maar gewoon tijd, het komt echt vanzelf, maar nu is het nog een best hoog muurtje wat we hebben opgebouwd om onszelf te beschermen..
Bij mij begon het met een week lang lichtjes bruin bloedverlies. Na een week werd dit helderrood bloedverlies en na 2 dagen kwam het vruchtje vanzelf af nadat ik enkele uren best flinke krampen had gehad.
Nijgeertgen.. weet ik niet maar we wachten even tot vrijdag omdat ik dan ook weer wat verder qua termijn ben.
Ja precies. Ik ga bijna aan mezelf twijfelen: wil ik dit wel echt? Ja natuurlijk wil ik dit! Maar waarom voel ik die blijdschap dan niet? Hoop echt dat het voor zowel jullie als ons wel gaat komen..
Ben totaal geen echo expert, maar dit is wel een heel ander beeld dan wat ik had vorige week. Heb er helaas geen beeld van om te vergelijken. Wat gekmakend dit voor jou (en je partner). Het enige wat je nu kunt is afwachten tot vrijdag. De tijd zal het leren. Ik denk aan je!
Heel herkenbaar voor mij. Ben met vlagen echt heel neerslachtig. Ik vind mezelf geen leuke moeder, ben kortaf en snel geïrriteerd. En dan denk ik “Leuk. Jij denkt nog een kind op de wereld te zetten? Nee. Top bezig hoor. Zo’n leuke moeder ben je. Met je chagrijnig gedoe.” Haha nouja zulke gedachtes dus. Maar weet ook dat het nergens op slaat. Denk echt dat het de hormonen zijn en het zal met (zeker) het tweede semester heel anders zijn.
Ook heel herkenbaar... Ik wijt het maar aan de hormonen nog even volhouden, denk echt dat het allemaal goed komt!
Dit herken ik ook heel erg haha. Thank God ben ik niet de enige! En onderschat hormonen niet idd. Daar ga ik ook hard op.
Bij mij wisselt het van the perfect mom naar een hormonaal depressief monster. Jekyll and Hyde. Mijn man word er af en toe een beetje bang van
Klopt, het is ook heel anders dan de 1e echo bij onze dochter. Daarom zag ik gelijk dat t niet best was.. idd afwachten!
Hoi, Ik schrijf hier even onder een nieuwe naam mee. Ik heb hier al een account, maar vanwege mijn geschiedenis, voelt het even niet goed om nu onder die naam verder te gaan. Ik weet sinds de kerst dat ik weer in verwachting ben, maar helaas is dit geen onbezorgde zwangerschap en dat zal het voorlopig ook nog even niet zijn. Om die reden probeer ik ergens daarom ook juist zo min mogelijk ermee bezig te zijn. Volgens mij eigen berekening ben ik 1 of 2 september uitgerekend en zou ik nu 7 weken zwanger moeten zijn. Ik heb nog geen vk gebeld en ook nog geen echo o.i.d. geregeld. Dit gaan we waarschijnlijk morgen doen, omdat er dingen geregeld moeten worden. Het liefst had ik ergens m'n kop nog in het zand gestoken en er pas uitgehaald zodra ik zekerheid heb. Met de misselijkheid, vermoeidheid en af en toe wat krampen lukt dat helaas ook nog niet altijd. Mede daarom merkte ik dat ik toch wat behoefte kreeg om mee te schrijven, maar omdat mijn verhaal redelijk herkenbaar is, deel ik dit momenteel nog niet. Er zijn nog maar weinig mensen die weten van mijn zwangerschap en zolang wij geen zekerheid hebben dat het voldragen mag worden, wil ik het verder ook niet delen. Zodra we meer zekerheid hebben en het meer bekend mag zijn, zal ik wat opener zijn . Mocht er een whatsappgroepje aangemaakt worden, wil ik daar misschien wel bij aansluiten.
Wat verdrietig dat de echo niet goed was. Die onzekerheid nu is ook niet fijn. Je zweeft ergens tussen hoop en vrees in en ondanks dat je het waarschijnlijk al wel weet, is er nog geen 100% bevestiging. Heel veel sterkte!
Dat was dag 1 en dag 2 werd het al veel meer. Dag 3 toen getest en streep was bijna niet meer zichtbaar
Gefeliciteerd met je zwangerschap en welkom! Wat vervelend dat je zwangerschap tot zo ver niet onbezorgd is.
O nee toch… Heel erg veel sterkte! Goed aan jezelf denken de komende tijd! Ik voel gewoon het verdriet met je mee