Ben even benieuwd: checken jullie nog wel eens de telefoon van je puber? Bijvoorbeeld met wie ze snapchatten, appen of facetimen? Niet dat je de hele gesprekken checkt, maar wel even kijkt wie er een berichtje stuurt?
We hebben de afspraak gemaakt met haar dat we dat doen als we het gevoel hebben dat het nodig is. Alleen dat gevoel hebben we nog nooit gehad. Ze laat regelmatig grappige appjes van vriendinnen lezen, liet 1 keer een bericht zien van een vage bekende in een groepsapp dat ze niet prettig vond. En ze laat haar telefoon overal slingeren. Dus in de praktijk: nooit.
De afspraak is dat ik er bij moet kunnen als ik dat wil. Hij mag dus niet zomaar zijn pincode wijzigen. Maar het laatst dat ik het heb gecontroleerd was een jaar of 1,5-2 geleden, maar dat was omdat ik me zorgde over een meisje met wie hij appte. Zij leek niet zo lekker in haar vel te zitten en toen heb ik gecheckt of ik vond dat het nodig was om toch even contact op te nemen met haar ouders. Inmiddels zit hij vol in de puberteit en hij zit elke keer te grinniken als hij apps van zijn vrienden leest, dus ik vermoed dat hij het niet leuk zou vinden als ik die zou lezen. En zolang er geen redenen zijn om me zorgen te maken, zal ik dat dus ook niet zomaar doen. Toen er vanuit school informatie kwam over roddel-social media heb ik daarover met hem gesproken en zijn reactie was dusdanig dat ik me geen zorgen maak dat hij aan dat soort dingen deelneemt. Ook als er eens wat in het nieuws komt, maak ik het bespreekbaar en ik zie tot nu toe geen alarmsignalen. Het scheelt een hoop dat hij eigenlijk geen social media heeft, geen IG, geen snapchat, geen tiktok. Hij heeft er gewoon geen interesse is en zijn vrienden doen er ook niet veel mee. Dus dat scheelt in wat er online komt en wat er binnen komt. Bij midi check ik het wel nog regelmatig. Die heeft heel veel groepsapps en dat is allemaal nog redelijk nieuw voor hem en zijn vrienden en klasgenoten. Dus dat houd ik wel nog in de gaten. Maar voorlopig heeft hij ook nog geen interesse in verdere social media en hij heeft op 1 knul na geen lastige kinderen in de klas, dus voorlopig is het nog redelijk makkelijk.
Ik check soms. Bij nr1 wel langer structureel gedaan dan bij nr2, verschil in kind. Nu als ik denk dat het nodig is
Nee, ik check niet meer. Bij dochter van 14 zou ik dat eventueel nog wel doen mocht er aanleiding toe zijn, maar voor zoon van 16 vind ik dat niet langer gepast. De jongste heeft alleen whatsapp, maar dat gebruikt hij nooit (heeft nog een instelling erop dat ik alles kan zien en alleen maar 5 apps, is voor hem nodig).
Maar wat is voor jullie dan aanleiding? Wat gebeurt er dan dat je denkt: he, nu moet ik eens gaan checken met wie hij/zij allemaal contact heeft? (ik heb geen reden tot checken hoor, maar ben gewoon benieuwd hoe jullie daarmee om gaan... )
Bij de oudste heb ik denk ik voor het laatst in zijn telefoon gekeken toen die in de brugklas zat dus al tig jaar geleden. Bij mijn oudste dochter voor het laatst gedaan toen ze net 16 jaar was. Ze kwam toen uit een vervelende verkering en dat ging helemaal de verkeerde kant op en toen ben ik in haar telefoon gaan kijken. Dit deed ik toen ze sliep, ik was er niet trots op maar heb er nooit spijt van gehad, het was nodig en door wat ik had gelezen en gezien kon ik wel handelen. Heb wel de meest grote ruzie met haar gehad toen ze erachter kwam, althans ik heb het haar zelf voor de voeten gegooid. We zijn nu ruim 2 jaar verder en heb er nooit meer in gekeken. Ook helemaal niet de behoefte aan. De jongste is 11 jaar en die controleer ik heel soms maar dat is allemaal nog zo onschuldig en bleu, niks wat spannend is.
Nee dat doen we niet. Pas heb ik wel met zoon van net 12 even meegekeken wat er allemaal in de groepsapp van de (brug)klas werd gezet. Daar wordt nog wel eens lelijk gedaan, dus het met hem er over gehad en even meegekeken. Maar bij de andere kinderen nooit gedaan. Nooit het gevoel gehad dat het nodig was. En tja, wanneer denk je dat het nodig is? Dat is denk ik moeilijk te zeggen, het is denk ik meer een niet pluis gevoel bij je kind. Als je je zorgen maakt om het welzijn van je kind denk ik.
Nou hier dus geen aanleiding, moet ook wel iets ernstigs zijn wil ik zijn privacy schenden. Met 16 jaar heb je daar in mijn ogen wel recht op.
Oudste zoon is 13 , maar die maakt zo moeilijk contact met andere kinderen. Ik zou blij zijn als hij uit zichzelf appjes ging sturen naar klasgenoten. Toch hebben we wel de code van zn telefoon (omdat hij hem zelf al een paar keer vergeten is) en als ik echt het gevoel had dat het nodig zou zijn dan zou ik willen kijken. Jongste zoon van 10 heeft pas een telefoon en daar werd in de klassenapp wel gepest en ranzige plaatjes gedeeld dus daar kijken we nog wel mee en praten we erover, over wat je moet doen als er rare dingen gebeuren.
Als ik merk dat het helemaal niet goed gaat met mn kind en ik er niet de vinger op kan leggen wat het is.
Nr2 had ruzie met een meisje, aan haar praten merkte ik op dat ze zich mogelijk ook onhandig uitdrukte in tekst dus toen bijv wel gelezen en gepraat. Eerlijk zijn hoeft niet altijd hard te zijn.
In het verleden wel gedaan. Maar mijn oudste is alleen met heel onschuldig vermaak bezig en ook nog eens een totaal open boek. Laatst had ze een film gekeken voor 16+ en kwam het helemaal schoorvoetend vertellen. Jongste heb ik weleens whatsapp gesprekken in haar telefoon aangetroffen die mij aanleiding gaven contact op te nemen met de ouders van de andere partij, omdat het er zo lelijk aan toe ging. Verder heeft ze tot 2x toe bij bijzonderheden uit zichzelf met ons besproken en dingen laten zien en dat geeft mij voldoende vertrouwen dat ze dat in de toekomst weer zal doen.
Alleen als we echt denken dat er iets is gebeurd. Toen ze jonger was controleerde we wel regelmatig en dat was ook wel nodig.
Bij mijn dochter van bijna 12 check ik het zeker. Ik vind begeleiding bij social media gebruik belangrijk. Soms zijn er meidenruzies in Whatsapp en dan praten we daarover. En we hebben afspraken over Tiktok video's (niet in pyjama of ondergoed, niet het hele huis filmen). Dat 'vergeet' ze soms dus ik check het regelmatig, ongeveer eens per week. Dochter heeft ADHD en flapt er nogal eens onaardige dingen uit op whatsapp. Ik probeer haar daarin te helpen/sturen.
Zoon van 13 controleer ik niet meer, tenzij hier aanleiding voor is. Hij is wel open in zijn communicatie en vertelt ook best veel moet ik zeggen. Wij hebben het er dan over en hoe en wat. Maar er is voor mij geen aanleiding toe. Moet ook zeggen... hij zit wel in een hele leuke klas op school zegt hij en die signalen krijg ik ook van de mentrix door. Zoon gebruikt naast whatsapp ook discort en een ander voor mij onbekend platform. Is hier open en eerlijk in en vertelt regelmatig, zonder dat wij ernaar vragen, wat er speelt op deze platforms. Dochter van 11 controleer ik nog wel eens haar telefoon. Maar dat komt ook omdat ze een hele andere persoon is dan haar broer (inclusief haar eigen beperkingen) en de klas waar zij in zit is echt niet leuk. Heel veel pesten, ruzies en regelmatig wordt er geweld toegepast. Pesten en ruzies gaan regelmatig via de whatsapp
O ja die tiktokfilmpjes was hier in het begin ook. Stond ze iets op te nemen waar wij allemaal bij stonden. Dat moest toen wel even uitgelegd worden. Afgesproken dat ze alleen boven filmt en wij kunnen op haar tiktok kijken.
Wij checken de telefoon van Q niet meer. In het begin van de eerste deden we dat nog wel, nu een jaar later niet meer. Ik weet haar code niet eens. Laatst zei de jongste dat ik iets van de telefoon van Q had gezien. De reactie van Q was ‘mama weet mijn code niet eens’. En dat klopt idd. Een paar maanden geleden hebben we wel samen even gekeken wat ze nou allemaal op haar telefoon heeft staan, maar ik doe dat niet zonder dat zij dat weet. Wat M overigens bedoelde is dat ik keek waar Q was via ‘zoek mijn iPhone’. Q was ruim een uur nadat ze uit was nog niet thuis (het is 20 minuten fietsen). Het was toen slecht weer en ze had niks laten weten. Dan check ik de locatie wel even.