Uit het kleine beetje info wat je deelt over je pleegdochter (je zal vast een boek kunnen vullen met je ervaringen), lees ik dat het meisje echt hulp nodig heeft. Gespecialiseerde die jullie als pleegouders (logisch) niet kunnen bieden. Ook al heeft de biologische moeder de goede intenties, staat ze nu veel beter in haar schoenen, ze kan geen gespecialiseerde hulp aan je pleegdochter geven. Ook al zou jij als voogd het recht hebben om moeder in te schakelen, vraag ik mij of je pleegdochter daar echt mee geholpen is om de problemen in haar leven ook echt aan te pakken. Als ze in een groepshuis de juiste begeleiding en zorg krijgt kan het straks veel beter met haar gaan, ze zou er echt van op kunnen knappen. En dan zou er toch een veel betere basis zijn voor bio moeder en dochter om de relatie te herstellen en op te bouwen? Er zit een groot risico aan als je bio moeder nu de verantwoordelijkheid geeft over haar puberende dochter met alle problemen erbij op. Wat als moeder, net als weekend pleegmoeder en net als jullie zelf, de zorg voor pleegdochter niet aan kan?? Dan heeft ze nog steeds niet de gespecialiseerde hulp gekregen die ze zo hard nodig heeft? En dan is de relatie met haar bio moeder erger geworden ipv beter? Heel begrijpelijk dat de zorg voor pleegdochter nu zo enorm zwaar is voor jullie. Trek alsjeblieft heel hard aan de bel om zo snel mogelijk hulp te krijgen voor je pleegdochter. En ja, als dat betekent een crisis plaatsing dan is dat zeker heel triest, maar misschien onvermijdelijk? Heel veel sterkte!
Ik heb er geen ervaring mee maar zoals ik het lees zou het voor je (pleeg) dochter goed uit kunnen pakken als ze bij haar biologische familie is...nieuwe start in een nieuw land ipv in een groepshuis met meer (probleem) jongeren waar ze in het ergste geval alleen maar dieper in de put kan raken.De liefde voor haar is er en uit liefde voor haar doe je dit. Hoe het zit met de voogdij zou ik echt uit laten zoeken, volgens mij heb je als voogd inderdaad het "recht" om deze beslissing te nemen maar als pleegzorg het tegen wil houden moet je wel goed kunnen onderbouwen waarom je deze beslissing neemt.Je/jullie denken juist in het belang van je (pleeg) dochter en dat is geweldig!
Ja heeft ze, en ook die zorg heb ik met haar gedeeld. Sowieso heeft ze een zoon, die een mlein maartje jonger is dan dochter. Hij heeft ook kort bij een crisispleeggezin gewoond. Maar hij heeft een andere vaderdan dochter. En vader heeft daar zijn rol opgepakt waardoor haar broertje al gauw niet meer onder toezicht stond. Inmiddels deze vader nog steeds partner van moeder en hebben zenog twee kinderen gekregen. Maar die zijn dus pas gekomen toen ze inderdaad alles op orde hadden en op een leeftijd dat het ook wat gebruikelijk is om zo maar te zeggen. En dit is ook wel een zorgpuntje. En daardoor is dat ook iets wat we goed door moeten spreken.
Dat gevoel moet je echt proberen los te laten: pleegouderschap wordt zwaaaaaar onderschat. Deze kinderen hebben tenslotte een rugzak aan ellende meegemaakt, anders waren het geen pleegkinderen. pleegouders zijn in zekere zin super ouders die hun hart en huis hebben opengezet om een kind te willen helpen. dat dit niet altijd lukt is geen falen, het is onmacht. En ondanks de onmacht wil je nog steeds het beste voor ze en probeer je de beste keuzes voor ze te maken! dat maakt je ; onzelfzuchtig en daarom ben jij een topmoeder! Vergeet dat nooit!
Wat een moeilijke keuzes moet jij maken. Ik denk dat het wel goed zou kunnen uitpakken, een nieuw land en daarmee een nieuwe start en omgeving voor haar. Maar dat het niet naast de deur is ook ook weer het moeilijke er aan. Zou je het niet met haar therapeut kunnen bespreken ipv met de pleegzorg?
Och wat heftig. Ik heb geen tips, maar ik wil wel even zeggen dat als ik iets met jou associeer het de oprechte liefde voor jullie dochter is. Je doet en hebt gedaan wat je kan. Ik kan me je schuldgevoelens voorstellen, maar ik hoop dat ze uiteindelijk wat zullen verminderen. Dat verdien je. Veel sterkte gewenst met alles wat komen gaat❤️.
Dit is ook zeker onze zorg. De beslissing is ook nog niet genomen. Maar ik wil eigenlijk gewoon weten of ik wel diegene ben die die knoop kan doorhakken. Daarbij is groepsleiding volgens mij niet ook gespecialiseerde hulp. Die zou ze er hoe dan ook nog bij moeten krijgen. Wat de groepsleiding als voordeel heeft is dat het ze niet persoonlijk raakt als ze ze probeeert te belazeren, oid. En ik moet nu al lullen als brugman om ook maar iets duidelijk te maken bij de hulpverlening. Er werd vooral steeds ingezet op ons handelen en hoe wij met haar ommoeten gaan, terwijl zij degene is die hulp nodig heeft. Ik ben door ervaring helaas niet meer zo positief in de jeugdzorg die dochter gekregen heeft. Daarbij, en dat krijg ik ook terug van pleegzorg, zitten er vooral nog meer en ergere getroubleerde kinderen bij dat soort instellingen. De vraag is waar gaat ze meer van oppikken, de leiding of haar peers. Dat is iets wat we allemaal mee moeten nemen in onze beslissing. Ik heb ook tegen moeder al gezegd dat ze er goed aan doet om zich eerst flink in te lezen in hechtingsproblematiek. Dus we gaan niet over 1 nacht ijs.
Dankjewel! En ik bedenk me nu dat ik ook veel heb aan aale meedenk reacties. Alle argumenten waar pleegzorg mee gaat komen, heb ik dan al over na kunnen denken en kunnen bedenken of dat nou echt een voor of tegen is.
Ken je 'pleeggezin van Jan steen' op insta? Zij is een hele ervaren pleegouder en ik denk dat zij goed weet wat je rechten en plichten zijn of anders wel iemand kent die dat weet. Volgens mij is ze ook heel betrokken en behulpzaam dus ik zou haar gewoon een berichtje sturen hierover
Dat vind ik echt een goede tip. Had ik nog niet aangedacht omdat de therapie stop wordt gezet. Is op basis van een pgb, en door de ambulante hulp die nu ingezet wordt, nu niet meer betaalbaar vanuit de gemeente en dus haalbaar. Maar ik kan ze wel mailen en vragen, mee te denken. Dat kan geen kwaad!
Ik ben niet op de hoogte van welke rechten je hebt op dit gebied maar daar zijn al wat antwoorden op gekomen. Ik vraag me af: is het niet mogelijk dat de biologische moeder in Nederland komt wonen zodat jullie de zorg onderling kunnen verdelen? Zo wordt ze voor haar gevoel niet weer ergens anders heen gestuurd maar groeit haar liefdevolle netwerk juist, zodat ze ziet dat er juist meer mensen van haar houden en moeite voor haar doen. Een goed groepshuis lijkt me ook een optie inderdaad. Natuurlijk kan ze daar meer foute jongeren tegenkomen maar als ik jouw verhaal lees zoekt ze die nu ook al op dus ze lijkt al prima te weten wat de wereld te bieden heeft. In een groepshuis kunnen hulpverleners wel veel beter zien hoe slecht het met haar gaat. Dan nemen ze het misschien nog serieuzer en krijgt ze hopelijk eindelijk de zorg die ze nodig heeft. Hoe dan ook, ontzettend veel respect voor jou!
En nou zit ik gewoon te janken… ❤️ Het is een proces, en daar moet ik nog een beetje doorheen. Zal langzaam aan wel beter gaan.
Geen tips, maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen. Door mensen zoals jij ziet de wereld er een beetje mooier uit. En ook al voelt het nu niet zo, wat je je pleegdochter gegeven hebt is ontzettend veel waard. Hopelijk ziet zij dat over n paar jaar ook in.
Nee, ik denk niet dat dat kan. Moeder woont al 10 jaar in Canada. Ze heeft daar een leven opgebouwd en heeft dus nog meer kinderen, die daar naar school gaan, hun leven hebben, e.d. Er woont ook veel familie van haar en ze heeft ook een partner met zijn leven daar. Ze gaf vandaag ook aan dat ze destijds is vertrokken omdat ze bang was ook haar zoon kwijt te raken. Wat je verder zegt is ook iets wat we mee moeten nemen in onze beslissing. dank je!
Ten eerste mijn complimenten dat jullie het al zover hebben gebracht! Ondanks dat ze het nu niet begrijpt zal er een tijd komen dat ze gaat inzien wat jullie voor haar hebben gedaan en wat jullie voor haar betekenen. Ik werk zelf in de Jeugdzorg en ik ben meer iemand die het netwerk/familie zou inzetten. Naar moeder gaan en naar een ander land verhuizen, andere omgeving etc. kan soms zeker goed zijn. Er zijn veel PEL projecten die dit juist doen, om de jeugdige uit het systeem te halen en te doorbreken en van daaruit kijken wat er nodig is qua verdere hulp. Zoals je leest ben ik GEEN voorstander van woongroepen. Je ziet voornamelijk dat jongeren daar meer negatief gedrag vertonen, of andere gewoontes gaan oppikken en juist verder achteruit gaan. Er is veel tekort in de Jeugdzorg en de groepsleiding zal niet altijd uit een vast team bestaan maar voornamelijk zzp-ers die diensten komen werken. Het nadeel is dat ze 15 jaar is waardoor er niet veel meer mogelijkheden zijn (heel erg dat dit kan in Nederland). Een behandelgroep zou mogelijk wat kunnen zijn en van daaruit doorgroeien naar een fase huis, zodat er ingezet kan worden naar het krijgen van zelfstandigheid. Ik heb trouwens goede ervaringen met Yes We Can Clinic, dat is een opname van 10 weken waar ze intensief begeleiding en behandeling krijgt en bij vertrek worden de jongeren ook nazorg. En misschien na vertrek vanuit daar naar bio moeder? Hebben jullie ook veiligheidsafspraken gemaakt met de betrokken hulpverleners wanneer jullie aan de bel kunnen trekken? Meestal gebeurd er niks als ouders niet zoveel aan de bel trekken. Dan komt ze op een wachtlijst die waarschijnlijk maanden kan duren. Terwijl als er een crisis ontstaat na werktijd dan wordt ze op een crisisplek gezet en dan daaruit kan het juist heel snel gaan (vooral als toekomstperspectief niet thuis is). Ontopic, jij bent haar voogd waardoor jij dit mag beslissen voor haar. Mocht Pleegzorg het daar niet mee eens zijn kunnen ze advies vragen bij de Raad van de Kinderbescherming. Succes met alles, want dit alles is een enorme belasting op het hele gezinssysteem!
Hier sluit ik me helemaal bij aan. In alle reacties die je hier geeft blijkt ook hoeveel je van je dochter houdt. Dit is gewoon in alle opzichten een k*t situatie, maar in alles wat ik hier lees zie ik alleen maar onvoorwaardelijke liefde. Ik kan er alleen maar respect voor hebben dat jullie haar in jullie gezin hebben opgenomen, en dat ze ook altijd deel van jullie gezin zal blijven. Ik kan me je schuldgevoelens heel goed voorstellen, maar je verdient het idd dat deze gaan verminderen ❤️
Dat snap ik. Je hebt wanneer een baby geboren wordt bepaalde hoop en verwachtingen voor je kind. Wanneer je pleegouder wordt is dat niet anders, sterker nog; je wilt juist het leven van zo’n kind beter maken en “ Helen “ omdat je weet dat zo’n kind veel heeft meegemaakt. En als dat om wat voor reden niet lukt is dat heel lastig om voor jezelf te accepteren en inderdaad een heel proces om dat los te laten.