dat doe ik nu ook Het geeft rust.. nog niet hoe dat het zou moeten zijn maar het gaat de goede kant op.
Gelukkig. Ik denk ook dat duidelijkheid/stabiliteit het beste is wat je haar kan geven nu. Je gaf hiervoor aan dat ze geen last heeft van de scheiding. Maar ik zou wel voorzichtig zijn met die uitspraak. Want het hele verhaal daarna over haar onzekerheid en veel dingen op zichzelf betrekken spreekt dat toch een beetje tegen. Ook al uit ze het niet zo. T kan best dat de onzekerheid (die daarvoor ook al in haar zat) is versterkt door deze ingrijpende verandering? Niet dat ik dat perse als schuldige wil aanwijzen. Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat het geen invloed heeft In elk geval zijn er goede stappen gezet, en komt er een vervolg. Dat is me voor jullie het belangrijkste.
Even weer een update .. Vandaag had ik het intake gesprek met de maatschappelijk werker van school. Veel dingen besproken. C word samen met andere meiden uit der klas opgegeven voor een weerbaarheidstraining die de maatschappelijkwerkster zelf geeft. Ook word ze persoonlijk begeleid voor het stukje woede beheersing. C werd er ook even bij gehaald en er werd gevraagd of ze wist waarom mama hier zat. Ze wist zelf te vertellen dat het ging omdat ze zo vaak boos was. Ze voelde zich gelijk op der gemak bij deze vrouw en toen de vraag kwam of ze zelf wist waar de woede vandaan kwam kon ze dit vertellen met een hele hoop tranen. Ik was nogal verbaasd omdat ik niet zag aankomen wat ze allemaal zei en van niks wist. Ze heeft het gevoel dat omdat zij de oudste is het juiste voorbeeld moet geven en er geen plek is voor haar verdriet. Dus kropt ze alles op. Eigenlijk had de smw’er volgende week geen tijd maar ze komt dinsdag speciaal voor C even naar school omdat ze vind dat het nodig is dat C zo snel mogelijk hier mee word geholpen. Ik zelf vind het heel lastig en voel me machteloos dat ze dit gevoel heeft. We zijn thuis allemaal heel open naar elkaar, praten veel en ze kunnen alles bij me kwijt. Dat weten ze ook, maar C heeft het gevoel dat zij zich groot moet voor doen voor de broertje en zusjes. Ondanks dat ben ik wel blij dat ze zich zo op der gemak voelt bij deze vrouw dat ze hier der verhaal wel durft te doen en dat deze haar zsm hier mee gaat helpen.
Ik denk juist dat jouw kracht in deze heeft gelegen in hulp vragen. Blijkbaar had ze het nodig om dit ergens anders neer te leggen dat bij jou. Juist als je weet dat je moeder ook veel ballen hoog moet houden, kan het soms heel lastig zijn om er nog eentje bij te doen en heeft ze je daarom er niet in mee kunnen nemen. Fijn dat ze het nu heeft durven uiten. Dat is het belangrijkst. Daarmee kunnen jullie verder. Misschien een idee om ook dat naar haar uit te spreken. Dat je blij bent dat ze haar verhaal nu ergens kwijt kan en dat dat wat jou betreft helemaal prima is.
@Megara wat een boel goede stappen hebben jullie al gezet zeg! En wat dapper dat ze zo kon uitspreken wat er dwars zat. Het zal niet makkelijk worden, maar jullie zijn echt al goed op weg. Daar mag je trots op zijn. Ga zo door.