Precies! Ik ben 10 (!) jr thuis geweest en nu weer aan het werk En in die 10 jr heb ik prima voor me zelf gezorgd, was ik nog steeds zelfstandig en ook het werk heb ik zo weer opgepikt. En ondertussen gewoon door ontwikkeld etc. Ik krijg zelfs complimenten op mijn werk dat het is alsof ik er nooit ben uitgeweest en dat ik veel ervaring heb, etc. Dus dat soort opmerkingen over zelfstandigheid e.d. vind ik echt zo onnodig, onzinnig en een beetje kansloos…
Dat is hier op het forum echt heel erg vaak tegen TBM gezegd, en helaas kwam ik zulke figuren ook in mijn prive kring tegen.
On topic: Ts geniet ook van de rust die het geeft! Maak een schema of gebruik een app. En probeer gewoon uit te vogelen wat voor jou werkt. Vaste dagen bepaalde taken, een vaste ruimte per dag, oid. Dat kan niemand voor je beslissen.
Wat een leuk topic! Ik ben thuisblijf moeder. Ik vond de afgelopen jaren echt super pittig! De jongste gaat naar de zomervakantie naar school. Nu 5 dagen peuterspeelzaal ivm VVE en tot dat moment was het echt heftig. Ik pak elke dag wel wat even aan, echter kom je met de kids thuis nergens aan toe. Ik in iedergeval niet dus doe het nu smorgens als hij bij de peuters is. P.s van die rare opmerkingen zul je gaan krijgen, krijg ik ook. Ene oor in anderen oor uit.
Ja, in feite is het een gemis door het zo zwart wit te bezien. Je ontzegt jezelf ook een hoop mooie dingen die je buiten je werk ook kan vinden.
Uiteraard gaan we ook leuke dingen plannen! Ik moet zelfs gaan sporten etc van mijn psycholoog. We hebben een enorm lief en leergierig hondje in huis genomen waar ik allerlei leuke plannen mee heb en omdat mijn man onregelmatig werkt hebben we regelmatig doordeweeks samen vrij en kunnen we ook weer leuke dingen samen gaan doen. Dat schiet er gewoon allemaal bij in nu. Daarbij wil ik wel echt een opgeruimder huis hebben, dat staat voor mij toch wel gelijk aan een "opgeruimd" hoofd. Vrijwilligerswerk vind ik een erg leuke optie! Ik ga het op mijn lijstje zetten en ernaar kijken zodra ik eraan toe ben.
Dankjewel! Erg lief. Ik heb een zeer slechte band met mijn moeder maar ik ben haar wel nog steeds erg dankbaar dat ze altijd thuis was tussen de middag en voor/na schooltijd. Dat was gewoon echt heel fijn als kind zijnde. Wat bizar dat mensen dat tegen je gezegd hebben, ik merk dat het inderdaad gezien word als zwak of lui. Niet alleen hier maar ook in de omgeving. Wat echt bizar onnodig is. Heel vreemd.
Ik zou er ook voor zorgen dat je de deur uitkomt, om ervoor te zorgen dat je niet alleen huishouden en kind aan het verzorgen bent (zoals iemand anders ook schreef). En je moet wel de deur uit bij een club/abonnement. Dus ik zou ergens gaan sporten, een klasje van het één of ander. Dat heet overal weer anders, maar yoga is er vast wel overal En eigenlijk denk ik dat je het huishouden niet te veel zou moeten vastleggen, want dan kan het ook alleen maar weer 'fout' lopen. Dus wel: Elke week dweilen (of de frequentie die jij wilt, hier is het een hele lage ), maar niet: Elke dinsdag om 10:00 dit en dan tot 12:00. Misschien werkt het wel om te zeggen: Elke dag een uurtje: Muziek aan en doen wat nodig is. En na het uurtje weer klaar. Ergens denk ik dat je de activiteiten wel beter aan elkaar kunt plannen. Het is voor mij in ieder geval makkelijker in één keer door te gaan dan telkens weer motivatie te verzamelen om te beginnen. Gaat je kind naar continu onderwijs en blijft over? Of zit er tussen de middag evt. ook nog brengen en halen bij? Je zou daar ook nog een rondje aan vast kunnen plakken, als je lopend gaat. Buiten zijn doet een mens vaak goed (ook als je er niet altijd zin in hebt om naar buiten te gaan). Hopelijk gaat het je bevallen!
Precies. Ik wil graag brood leren bakken, kookcursussen volgen, met de hond trainen, leuke dingen doen met mijn kind en man, iemand opperde net vrijwilligerswerk doen. Dit is net zo goed ontwikkeling. Daarbij, ik ben 30. Als ik geluk heb MAG ik nog 38 jaar lang werken. In die tijd kan ik nog tig opleidingen volgen en 30 banen nemen.
Deze had ik gemist Sporten en buiten zijn zit dus al in je pakket. Leuk dat jullie een hondje hebben! Denk dat je je dagen zo vol hebt
Gaat eigenlijk ook nergens over dat je als tbm altijd je eigen moet verdedigen. Ook vaak iets wat mensen vragen... Wat doe je voor werk? Als je dan zegt dat je thuis bent kijken ze je aan of je van mars komt en komen er ook negatieve opmerkingen. Terwijl ik mensen die 40 uur werken ook niet bevooroordeeld dat hun kindje altijd op de opvang is. Zij hun opvoeding en ik mijn opvoeding en thuis situatie.
Ja dat was ook echt erg. En hoe het gezegd werd ook: "stoppen met werken, o nee, ik wil een GOED voorbeeld voor mijn kinderen zijn". Ik had al een tijdje lullige opmerkingen gekregen, dus deze heb ik beantwoord met: " jammer dat je dat zo zegt, zou ik niet doen, maar ja ik wil geen kutwijf als voorbeeld voor mn kinderen zijn"
Ik moet zeggen dat ik nooit hele nare opmerkingen heb gehad over mijn thuisblijfmoederschap. Of mensen begrepen gewoon dat dat handig was met 4 kinderen (waarvan éen van de kinderen soms voor 2 of zelfs drie telt ), of ze hadden het lef niet om zoiets tegen mij te zeggen. Dat kan natuurlijk ook nog Maar goed, je kan dus rotopmerkingen krijgen, maar misschien valt het mee. Wat misschien nog een tip is (waar je ook helemaal niks mee hoeft te doen): Ik merkte op een gegeven moment dat ik altijd bezig was met zorgen. Altijd een kind die ergens moest zijn (logopedie, sport, kinderarts, speelafspraakje, etc), altijd tijden in de gaten houden, altijd iemand die iets niet luste, nog geen honger had, etc. Op een gegeven moment ben ik weekendjes alleen weggegaan. Ieder half jaar. Een heel weekend dat ik precies doe wat ik zelf wil, wanneer ik het wil, zonder gemopper, gezeur, zonder tijden in de gaten te houden, etc. Dus de tip: je mag best tijd voor jezelf nemen, ook al werk je niet. Het thuisblijfmoederschap vond ik soms juist vermoeiender dan een werkdag. Dus gun jezelf dat. En of dat nou een weekend weg is, of een ochtendje shoppen, naar de sauna, bios, etc. Dat doet er niet toe.
Waarschijnlijk niet wat je wil horen, maar ik ga het toch zeggen, is het niet voor jou, dan wel voor een ander in dezelfde positie: Maak nu afspraken en leg die ook vast hoe je partner je achterstand in inkomen en je achterstand in pensioenopbouw gaat compenseren mochten jullie uit elkaar gaan. Jij loopt, door te stoppen met werken een achterstand op in de opbouw van je salaris ( als je over een paar jaar weer zou gaan werken, ga je minder verdienen dan als je al die tijd gewoon doorgewerkt had) en je bouwt minder pensioen op. Zolang jullie samen blijven, is dat niet zo'n probleem. Jij profiteert mee van zijn salarisverhoging, net zoals hij profiteert van de rust in huis en dat jij (waarschijnlijk) het complete huishouden en de zorg voor de kinderen gaat doen. Maar als jullie onverhoopt toch uit elkaar gaan ( 40% van de huwelijken strandt tegenwoordig, dus je zal geen uitzondering zijn),dan ga jij er financieel heel veel op achteruit, de achterstanden zul je nooit meer inhalen. Sterker nog, die zullen alleen maar groter worden omdat jij tegen die tijd waarschijnlijk ook niet fulltime kan werken, omdat hij dat doet en de zorg dus nog steeds veel meer op jou terecht zal komen. Het is goed om nu, nu jullie van elkaar houden en elkaar dingen gunnen, vast te leggen dat hij jou bij een eventuele scheiding een aantal jaar compenseert door bijvoorbeeld partneralimentatie of een een andere verdeling dan 50/50 van de spaartegoeden. Op het moment dat er een scheiding komt, gunnen de meeste ex-partners elkaar niet zoveel meer en wordt de jarenlange zorg vergeten. Als jullie toch 100 jaar samen blijven, dan is er niets aan de hand, dan liggen die afspraken gewoon in een la en worden ze na jullie overlijden door de (klein)kinderen weggegooid. Maar wees voorbereid op dingen die kunnen gebeuren. Net zoals je ook een brandverzekering hebt, je hoopt dat het nooit gebeurt, maar als het gebeurt, blijft de financiële schade beperkt
Ik kijk terug op ongeveer 10 jaar thuismoederen. Waarvan ik de laatste paar jaar wel wat vrijwilligerswerk deed en zo in een andere branche gerold ben, omgeschoold ben en weer gaan werken toen de kinderen zelfstandig genoeg waren om een tijdje alleen thuis te zijn. Ga er vooral van genieten, geen stress als ze ziek zijn bv want je bent er toch. Ik voelde het als een luxe en heb er nooit spijt van gehad ookal hebben we financieel best moeten inleveren. Ik keek altijd wat er nodig was en deed dat dan. En hoe ik me voelde. Dingen laten zich toch niet altijd plannen met jonge kinderen. Wat ik nu van ze terughoor is hoe fijn en gezellig ze het bv altijd vonden om uit school gehaald te worden, een croissant achter op de fiets te eten en dan samen naar de bieb te gaan. Dit zijn enkelen van hun fijnste herinneringen. Zulke dingen samen doen en speelafspraken etc heb ik vooral ook in geïnvesteerd.
Mag ik jou wat vragen? Hoe vulde je toen der tijd je cv gat? Ik ben al 10 jaar thuis wegens ziekte. De jongste gaat naar de basisschool naar de zomervakantie. En als mijn hersenprobleem gefixed is wil ik weer aan de slag. Hart problemen worden niet beter maar ik voel dan ruimte toch weer aan de slag te gaan. Ondanks ik dus echt een giga risico ga nemen. Omdat ik natuurlijk nooit weer 100% afgekeurd word en ik dit ook niet voor stinkvoeten ben.