Hoi! Mijn oudste gaat naar groep 1. Hij laat daar gedrag zijn wat we niet gewend zijn. wat wij terug horen van de opvang (3x per week sinds half jaar oud) en nu BSO is dat het een allemansvriend is, vrolijk, zorgzaam naar andere kinderen (troosten, opkomen voor andere kinderen die gepest worden). Het is een knuffelbeer en vind het fijn om op een dag regelmatig even een knuffel te halen bij een leidster om vervolgens weer verder te spelen. Nu op school dachten we dat hij even moest aarden maar het duurt nu wel lang: overdreven doen en te lang doorgaan en daarbij geen oog voor de reactie van een ander. In kanjertraining termen heeft hij een rode pet op. Het gaat dan om gekke bekken trekken 1cm voor iemands gezicht, kietelen, knuffelen, steeds dichterbij schuiven met een stoel. Bij veel gedrag heb ik het idee dat hij leuk gevonden wil worden en bij ander gedrag begrijp ik echt niet waarom hij het doet. herkent iemand dit? En dan vooral in combinatie met zijn gewone gedrag? Ik vind het lastig dat ik het niet begrijp. Is het onzekerheid? Ik zou dan verwachten dat je juist wenselijk gedrag laat zien? En hoe kan ik hem helpen? Een prentboek bijv zou goed bij hem passen. Ik wil er ook niet teveel negatieve aandacht aan schenken. hij is overigens altijd van het fysieke contact geweest. Wil nog altijd dat je bij hem ligt tot hij slaapt, knuffelt veel, stoeien etc. Misschien dat het gemis is aan fysiek contact? En ik maak er richting hem geen groot ding van, maar zou hem graag willen ondersteunen. Hij gaat met plezier naar school en lijkt geen last te ervaren.
Het is ook niet niks als je in groep 1 komt. Je moet je bewijzen en kijken hoe je in de groep ligt. Zoon had vd week ook de rode pet nou ik maak mij er niet meer druk om hij is inmiddels wel bijna 8. Deze zoon en btw mn jongste ook noem ik regelmatig clown Bassie. Ze kunnen clownesk gedrag vertonen als ze wel wat onzeker zijn en zich geen houding weten te geven. Wat zegt de juf ervan? Mn jongste ging met 1 doorschuif middag helemaal huilen wat wij al verwacht hadden. Dit was voor de 6 wkn vakantie. Daarna moest hij starten en geen kik meer gegeven draait gewoon mee. Wel had hij de eerste 2 maanden dat hij echt stoer wilde doen, wilde schieten het maar over pistolen had en ook wel fysiek iemand vastpakte met beide armen en dan een rondje draaide niet door hebben dat een ander dan valt. Ook stoer doen met de stoere jochies uit zn klas. Na 2 maanden is dit echt volledig omgedraaid en draait hij goed mee en luistert hij heel goed(zegt de juf) hij moest zn plek vinden in de groep denk ik.
En ziet hij alles wel goed? Met dat je zegt 1 cm voor iemand en stoel heel dicht bij de ander zetten?
Hij zit inmiddels 5 maanden op school, vind dat best lang duren? Helemaal omdat hij het vanaf dag 1 naar zijn zin heeft en dagelijks met plezier gaat. Juf geeft aan dat hij dit gedrag vertoont en spreekt hem er op aan. Geeft richting ons aan dat het zo zonde is en dat hij op die momenten geen oog heeft voor hoe de ander reageert. Hij heeft geen problemen met zijn zicht. Het lijkt echt om een reactie uit te lokken, en dan niet om te pesten maar een ‘kijk mij eens grappig zijn’. Wat we thuis nu al langere tijd doen is hem wijzen op subtiele reacties. Boos kijken, wegdraaien, in elkaar duiken, zachtjes mopperen. Dat lijkt hij ingewikkeld te vinden. Ik vertel hem nu welk gedrag sowieso onwenselijk is: te dicht in iemands gezicht iets doen, doorgaan als iemand aangeeft dat je moet stoppen. En daarnaast welk gedrag alleen leuk is als de ander ook wil: vragen of iemand een knuffel wil of je armen open doen zodat de ander kan kiezen of ze willen knuffelen. Ook geef ik complimenten als hij goed reageert op bepaalde situaties. Maar goed ik ben er op school niet bij en de juf zal lang niet alles zien.
Nee, wat zou daar uit kunnen komen? Klinkt in ieder geval zo als eerste reactie heftig haha. Zeker omdat dit gedrag enkel op school tot uiting komt.
En bv een gesprek met de IB’er? Hier observeert de IB’er sowieso nieuwe leerlingen na een bepaalde tijd, kijken hoe ze in de groep liggen etc. Dat was voor ons altijd wel een fijn gesprek, ze willen dan bv ook weten of er grote verschillen zijn met thuis en hier kon de IB’er heel goed meedenken in hoe bepaalde problemen aan te pakken. Mijn oudste ging bv duidelijk onderpresteren, die tekende bij de peuterspeelzaal bv hele herkenbare tekeningen met geschreven korte woordjes erbij, in groep 1 ging ze een beetje krassen met wat kleurtjes. Met hulp van de IB’er meteen gezocht naar hoe zij zich veiliger zou voelen in de groep, zodat ze meer zichzelf durfde te laten zien. De jongste had in groep 3 moeite met werk afkrijgen, zat enorm te treuzelen, met haar gum te kletsen etc. De juf wilde dan straf gaan geven - bv in de pauze doorwerken ipv buitenspelen, werk mee naar huis om het daar af te maken. IB’er was het daar niet mee eens, en gelukkig maar, want het was vanuit dochter geen onwil, maar echt onkunde - ze kon gewoon niet lang die concentratie opbrengen. Straf voor onkunde werkt natuurlijk extreem averechts, het was geen gevalletje ‘even de consequenties ervaren en dan doet ze het vervolgens wel ipv te gaan zitten dromen’. Kort gezegd; ik zou dus in gesprek gaan met juf + IB’er en van daaruit kijken naar mogelijke oplossingen. Dat klinkt misschien heel groot, maar in mijn ervaring is dit heel normaal
Dat klinkt goed! Mijn verwachting nu is dat hij geen ‘label’ heeft qua prikkelverwerking oid maar dat hij vanuit een onzekerheid of onkunde handelt. Door continue instroom van nieuwe kinderen wordt de groep ook steeds groter en de dynamiek vast ook anders. Ik heb een gesprek aangevraagd bij de juf en vraag dan meteen na of een observatie van een IB’er kan. Ik moet ook zeggen dat ik niet weet hoe groot het probleem is, of hij het de hele dag doet of alleen op momenten dat er geen taak is bijv.
Met telkens nieuwe instroom, is er misschien ook telkens een soort verandering in dynamiek die hij oplost door een beetje een ‘clown’ te zijn misschien, en dan is dat in zijn beleving dus grappig, maar voor anderen wat overrompelend of te veel. Thuis is die noodzaak tot een rol binnen een (veranderende) groep aannemen er ook totaal niet, natuurlijk, daar hoeft hij eventuele gevoelens van onzekerheid of misschien toch veel prikkels door verandering niet te ‘verhullen’ door te kietelen, knuffelen, gekke bekken te trekken etc.
Nee precies. Ik denk ook dat hij makkelijker fysiek contact zoekt dan op een andere manier. De drempel voor hem om iemand te knuffelen lijkt een stuk lager dan vragen of iemand een knuffel wil. Omdat hij altijd zo meelevend is met andere kinderen schrik ik er van dat hij op school zo makkelijk over andermans grenzen heen gaat. Het lijkt niet tot hem door te dringen dat een ander het niet fijn vind. Soms wil ik roepen je ZIET toch dat de ander het niet wil!