Baarmoeder is hier helemaal goedgekeurd vanochtend, slijmvlies nog helemaal intact, 10,8, dus een mooi bedje zei de arts. Ook geen vocht, cystes oid, dus helemaal super Nu gespannen afwachten op het telefoontje morgen of de ontdooiing gelukt is en hoe laat ik me mag melden. Hoop zo dat dit m wordt
Oo wat vreselijk spannend weer! Ik ga met je meeduimen. En statistisch gezien moeten de komende terugplaatsingen allemaal plakkers zijn
@Joylynn en @Milena92 geldt ook voor jullie. Zorgen jullie ook voor positief nieuws hebben we wel nodig denk ik succesverhalen
Hahah we gaan ons best doen! Ben benieuwd inderdaad net als wat @Basilicum zegt, theoretisch gezien moet er deze maand echt wat goeds gebeuren!! Fijn groepje dit trouwens Hopelijk wordt heel de lijst uiteindelijk gewoon roze.
Ik ben trouwens alweer bijna begonnen met googlen! Hahah zooo bizar. Het is echt ongelofelijk. Dat je iets zo graag wil, dat je de neiging hebt om dingen op te gaan zoeken die ervoor zorgen dat je in je hoofd denkt dat je zwanger bent. Ik blijf me erover verbazen
Ik duim mee voor iedereen, word inderdaad tijd voor mooie testen en plak beebjes Ik heb morgen de 1e echo, verwacht er nog niet veel van eigenlijk, bij mij duurt het altijd even voordat er wat gaat groeien, ondanks de hormonen.
Erg he!! ik snap je helemaal. Ik heb vanmorgen (op 18 dpo) voor de zekerheid toch nog even een testje gedaan omdat ik nog niet ongesteld ben. Zeer verassend negatief. Wat dit traject wel niet allemaal met je doet
Ik heb door de utrogestan alle PMS klachten en dat is ook zo'n mindfuck. Want ik had ze immers ook al vóór de terugplaatsing vannacht een tijdje wakker gelegen met idee "wat als het nooit gaat lukken? Want waarom zou het na 2 jaar wel ineens lukken?"
Ik begrijp je gedachten, maar geef de moed niet op. Je zult zeker niet de eerste zijn waar het na zo lang ineens toch lukt <3 Ik las laatst dat het goed is om realistisch te zijn (dus niet blind optimistisch); ja de kans is er dat het niet lukt. Máár dan moet je minstens net zo veel energie en piekergedachten steken in de mogelijkheid dat het wél lukt, want die kans is er óók! (Als enorme doemdenker vond ik dit een helpende gedachte )
Mag ik mezelf hier ook melden om mee te lezen en schrijven (en duimen)? Afgelopen maand gestart met de tweede IVF(/ICSI) poging. Het lijkt een gezellig clubje
och wijffie toch! Die gedachtes zijn heel normaal en hebben we allemaal wel of gehad. Dat is niks geks, het is toch ook een raar proces en mindfuck. Kop op meid, probeer ook positieve gedachtes te hebben.
Omdat je nu een hele nieuwe weg bent ingeslagen . Ik heb er alle vertrouwen in dat het gewoon snel gaat lukken. Hopelijk het je de plakker al lekker rondzweven in je buik! Je gevoel mag er zeker zijn hoor, en ik snap het megagoed! Maar ik blijf gewoon lekker optimistisch voor je