Heel herkenbaar. Ik vind m’n man echt op zulke momenten enormmmmm irritant. Ook niet de kinderen nee.
Dat ook wel herkenbaar maar ik kan bij mijn man dan best “snappen” en dat doe ik niet echt bij de kinderen.
Dit is zo herkenbaar in de week voor mijn menstruatie. Ook in mijn dromen ben ik die week vaak woedend. En ook alleen naar mijn man toe.
Ik merk ook een verandering, ik ben net 40. Normaal was ik de eerste 2 weken vd cyclus erg happy en dan nam dat langzaam af en 2 dagen voor menstruatie chagrijnig, lichte menstruatie. Maar nu ben ik vaak de eerste 2 weken sneller opgefokt en voel ik me na mijn ovulatie juist beter. De week voor mijn menstruatie ben ik prikkelbaarder en ook angstiger, slechter slapen enzo. Ik heb ook adhd, dus altijd al wel wat klachten, maar het wordt wel erger. Ik gebruik sinds kort l theanine en omega 3, en slik vaak magnesium bij. Of dat helpt? Mmwah.. maar ik mag verder geen hormonen, dus maar op deze manier. Sterkte ermee, het is niet fijn..
Overigens, ik ben dus aan de pil en het zou niet moeten kunnen maar dan NOG voel ik dus de flow van meer opgefokt zijn voor mijn menstruatieweek en ook om ovulatie etc En gek genoeg kreeg ik pasgeleden bijv precies een bloeding toen volgens de app (die liep nog) mijn “natuurlijke” menstruatie zich zou moeten aandienen. Ik weet dat het niet moet kunnen volgens de huisarts maar ik voel het dus wel echt. Mijn hormonen zullen wel heel hardnekkig zijn .. (de pil maakt het allemaal wel vlakker dus in dat opzicht beter voor mijn huwelijk )
Hier is het vaak één dag razen en dan mag iedereen het ontgelden. Er moet opgeruimd worden, schoongemaakt etc. Dan krijg ik het op de heupen. Niet fijn maar ik kan het echt slecht onderdrukken. Ik geef nu nog bv en heb nog geen cyclus gelukkig, maar heb al wel zo'n bui gehad laatst dus zal niet lang meer duren gok ik. Binnenkort een hormoonspiraal laten plaatsen, dat scheelt toch een hoop geschommel qua humeur.
ik heb ook geen hormonale anticonceptie en heb ook behoorlijk last van de wisselingen van stemming. Boosheid naar iedereen om me heen. Irritaties. Depressieve klachten. Onzekerheid. Of het nu PMS, of perimenopauze is. De klachten zijn er. Vind het ook heel vervelend. Ben naar de huisarts gegaan, en de opties die ik kreeg zijn, de pil, hormoonspiraal proberen, aan de ssri ( antidepressiva) en of naar de praktijkondersteuner. Ik ben nu eerst maar eens gaan praten met de praktijkondersteuner omdat dat sowieso geen kwaad kan. Erover praten helpt me al een hoop. Ook met mijn man, hoe kan hij me helpen in de moeilijke periode, wat kunnen we doen om bepaalde irritaties weg te nemen, of om druk eraf te laten. Wil ik die periode even een extra moment voor mezelf( wandelen, in bad gaan en sporten helpen me even rust terug te vinden) Ik heb er ook met wat vriendinnen over gehad, maar het verschilt erg per persoon. Sommige vriendinnen zitten nog midden in zwangerschap of ontzwangeren, andere zijn aan de pil. Sommige hebben wel klachten andere niet.
Ik herken hoe je het schrijft helemaal het is iets wat je niet kunt stoppen. Een soort drang/razernij. Bij mij gaat het echt over meerdere dagen, met niet alleen deze razernij maar ook doemdenken, depressie, slapeloosheid, boosheid. Heel vervelend.
ik ook, vind dat ook echt het rotste, als ik weer onredelijk boos op hen ben geweest. Ik bied dan altijd wel mijn excuses aan. Want zij kunnen er niets aan doen. Maar dat is wel de druppel geweest waardoor ik naar de huisarts ben gegaan. Ik vind het niet leuk om zo te zijn.
Dit is precies wat ik ook heb inderdaad, ook heel erg doemdenken, klinkt heel heftig maar soms zo angstig, dat ik dan echt denk ik wil niet meer leven.
Ja herken ik ook, maar mijn ha doet er niks mee. Ik dacht eerst altijd dat het aan mijn schildklier lag, maar die waardes zijn goed en de gevoelens zijn er nog. Ik merk wel echt heel veel verschil met magnesium en aan de hormonen wil ik persoonlijk niet weer, maar dat is heel persoonlijk.
Dit heb ik ook, al heel lang, de dag voor ik ongesteld word. Ik noem het gekscherend mijn suïcidale pms dag, maar echt grappig is het niet. Ook het gevoel dat het allemaal (maar wat..?) niet meer goed komt en dat ik er geen gat meer in zie. De seconde dat het bloeden begint (begon, heb geen baarmoeder meer inmiddels) was het over. Het helpt voor mij goed om mijn cyclus te kennen en zo ook bepaalde dagen bepaalde dingen wel/niet te plannen. Sterkte, het is heel erg vervelend
De depressieve kant kan ik gelukkig relativeren. Misschien omdat ik jaren na de geboorte van de oudste last heb gehad van een forse pnd. Ik weet ondertussen dat het hormonaal is en elke maand terug komt. Daarnaast kan ik er misschien door de pnd beter mee omgaan nu?
Idd. Zodra het doorbreekt is het weer goed. Irritant is dat. Nu weet ik dat als ik loop te razen, het niet lang meer duurt... Maarja dan is het al gebeurd he... Pas achteraf denk je, goh, zou het weer tijd zijn?
Magnesium bisglycinaat en dan 350. Weet niet of je nog andere medicatie gebruikt, maar dan altijd even checken. Ik slik levothyroxine en dat mag niet tegelijk bijvoorbeeld.
Je bent niet gek dat je het gewoon door de pil heen voelt want de pil probeert je hormoon huishouding af te vlakken voor zwangerschap maar is eigenlijk niet heel helpend als je estradiol en progesteron gaan schommelen. HRT therapie is veel effectiever dan de pil of spiraal maar de meeste huisartsen kennen die niet. Gynaecologen met specialisatie menopauze wel. En wist je dat 2 weken pil net zoveel hormoon bevat als een jaar lang HRT therapie? Dus ook nog eens stukken minder belastend. HRT komt neer op een oestrogeen gel die je smeert op je arm en een progesteron pil die je dagelijks slikt. Er is dus meer dan we allemaal denken. En in het buitenland zijn ze er ver mee. In Spanje, Duitsland, VK, België kiest 60% van de vrouwen voor HRT. In de USA nog veel meer.
Herkenbaar hoor, ik ben wel wat ouder maar heb al zeker een jaar of 5/6 deze klachten. Angstklachten heb ik niet maar wel enorm veel piekeren, overdenken en ook gewoon heel snel boos kunnen worden maar ook gewoon onredelijk en bijdehand doen. Ik lijk af en toe wel een opgefokte puber. Ik voel het direct aan mijn gemoedstoestand wanneer het weer zover is. Ik doe er verder niks mee, accepteren dat het zo is en wat vaker tot 10 tellen maar zo alles bij elkaar zijn het misschien maar 2 weken per maand dat ik mezelf ben want na die PMS begint die ellendige menstruatie weer waarvan ik ook weer zeker 2/3 dagen beroerd ben. De boosheid en het opstandige vind ik nog geeneens het ergste maar dat piekeren en overdenken vind ik echt een enorme verspilling van tijd. Verder weinig tips behoudens het te accepteren dat het zo is en je zou het in je gezin ook al kunnen aangeven dat je weer in de periode zit en dat je dan soms onbedoeld wat feller en bozer ben.