Ja bij ons eten kinderen in een refter dus ik vermoed dat ze zo een probleem toch totaal anders zouden moeten aanpakken bij ons op school. Zeker omdat bij zo een allergie er veel zaken voor problemen kunnen zorgen. Wat je verwacht van anderen is nog niet wat andere doet natuurlijk.
Haha schattig he denk dat hij het er lekker warm vind met de vloerverwarming. Soms slaapt hij op het bankje in de badkamer, had er van de week een boek op gelegd maar daar was meneertje het niet mee eens. Boek lag smorgens vakkundig op de grond .
Wat is bang zijn en angst natuurlijk. Ik ben ook bang van niet gesocialiseerde honden en zal bij dreigend gedrag nooit langs zo een hond lopen. Dan kijk ik naar de hond van de buren. Beest doet alle trucjes wat maar kan MAAR hij kan niet met mensen. Puur omdat het hem niet aangeleerd is hoe hij moet omgaan met mensen en als er mensen in de buurt zijn.
De (binnen)katten zoeken hier zelf een plek. Als we iets hebben waarbij de buitendeur veel open zal staan, dan zetten we ze in onze slaapkamer of op zolder en doen we de deur dicht. Een enkele keer zelfs in de badkamer met de deur op slot (met de verhuizing zo gedaan), dan gaat hij ook niet per ongeluk open. De hond is afhankelijk van wie er komt. Als er mensen komen die hem spannend vinden, dan doen we bv. zijn riem om en dan ergens (bij een van ons) vast. Overdag in de bench wordt hij gek, zeker als er mensen om hem heen zjjn, en blaft hij de hele boel bij elkaar. Als je niet al bang bent, dan zou je het dan bijna worden, hij heeft een nogal harde blaf. Bij een kinderfeestje in de avond oid, gaat hij met ons mee naar boven (en de bench ook, daar slaapt hij in, ‘s avonds accepteert hij die juist uitstekend). En als mijn schoonfamilie of mijn ouders komen doen we niets anders dan anders. Komen mijn neefjes en nichtjes, dan lijnen we hem eerst aan tot ze gewend zijn (inclusief hond ) en dan gaat hij los. Hij is niet zo groot, maar wel jong en enthousiast. Hij weet dat hij niet mag springen en likken ed en luistert vrij aardig als je hem corrigeert, maar sommige mensen vinden honden gewoon niet prettig. Dat mag en ik wil die mensen dan nog steeds zien en spreken ed.
Mensen die hun hond als hun “kindje zien” zijn niet voor rede vatbaar. Ik snap het wel, dochter van mijn vriendin ( 9 jaar) durft niet alleen van school naar huis te lopen omdat de gedachte alleen al dat ze iemand met een hond tegen komt al totale paniek veroorzaakt. Gelukkig durft ze wel te fietsen. Ze is ook doodsbenauwd voor onze kat. Dit is inderdaad niet zomaar aanstellerij. Mijn eigen zoon waarschuw ik altijd voor honden ( eerst vragen of je mag aaien want niet elke eigenaar/hond wil dat hebben en niet elke hond is zo lief als die van opa en oma) Ik heb geen hekel aan honden maar maak me soms wel degelijk zorgen of een eigenaar wel zijn hond onder controle kan houden. Aangezien iedereen maar zomaar een hond kan aanschaffen.
Hier ook een 16 jarige. Allemaal omdat hij als 2 jarige een keer is aangevallen door een hond "die toch niks zou doen". De enige hond waar hij niet bang voor was, was de enorme dog van mijn zus. Daar gingen we dus ook gewoon heen. Alleen die was dus enorm en likte zo in je gezicht, haren zaten overal, zelfs in het gebak. En daarbij 2 met allergieën. Nee, dank je. Ik heb niks tegen honden, ben er ook niet bang voor, maar heb er ook niks mee en vind het dus echt heel vies als zo'n hond vlak langs de hapjes etc loopt en likt. Gewoon smerig.
Precies! Mijn jongste dochter was ook doodsbang voor honden, terwijl ze op de manege wel bij de grootste paarden in stal ging en met hen rondliep ed. Mensen vonden (en vinden) dat gek en raar en weet ik het wat nog meer. Ik heb er nooit moeilijk over gedaan, gewoon naar haar geluisterd en gekeken naar haar behoeften en haar jaren opgetild bij mensen met honden die niet even apart konden (voornamelijk omdat de eigenaren dat niet wilden). Op andere manieren heb ik het ‘contact’ wel gestimuleerd en ook geprobeerd hondengedrag te observeren, te benoemen en ‘uit te leggen’, zodat ze ze beter ging begrijpen. Juist onvoorspelbaarheid maakte de angst, het af denken te dingen, zeker als een kind er niet op berekend is, maakt de angst alleen maar erger. Dergelijke mensen zijn dus alleen maar schuldig aan het bevestigen en daarmee vergroten en verstevigen van angst/fobie. Dubbel dom dus. Op een gegeven moment wilde ze echt van die angst af, vooral omdat ze met haar vriendinnen op kamp wilde, waar honden waren. Toen stelde ze zichzelf als doel dat ze er met een jaar ‘vanaf moest zijn’, zodat ze op kamp kon en dwong ze zich om steeds een stapje verder te gaan. In de tussentijd kregen we zelf een hond en kwam alles in een stroomversnelling. Nu is ze voor vrijwel geen enkele hond meer bang, vind dat heel bijzonder.
Dat vind ik als hondeneigenaar ook smerig. Maar dat heeft allemaal met hygiëne te maken. Dieren en eten gaat niet samen in mijn beleving. Mijn schoonbroer en schoonzus hun katten krijgen eten op het aanrecht waar ze koken. Ik vind het verschrikkelijk .
Ja, ik moet er ook niet meer op reageren. Als ik lees: de hond is onderdeel van ons gezin, dan weet ik dat er vaak (er zijn uitzonderingen) al niet meer te praten valt. Zoals iemand hier eerder al schreef: hondenbaasjes zijn enorm snel op de tenen getrapt als iemand hun dier niet leuk vindt. Bij kattenbaasjes is dat volgens mij veel minder.
Dat is natuurlijk ook prima, het is afhankelijk van hond en visite. Hond van mijn schoonzus kan bv prima samen met 6 mensen als visite, dan loopt hij even enthousiast rond en gaat dan liggen. En niemand is bang of vindt het vervelend. In de context van bv een dolenthousiaste hond die gaat blaffen en springen, zou ik het wel anders aanpakken. En met bv kinderen die bang zijn ook. Dat hoeft niet meteen ‘hond wegstoppen’ te zijn, dat is afhankelijk van hoe bang de kinderen zijn, hoe de hond zich gedraagt etc. Maar bij voorbaat zeggen dat de hond absoluut niet apart wordt gezet, want het is zijn huis en hij is onderdeel van het gezin etc, gaat mij persoonlijk te ver
Katten Baasjes zijn net zo erg, durf maar niet te zeggen dat ze op eigen terrein gehouden moeten worden wand de wereld is te klein. Onze honden en katten zijn onderdeel van ons gezin. Als er vreemden komen zet ik hem altijd in de tuin. De hond... En soms zegen mensen dan zelf laat hem maar gewoon binnen anderen niet ook prima. Alle mensen in mijn omgeving zijn dol op honden en katten en zouden eerder vragen waar ze gelaten heb. Als ik ze boven zou zetten. Als iemand bang zou zijn zou ik dat wel doen hoor.
Ik denk dat het bij katten vaak ook wel andersom is. Onze kat is ook bang voor vreemden, en kinderen al helemaal, dus die gaat dan vanzelf naar buiten. Katten gedragen zich natuurlijk ook veel beter, bespringen niet zomaar elk willekeurig persoon enzo.
Oei ja, dat speelt hier in de buurt ook nu we een kat hebben die alle voortuinen afgaat om te poepen Telkens filmpjes in buurt-app-groepjes van de video-deurbellen met de dader erop Ik snap ook goed dat mensen dat heel vervelend vinden.
Ik heb er, maar komen niet van eigen terrein. Zou het echt niet trekken als ze aangereden zouden worden. Daarnaast ook wil ik niet dat ze anderen lastig vallen. Mijn dieren mijn probleem.
Onze kat gaat bij iedereen op schoot alleen als het haar te druk en lawaaierig wordt, vlucht ze weg naar buiten. Vandaar dat we haar gewoon in de bijkeuken houden bij verjaardagen.
Hier is de angst ook ontstaan door een aanval van een hond op jonge leeftijd terwijl hij op de fiets zat en daardoor was gevallen.
Weet je hoevaak mensen dat zeggen: Hij doet niks of hij wil alleen maar even spelen als iemand echt bang is maakt het niet uit wat je zegt maar wil je het gewoon niet in je buurt hebben dan snap ik niet waarom dat zo moeilijk is te accepteren Jij bent gek op je hond prima maar dan hoeft niet iedereen er gek op te zijn
Er wordt hier vrij stellig gereageerd met "mijn hond/kat stop ik niet weg voor visite, want het is zijn huis" en "als de hond voor mijn kind gaat kom ik daar niet meer". In de praktijk denk ik dat het er meestal wat milder aan toe gaat waarbij er rekening wordt gehouden met elkaar. Er zijn natuurlijk ook niet heel veel mensen extreem bang. Bij iemand die het een beetje eng of spannend vindt is een middenweg makkelijk te vinden lijkt me. Onze ragdoll is echt heel zachtaardig en toch zijn er soms kinderen bang. Het "nadeel" is dat hij mensen en vooral kinderen heel leuk vindt en er altijd bij wil zijn. Ik hou het in de gaten en als ik zie dat een kind onrustig blijft, dan laat ik de kinderen boven spelen met de deur dicht of ik breng de kat naar de werkkamer zodat hij m'n man kan vervelen. Dus in de basis blijft de kat erbij, maar als het niet gaat kan hij prima ergens anders in huis zijn. En hij is natuurlijk een onderdeel van ons gezin. Mijn derde kind De dierenarts noemde mij van de week ook z'n mama... dat een ander het zo zegt gaat me dan wel weer wat te ver