Je kan ook niet lezen want er staat niet dat ik mijn man wil laten testen. Ik kom op deze plek om mijn gedachten te delen met mensen die ook bezig zijn, meer niet. Maar als het zo moet, zorgt het enkel voor meer frustratie. Echt heel onnodig zulke opmerkingen.
Ik vind je opmerking over dat het hetzelfde is erg kwetsend omdat ik in deze situatie zit. Daar voelde ik mij idd aangesproken. Zou nu een hele post kunnen maken om je uit te leggen wat het inhoud/hoe het voelt als je al ruim twee jaar onderweg bent en wat wij al hebben moeten doorstaan, maar ik ga het niet doen. Ik hoop echt van harte (en dat meen ik echt) dat je zelf nooit in deze situatie zal belanden en over een tijdje een wolk van een baby in je armen mag houden. Wat mij betreft kunnen we weer gewoon om topic en hoop ik nog veel roze te zien deze maand!
Jij hebt ook gereageerd op mijn bericht vanmorgen. Ik deed niet alsof mijn wereld verging omdat mijn test wit was op 11 dpo, ik wilde alleen laten weten dat het wachtbankje vreselijk is. En ja, het is mijn eerste rondje van mijn tweede kindje maar als ik weer zwanger zou zijn zou dit mijn vierde zwangerschap zijn. Dus ik weet wel hoe het is om op het wachtbankje te zitten, het was niet zo dat ik bij al mijn zwanchsappen direct in de eerste ronde zwanger raakte (bij geen één). Dus ik snap je pijn, en je mag je gevoel delen. Het lijkt alleen niet zo aardig als je anderen het gevoel geeft dat hun gevoelens er niet mogen zijn. Maar ik hoop voor jou dat je snel zwanger mag zijn en blijven.
Iedereen zijn gevoel mag er zijn, ik denk dat iedereen in deze groep het daar mee eens is. Maar je kan je toch wel voorstellen dat het voor iemand in rond weet ik veel of iemand met veel miskramen heel verdrietig is om te lezen wanneer iemand in ronde 1 helemaal stuk gaat omdat die niet meteen zwanger is geraakt? Betekend niet dat het balen is voor degene waarbij het niet meteen gelukt is. Ik maak me wel oprecht zorgen hoe deze personen er mee om zullen gaan als ze in de situatie terecht komen van heel veel andere vrouwen waarbij het niet wil lukken om blijvend zwanger te raken.
. Natuurlijk is het niet het einde van de wereld, maar dat betekend toch niet dat mensen niet hier hun gevoelens van onzekerheid mogen uiten? Voor mensen die in de eerste ronde zitten zijn deze gevoelens allemaal nog nieuw en spannend. En daarnaast kost het niets om aardig te zijn tegen mensen die toch al in onzekerheid zitten. Vervelend dat het je stoort, maar je kan het ook negeren in plaats van kwetsende opmerkingen te maken.
Ik denk dat iedereen dat begrijpt, maar het gaat mij er vooral om op welke manier er nu hier op wordt gereageerd. Dit vond ik gewoon niet aardig en dit zorgt er misschien voor dat mensen (waaronder ik) hier niet meer durven te posten, omdat ze anders dit soort reacties krijgen.
Ik had mijn vmk ook besproken met mensen die jaren bezig zijn geweest om kinderen te krijgen. Ik heb ook verteld dat het mijn eerste poging en dus eerste vmk maar dat maakte voor hen het verdriet niet minder. Ze kennen het.
Ik denk niet dat het hier gaat over jou en je miskraam, dat maakt het zeker niet minder verdrietig! Soms hoef je je echt niet aangesproken te voelen.
Ja blijkbaar.. met jou eens. Ik heb ook niemand horen zeggen dat de wereld verging etc, gaat meer om onzekerheden uiten. Emoties zijn er nou eenmaal bij hormonen en onzekerheid. Er is er altijd iemand erger aan toe, altijd. Betekent niet dat je dan je mond moet houden over jezelf op een forum waar je op gaat om wat te ventileren.
Nee, maar ik vind de reacties over dat het maar de eerste ronde was echt niet kunnen. Neigt een beetje naar het downplayen van gevoelens. Ben ik een beetje allergisch voor
NOD-lijst 1 t/m 15 februari 2024 We gaan voor roze! 29 januari (1) Lunalitess - 38 jaar - 1e kindje - ronde 4 na bbz 31 januari (1) Cupmix93 - 30 jaar - 1e kindje - ronde 5 1 februari (1) Denise - 23 jaar - 1e kindje - ronde 18 2 februari (1) Yellowbanana - 25 jaar - 1e kindje - ronde 1 3 februari (4) Joefmom - 29 jaar - 2e kindje - ronde 2 Momof3d5 - 36 jaar - 4e kindje - ronde 14 Lieke2022 - 30 jaar - 1e kindje - IUI3 SecretSquirrel - 30 jaar - 1e kindje - ronde 5 4 februari (0) 5 februari (2) Humbly89 - 34 jaar - 2e kindje - ronde 9 IUI-D (5e na MA) SarahRose - 27 jaar - 1e kindje - ronde 1 6 februari (2) Sabrinab1986 - 37 jaar - 5e kindje - ronde 14 Mokkaboontje36 - 35 jaar - 2e kindje - ronde 2 7 februari (1) MooseIsLoose - 32 jaar - 2e kindje - ronde 2 8 februari (2) Bluetique - 32 jaar - 1e kindje - ronde 5 Sannebc - 27 jaar - 2e kindje - ronde 11 IRD 9 februari (1) JeB94 - 29 jaar - 1e kindje - ronde 6 10 februari (2) TinaC - 38 jaar - 3e kindje - ronde 1 Lucky123 - 31 jaar - 2e kindje - ronde 2 11 februari (1) Noorderlicht - 35 jaar - 2e kindje - ronde 2 12 februari (5) Levice - 30 jaar - 1e kindje - ronde 1 Lilyanne - 32 jaar - 3de kindje - ronde 5 Donja1991 - 33 jaar - 2e kindje - ronde 1 Kriebeltje - 29 jaar - 2e kindje - ronde 3 Joylynn - 35 jaar - 2e kindje - 2e cryo terugplaatsing 13 februari (3) L0ts - 36 jaar - 1e kindje - ronde 4 Moonlightqwerty- 2e kindje Melaelisa - 30 jaar - 1e kindje - ronde 1 14 februari (1) Lauren- 30 jaar - 1e kindje - ronde 16 15 februari (3) Lvs88 - 35 jaar - 2e kindje - ronde weet het niet meer Roosje67 - 26 jaar - 1e kindje - ronde 3 Nono - 42 jaar - 3e kindje - ronde 19/20 Totaal (31) Wachten op eisprong (2) Wachtbankje (10) Zwanger (5) Ongesteld (14) Ik ben er klaar mee en heb mezelf van de lijst gehaald.
Deze maand bij velen precies positieve test! Zo fijn! Haai, ik lees hier (stiekem) wat mee, maar kan niet meeschrijven aangezien wij in een wachtperiode zitten. Ik wou nog even op bovenstaand berichtje reageren. ik begrijp heel goed de reacties van wacht het nog even af, jullie zijn nog maar net bezig en waak wat over de romantiek. Ieder moet dat voor zichzelf uitmaken. Ik deel gewoon graag even een stukje van ons verhaal, zodat je misschien ook van de andere kant want "getuigenissen" hebt om samen tot een voor jullie juiste beslissing te komen Opvoorhand al even sorry voor het hele boekje tekst dat hieronder gaat komen. Mijn man en ik zijn redelijk snel bij fertileit terecht gekomen aangezien ik in mijn adolescentie al de diagnose had van "je lijkt wat PCOS kenmerken te hebben, dus als je later kinderwens hebt, kan het mogelijks wat moeizamer gaan". Toen na het stoppen van de pil mijn cyclus volledig niet doorkwam, was ik dan ook al snel naar gynaecoloog gegaan om te kijken of het gewoon nog "ontwennen van de pil was", of dat het wel degelijk mijn PCOS was. Bleek dat laatste dus we mochten meteen bij een collega die gespecialiseerd was in fertiliteit een afspraak maken. Enkele maanden wachttijd voor een afspraak. Ondertussen was ik in totaal al een half jaar gestopt met anticonceptie. Op fertiliteit was het duidelijk dat we doordat ik geen cyclus had nog geen enkele kans hadden gehad op zwangerschap. Ik kreeg een medicatieschema om mijn eigen lichaam de juiste hormonenbalans aan te laten maken en zo een cyclus op te wekken. Mijn man werd NIET onderzocht. (dat doen ze anders wel al bij intake fertiliteit wanneer je samen al enige tijd op de natuurlijke wijze probeert). Na 3 rondes (maar ook die duurden langer, want het was telkens zoeken naar de juiste dosis medicatie waarop mijn lichaam (voldoende) zou reageren) was er nog geen resultaat. Dan gingen ze verder onderzoek doen, en werd ook mijn man voor het eerst onderzocht (maar weeral: wachttijden voor alle onderzoeken ingepland te krijgen en alle resultaten te verzamelen). Daaruit bleek dan dat er helemaal geen zaadcellen bij mijn man aanwezig waren. We hadden dus eigenlijk gewoon geen enkele kans op een zwangerschap gehad maar wel al elke maand die spanning op het wachtbankje meegemaakt. Ik heb zelfs een "vals positieve" test in handen gehad en gedacht dat ik zwanger was en het met mijn man gedeeld, terwijl dat het bleek dat het nog mijn medicatie (ovitrelle spuit om eisprong op te wekken) was waar de test op reageerde. De dokter had me namelijk niet verteld dat die medicatie daar invloed op had, en dat hadden de lieve dames op dit forum me dan verteld. Ons verhaal is een verhaal van wachten wachten wachten, NIKS kunnen doen en dat is zo frustrerend. Als je in de MMM terecht komt hoor ik dat van alle dames hier dat het veel wachten is. En dan denk ik: had mijn man toch al maar meteen getest geweest toen ze mij die medicatie voorschreven, het had ons minstens een half jaar tijd bespaard. Want eens de klik er is van dat je een kindje in je armen wil sluiten, dan is elke maand er een te veel. En vaak kunnen mensen niet eerder testen omdat de dokters zeggen van: probeer nog maar wat langer, maar als je nu toevallig al de kans hebt om zo iets eerder te laten doen... P.S. ik heb ook al gezien dat je zo van die zelfkits hebt om zaad te analyseren (dus niet in een labo) heb er helemaal geen ervaring mee, maar dat kan mogelijks ook een minder ingrijpende optie zijn? Veel succes met jullie keuze!
Ik heb wel eens zo'n zelftest gedaan bij een ex. Kon je toen bij de Kruidvat kopen. Werkt een beetje hetzelfde als bij een zwangerschapstest. Als je genoeg zaadcellen hebt, werd de test positief volgens mij
Zou ik persoonlijk mee oppassen. Wij hebben zo’n test gedaan en hij was niet goed, maar het zaad bleek uiteindelijk meer dan goed te zijn en we hebben ons onnodig zorgen gemaakt. Bij een echt zaad onderzoek kijken ze naar veel meer en niet alleen de hoeveelheid, maar ook vorm, snelheid etc. Hoeveelheid alleen zegt niet zoveel.. iemand maakte ooit de vergelijking: je kan een leger hebben van 100 miljoen, maar als ze allemaal één been hebben schiet het nog niet op .