Haha ja jongens ofzo. J. is nog te lui om zn rits van zn jas open te doen. Hij kan veel van die dingen wel, want hij kan zelf naar de wc en z'n broek uittrekken enzo om te plassen. Maar schoenen uit- of aantrekken bv is "nee mama doen"..
Kleding uit was bij G op de leeftijd geen enkel issue. Had je de boel net aan, zinde mevrouw t niet, nog rapper dan dat jij t aan had had zij t uit. Want ze wilde DIEEE. Kledijg aan...Ze is 7, kan t prima maar met die ochtendspits gaat me dat getreuzel echt te langzaam dus die help ik geregeld maar voor mn eigen "peace of mind". R bemoeid zich met zn sokken en kan zn schoenen halen. Verder dan dat gaat zn interesse nog niet. Lichten uit, dat dan weer wel.
Hier gingen ze met 3,5 ongeveer zelf hun broek aantrekken, die legde ik dan zo klaar op de grond dat ze die zo aan konden doen. Later ook hun trui over hun hoofd en dan deden ze de mouwen zelf. Bij het aanleren kwam ik erachter dat het ook best lastig is, het bestaat uit zoveel verschillende stappen. Onze tweede van 4 wordt het liefst nog steeds door ons aangekleed en dan gaat nu eenmaal ook het snelste. Ik ben er makkelijk ik: als hij 18 is, doet hij het vast zelf.
Ik zou ‘m lekker helpen. Hij is nog geen 3. Over een jaar (een kwart van zijn leven ) ziet het er vast anders uit. En over een tijdje kun je bijv zeggen: ik pak nog even xxx voordát we wegggaan, begin jij vast met je laarzen aantrekken en dan kom ik je zo weer helpen. Of ‘s avonds met zijn sokken uittrekken bijv. Kijk wat ie doet. Doet ie niks, prima, help je hem gewoon. Als ie al een poging gedaan heeft: wauw, wat knap dat je zelf al zover bent gekomen. Zal ik je nog even helpen met je jas/broek?
Mijn peuterzoontje is inmiddels 3 jaar en 2 maanden en ik moet zeggen dat ik toch soms wat frustratie voel in zijn 'ik kan het niet' met betrekking tot veel dingen. Ik dacht nog dat het eraan lag dat hij nu twee oudere broers heeft en hij daarom sowieso kleiner lijkt, maar m'n moeder beaamde vandaag ook dat hij wat trager is met bepaalde dingen. Hij is nog niet zindelijk, heeft er bijzonder weinig interesse in. Hij wil niet echt fietsen zelf (loopfiets), wil aangekleed worden, want 'kan het niet zelf'. Idem voor schoenen. Wil soms ook nog hapjes gevoerd worden. M'n tweede is meer het type 'ik kan alles en ik zal het wel even laten zien' en soms zou ik wel wat meer van die energie willen zien in mijn peuter. Ondertussen oefenen we wel met (samen) aankleden en natuurlijk hard juichen wanneer het lukt. Die zindelijkheid is me wel een doorn in het oog. Hopelijk gaat het in de zomer lukken!
Ik zou er 1 ding uitpakken wat je graag wil dat hij zelfstandig gaat doen, b v onderbroek uittrekken. En hem hierin gaan begeleiden, b.v door hem er stap voor stap doorheen te praten. Piep/dram stemmetje zou ik negeren en als het hem gelukt is trots zijn en hem lekker verder aankleden. Zodra dit goed gaat en het in de routine zit laat je hem b.v zijn onderbroek ook aantrekken. Bij mijn kinderen was op die leeftijd een opdracht als b.v je broek aantrekken simpelweg te groot en ging het beter als ik het stap voor stap zei.
Nou dit; net drie is voor mij ook klein. En uiteraard heeft baby aandacht nodig maar “ grote” broer die nog klein is ook. Bedenk maar zo: als hij 18 is doet hij het heus wel zelf. negeren en helpen dus en proberen te stimuleren. maar net drie vind ik gewoon klein