Bij iedereen is het spannend zo te lezen en idd ook echt de laatste loodjes! Ben benieuwd waar er zich als eerste een baby aankondigt! Ik kan me niet voorstellen dat deze bij mij nog uit zichzelf komt Zoveel x al gedacht nu komt het op gang en elke x weer vals alarm Maar goed ik hou nu gewoon rekening met dat we volgende week gaan inleiden dan kan alles ervoor nog mee vallen. Hoop dat ik alsnog in bad mag bevallen als ik ingeleid word. Heeft iemand daar ervaring mee?
Volgens mij hangt dat af van manier van inleiden maar dat weet ik niet zeker. Ik ben uiteindelijk bevallen op de dag dat ik ingeleid zou worden (ballon). 1 dag ervoor kreeg ik weeën, 17 uur later was hij er.. ik zal de details achterwege laten. Hopelijk gaat het nu beter en sneller..
@djoyz Ooh dat wandelen is zó herkenbaar. Toen we op controle gingen (afgelopen dinsdag dus), waggelde ik ook lekker en op de terugweg naar de auto zei ik: volgende week maar een karretje (ziekenhuis-rolstoel), want dit is echt niet te doen joh. Haha! Heen ging namelijk nog wel oké, maar terug zat ik echt zo van: ugh dit is niet fijn meer. @Annelies26 Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jouw gerommel voelt. Dat is voor iedereen natuurlijk anders, maar volgens mij heb ik nog geen gerommel gevoeld. Hihi. @Tan89 Volgens mij mag je met inleiding wel in bad, maar niet met alle vormen. Als je bv. aan infuus zit kun je volgens mij niet in bad ofzo. Ik lees wel even mee, want ook hier heb ik de vurige wens om in bad te gaan bevallen.
Hier even intens verdriet. Gisteren heeft onze oudste kat (die ik uit het asiel heb gehaald, op de kop af bijna 12 jaar geleden, ze wordt in maart 17 jaar) een rare dag gehad. Ze sliep op de raarste plekjes en sinds eind gistermiddag was het zo dat we haar optilden om op een andere plekje te gaan liggen (ze lag op het hondenkleed) en dan verplaatste ze zich niet eens. Ook niet om in een betere/fijnere houding te liggen, wat ze normaal altijd doet. Gisteravond moest ik nog weg en toen ik thuis kwam was er niets veranderd. Haar bij me geknuffeld, maar ook toen zeer weinig respons. Afgelopen nacht haar bij ons laten slapen op bed (normaal mag dat altijd al, maar de laatste weken hadden we de deur dicht i.v.m. gewenning voor de komst van de kleine uk, omdat we dan de eerste weken met de uk zonder de dieren willen slapen etc.). En de afgelopen nacht is ze weinig van houding veranderd. Ze is alleen maar stijver gaan liggen. Vanmorgen was ze al in haar pootjes zo stijf dat we wisten dat het écht tijd was. Ze heeft gelukkig géén pijn. Ze is gewoon op. Ze ademt nog, maar héél zwaar en ver weg. Ze is nu alleen op de slaapkamer, want we weten dat katten meestal pas weggaan als er niemand is. Dus ik help haar niet door erbij te blijven, hoe graag ik dat ook had gewild. En ik zit er mentaal al er doorheen, dus dit voelt even als een dikke klap. Ook omdat we de hond gisteren hebben weggebracht voor te logeren, omdat ik niks meer kan en ik haar wel alle fijne wandelingen gun etc. en ik 's avonds soms wat frustraties op haar uit, omdat ze bijvoorbeeld niet zo goed luistert. Dus hormonen-vol en fysiek lukt het gewoon niet meer. Nu hebben we alleen nog maar de jongste kat die geen knuffelaar is... Dus ik heb maar mijn mega-hondenknuffel van vroeger uit de kast gehaald om daar maar mee te knuffelen vandaag als ik dat nodig heb. Man is werken... Wat een piepdag... nu al... Maar voor de kat is het oké heb ik gezegd. Het is goed zo. Ze heeft een enorm fijn leven bij mij gehad en ik ben zó blij met haar (geweest). *Luistert 'Frederieke' van Kinderen voor Kinderen, ook al is ze niet ziek en oud, maar gewoon alleen oud*
Ik vind het lastig uit te leggen haha. Het voelt een klein beetje als weeën, die langzaam opkomen en weggaan, maar dan niet echt pijnlijk. Ik moet wel goed diep ademhalen maar kan in principe gewoon nog praten. Dat ging met mijn echte weeën helemaal niet. Verder spant mijn hele buik zich aan terwijl dat gebeurt. Ik vind het een tikje irritant haha. Bij mijn dochter nergens last van gehad tot de bevalling echt begon. En ik weet dat dit gerommel totaal niet hoeft te betekenen dat de bevalling al eerder zal beginnen dus van mij hoeft dit helemaal niet .
Dat zijn hele verdrietige dingen. Zeker als je haar zo lang al had. Ik hoop dat ze rustig mag inslapen en idd geen pijn krijgt. Sterkte ♡. Wat betreft je hond, ik snap dat je hem nu mist. Maar ik vind het toch wel tof dat hij dan even mag logeren zodat hij lekker kan bewegen en dergelijke. Ik snap je gevoel wel een beetje hoor, ik heb het met mijn dochter. Ben er echt weer aan toe om mee te draaien als normaal gezinslid en niet bijna alles door mijn man te hoeven laten doen. Ik ben normaal echt een actieve moeder die lekker naar buiten gaat, maar ik kan nog geen 50 meter wandelen zonder pijn. Dus voor nu houdt het gewoon even op. Doet me vaak veel verdriet.
@Soof1992 Ahhh, jeetje! Sterkte. Wat mooi dat jullie haar nu nog wel even op jullie bed hebben laten slapen. En hoe moeilijk ook, wel een mooi idee dat ze geen pijn heeft en zoveel geluk heeft gehad dat ze geadopteerd is door jou! Rustig aan, denk aan jezelf. Hier gisterenavond de verloskundige gebeld omdat ik krampen had die komen en gaan en mijn buik die ook keihard werd. (Ben 36 weken dus toch maar gebeld na de zoveelste kramp). Omdat er geen regelmaat in zat rustig aan doen en pcm innemen en warm houden. En als er wel regelmaat in komt bellen natuurlijk. Na het bellen nog 1 kramp gehad en toen in slaap gevallen. Vanmorgen wakker geworden en heb nu weer buikpijn/krampen.. Vanmiddag controle bij de verloskundige, dus ik ben benieuwd wat ze gaan zeggen.
Spannend! Ben benieuwd of het echte werk al begonnen is. 36 weken is idd wat vroeg, maar misschien is ze er gewoon klaar voor om te komen. Sterkte!
Ja, ik ben deze keer in bad bevallen terwijl ik ingeleid werd. Bevalling is op gang gebracht door misoprostol.
Even kort mijn verhaal over weer een positieve inleidingservaring voor anderen! Ik heb op 02-02-2024 in totaal om 9:55 en om 14:00 oraal misoprostol gekregen om mijn baarmoedermond iets meer te ontsluiten. Om 9:55 ben ik ook nog gestript. Het doel was uiteindelijk voldoende ontsluiting creëeren zodat de vliezen gebroken konden worden en de bevalling kon starten. Uiteindelijk na de tweede dosis pakte mijn lichaam het volledig zelf op en het zette door. Vanaf 18:45 had ik 2 cm ontsluiting en toen begonnen mijn weeën zelf in te zetten en wilde de verloskundige de vliezen gaan breken, we moesten alleen nog even terug naar een verloskamer. Dat duurde een half uurtje voordat deze gereed was. In dat halve uurtje nog flink wat weggepuft tijdens het rondlopen, ik zat toen niet aan een CTG. Ben zelf nog naar de verloskamers gelopen aka gestrompeld tussen de weeën door Eenmaal aangekomen ik de verloskamer was het 19:15 en de vk had de zogenaamde breinaald al uitgepakt om de vliezen te breken, maar ze voelde dat ik al 5 cm ontsluiting had en heeft aangegeven dat ze geen vliezen zou breken en zeker geen weeënopwekkers meer zou geven, gezien mijn lijf dit al helemaal zelf in gang had gezet. Ik ben aangesloten aan een draadloos ctg en ben heel even gaan douchen, terwijl het bad opgezet werd. Onder de douche kreeg ik al flinke druk van onderen, persdrang. Om 19:29 had ik 9 cm en om 19:30 mocht ik in bad, ik mocht toegeven aan de druk, de vk zag aan mijn gedrag dat het tijd was om te persen. 19:46 is M. geboren, ik heb hem zelf aangepakt♥️ mijn grote droom is uitgekomen. Daarna met veel hulp opgestaan en van bad naar bed gegaan en is het protocol ingezet om mijn placenta snel te laten komen om herhaling van de fluxus en OK vorige keer te komen. Minimale dosering van oxytocine gehad en de placenta kwam gelukkig al gauw. Ik kan dit met recht mijn droombevalling noemen, ze hebben zo goed geluisterd en mijn plan gevolgd. En bovenal heb ik voor het eerst een gouden uur gehad met mijn baby. Geen toeters en bellen van beide kanten. Zo ontzettend bijzonder♥️
Ik ben om half 8 naar beneden gegaan. Om iets voor half 9 ging ik even kijken en toen was het al voorbij. Misschien was het binnen een kwartier al gebeurd, dat kan natuurlijk. Maar ik ben heel blij dat ze heel snel de rust heeft kunnen vinden om te gaan. Keihard huilend naar beneden gegaan en man gebeld. Man heeft moeder gebeld (mijn schoonmoeder) en die is een uur geleden even gekomen om te helpen met de doos naar beneden te tillen, naar de garage. Ze is fijn een uurtje gebleven. Gepraat over haar, maar ook gewoon over andere dingen, waardoor ik nu wel rustig ben geworden. Nog wel intens verdriet, maar het heeft al langzaam een klein plekje gekregen waardoor ik de rust voel. En lief wat je schrijft over mijn hond. Zo is het, ik gun haar ook leuke dagen met wandelingen etc. en mijn schoonouders zijn met pensioen en vinden het ook altijd leuk als Nala komt logeren (doen we zo nu en dan weleens een nachtje). Straks komen voor ons weer dagen waarop we weer meer en meer kunnen! ❤ Dankjewel! ❤ Inderdaad heel fijn idee dat ze geen pijn heeft gehad. Als we dat gisteravond wel bij haar gezien hadden, had ik gisteravond de spoed gebeld. Maar dat was nu niet nodig. Fijn in haar eigen huis, dichtbij ons. ❤
Wat fijn om te lezen! Heel mooi! Ik ben heel benieuwd hoe het bij ons mag gaan. Zelf aanpakken is ook wat ik heel graag wil, evenals het bad. We gaan het zien hihi
Hier exact hetzelfde eigenlijk. Elke avond heb ik dit wel, en merk dat ze langer duren nu en toch wel wat intenser worden. Niet echt heel pijnlijk, maar moet ze toch wegblazen al. Hopelijk haal ik 1 maart Nog 2 daagjes werken en dan eindelijk verlof!!
Ohh, wat verdrietig. Het is altijd een moeilijk moment, maar gelukkig heeft ie geen pijn en kan hij vredig heen gaan. Ik heb zo 3 jaar geleden mijn kat moeten afgeven aan nierfalen, en ben nog steeds op momenten enorm verdrietig. Het slijt wel, maar heeft heel veel tijd nodig. Veel sterkte en dikke knuffel!
Ja, het moet inderdaad slijten. Gelukkig kan ik terugkijken op veel mooie momenten. Vanavond gaan we naar het crematorium. Ik wilde absoluut geen destructie voor haar (dat zou gratis zijn geweest).
Hier vanmiddag weer op controle geweest. Bloeddruk was goed, ze ligt gelukkig nog steeds goed om maar nog niet ingedaald. Ik ben 2 kg afgevallen, waarschijnlijk omdat mevrouw met haar billen op maaghoogte ligt dus ik heb ook al een tijdje minder / geen eetlust.. Groeiecho was weer gewoon volgens het lijntje, mevrouw is geschat op 3,5 kg nu en bij 40 weken op 4,0 kg. N werd 4,5 kg geschat bij geboorte, die was 3730 dus ik maak me niet zo druk. Hopelijk ligt ze wat ingedaald volgende week met de controle. Wat betreft de voorweeën advies inderdaad om te gaan douchen, of een kruik; dan zou het af moeten zakken. Zakt het niet af zijn het vaak echte weeën. En als het pijnlijk is pcm innemen. We wachten het af, ben benieuwd of het vanavond weer komt of dat het nu even rustig blijft.
Wij verwachten ook zo'n flinke baby. Hopelijk zitten ze er inderdaad naast hahaha. Ik woon ongeveer onder de douche in de avonden. Alleen dat helpt om de buik weer rustiger te krijgen . Ben benieuwd wanneer bij jou het echte werk zal beginnen!
Dank je! Ik heb nog keihard gejankt in de afscheidsruimte, haar toch nog even geaaid. En toen we weer buiten stonden merkte ik ineens dat er een rust over me heen viel ondanks mijn verdriet. Morgen zal ze worden gecremeerd en maandag wordt ze dan uitgestrooid in een groot stuk bosperceel tegenover het pandje. Kan ze weer lekker spelen en rennen.