Ik denk er over na om binnenkort toch maar eens te gaan beginnen met lessen, nu 39 Was altijd wel van plan om op m'n 18e te gaan lessen, zou ook door mijn ouders worden betaald. Maar helaas liep alles anders en had ik zelf op dat moment ook niet het geld (en was een rijbewijs ook niet noodzakelijk). Nog steeds is het niet per se noodzaak, maar ik zou het wel fijn vinden met vakanties en dergelijke dat man en ik dan kunnen afwisselen met rijden. Of dat ik in geval van nood kan rijden.
Gelijk toen ik 18 was. Ik had toen een pakket genomen met 20 lessen ongeveer en gelijk voor alles geslaagd. Ik rij nog steeds iedere dag, vaak flinke afstanden ook wel.
Direct begonnen toen ik 18 was. Woonde op een buitenweg dus noodzaak/vrijheid was welduidelijk. Ook slecht openbaar vervoer. En had ook zin om mijn rijbewijs te halen, was dan ook zo klaar.
24 Toen ik 18 was studeerde ik en had nooit genoeg geld voor rijlessen. In het laatste jaar begonnen. Examen vlak voor start afstudeerstage. Gezakt. Stage in Zeeland, daar een nieuwe rijschool gezocht. Weer gezakt (moest een compleet onbekende route rijden met het examen. Examinator vond me te onzeker ) Gaan samenwonen in Friesland. Weer nieuwe rijschool. Weer nieuwe omgeving. Maar hier uiteindelijk wel geslaagd.
Toen ik 18 was had ik geen geld. Ik werkte om mijn studie te betalen zonder te hoeven lenen en had geen ouders die meefinancierden. Dus het ging sowieso na mijn studie worden. Toen had ik ‘m ook niet direct nodig. Was gewend aan OV en fiets en begon er steeds meer angst voor te hebben. Uiteindelijk mijn man beloofd om voor m’n dertigste het rijbewijs te halen, ook zodat ik kon rijden voor er kinderen waren. Dus op m’n 29e gestart en gehaald
Nog steeds niet. Zou net als de meeste starten met 18. Ik heb een paar lessen gehad en toen kreeg ik pfeiffer. Moest daarna gelijk stage lopen. Als ik 2 weken zou missen zou ik al zakken voor dag jaar. Had de eerste week al gemist en met amper eten toch begonnen met stage. Jaar later laatste jaar wat zwaar was. Vervolg studie wat op hbo niveau was. Toen ov en geen noodzaak. Na de studie gaan wonen in een grote stad. Deed alles met de bus. Was met werk ook praktisch. Soms loopt het leven anders. Zou wel een rijbewijs willen maar zie er enorm tegen op.
Ik denk dat ik een jaar of 21/22 was. Ik woonde, werkte en studeerde in dezelfde stad dus geen noodzaak om een rijbewijs te hebben. Heb ook jaren niet gereden toen ik m'n rijbewijs had, want geen auto . Ik ging op een gegeven moment na m'n studie ook in dezelfde stad aan het werk en ging dus gewoon met de fiets. Ik vond het absolute geldverspilling om een auto aan te schaffen (nog steeds). Pas toen ik denk ik 25 was heb ik een eerste auto gekocht, en vanaf toen ook niet meer gefietst. Nu ben ik 36, heb inmiddels een derde auto, nu een mooie luxe, en nog steeds staat dat ding meer stil dan dat hij gebruikt wordt. Woon-werk afstand is 5 min rijden (soms moet ik naar een andere stad en dan 25 minuutjes). Maar het blijft nog steeds onzin om een auto te hebben dus . Maar hem missen wil ik ook niet meer. First world problems.
Ik kreeg het voor mijn 18e verjaardag cadeau van mijn ouders. Geen rijles nemen was eigenlijk geen optie, het hoorde er gewoon bij voor ons. Om me heen merk ik wel dat de mensen die op jonge leeftijd zijn begonnen met rijden vaak wat betere bestuurders zijn. Dus mijn kinderen krijgen het ook cadeau zodra ze oud genoeg zijn.
Ik was 30. (ben nu 39) Ik heb altijd in (de binnenstad van) een grote stad in de Randstad gewoond, met goede verbindingen met het OV en waar je 100-den euro's per jaar moet betalen voor een parkeerplek. Met 18 jaar wel een keer een proefles gehad, maar ik werkte om m'n studie te betalen en m'n moeder (ouders gescheiden, vader niet financieel betrokken) kon niet meebetalen i.v.m. bijstand. Toen ik introk bij m'n vriend (nu m'n man, buiten Randstad) begon ik na te denken om toch m'n rijbewijs te halen. Maar toen onze dochter naar speciaal onderwijs moest (op 20 minuten rijden enkele rit van onze woonplaats), werd het noodzaak. Ik ben in 1x geslaagd. Op vrijdag haalde ik m'n rijbewijs op, en op maandag startte m'n dochter haar eerste dag op school en ben ik haar elke dag gaan brengen/halen met de auto. M'n instructeur gaf aan dat er voor-en nadelen zitten aan op latere leeftijd je rijbewijs halen. Voordeel: je bent een stuk verantwoordelijker. Nadeel: je leert trager op latere leeftijd. Ik rij nu vooral. M'n man rijdt nog amper i.v.m. paniekaanvallen.
Volgens mij was ik 19, terwijl ik zo ongeveer heel mijn tienerjaren heb geroepen dat ik noooooooit mijn rijbewijs ging halen want ik ging dat toch nooit kunnen. Toch blij dat ik het had, anders was ik op bepaalde stageplaatsen nooit geraakt denk ik tijdens studie. Mijn moeder was ook ouder, toen ik 2 a 3 jaar was en ik herinner me nog dat ik met mijn vader achterop de fiets ging supporteren als ze met de rijles ging oefenen met inparkeren Maar ze was vb toen ik geboren ben en weken op de neonatologie lag wel altijd afhankelijk van anderen om bij mij te geraken. Want we wonen ook in een boerengat waar weinig openbaar vervoer rijdt. Dus ze vonden het heel belangrijk dat wij er toch snel voor gingen.
Ik was 24, omdat ik toen in mijn huidige woonplaats ging wonen zonder goed openbaar vervoer. Als ik naar het station wil dan ben ik met de bus langer onderweg dan met fiets. Daarvoor woonde ik midden in het centrum in een studentenhuis, dus daar had ik het en niet nodig én geen geld ervoor. Ik kreeg het niet van mijn ouders, dus dat scheelt ook. Ik vond het enorm oneerlijk dat vriendinnen het wel kregen terwijl ze rookten (in mijn tijd was niet roken tot 18 een goede reden om een rijbewijs te krijgen) en hielden geheim dat ze rookten. Dochter gaat over een half jaar al beginnen, zij krijgt het van ons. Dus dat is al heel anders.
ik was 25, ik was eerst al wel begonnen op mijn 18e, maar ik moest door omstandigheden het huis al snel uit. dus ergens een veel te dure kamer moeten huren en toen kon ik geen rijlessen meer betalen, daarom was ik wat later.
Ik was 21. Ik moest t zelf betalen en vond t op mijn 18e nog niet nodig om m'n geld volledig daaraan kwijt te zijn. Ik ging met t OV naar school, mijn vriend had een auto. Er was gewoon nog geen noodzaak voor. In het laatste jaar van mijn opleiding, we woonde inmiddels al samen, kwam er meer noodzaak vanwege een baan wanneer ik zou slagen. Dus toen voor m'n rijbewijs gegaan. Mijn oudste van 19 wil nog niet, heeft genoeg aan haar hoofd en is behoorlijk stressgevoelig dus gaat later wel. Jongste van 17 wilde wel en is bezig. Helaas heeft ze even een dip (ze is al twee jaar thuiszitter) en lijkt ze nu ook met lessen even te stagneren. Hopelijk lukt t haar om het weer op te pikken.
Met 18 begonnen en met 19 met mn derde keer afrijden eindelijk gehaald. Kostte een hoop geld maar ben blij dat ik hem heb.
Gelijk op m'n 18e verjaardag begonnen. Dat 'moest' van m'n ouders. Maar het was geen succes. Uiteindelijk toch de 4e keer geslaagd. Nu ben ik blij dat ik hem heb. Al rijdt mijn man altijd als we samen weggaan, tenzij dat we lang rijden als we op vakantie gaan, dan wisselen we wel af. Drukke wegen blijf ik spannend vinden.