Moeten is een groot woord, maar we wonen dus in een dorp qua vervoer een drama. Dus om verder te komen dan fietsafstand of 's avonds vrienden/vriendinnen op te zoeken is een rijbewijs handig. Ook met stage lopen is het handig. En zelf wil dochter ook graag. Bij zoon van 13 is het nog een ver van zijn bed show en zien we het wel. Kan me voorstellen als je kinderen nog jonger zijn dat je er nog niet mee bezig bent, dochter mag dit jaar gaan lessen.
En wat als ze het niet kunnen of willen? Alleen het idee al maakt mij angstig, laat staan als mijn ouders me ertoe gedwongen hadden.
32 jaar. Op mijn 18e verhuisde ik naar Amsterdam en daar miste ik 'm niet. Toen de oudste geboren was begon ik toch wel het gemak van een auto te missen. Vooral omdat de opa's en oma's ver weg woonden.
28. Mijn ouders hadden geen geld voor rijlessen, zelf konden we het ook niet betalen/was het geen prioriteit want we woonden in de stad dus kon alles lopend of op de fiets doen. Mijn man had wel al vroeg zijn rijbewijs gehaald dus die reed. Toen we een huis hadden gekocht buiten de stad en alles niet meer zo om de hoek lag leek het me wel handig. Nu ik hem heb ben ik er wel heel blij mee! En heel lui geworden..
Mijn opa was rijinstructeur en hij heeft me ook mij of meer gedwongen tot rijles toen ik 21 was. Ik vond het 1 groot drama en ik heb oneindig veel lessen gehad. Wel in 1x geslaagd. Maar daarna bleef rijden een drama. Ik heb 2x nog speciale angst-rijlessen genomen. Maar het heeft niet geholpen. Ik ben nu een poosje gestopt met rijden en ik heb me voorgenomen met een schone lei weer te beginnen als mijn oudste over 3 jaar gaat lessen. Dan gaan we samen lessen en er iets leuks en positiefs van maken en samen een autootje kopen. Mijn oudste is gek op auto’s en hij zou het liefst nu al rijden. Maar als hij geen rijbewijs zou willen dam zou ik er geen druk op zetten. Ik heb bij mezelf gezien dat dat niet werkt.
Wilde ik net zeggen. Mijn oudste dochter is nu 18 jaar en met 17 jaar begonnen, dit wilde ze overigens zelf maar ze heeft er zo'n enorme hekel aan en het is nu ook gewoon even teveel verplichtingen. Het voelt voor haar ook als een verplicht nummer iedere week. Als ze het straks heeft zal ze er enkel profijt van hebben maar beter was ze wat later begonnen. Het ziet er naar uit dat ze binnenkort gaat afrijden en mag ook wel een keer na ruim een jaar lessen en 3000 Euro lichter. Dan maar eens zien of ze zal slagen in 1x maar goed laat het haar eerst maar eens gaan proberen. Scooter heeft ze ook 3x over gedaan
Begonnen op mijn 20e. Na mijn 1e afrijpoging verhuisd en daarom bij een andere rijschool begonnen. Met deze instructeur had ik helemaal geen klik, dus na nog eens 2 pogingen om af te rijden gestopt (begin november). Maart (ik was inmiddels 21) heeft mijn man een rijschool gebeld voor de laatste lessen omdat hij het jammer vond dat mijn theorie bijna afliep. En bij de derde instructeur geslaagd, op mijn 21e. Had als student een OV-kaart, dus kwam op die manier overal. We hebben een tijd een auto gehad, toen een poos niet (volgens mij 3 jaar, in de tijd dat de oudste 2 werden geboren), toen was het met de trein wel een hoop gedoe en hebben we weer een auto gekocht. Maar meestal staat de auto stil, ik ben met de fiets in de stad veel sneller dan met de auto.
Ik was 22 en haalde m’n rijbewijs in zes dagen. Was toen reeds moeder van drie (hence de reden dat ik niet eerder begon, even los van financiële redenen) en was wel echt praktische noodzaak inmiddels. Ik belde een rijschool met de vraag wanneer ze een examen vrij hadden. Gelach aan de telefoon of ik niet gewoon eerst met wat lessen zou beginnen, maar ik ben denk ik vrij overtuigend geweest want een dag later stond de rijinstructeur voor de deur. Theorieboek van marktplaats geplukt en een dag later theorie-examen gedaan, nog vier dagen een dubbele rijles en toen afgereden. Kat in ‘t bakkie. Mijn twee oudsten durven echt nog niet. Hoewel ik het belangrijk vind dat ze hun rijbewijs halen, wil ik ook geen geld weggooien dus ze wachten maar tot ze eraan toe zijn. Mijn derde is bijna 16,5 nu en wil dan wel gaan starten. Al moet haar spaarsaldo nog nét even wat hoger zijn. Met de rest kan ik er nog niks van zeggen…
Direct op mijn achttiende verjaardag begonnen en daarna binnen een paar maanden mijn rijbewijs gehaald
Geen idee of dat nog bestaat hoor, maar dat was 10 dagen lang elke dag 3 uur les, en tussentijdse toets en dan op dag 10 afrijden. Ideaal voor iemand als ik die wat ik bedacht meteen wilde Ik vind het overigens absoluut geen noodzaak en ga het ook zeker niet betalen voor omze kinderen. Of net als mijn ouders, achteraf betaalden zij 500 euro (van de 1700 die ik kwijt was in totaal). Dat geld had ik dus al wel gespaard, maar was een leuke meevallen dat ik met mijn rijbewijs in de hand (en dus blut) opeens weer 500 euro had. We wonen in een prima stadje,de bus stopt voor de deur (maar met die kom je dan weer net niet in plaatsen waar je heen wilt als je studeert ) en ze hebben gezonde benen om te fietsen naar een station, beide kanten op max 7 a 8 km. Oudste wil wel graag gaan lessen met 17 jaar, hij weet dat hij dan beter nu al wat kan gaan sparen. En dat doet hij dus ook.
Op die manier moeten ze natuurlijk niet. Maar ze zien zelf ook de voordelen en die ook altijd benoemt. Dus staan er juist heel Positief tegenover. Zien zichzelf al overal heen gaan. Dus de druk van moeten leggen we er niet op maar is ook net hoe we thuis over gesproken wordt natuurlijk. Bij angst of niet willen is het natuurlijk een heel ander verhaal Daarnaast rijden we beiden (man en ik) graag dus dat is ook wat ze natuurlijk onbewust mee krijgen
Ik was 24, moest het zelf betalen en eerder ook niet echt behoefte gehad. Maar ik ben nu 40 en ik rij nooit. Ik vond autorijden altijd al niet leuk maar heb in het begin nog wel wat gereden. Op een gegeven moment steeds minder gaan rijden en toen vond ik het eng. Wat ook meespeelde is dat ik het verschil tussen eigen auto en lesauto heel groot vond. In al die jaren weleens een poging ondenomen door op een industrieterrein te oefenen en dan ging het weer even goed maar uiteindelijk had ik altijd weer een excuus om niet te rijden. En heel eerlijk kon ik me prima redden zonder. Maar nu ben ik op een punt gekomen dat ik bijna niet meer zonder kan en ik het ook niet fijn vind om afhankelijk te zijn. Ik denk alleen dat ik eerst wat rijlessen nodig heb om weer vertrouwen te krijgen. Ik zal mijn kinderen nooit dwingen om te starten maar ik zal ze wel adviseren om te beginnen zodra het kan omdat ik denk dat je minder angstig bent als je jong bent. Ook hebben we om die reden gespaard zodat we eraan mee kunnen betalen.
Ik heb mijn rijbewijs op mijn 18e gehaald. En in mijn vriendengroep liet iedereen mij toen geregeld in hun auto rijden. Daar krijg je wel zelfvertrouwen van. Toen ik een half jaar in het buitenland zat, op mijn 19e of 20e, reed ik niet. Toen ik terugkwam heb ik nog even 1 lesje gedaan om weer het vertrouwen te hebben. Ik stap nu in Nederland maar ook in het buitenland (wel een rechtsrijdend land) heel makkelijk en zelfverzekerd in een auto.
Volgens mij op m'n 20e. Toen had ik een vaste baan en was ik klaar met de bus. Eerder had ik er geen behoefte aan. Mijn ouders probeerden ons te dwingen en dit werkte alleen maar averechts. Mijn zusje is onder druk begonnen omdat het moest. Die is er halverwege mee gestopt. Andere zus heeft hem onder dwang gehaald maar daardoor angsten ontwikkeld. Heeft daarna nooit meer gereden. En m'n kinderen mogen zelf beslissen of en wanneer ze hun rijbewijs willen gaan halen. Ik heb persoonlijk echt een hekel aan ouders die hun kinderen dwingen om een rijbewijs te moeten halen. Echt het domste wat je kan doen is dwingen.
Ik ben 36 en heb dus geen rijbewijs. Hier was dat een combinatie van factoren: ik woonde in een stad waar een auto alleen maar lastig zou zijn, en ik had geen ouders die me dat financieel konden bieden (en als student kon ik dat zelf ook niet betalen). Ik red me best prima zonder auto, de NS was altijd mijn beste vriend. Sinds kort denk ik er echter toch over na om mijn rijbewijs te gaan halen omdat de kwaliteit van het ov de laatste tijd ontzettend achteruit gaat. Nu dook ik enthousiast het internet op om me te oriënteren en zie ik dat de gemiddelde rijlessen in mijn omgeving rond de €400,- pm gaan kosten, en als alleenstaande moeder kan ik dat dus ècht niet betalen. Ik sta er versteld van dat zoveel mensen dat blijkbaar wel kunnen...
Ik werd 18 en een half jaar later had ik hem. Ik MOEST van m’n ouders een rijbewijs halen. Niet dat ik niet wilde hoor maar ze vonden wel dat wij dat moesten hebben. En terecht vind ik. M’n ouders hebben alle lessen betaald en toen ik hem had, kreeg ik meteen een auto van m’n oma. Mijn oma gaf al haar kleinkinderen een auto zodra ze een rijbewijs hadden. Ik kreeg een Mazda bolhoedje