We zijn weer thuis Wat een heerlijke vakantie hebben we gehad. Ik voel me lichamelijk en geestelijk zo enorm opgeknapt. En nu gaat het stressen weer beginnen. Vrees voor de weerslag die dat op mijn fysiek weer gaat hebben. En heb er gewoon zo geen zin in. Wat ik wil is gewoon elke dag opstaan, ontbijtje, wat relaxen, even zwemmen, lunch, nog wat relaxen, een leuke activiteit, rusten en dan avondeten. En kinderen die de hele dag blij zijn. De een omdat zwemmen zijn allerliefste bezigheid is. De ander omdat we hem lekker vrij hebben gelaten om naar de teen lodge te gaan wanneer hij wilde, en hij daar leuke vrienden had gemaakt. Maar het zit er weer op helaas. Terug thuis. De eerste was zit er alweer in. Pizza besteld. Morgen de poezen halen. Dat is wel weer fijn
Dankjewel. Ik hoop het ook echt. Heb iig een schikking getroffen met de woningbouw wat betreft de schadeclaim die ik had ingediend. Dus samen met de verhuiskosten krijg ik een mooi bedrag waarmee ik mijn nieuwe huis echt naar mijn smaak kan inrichten. Echt een nieuw begin. Kan niet wachten.
Man had examen en deed er over de heenweg 1.5uur over met de auto en de terugweg 1 uur. Over zijn examen deed hij 11 min
@Mim89 hopelijk komt er snel een woning vrij voor je. fijn dat de schade claim wel goed afgehandeld is.
Man heeft net onze poezevriendjes gehaald. Wat zijn die blij weer thuis te zijn. Liepen gewoon te huppelen En nu ligt er een tevreden naast me op de bank. En nummer twee is rondjes aan het lopen en tegen alles aan het miauwen Zelf ben ik ingestort. Teveel drukte gisteren. Inpakken. Zwemmen. Alle glijbanen nog 1 keer en dan nog een laatste keer (8 keer die roltrappen op klimmen). Lang in de auto. Uitpakken. Nu dus hoofdpijn en niet vooruit te branden. Maarja. Morgen verjaardagsfeestje voor oudste. En de was van afgelopen week ...
Lekker avondje op de bank met de finale van Tribute: Battle of the Bands Man man, wat een toppers de nummer 1 en 2! Gewoon jammer dat het programma weer is afgelopen
Oh hemel! Ik word al moe als ik het lees! Zelf ook eens zoiets gedaan met aansluitend verjaardag van de oudste.. Nooit meer! Sterkte
Onze jongste moest voor intake naar de fysio, daar moest hij even rennen om te kijken hoe dat ging. Werd er heel erg moe van en bleek. Saturatie werd gelijk gemeten maar pakte hem waarschijnlijk niet goed, die was 84 en een hartslag van 30. Nog een keer gerent, en weer gemeten toen was hij prima, 98 met een hartslag van 146. Maar, tijdens de 1e meting voelde ze ook pauzes in zijn polsslag, dat voelde ze duidelijk. 2e keer was dit niet het geval. En vind dat best "spannend" want dat hoort natuurlijk niet. Maar misschien is dit wel (een deel van) het ontbrekende puzzelstukje bij hem. Of hij is op dat moment echt zo moe dat zijn hart dat dus ook daadwerkelijk laat zien, óf hij is moe doordat zijn hart dus soms zo doet. Inspannen is steeds lastiger voor hem, fietsen lukt bijv nauwelijks nog. Dus hoop dat dit antwoorden geeft.
Ik kreeg net telefoon van het ziekenhuis dat ik volgende week al terecht kan bij fysische geneeskunde, voor opstart eventuele revalidatie of pijnkliniek. Ik had echt pas juni ofzo verwacht vermits de eerst volgende afspraak een maand geleden pas voor augustus zou zijn. Zo blij dat ik me toch maar op de wachtlijst heb laten zetten. Hoop zo dat ik eindelijk eens wat vooruit ga gaan ipv in rondjes te cirkelen. Ik heb de komende 9 dagen 6 dagen medische afspraken voor wie nog zou denken dat het leuk vakantie en thuis zijn is om chronisch ziek te zijn haha
Vandaag weer bij de huisarts. Al mijn bloedwaarden zijn goed, binnen de marges in ieder geval. Glucose iets laag maar hoefde niet nuchter te zijn en had 4u voor het prikken een paar happen fruit gehad. Laag is beter dan hoog zei de huisarts. En nu... Volgende week naar het ziekenhuis voor een echo van mijn buik en urineonderzoek ivm een spoortje bloed in de urine bij elk onderzoek de afgelopen tijd. Ik weet wat ze met een echo kunnen ontdekken. Laten we maar hopen dat dat niet te zien is. Als er niks te zien is gaan we over een paar weken een glutenintolerantie test doen maar dan moet ik volop gluten gaan eten, wat ik al jaren amper doe ivm darmklachten. Fingers crossed. Volgende week donderdag de echo.
Behalve mij super misselijk maken nog niet. Maar ben nog aan het opbouwen. Antidepressiva tegen die angst en paniek gevoelens heeft tijd nodig. Pas na een maand kunnen ze bevoordelen of deze iets doet voor mij. De chillpillen (pammetjes) zorgen wel dat ik op momenten dat ik er moet zijn voor de kinderen, niet compleet als een mossel mij af wil sluiten. Maar t is nog een lange weg om uit deze burn out te komen. Heb veel rust nodig ook.
Volgens internet ca 3 dagen, maar ik hoor het vast volgende week in het ziekenhuis hoe lang het gaat duren. Wat betreft het urineonderzoek (ze moeten onder de microscoop tellen hoeveel bloed er in zit) kan ik de volgende dag de huisarts bellen voor de uitslag. Betekent dus nog 2 weken doorkomen voordat ik alles weet, maar ik mag er wel van uit gaan dat als ze iets 'groots' op de echo zien, ze het me direct wel kunnen vertellen. Hoewel, misschien mogen ze dat ook niet, geen flauw idee. Ik hoop gewoon dat ze in het ergste geval een paar nierstenen zien ofzo...