Hoi, dank dat je je ervaring wilt delen. En heel fijn dat er een oorzaak is gevonden bij je dochter waar iets aan gedaan kon worden. In het verslag staat bij ons ook om hem eventueel aan te melden bij het spraak- en taal spreekuur bij ons in het ziekenhuis. Ik ga hem daar ook voor aanmelden. Ik heb begrepen dat er inderdaad dan ook onderzoek komt naar zijn gehoor, dus dat is wel fijn. Mijn zoontje zegt wel woorden, maar ik denk zo tussen de 10-20 woorden. Maar het worden er ook niet echt veel meer. Overigens zou ik het ook niet raar vinden als er sprake is van een vorm van autisme (als heb ik me laten vertellen dat ze dat nu echt nog niet kunnen diagnotiseren), want er zit wel het een en ander in de familie. Maar het grote verschil in doen en laten is 100% zeker iets om te late onderzoeken.
Dat klopt dek ik wel. Mijn zoontje kan soms wel wat onzeker zijn, zeker als wij er niet bij zijn. En merk wel dat hij regelmatig iets vraagt voordat hij het doet terwijl je zou verwachten dat hij het gewoon doet en niet hoeft te vragen. In het verslag stond ook wel: X zijn motoriek oogt wat jong, hij kruipt meer dan hij loopt. (thuis kruipt hij overigens nooit, hij loopt sinds hij 18 maanden is en buiten kruipen omdat hij met autootjes op de grond speelt doet hij dat thuis iig niet).
Klopt inderdaad, wat maakt dat hij zich zo anders gedraagt op het kdv ten opzichte van thuis? Ja "ik denk" dat hij goed hoort, maar weet dat uiteraard niet zeker. We hebben hem dus aangemeld bij de spraak- en taal spreekuur in het ziekenhuis bij ons. Hier onderzoeken ze ook gehoor. Dus dat gaat iig onderzocht worden. Wat jij zegt denken wij wel: heeft hij extra hulp nodig om zelfvertrouwen op te bouwen als zijn ouders niet in de buurt zijn. Zonder ons is hij wat onzeker inderdaad. Alhoewel als oma een dag oppast en hij is bij oma thuis, gedraagt hij zich net als thuis, dus niet net zoals op het kdv. En oma past echt niet heel vaak op (eens in de 2 maanden ofzo). De leidsters op het kdv ziet hij eigenlijk meer.En wij vermoeden inderdaad dat hij drukte wat lastig vindt. Al is dat dan wel op het kdv, want laatst hadden we een verjaardag en waar hij eerst een halfuurtje heeft zitten observeren, danste hij vervolgens de hele kamer door en vond alle aandacht, muziek, etc fantastisch. Dus zeg het maar. Merendeel van het gedrag waar wij ons niet in kunnen vinden, vindt eigenlijk alleen plaats op het kdv. Op het huidige kdv is het niet mogelijk, hij komt uit een groep van 12 kinderen met 3 leidsters waar het probleem zich al voordeed en zit nu op een groep met 16 kinderen en 2 leidsters. Meer groepen zijn er helaas niet. Wellicht kunnen we eens proberen of hij elders een half dagje mag meedraaien, al is dat ook lastig want vermoed wel dat hij eerst zal moeten wennen aan de nieuwe omgeving. We gaan er zeker melding van maken mbt het zomaar dorsturen van zijn gegevens. En ik heb inmiddels ook een mail gestuurd dat wij graag een gesprek met de betreffende observeerder willen.
Ik heb het verslag voor meen er staat het volgende: "Conclusie: X is een jongetje van net 2 jaar oud. Hij is vlak voor X (naam instelling) kwam observeren overgegaan van de bay naar de peutergroep. De pm-ers zien sinds deze overstap een gedragsverandering bij X. Ze vinde dat hij het beter doet op de peutergroep. Hij is een stuk vrijer en beweegt zich wat losser van de pm-ers. X komt 2 dagen per week naar de kinderopvang." De volgende punten vallen de coach op: - X heeft een grote achterstand in zijn algehele ontwikkeling e in zijn taal-/ spraakontwikkeling.. - X zoekt weinig contact met de pm-ers, bijna al het contat is op X zijn initiatief. - X begrijpt taal niet, hij reageert wel goed op zijn naam. - X zit veel in zijn eigen wereld. - X heeft weinig interesse in speelmateriaal. - X heeft geen interesse in de andere kinderen, maar vindt het niet erg als er kinderen naast hem zitten. - X begrijpt groepsinstructies niet, moet letterlijk- en figuurlijk continue aan de hand worden genomen. -X zijn motoriek oogt nog jong. Hij kruipt meer dan hij loopt. - X heeft moeite om van losse details een samenhangend geheel te maken waardoor hij de wereld niet begrijpt. Bovenstaande is wat er letterlijk in het verslag staat. Dan komen de aanbevelingen die enkel en alleen op spraak bedoeld zijn, verder dus helemaal niets over de algehele ontwikkelachterstand of taal. Wat ik heel vreemd is want daar verwijst ze met regelmaat naar. Klopt iemand van een externe partij heeft geobserveerd. Dat is een organisatie hier in de regio die ondersteuning bieden aan kinderdagverblijven en gastouders als er mogelijk problematiek is bij een kindje. Wat jij zegt is letterlijk hetgeen wat mijn vriendin ook zei na het lezen van het verslag. In hoeverre is het kdv wel eerlijk tegen jullie? Want als een kind zoveel huilt zou je toch verwachten dat ze je dat wel vertellen bij het ophalen. Tenminste, dat is wel iets dat ik graag zou willen weten. Wij horen dus inderdaad nooit dat hij huilt. Weleens dat hij even een miep momentje had, maar dat lijkt me iets anders. Wij hebben gisteren ook aangegeven uiteraard een gesprek te willen en zij moge ons ook eea uitleggen, want zoals mijn kind verwoord wordt in het verslag, dat heb ik nog nooit via hun zo gehoord en dat vind ik dan wel een kwalijke zaak. Of de mevrouw die geobserveerd heeft, heeft een onjuiste bewoording gekozen. Uiteraard heb ik ook de betreffende instantie gecontact en aangegeven op korte termijn een gesprek te willen met de dame die geobserveerd heeft. Feit blijft, hij vertoont extreem ander gedrag en dat is wel iets waar we wat mee moeten en willen doen, dus gaan er uiteraard wel mee verder, maar nogmaals het had wel op een andere manier gemogen.
Hoi ik heb niet alle reacties goed gelezen dus het zou kunnen zijn dat ik dingen dubbel zeg. Wat vervelend dat jullie hier zo van geschrokken zijn. Het zou inderdaad kunnen omdat het jullie oudste is dat je richting je kind een 'blinde vlek' hebt. En dat ze op het KDV wat nuchterder kunnen observeren. Alleen de gang van zaken klopt inderdaad niet. En het zou juist zijn als er eventueel ook een observatie komt in de thuissituatie. Mijn indruk is dat ze wel heel graag een soort van etiket willen plakken op je kind. Maar geloof me als moeder ken je je kind wel het beste. Dat heeft de praktijk me meerdere keren bewezen. Dat betekend niet dat je niks met hem moet ondernemen nu. Ik zou inderdaad gehoor laten checken en werken aan de taal spraakontwikkeling. Mijn oudste zoon sprak ook laat. Ik zag er geen zorg in maar omdat onze 2e dochter slechthorend was kwam er iemand in huis en die viel het op dat het niet normaal was hoe hij praatte. Ik dacht altijd dat komt vanzelf wel.. maar goed toen is bij ons ook een gehooronderzoek gevolg en dat was in orde maar ook een taalontwikkelingsonderzoek daaruit bleek dat hij op gewoon niveau zat en dat hij waarschijnlijk TOS had. Hij is op een behandelgroep geweest maar daar trok alles zo snel bij dat hij toch geen tos had. En nu kletst hij de oren van m'n hoofd. Hij is 9 inmiddels. Maar wat je allemaal hoort als je kind onderzocht word daar ben ik enorm van geschrokken: hij zou wel op het speciaal onderwijs terecht komen enz enz. Ik had daar erg moeite mee. Net of er geen ruimte in zou kunnen zitten voor verbetering. Onze zoon zit nu gewoon op regulier onderwijs. Wel met hulp maar dat heeft weer andere oorzaak. En dan kom ik ook op een punt dat je sommige dingen van je kind als normaal bent gaan beschouwen wat soms niet normaal is. Daar ben ik ook achter gekomen. Maar je kunt niet ver vooruit kijken en ruimte voor verbetering is er altijd. Onze zoon werd op.de behandelgroep juist als heel bijdehand gezien maar andersom op school nu laat hij dat dus helemaal niet zien. Dus andersom kan ook dat je kind te hoog kan worden ingeschat. Ik bedoel maar aan te geven observaties zijn maar momentopname en kunnen er ook naast zitten. Je kent als ouder je kind het beste. Ik denk dat je zoontje zich echt niet comfortabel voelt daar. En daarom zulk gedrag laat zien. En dat kan ik me voorstellen een grote groep kan op die leeftijd ook overweldigend zijn. Hij komt dan ook niet goed los. En kan zich niet ontwikkelen. En dat is juist zo belangrijk.
Vreemde gang van zaken. Ook al het feit dat het verslag wordt doorgestuurd zonder jullie toestemming. Een verslag kan nog prima aangepast moeten worden als dingen: - of niet goed verwoord zijn. - of niet kloppen. Ik vind het best heftige uitspraken vanuit een observatie en vanuit het feit dat hij net gewisseld is van groep.
@Kramertje, Het eerste wat ik denk als ik je qoute lees hier boven. Is zoek een Auris/spraak taal centrum en bel er vooral 023691 x achteraan. Zo ben ik bij beiden zoons veel eerder kunnen komen door uitvallers. Ik vind het namelijk als een TOS klinken. Ben natuurlijk totaal geen pedagogisch medewerker etc. Maar mischien kun je het opzoeken? Ook vroege ass laat dit soort dingen zien. Maar gewoon een verandering en daarom moeite kan natuurlijk ook gewoon aanwezig zijn. Je kindje is natuurlijk nog zo super jong!
Lijkt me inderdaad enorm schrikken, Kramertje. Ik werk als kleuterjuf en ik vind 3 x 1,5 uur eerlijk gezegd best een uitgebreide observatie. Ik denk dat een onderzoeker in die tijd best een goed beeld kan krijgen van een kind. Ik vind het wél raar dat jullie er niet in mee genomen zijn. Bij ons moeten ouders een vragenlijst invullen en hebben ze zowel vooraf als naderhand een gesprek met de onderzoeker. Verslagen worden alleen met andere partijen (ook ons als school!) gedeeld als de ouders daar toestemming voor hebben gegeven. Erg slechte zaak dus, dat dit zomaar naar het cb is doorgestuurd. Ik vind het inderdaad ook gek dat het kdv jullie eerder nooit heeft verteld over het frequente huilen van jullie zoontje, op deze manier valt deze uitslag inderdaad enorm rauw op jullie dak.
Hier sluit ik mij wel bij aan. Hoe een kind thuis is, zegt zeker iets, maar moet je tegelijkertijd ook een beetje los kunnen zien van hoe hij op het kdv is. Thuis is het voor hem vertrouwd en kun je hem 1-op-1 aandacht geven. Hij laat bij jullie thuis waarschijnlijk 'het meeste' van zichzelf zien. Op het kdv is het veel drukker en is die individuele aandacht en afstemming er niet. En als hij dan plots heel ander gedrag en een heel ander niveau laat zien, is dat wel opvallend.
Dat is op zich niet gek. Het kdv is een totaal andere setting met fors meer prikkels en mensen dan in de thuissituatie. Over mijn dochter werd op deze leeftijd ook al zorgen uitgesproken op het kdv, ze liet wat afwijkend gedrag zien. Initieerde zelden spel of contact, liet niet tot nauwelijks fantasiespel zien, speelde erg “eentonig”. Ik kan me nog goed herinneren dat ik verbaasd, verdrietig en vooral een beetje boos was, want zoals zij haar omschreven, kende ik mijn dochter helemaal niet. Nu terugkijkend, herken ik wel degelijk een hoop van wat ze aangaven, maar het was veel minder sterk aanwezig in de thuissituatie. Dit is waarschijnlijk te verklaren door het feit dat ze zich thuis toch prettiger en meer vertrouwd voelde (logisch!) dan op het kdv, waar van alles om haar heen gebeurde.
Ik vind het erg bijzonder dat een kind wat net 2 is al zijn schoenen en jas aan zelfstandig aan moeten kunnen. Verder vind ik net 2 jaar echt veel te jong om al dergelijke observaties te doen. Laat een kind zich lekker op z'n eigen tempo ontwikkelen. Is het straks 3 en praat het nog steeds nauwelijks dan ben je er vroeg genoeg bij. En ja sommige kinderen zijn meer op zichzelf. Mijn kind is altijd thuis gebleven en moet ook niks hebben van anderen. Mama is letterlijk haar wereld dus dat gaat nog wat worden als ze straks met 2.5 jaar naar de psz gaat
Als een kind enkel hoeft te wennen aan de overgang van thuis naar psz of school dan is 3 jaar vroeg zat. Maar als er iets "mis" is, dan is 3 jaar laat om dingen te constateren. Je hebt dan immers nog maar een jaar om hulp op te starten en te kijken of dat voldoende is. Dat lijkt lang, maar dat is het voor veel trajecten niet, een jaar is niks. Hoe eerder je erbij bent, hoe kleiner de kans is dat een kind met problemen of "een achterstand" start op de basisschool. En dat geldt zeker voor praten, 3 jaar is echt een grote kans dat het nog niet helemaal bijgetrokken is binnen een jaar. Met 2 jaar zelfstandig schoenen en jas aan hoeft ook niet, maar je mag zeker verwachten dat ze flink mee helpen. Zelf de rits van de jas een eind los bv. En er zijn nog meer manieren waarop je zo'n ontwikkelingdgebied kan bekijken. Jassen gaan binnen uit, dus als we van buiten komen verwacht ik dat een 2 jarige aanstalten maakt om iets uit te trekken of in elk geval mij erop wijst dat de jas uit moet. (Schoenen vind ik altijd lastig, want er zijn best wat mensen die binnen met schoenen lopen, dus dat krijgt niet elk kind mee). Maar hierin zie je het begrip van een overgangssituatie: van buiten naar binnen. Bij kinderen van 1-1,5 zie je dat zij dat nog niet begrijpen, die spelen binnen gewoon door in hun jas alsof er niets vreemds is. Van een 2 jarige mag je verwachten dat die dat wel snapt en zelf aanstalten maakt om iets te doen. Ik maak er geen probleem van als een net 2 jarige zn jas niet uitkrijgt, vooral het laatste stukje rits is vaak lastig. Maar de meesten komen wel naar mij toe om hulp te vragen of zijn zelf aan het proberen.
Dank je wel voor je uitgebreidde reactie! Die blinde vlek kan ik me zeker indenken. Echter weten wij dit al geruime tijd (dat het niet lekker gaat, alleen niet zo heftig zeg maar). Ik ben vanaf dat moment natuurlijk heel kritisch naar hem gaan kijken hoe en wat hij thuis doet (dit traject is gaan lopen medio oktober vorig jaar). En wij herkennen ons kind gewoon echt niet in het verslag (behalve dan het stukje spraak en niet heel gecharmeerd te zijn van andere kinderen, al is dat net hoe zijn pet staat zeg maar). Daarbij kan mijn man best heel objectief kijken. Het is mijn 1e kind, maar het 2e kind van mijn man. Wegens herkenbaarheid wil ik er niet teveel over uitwijden, maar die heeft een aantal diagnoses, dus dergelijke zaken vallen dan wel op. Het voelt inderdaad wel alsof ze er meteen een etiketje op willen plakken en dat is wat mij ook zo stoort. Niet dat ik bang ben voor dat etiketje, maar ik ben van mening dat je dat etiket pas kan plakken na geden onderzoek op diversen gebieden en diverse situaties en op een iets latere leeftijd. Kom op, het kind is net 2. Mogen ze zich ook nog een beetje op hun eigen tempo ontwikkelen? En ja er is het eea uitgekomen wat hun betreft en we willen daar zeker serieus mee aan de slag, het is niet iets wat we zullen negeren.
Dankjewel voor je reactie. Nou precies dat. Ik wil ook eens weten hoe ze hem dus op het kdv ervaren? Want ik hoor alleen maar dat alles zo goed gaat, dat hij nooit huilt, etc. Ik zou graag van hun ook weten of zij hem zo ervaren zoals in het verslag staat. In hoeverre zij vinden dat hij anders is dan de andere kinderen die er rondlopen. En dat ze het verslag zonder ons akkoord hebben doorgestuurd.. not done! We hebben inmiddels melding gemaakt hierover bij autoriteit persoonsgegevens.
Dank voor je tip. Heb TOS al wat meer voorbij zien komen inderdaad. Dus zeker iets om te laten onderzoeken.
Opzich vind ik 3x 1,5 uur ook best lang, maar zoals ik al vaker heb aangegeven, vind ik niet dat je zulke harde uitspraken kan doen/ etiketjes kan plakken aalleen op basis van maar 3x 1,5 uur op het kdv observeren. daar is veel meer voor nodig (nogmaals geen waarheid, maar mijn mening). Wij hebben nooit een vragenlijst gehad. Enkel een aanvraagformulier welke was ingevuld door de mentor uit de babygroep waarin stond: Wij zouden graag handvaten hebben om X meer tot spelen te laten komen omdat ons opvalt dat hij in een grotere groep weinig tot niet tot spelen komt en veel aan het observeren is. verder gewoon zijn gegevens als naam en leeftijd en hoelang hij op de groep zit. Uit meer bestond het formulier niet. Dat het verslag naar zijn huidige mentor is gegaan hebben we totaal geen problemen mee, tenslotte kwam de hulpvraag ook vanaf hun, maar ik heb er wel problemen mee dat het klakkelloos zonder enige uitleg of communicatie naar ons, naar het consultatiebureau is gestuurd waar wij ook niet eens akkoord voor hebben gegeven.
Ik zie dat zeker ook los van elkaar want ik snap best dat je op een andere plek, in dit geval het kdv niet hetzelfde bent als thuis. Echter zit er wel een wereld van verschil tussen kdv en thuis en dat vinden we zeker opvallend en herkennen wij hem dus niet in. Daarom zoals ik in mijn eerdere post ook aangaf, vind ik het vreemd om meteen zo'n etiket op hem te willen plakken, want als je een ontwikkelachterstand hebt dan heb je dat overal en niet alleen op het kdv. Spraak laat hij zowel thuis als op het kdv niet zien, dus kunnen we ons helemaal in vinden. Dat er iets aan de hand is is zeker waar en moet ook echt uitgezocht worden.
Dat snap ik inderdaad ook. Alleen weten wij dit al sinds oktober (niet in deze heftigheid van het verslag, maar de hulpvraag kwam medio oktober). Dus vanaf die tijd zijn we hem thuis uiteraard ook kritisch gaan bekijken. Of we bepaald gedrag wat zij aangaven konden herkennen. En buiten dat hij thuis of elders inderdaad ook weinig aandacht heeft voor andere kinderen is er verder geen enkele match tussen kdv en thuis. Mag ik overigens vragen of jullie eea zijn gaan onderzoeken bij jullie dochter waar dit verschil vandaan kwam?
Mij inziens ook heel bijzonder. Al helpt hij overigens thuis wel mee met jas en schoenen aan- en uittrekken. Maar zelfstandig kunnen aan- en uittrekken... nee dat kan hij niet en ik ken ook niemand in mijn omgeving waarvan de kindjes dat wel met 2 konden of kunnen. Qua spraak snap ik wel dat je wat eerder aan de bel wilt trekken. Helaas zijn er overal wachtlijsten voor afspraken bij een logopedie, spraap- en taalcentrum. En je wilt uiteraard wel dat voor ze naar de basisschool redelijk rechtgetrokken zijn. Echter wel van mening, hij is net 2, laat dat kind zich gwoon lekker ontwikkelen. Lijkt wel of in deze maatschappij je totaal geen kind meer kan en mag zijn en als je een stap te ver naar links zet je meteen een etiket opgeplakt krijgt.
Ik hoor je - maar houd in je achterhoofd dat je als ouders (of ander directe betrokkene) met een heel andere blik naar je kind kijkt dan dat iemand die (objectief en vanuit professioneel oogpunt) observeert dat doet. Ik herken je ‘weerstand’ (bij gebrek aan een beter woord) maar dit soort observaties en de daaruit vloeiende verslagen komen niet tot stand om je te pesten, op de vingers te tikken of om je kind een label op te plakken. Mocht er bepaalde problematiek zijn, dan kunnen de wachtlijsten voor verder onderzoek erg lang zijn en kan een vroege signalering dus alleen maar heel prettig zijn. Nee, wij hebben er op die leeftijd niet voor gekozen om verder iets te doen met de signalen, anders dan het te blijven monitoren - dat is in overeenstemming met het kdv besloten. Er was bij mijn dochter ook geen sprake van zaken als een taalachterstand, dus er was ook niets waar we op dat moment verder iets mee konden. We zijn nu een paar jaar verder (ze is inmiddels net 7 jaar oud) en op dit moment zitten we wel in een onderzoekstraject omdat er mogelijk sprake is van ASS bij mijn dochter. Een groot deel van de signalen die genoemd zijn door het KDV, toen zij 2 jaar oud was, lijken daar ook een link mee te hebben.