Heeft iemand ervaring met een keukentafelgesprek voor autismebegeleiding? M'n vrouw heeft morgen een gesprek hier thuis met iemand van de WMO en ze vindt het nogal spannend.. Weet iemand een beetje hoe het in z'n werk gaat?
Laatst hebben wij een keukentafelgesprek gehad voor aanvraag electrische fiets voor zoon. Was hier een gesprek over hoe het ging, waar we tegen aan liepen, waarom hij hem nodig had, en of er andere opties waren. Was opzich een prima gesprek. Daarna werd het overlegd in het team en werden we terug gebeld. Dus ze kijken vooral waar je tegen aan loopt en wat voor hulp je daarvoor nodig hebt. Beetje in kaart brengen waarom die aanvraag gedaan is. Uiteindelijk was hij afgewezen omdat we geen diagnose hebben En het volgens haar volgend jaar best beter kon gaan, terwijl hij juist achteruit gaat.
Niet teveel zorgen om maken, het is een gesprek dat bedoeld is om de hulpvraag in kaart te brengen en mee te denken over oplossingen. Er wordt gevraagd naar de situatie en naar eventuele hulp die er al is. Als er voorliggende voorzieningen zijn, word je daar op gewezen. Het is een laagdrempelig gesprek, juist in de eigen woonomgeving om het (oa) minder spannend te maken. Je vrouw kan niets verkeerd doen en de consulent is niet op zoek naar afwijzingsgronden, maar juist naar oplossingen. De consulent kan (met jullie akkoord) bijvoorbeeld informatie bij een behandelaar opvragen als dat nodig is. Maar zonder akkoord zal dat niet gebeuren. Gezien de specifieke vraag (ivm autisme) zal de wmo consulent daar zeker rekening mee houden.
Hier staat het goed omschreven. Ik doe dit werk en kan het niet beter omschrijven. Waarschijnlijk zal de consulent zelf wel al in de gaten hebben dat ze het spannend vindt en zal haar dan ook geruststellen.
Het gesprek is net geweest en het was idd precies zoals je beschrijft. Het was een heel goed gesprek! Ze gaat wat dingen voor ons uitzoeken en de vraag neerleggen bij de gemeente. Hopelijk horen we binnenkort meer.
Kun je niet in beroep tegen de afwijzing? Of opnieuw aanvragen? Ik werk met kinderen met een beperking en hoor vaker over afwijzingen van voorzieningen of bijv pgb wat opnieuw wordt aangevraagd en het vervolgens wel kan. Evt met een begeleidende brief van een huisarts, specialist o.i.d waar de noodzaak nogmaals wordt benoemd, het feit dat t niet beter kan worden of bijv dat 'geen diagnose' niet betekent dat er niets is, enkel dat er geen officiële naam is gevonden.
Het was toch dat het niet de fiets was wie jullie/ hij wilde maar een ' aangepaste electrische fiets'? Of hebben ze die uit eindelijk ook afgewezen? Je laat nu namelijk over komen of ze hem helemaal geen electrische fiets wilde geven. Hier altijd super goed geregeld ook geen harden diagnose maar wel papieren van de fysio ergo revalidatie arts en dat is voldoende. Natuurlijk moet ik wel nemen dan wat zij aanbieden want buiten kleur en soort heb je weinig te zeggen. Maar daar zijn wij al hartstikke dankbaar voor.
We zouden in beroep kunnen, maar gaan nu starten met fysio (kan hij niet aan, en dat kunnen we dan ook aantonen) en dan over een half jaar weer aanvragen. We hebben juist alles op papier staan, revidatiearts en ergotherapeut hadden een verslag geschreven én contact met de gemeente gehad. Maar helaas toch afgewezen. Ze hebben het in het geheel afgewezen helaas. We hadden alles op papier, maar gemeente dacht dat alles volgend jaar wel ineens over kon zijn Grootste reden van afwijzing was dat er geen diagnose was. Hij wilde inderdaad niet die fiets mee naar school, dat kleine stukje red hij nu opzich ook nog wel op een gewone, en dat zou hij ook blijven doen. Maar iets verder lukt dus niet, en die afstanden worden steeds kleiner. Zijn benen doen zo snel pijn en hij wordt er echt heel moe van. Maargoed, dit is niet mijn topic