Ik doe dat altijd. En brood voor hem smeren doe ik ook vaak. Net als wassen etc. Terwijl hij het prima kan want na mijn operaties was de boel beter georganiseerd en schoon/ opgeruimd dan wanneer ik het doe. Maar ik doe graag wat voor hem. Zal wel ouderwets zijn maar dat maakt me niks uit. Hij doet ook veel voor mij, omdat ik zwaar werk niet meer kan.
Wij doen van alles voor elkaar. Als ik de wasmachine vul stop ik daar natuurlijk ook een spijkerbroek van hem in. En hij doet ook wel de was als hij thuis iscen gooit dan ook mijn was erin, waarom niet? Als ik kook en hij is thuis kook ik ook voor hem, als hij thuis is stofzuigt hij regelmatig, maait gras enzo. Ik overleg zeker niet over mijn kapsel, extra oorbelgaatje of kleding oid met hem. Hij ook niet met mij.... Dat vind ik ook niet nodig. Wat ik wel laat, min of meer voor hem maar ook voor het gezin, is meer werken dan ik nu doe. We hebben na lang praten ervoor gekozen dat hij de carrière kansen die hij nu heeft pakt. Maar dat betekent dat hij weinig thuis is, vaal weten in het buitenland zit, etc.. Mijn kinderen redden het niet 5 dagen bij een bso oid. Dus ervoor gekozen dat ik niet fulltime werk.
Ik maak zo vaak zijn lunch klaar, als ik toch al bezig ben een salade te maken voor het avond eten kan ik net zo goed die van hem maken. Zelfde als ik brood klaar maak voor dochter maak ik voor hem ook gelijk klaar. Heeft niks mee te maken dat iemand het niet zelf kan of dat het raar is. Vind het vanzelfsprekend. Net dat hij de vaatwasser even uitpakt tussen door tijdens zijn thuiswerken of de was doet. Je doet het toch samen? Ondanks wij wel vrij traditioneel zijn verder ivm hij veel meer werkt dan ik.
Mijn man heeft 7 jaar geleden een baan laten schieten voor mij/door mij. Ik was echt als de dood dat ik hem moest gaan identificeren en hem tussen 6 plankjes terug kreeg. Hij was overigens niet boos dat ik het niet wilde, het was alleen wel één van zijn droom banen. Met de wetenschap van nu, zou mijn standpunt hierin anders zijn, ondanks de risico’s. Sindsdien laten wij beiden niks, maar ondersteunen wij elkaar in wat we wel of niet willen. Wat ik altijd laat is grote veranderingen in huis, als ik de bank naar de andere kant van de woonkamer zou verplaatsen denk ik dat hij niet meer weet waar hij het zoeken moet.
Hier is het praktisch mijn haar kort knippen wat ik niet doe of rood verven. En hij mag z'n baard niet afscheren.. en ik zou elke 2/3 jaar wel het interieur willen veranderen maar dat laat hem echt stressen dus helaas pindakaas.. Maar afgelopen jaren heeft hij mij enorm gesteund in carrière maken en zit ik nu helemaal op mijn plek. Hij heeft daardoor niet kunnen kiezen voor een baan waar hij blij van werd en de komende periode is dat wel mogelijk en dat gun ik hem.. ondanks dat ik dan vaker alleen thuis ben (van 9tot5 naar onregelmatig) steun ik hem volledig.. ook al lever ik er iets van mijn vrijheid naast het werken en gezin voor in voor in ieder geval de komende 3 jaar..
Neem aan dat het gaat om de extraatjes, niet zo zeer het dagelijks reilen en zeilen van het gezin. Want in de regel zorgen we gewoon voor elkaar. Mijn man is de gene die 's avonds uit bed gaat voor een vergeten lamp/glas water voor mij etc. Ik neem vaak iets mee wat hij lekker of leuk vindt. Bakje kibbeling, een Donald Duck, pakje gerookte zalm. Hij is de gene die (bijna) alle luiers verschoont zonder zeuren. Ik ben degene die de keukenkastjes schoon maakt als hij gekookt heeft en de saus overal zit, vieze vingers van deuren boent, rozijnen uit autostoeltjes peutert etc (ook zonder zeuren). Hij wordt heel blij van glijbanen in het zwembad, vroeger ging ik braaf mee. Maar inmiddels heeft hij daar een enthousiaste peuter voor Als we een avondje uit gaan vind ik het leuk om te vragen wat hij qua kleding/make-up leuk vindt die avond. Soms is dat heel naturel, soms is dat full-glam. Als hij zijn overhemd gaat strijken vraagt hij vaak of er ook nog iets van mij gestreken moet worden. Er zijn een hoop dingen die we tegenwoordig minder doen dan dat we deden toen we allebei nog alleen waren. Maar dat is niet omdat we het voor de ander laten, meer omdat we ook tijd met elkaar willen.
Vrij weinig eigenlijk. Ik zou m’n haar kunnen en mogen dragen hoe ik dat zelf wil. Al vind hij lang wel het mooist maar ik zelf ook. Oorbellen oid boeit hem niet evenals wel of geen make up. Ik wil ooit nog een tattoo dat vind hij niet mooi maar of ik het wel of niet doe zal hem een zorg zijn. Kleding vragen we elkaar wel of iets leuk is of niet maar zijn we het meestal wel over eens. Beide niet zon uitbundige smaak ook. Verder zou ik het echt niet weten. Ik ververste vroeger over algemeen wel de luiers maar hij deed het wel. Kots is zijn pakkie aan maar als hij er niet is laat ik het ook niet liggen
Ik knip z'n haren (zoveel heeft hij niet meer).. We hebben in huis wel de traditionele rolverdeling dat hij fulltime werkt. Meestal 6 dagen per week. Plus calamiteiten dienst. En ik ben thuisblijfmoeder. Dus ik zorg voor z'n was en strijk emz. Dat wil niet zeggen dat hij dat zelf niet kan. Want hij kan eigenlijk alles in huis. En als ik bijvoorbeeld ziek ben kan ik echt op hem rekenen. Voor mij kookt hij altijd soep op zondag omdat hij dat leuk vind Kookt in de week ook regelmatig eten. Hij vind het leuk en ik heb er een hekel aan. Ik beheer onze administratie en financiën. Daar heeft hij weer een hekel aan. En hij kan enorm goed taarten en cakes bakken. Dus wij als gezin smullen heerlijk van zijn baksels. Dus eigenlijk vullen wij elkaar perfect aan
Ik zit er even over te denken, maar ik zie huishoudelijke dingen (strijken als voorbeeld) niet iets als dat ik voor hèm doe. Ik doe namelijk meer in het huishouden omdat ik minder werk en dus meer tijd daarvoor heb. Hij doet vaak boodschappen in het weekend, maar kan evengoed zo zijn dat ik ga of samen met hem ga nu de kinderen inmiddels (bijna) pubers zijn. In principe doen we alles samen. Niet letterlijk alles samen, maar samen zorgen we dat er gedaan wordt wat er gedaan moet worden. Iets doen voor een ander zie ik meer als een keer iets lekkers meenemen voor hem, een kopje koffie brengen onder werk, een plant meenemen voor op zijn werkkamer als je bij het tuincentrum bent. Dat soort dingetjes. Echt grote dingen kan ik niet bedenken. Dingen laten doe ik ook niet echt. Ik kan in principe doen wat ik wil, net als hij. Maar af en toe met vriendinnen uiteten en 1x per jaar met een vriendin ons jaarlijkse vaste uitstapje is het ook wel. Maar grote dingen als een betaalde baan wel of niet aannemen is bij ons nooit een issue geweest. Die waren nooit ver weg of gevaarlijk oid, dus verder ook geen reden om daar rekening mee te houden voor de ander.
Ik heb voor het werk van mijn man ruim 5 jaar in het buitenland gewoond en daarvoor mijn baan opgegeven. Dat was voor hem een mooie kans, maar we hadden er natuurlijk als gezin ook profijt van. Want hij is wel onze kostwinner, en door deze periode in het buitenland heeft hij nu een fijne baan binnen Nederland kunnen krijgen. Dus tjah, het was eigenlijk vooral een gezamenlijke afweging. Net als het besluit om nu weer in NL te gaan wonen.
Hihi ik vind dit een grappige post. Mijn wenkbrauwen gingen even in standje ‘frons’ staan toen ik las dat hij soms jouw ramen lapte. Ik dacht: ehhh zijn het jouw ramen omdat het jouw taak is??? Maar jullie blijken beiden een eigen huis te hebben. Mijn wenkies zakten weer keurig naar hun plek
Mijn man en ik doen of laten geloof ik niet echt dingen voor elkaar, maar meer voor ons gezin. Mijn man zou bijvoorbeeld wel graag vaker langere afstanden hardlopen. En vaker avonden weg zijn naar een bordspelavond. Ik zou ook nog wel vaker avonden weg willen. Maar dat past gewoon niet meer in ons schema van werken, kinderen sporten etc. Qua kleding, verzorging etc heb ik geen zorgen, mijn man heeft een hele goede smaak, hij zal niet snel iets met zn uiterlijk doen wat ik niet mooi vind.
In deze tijd liggen de verhoudingen een beetje scheef maar ja het kan niet anders. Naast 40 uur werken is hij 's avonds en hele weekend bezig in ons klushuis en ik regel alles rond om ons 'oude' huis, huishouden, boodschappen maar ook het eten (eet hij daar of thuis) ook zorg ik voor alle koek en zopie in het klushuis. Hij komt om 22.0023.00 uur thuis en staat 7 uur weer op. Verder vind ik het fijn als hij geen sinterklaas baard laat staan (dat gaat al na 5 dgn) en hij weet als hij zijn sokken naast het bed laat liggen, dat ze niet gewassen worden (deze regel heb ik voor iedereen in huis en ook voor kledingstukken die niet in de wasmand zitten). Maar verbieden nee, alles gaat in overleg.
Ik vind het een lastige om aan te geven wat ik laat of wat hij laat voor de ander. Hij zou het verschrikkelijk vinden als ik mijn haren kort zou laten knippen. Maar ik zelf zou dat, zolang ik geen erge ziektes krijg waar m’n haren van uit zouden vallen, nooit (!!) doen omdat ik korte haren bij vrouwen niet mooi vind. Hij heeft in het verleden wel eens nagedacht over een tattoo erbij (hij had helaas al eentje toen ik hem leerde kennen) maar hij heeft toen dat plan een laten varen. Inmiddels heeft hij, volledig uit vrije wil en eigen initiatief die ene tattoo laten weglaseren Ik ga elk jaar in mijn eentje een weekje weg. Mijn man gaat doet dat ook. Dit jaar zal mijn ultieme droom in vervulling gaan om helemaal in m’n eentje een ruime maand te gaan reizen. Mijn man vindt dat ik dat moet gaan doen en zegt dat ze het thuis wel zullen redden. Ik voel mij een gezegend mens dat we elkaar dit soort dingen gunnen. Ik had er namelijk ook voor kunnen kiezen om deze reis niet te gaan doen en zonder een partner die mij steunt om deze droom na te jagen was ik dit niet gaan organiseren. Ik voel mij namelijk naar de kinderen toe wel bezwaard, mij hij stimuleert mij om mijn dromen waar te maken en ik weet dat hij net zo goed voor de kinderen kan zorgen als dat ik doe. Waarom zou het dan wel oké zijn dat hij een paar jaar terug een reis van een paar weken heeft gemaakt en zou mijn reis moreel verwerpelijk zijn? Omdat ik een vrouw ben en hij een man? Gelukkig heeft hij mij overtuigd. Verder klust hij aan de elektriciteitsbedrading, boort hij schroeven in de meest harde muren en klimt hij op ladders om kozijnen boven te schilderen omdat ik 1 niets van stroom begrijp, 2 ik lichamelijk minder sterk is dan hij en 3. Ik hoogtevrees heb. Verder kunnen we beiden dezelfde klusjes en verdelen we het zo veel mogelijk de klussen in huis. Waar ik ik eerlijk moet toegeven dat hij beweert ‘minder goed te zien wat er gedaan moet worden’. Dat voel voor mij als kul praat (=ergernis) en ik toch wel iets meer op mij neem van die taken. Ondanks dat we even veel werken. Hij doet het wel weer als ik er specifiek om vraag. Dat doet hij dus weer voor mij, zoals ik vaker kook. Hij vindt het niet leuk, ik wel!
Mijn man doet veel kleine dingetjes voor mij. Even koffie halen, drankje inschenken, en meestal laat hij zijn baard niet staan, omdat hij weet dat ik een hekel aan baarden heb. Ik probeer mijn haar niet te kort te laten knippen, maar helaas wil het ook nooit echt langer worden dan schouderlang. Hij zou graag zien dat ik een beetje make-up gebruik en hogere hakken draag, maar dat past niet zo bij me, ik vind het niet lekker zitten en vergeet het meestal ook gewoon, dus dat doe ik niet vaak. Soms wel, maar dan doe ik het echt voor hem.
Dingen doen of juist laten voor mijn man? Hmm, hij houdt van lang haar, daar hou ik deels rekening mee. Ik laat mijn haar niet te kort knippen. Ik heb het in een bob. Hij vind een lange bob mooier, maar ik een wat kortere bob makkelijker. Dus ga ik er een beetje tussenin zitten. En dan groeit het vanzelf weer tot een lange bob... En dan ga ik weer naar de kapper Maar verder voelt niks als: ik doe dat speciaal voor hem wel of juist niet. Ik doe zijn was, maar dat vind ik niet meer dan normaal. Dat is hier de verdeling gewoon: hij werkt fulltime en ik ben tbm, dus ik vind het niet meer dan logisch dat ik dus het volledige huishouden run. Doet hij niks dan? Ja natuurlijk wel. Op zaterdag pakt hij gerust de stofzuiger en doet de grote boodschappen. En ook andere klusjes die dan eventueel nog gedaan moeten worden. Maar doet hij dat dan speciaal voor mij? Nee, we hebben samen een gezin, dus we zorgen samen dat het loopt. Ik koop (samen met hem) zijn kleding. Maar dat is ook eigen belang. Hij heeft er echt 0,0 kijk op en zou dus met de gekste combinaties thuis komen. Dus gaan we samen op stap daarvoor en kijken we samen wat wij leuk vinden. Hij moet het dragen, maar ik moet er tegenaan kijken En het is gezelliger samen dan alleen
Ik draag iets minder make-up omdat ie puur natuur het mooist vindt. Dat betekent ook: geen tattoos of piercings. Hij doet de boodschappen omdat ik supermarkten zo chaotisch vind. We verdelen een beetje naar talent of motivatie: Ik doe de was, de grondige schoonmaakdingen, hij stofzuigt, containers etc. Hij klust en ik verf/behang. Hij heeft een hekel dat ik alles laat slingeren dus daar probeer ik rekening mee te houden door het tóch maar even op te ruimen, Ik heb echter een hekel dat hij dingen “verplaatst” ipv echt goed opruimt. En daar plaagt ie me dan weer mee “heb vandaag weer even wat verplaatst” oh ja en ik ben iets strenger in opvoeding omdat hij iets strenger is.
Hij laat t alcohol drinken vooral. Mijn grootvader was alcoholist en mijn pa had ook wel moeite met maat (-geen alcoholist, wel een stiekeme drinker bij vlagen en dan 3 wijntjes op hebben en dubbel praten) en dat vond ik echt heel naar. Dus zodra ik ruik dat mijn man heeft gedronken, word ik misselijk. Een biertje in t weekend is prima hoor, maar meer dan dat doet ie niet. Voor mij.
Man zou graag een tattoo willen, maar weet dat ik het niet mooi vind. Ondanks dat ik al meerdere keren gezegd heb dat hij van mij echt zich mag tattoeren want het is zijn lichaam, doet hij het niet. Vanwege mij. ( en dat hoeft echt niet) hij houdt er niet van dat ik make-up draag, liefst ziet hij mij zonder, maar dat vind ik dus niks, ik draag dus make-up, maar licht.