Hier ook weer even bij praten. Nodige gebeurd in afgelopen weken, dus nogal een verhaal. Maar fijn om even mijn ei kwijt te kunnen. Vooral omdat ik er alleen voor sta. We hadden voor de voorjaarsvakantie het wel bekende 10 minuten gesprek. Ik werd wederom verdrietig en boos mbt haar rapport. Ik heb het aangehoord, ja en amen gezegd. Het was ook het afrondende gesprek, want na de voorjaarsvakantie ging ze op haar nieuwe school starten. Juf heeft 0x!! gezegd o wat jammer dat je er straks niet meer bent, o wat ga ik je missen, of zoiets. Terwijl haar psz / bso juf die ze al sinds haar 3de kent dat wel zegt, en zegt het is zo geweldig en leuk kind. En ook op bso wordt haar slimheid en creativiteit geprezen. Ze scoorde extreem laag op taal. Ze kan niet rijmen en kent bijna geen letters. Ik zeg pardon. Hier rijmt en zingt ze de hele dag. Ze herkent 75% van de letters. Mini loco doen we groep 2 boekjes met letters, met cijfers en andere spelletjes groep 3. Want ze schijnt volgens juf ook getallen door elkaar te halen. Eh pardon? Kind kan tellen tot 30 en is bezig met optellen en aftrekken. Ze zat in een cognitief uitdaag klasje. Maar dat is gestopt want in hun ogen gaf dat teveel stress. Ik zei dat is faalangst / perfectionisme, net als dat ze niet laat zien wat ze kan mbt cijfers en letters. Maar school is van mening daar werk je thuis maar aan, terwijl ik van mening ben juist school is een goede oefenplek. Dan haar afscheid donderdag. Ons best gedaan op een leuke traktatie. Kind leuk en netjes aangekleed. En juf zegt we maken er een feestje van. Haal ik haar donderdag op. Verdrietig kind. Het was geen feestje. Ik moest met juf trakteren, niet met mijn maatje; ik mocht geen kaartje en filmpje uitkiezen. Er zijn ook 0 foto's gemaakt van haar afscheid / trakteren. Erg vreemd. Ze kwam laatste tijd sowieso erg down en timide uit school. Zo verdrietig. Vaak ook fysieke klachten en niet naar school willen (dus veel strijd in de ochtend). Ik heb uit netheid/beleefdheid nog een plantje gehaald voor juf. Kon alleen een dankjewel af. Verder niks. Niet nog ff iets tegen E. zeggen ofzo. Ik ben die dag zo boos en verdrietig geweest. Ik heb het nog met een kennis over gehad die zelf basisschool juf is en haar nekharen gingen ook overeind staan. De grap is ik kreeg na de voorjaarsvakantie een evaluatie vragenlijst over school/juf, volgens mij kreeg iedereen die. En ik heb een hele dikke onvoldoende gegeven. Prima als je geen klik hebt met mijn kind, maar vanuit professionaliteit zorg je daar op een bepaalde manier voor. Ik ga ook nog een brief schrijven. Want ik wil dat ze aangesproken wordt op haar functioneren. Wil het geen klachten noemen, maar ik wil wel dat ze aangesproken voelt. Want ik hoor meer signalen op het schoolplein. Maar ik ben zó blij dat we daar weg zijn. Pffff. Dat hoofdstuk is afgesloten. Ik ben zo blij dat ik niet haar t/m de zomervakantie daar heb laten zitten. Ze mist haar oude school ook totaal niet. We waren nog ff in de vakantie in de klas om haar gymschoenen te halen. En haar blik zag ik alleen maar blij dat ik niet meer heen hoef. Alleen de BSO mist ze. Na de voorjaarsvakantie gestart op haar nieuwe school. Hier in de wijk. School biedt extra begeleiding bij kinderen die moeilijk lerend zijn, maar ze hebben ook een hb / uitdaag klas. Wat een verademing. Klas met max 20 kinderen. En er komen er niet veel bij. Hooguit nog iets van 4 kinderen. Zoveel rust s morgens in klas lokaal. Ouders mogen tot 845 uur blijven. Even samen puzzelen of spelletje doen. Rustig de dag opstarten. Ik breng en haal een blij kind op school. Geen gezeur van ik wil niet naar school, ik heb buikpijn / hoofdpijn / ben moe, etc. Ze is blij met haar juffen. Als ik vraag naar oude juf zegt ze die is stom en niet lief, die is zo streng. Voor alsnog hebben we even geen BSO, dus ik werk onder school tijd en als lukt nog 2 uurtjes thuis ergens in de week. Begeleiding vanuit Youke is sinds vorig week ook gestart. Om thuis nog eea soepeler te laten lopen. Ze is nogal temperamentvol (ahum). Ze accepteert geen nee en grenzen. En vertoont grensoverschrijdend gedrag in de zin van vloeken of slaan/bijten/schoppen. Ik had al paar gesprekken alleen met Youke gehad. En vorige week met E. erbij. Zelfs de begeleider zei het is omdat ik de papieren voor mijn neus heb en weet dat ze begin juni 6 wordt. Maar zo nee dan had ik haar ruim 6 geschat. Gezien hoe ze praat, hoe ze vertelt en hoe ze tekent (liet tekeningen zien van school, ze tekent nu voornamelijk dieren vlinders / lieveheersbeestjes, eenhoorns en katten). Ook mijn broer, die geen kinderen heeft en waar we op bezoek waren in de voorjaarsvakantie, enkel de kinderen van vrienden zei zo dat is een slimmerik, die loopt voor. Vond wel fijn de bevestiging dat ik het niet alleen zie, of mij verbeeld of zo. We gaan nu eerst begeleiding doen. En zien wat de nieuwe school brengt. Youke gaat ook een keer mee kijken op school over 2 weken. En dan tzt kijken of er nog getoetst moet gaan worden op bepaalde dingen. Hopelijk gaat de rust hier dus weer terug keren en hopelijk blijft school een fijne en goede plek.
Advies gevraagd… dochter met ontwikkelingsvoorsprong sinds heel klein … (nooit getest want was nooit nodig) werd door juf op peuter plusgroep gewaarschuwd ‘pas op dat ze niet gaat onderpresteren want ik voorzie bij haar specifiek risico.’ op school ging het bij de kleuters goed, fantastische juf die haar net andere opdrachten gaf, in filosofieklasje had gezet. Maar vanaf groep 3 is het steeds van leuk naar stom naar saai en weer leuk. Sinds groep 5 (nu groep 6) keldert haar begrijpend lezen (van 2 naar 5 score) en rekenen zakt nu van 1+ naar 2 (komt door de verhaaltjessommen). Ze is supersnel dus van juf stappenplan gehad om rustiger te lezen waardoor ze die foutjes nu ook niet meer maakt maar toch dikke onvoldoende bij begrijpend lezen. Ze snapt de tekst echter prima. Bij andere vakken ook helemaal geen moeite mee, kan thuis complexe instructies of recepten lezen en uitvoeren. Dus had eens oefenboek besteld om te zien waar het mis gaat. Die lieve dochter haar brein gaat alle kanten uit. Hoe die een vraag kan interpreteren of overanalyseren is fascinerend zelf zegt ze dat der hoofd helemaal door de war gaat van die vragen want er zijn zoveel manieren waarop je ernaar kan kijken en ze weet echt niet hoe ze kan leren wat de toetsenmaker bedoelt. Gesprek op school .. juf herkent het .. ze snapt de tekst prima maar ‘ze heeft een creatief en associatief brein.’ Ok en dan ..? ‘Nou dat is wel een probleem voor der advies straks met deze toetsresultaten want we zien wel dat er iets anders in zit maar met deze cijfers krijgt ze geen advies wat daarbij past.’ (Ze was me toen even kwijt geloof ik..). Dus de juf wil haar nu gaan leren om minder associaties te maken en minder creatief te zijn kwam het op neer. ‘Ze moet leren anders te denken.’ Uhhhh hoe doe je dat precies vroeg ik? Nou oefen maar gewoon met haar af en toe en op school zal ik als we klassikaal iets doen haar wat vaker uit haar eigen denkproces halen. je snapt ik heb er 0 vertrouwen in dat dat gaat werken. Maar hoe dan verder? Het gaat tegen mijn principe in om maar trucjes te gaan leren en anderzijds weet ik niet een hoe ik haar dat dan kan leren. HB specialist op school had ze vorig jaar les van, als ik in 1 jaar een kind heb gekregen met deuk in zelfvertrouwen dan was het van die juf. ‘Ze gaat aan de instructietafel zitten en haalt niet alleen maar 1 scores dus ze is gewoon niet zo slim als je denkt en we doen dus niks extra.’ (Dochter thuis ‘oh ja dan heb ik even niet opgelet en is iedereen druk in de klas dan ga ik daar zitten hoef ik niets te doen want dan vertellen ze gewoon hoe het gaat’ ze is liever lui dan moe als iets haar niet interesseert ) iemand tips? nb: krijgt nu wel extra rekenwerk, opdrachten uit filosofie Doeboek en zit sinds kort bij orkest met der sax waar ze gelukkig veel plezier en uitdaging uit haalt. Maar dat begrijpend lezen …
Wij hebben morgen 10 minuten gesprekken. Ik moet met deze juf wel voorzichtig zijn met hoe ik dingen breng, want ze zit gelijk op de kast en voelt zich persoonlijk aangevallen. Tact is niet mijn sterkste punt dus ik zal veel op mijn tong moeten bijten. Mocht het niet bevredigend aanvoelen dan ga ik een langer gesprek plannen met de ib'er er weer bij. Gelukkig gaat het nu best goed met zoon dus er is geen grote noodzaak om op dit moment dingen te veranderen, maar ik wil wel graag een helder plan voor de komende 2,5 jaar.
Ik heb wel het idee dat iedereen redelijk kan inschatten wat ze nodig heeft. Nu kijken of ze het ook kunnen vormgeven in de klas. En of ze het accepteert. Het plan is om in ieder geval de didactische uitdaging in de vorm van werkboekjes te stoppen, want daar wordt ze niet gelukkig van. Wel blijven compacten waar mogelijk en van de tijd die over blijft projectmatig creatief aan de slag. Geen idee of het de oplossing gaat zijn, maar we hebben in ieder geval weer iets wat we kunnen proberen. Als ze maar weer met plezier (of in ieder geval zonder tegenzin) naar school gaat.
en Ik zou me orienteren op een andere school. Het lijkt me zeer slecht voor haar ontwikkeling om les te krijgen van een lerares die haar 1) niet begrijpt. 2) denkt het wel te begrijpen en vindt dat je dochter moet veranderen. Daarnaast is die HB specialist geen HB specialist maar een clown. (Potentieel) super schadelijk om zo'n persoon op je school te hebben rondlopen. Serieus. Correct me if i'm wrong, en dit is gebaseerd op wat ik lees en mijn persoonlijke gevoel hierbij : Ik denk dat je dochter een geval apart is, zelfs binnen de hb groep. Dat denk ik door wat jij schrijft over haar denken, haar doen, icm de reactie van anderen (leraren) op haar. Een leraar die inschat dat je dochter zich wel kan aanpassen zou dat kunnen zeggen omdat ze ziet dat je dochter zich inderdaad goed kan aanpassen (snel nieuwe denkpatronen kan aanleren) Ook geeft je dochter aan dat haar hoofd vol zit en ze verdwaald in de mogelijkheden. Een leraar zou dat kunnen opvatten als : 'ik moet haar leren hoe het werkt. Ik moet haar kaders geven.' Wat op zich goed is , alleen heeft de juf geen kennis van het brein van je dochter. En daarmee is haar plan een zeer slecht plan. (Veel niet-hb mensen (ook ouders) denken dat ze hb begrijpen en komen met een plan dat goed lijkt, maar niet goed is) De oplossing voor het volle hoofd van je dochter is niet haar 1 hokje geven, of dat beetje erbuiten onder het mom van 'out of the box denken' (Out of the box denken is niet out of the box voor HB'ers, het is 'in the box' voor hun. Ook zo'n typisch iets wat velen niet begrijpen en hb'ers kan verwarren) Anyway! Het is beter om haar leren te geven in specifieke situaties; Zijzelf zit niet in een/dat hokje, het hokje is slechts een context, een situatie, los van haar. School is een duidelijk hokje en zij past daar niet in met alles wie ze is. Je kan dan 2 dingen doen: 1) je wijst alles wat buiten het hokje valt af. Het is verkeerd, niet juist, niet nodig. Je leert haar dat de methode (school, werk later, de maatschappij) één hokje is. Om het goed te doen moet je in dat hokje passen want de rest werkt niet. (slecht idee) 2) je leert haar dat ze kan doseren. School is een hokje; dit is wat er van je word verwacht in deze context, deze manier van denken. (goed idee) Ik denk dat het belangrijk is (correctie: van zeer groot belang is) dat onderwijs zoveel mogelijk aansluit bij het kind. Zodat een kind niet (zichzelf) leert om zichzelf op te geven, maar leert zichzelf te ontwikkelen binnen zijn/haar eigen kader. Welke voor jouw dochter heel heel heel groot is, gok ik. Ik zou denk ik een andere school zoeken. Eentje met kennis waar je dochter haar brein leert kennen, herkennen, gebruiken, inzetten. Ipv filteren en aanpassen zodat ze past in het systeem. Voor de meeste kinderen en mensen werkt het systeem best aardig. Maar voor sommige kinderen en mensen is hij destructief.
Dank voor je uitgebreide reactie. De opmerking dat school slechts ‘een hokje is’ is inderdaad wel een fijne om mee te nemen. Zitten hier in brainport regio en ze treft wel gelijkgestemden bij der muziek en karate. Dat zijn andere hokjes en daar voelt ze ook dat ze helemaal zichzelf kan zijn.. van school wisselen wil ik niet gelijk doen want ze gaat niet met tegenzin (dat gaat bij vlagen en is afhankelijk van de juf). Heeft 1 goede vriendin in de klas (ook neurodivergent brein en lekker creatief), dus ze ervaart ook zeker wel momenten van zichzelf kunnen zijn. Alleen in de groep niet en het onderwijs blijft soms lastig. Daar hebben we het ook wel over dat in een groep mensen er verschillen zijn etc. En ze heeft eens per 2 weken een meidengroep buiten school die zich focust juist op die aspecten met allemaal meiden die (vermoeden van) hoogbegaafd zijn en/of hooggevoelig. Daar bloeit ze ook van op en begrijpt dingen nu beter waardoor ze minder onzeker wordt. Ze hebben op school nu wel door dat ze bepaalde dingen anders aan moeten bieden. Mocht laatst na onderwijs over onweer zelf muziek componeren wat op onweer lijkt, dat vindt ze dan leuk en komt ze blij thuis. Dus ze heeft wel der momentjes.. alleen dat begrijpend lezen… (zucht).
wat ontzettend fijn dit!! Misschien voor het begrijpend lezen kan het hokje leren helpen. Bijv: ‘Dit is wat er bedoelt wordt; Het antwoord staat in de tekst, het is geen nadenkvraag maar een lees vraag.’ ‘De zon is groen’. Welke kleur heeft de zon? -groen. Ook al is hij geel. Of rood eigenlijk, en dat betreft onze eigen zon. Er zijn ook blauwe zonnen, witte zonnen. Enz enz. Dat klopt allemaal maar in deze context gaat het niet om een denkvraag, een logische vraag of een kennisvraag. Het is een leesvraag en de tekst is het hokje waaruit je kan kiezen. Misschien helpt dat om een rem te kunnen zetten op haar denken wanneer ze begrijpendlezen toetsen moet maken?
ja dit doet ze nu wel met stappenplan wat ze heeft gehad maar ze kan hele andere interpretaties hebben. Dus bijv in de vraag staat wie start/starten de kassa op? Schrijft ze 1 naam op. Dan vraag ik of dat volledig is. Zegt ze ‘ja, in de tekst staat wel dat ze het samen doen maar de vraag zegt start/starten. Dat streepje betekent ‘of’ dus ik mag kiezen’ (en ze is liever lui dan moe). En weet je … technisch gezien heeft ze gewoon gelijk. Dus tja .. heb maar uitgelegd dat als je meer op kan schrijven je altijd meer op moet schrijven. Zo zijn er legio voorbeelden hoe ze zelf een draai eraan kan geven zonder dat in 1 regel te vangen ..
Ik snap het. En heel typisch voorbeeld die je aanhaalt trouwens (..brings me back ) Dat soort redenaties krijg je eigenlijk niet gevangen nee. Zeker niet als het hokje niet duidelijk is, of als het hokje zich niet aan de regels houdt. Want zoals je zegt; technisch gezien heeft ze gelijk. Poeh.. haha
Heel herkenbaar, zoon vulde de opdrachten van begrijpend lezen in op kennis of hij las de vraag inderdaad anders. Heb tijdens corona ( gr 3 en 4) heel wat teksten gezien waar de vragen anders gelezen kon worden. Snap dus dat ze daar moeite mee heeft. Je kan online waarschijnlijk wel teksten vinden en maken. Juf kan misschien oefen teksten geven. Dan kun je oefenen op de manier van vragen stellen. Het liever lui dan moe was eerder hier ook. Deed alleen de laatste 5 min wat. Was geen enkele reden om aan het werk te gaan. Inmiddels gaat hij uit zich zelf aan het werk. Ze werken met week en dagtaken. Zodra het af is hebben ze ruimte voor extra dingen ( naast de projecten en workshops) Je zou eigenlijk met school iets moeten vinden wat haar interesse heeft. Dat als ze haar taak heeft met dat project/ werk aan de gang gaat.
Zo herkenbaar en lastig, want als je de ene vraag/antwoord hebt getackeld, komt er wel weer een andere voor terug. Ze denkt gewoon anders en dat krijg je er niet uit (en moet je ook niet willen!). Hier hielp het mij vroeger wel dat mijn moeder mij uitlegde dat ik voor toetsen een knop moest omzetten en moest doen alsof ik de juf was die de toets maakte. Wat zou zij antwoorden? Krom natuurlijk dat het moest, maar ja, idd... die hoepeltjes. Daarna mocht ik mn ei weer kwijt in creatief denken (thuis dan, school... tja, school...). Idealiter heb je een docent die naast haar zit met nakijken en vraagt naar de logica achter de antwoorden. Maar het klinkt niet alsof daar op de huidige school veel ruimte en genoeg open-mindedness (geen woord, mais bon) voor is... Hoogbegaafd de podcast had recent trouwens een leuke aflevering over creatief begaafdheid. Ik snapte dat concept nooit zo, maar het gaf verheldering, herkenning en leuke ideeën voor mogelijke oplossingen bij dit soort problemen. Wellicht beluisteren waard...
Sowieso vind ik die podcast erg leuk om te luisteren. Herkenbare situaties en vooral de iq&a vind ik soms best nuttig.
Ja heel leuk! En die IQ&A is ook fijn. Ik stoor me alleen altijd mateloos aan dat "orthopedagoog DOCTORANDUS ....". Niemand gebruikt die titel, kalllllmm aaan. Maar goed, iets met een overkritisch brein en slakken en zout enzo
Fijn dat je in ieder geval het gevoel hebt dat ze didactisch zien wat werkt en niet. Werkboekjes zijn ook echt niet voor iedereen. Nooit begrepen dat dat zo'n centrale rol heeft in verrijking... Maar goed, dat terzijde. Wat ik me wel afvraag is wat ze gaan doen op het gebied van haar vertrouwen (her)winnen. Didactische uitdaging is leuk, maar obv je eerdere berichten lijkt het mij ook dat je dochter zich af is gaan sluiten, kont tegen de krib, uit contact, gebrek aan verrtouwen enzo. Weet niet of dat beeld klopt, maar als dat zo is dan zijn uitdagingen alleen niet genoeg (al draagt passend onderwijs natuurlijk wel bij aan het vertrouwen van een kind in juffen). Zeker omdat je schrijft "of ze het accepteert". Dat roept bij mij wel zorgen op over het contact an sich. Ik las ergens "relatie gaat voor prestatie" en nou heb ik een mening over tegeltjeswijsheden maar deze zit wel echt wat in maar staat vaak niet boven aan de prioriteitenlijst als het aankomt op kinderen weer 'aan' krijgen.
Jeetje, wat een verhaal van de oude school zeg. Snap dat je opgelucht bent dat ze daar weg is. Onwijs fijn dat de start op de nieuwe school zo goed is! Vertrouwen is key. Hopelijk heeft een prettigere sfeer op school en betere aansluiting ook een positief effect op de sfeer thuis. Soweiso wel fijn dat er extra hulp is. Lijkt me ook onwijs pittig om in je eentje te doen zeg... Ik vind het met mn partner samen soms al eenzaam/alleen voelen, laat staan als ik het in m'n eentje zou moeten doen. Heb je zelf genoeg mensen om dit soort dingen mee te delen?
Je hebt helemaal gelijk! Het stukje vertrouwen pakken we met onze orthopedagoog op. Ik vraag me soms af of er geen sprake is van trauma. Dus wellicht dat we narratieve emdr daarvoor willen oppakken. Maar eerst moet het vertrouwen in de orthopedagoog groeien. Anders moeten we een ander zoeken hiervoor. En dan dat opstarten. En zelf pak ik het stuk psycho educatie op. Uitleggen wat hb nou is. Welke elementen zie je echt terug in jezelf. Wat is anders bij andere kinderen. Iedereen is anders en dat is prima. We zijn rustig begonnen met wat boekjes lezen over hb. En heb nu het plan om er een grote poster van te maken. Met de zijnskenmerken, en hoe je die terug ziet bij haar. En de overgevoeligheden van dabrowksi.
Wat fijn dat jij daarin een deel oppakt en de orthopedagoog. Zelfkennis en vertrouwen zijn zo belangrijk! Ik ben met onze dochter nu bezig met die survivalgids over hb. Mi beetje ongelukkige titel, maar het boekje zelf is wel leuk om mee aan de slag te gaan. Helpt haar heel erg. Met het risico dat ik overmatig kritisch ga lijken, maar bedoeld als betrokken en meedenkend... Ik ken natuurlijk niet het hele verhaal, dus corrigeer me als ik er naast zit, maar ik vraag me wel af of dit de lading voldoende dekt voor je dochter. De ingredienten zijn er maar het klinkt niet als één soep (oke vaag, eerste associatie, maar hopelijk volg je me): school doet het didactische, thuis de PE, orthopedagoog voor het vertrouwen, maar waar is de samenhang? Het vertrouwen is geschaad op school, dan moeten de juffen dus aan de slag. En dat hoeft niet per se ingewikkeld te zijn. Transparantie en congruent zijn in doen en laten, luisteren, observeren, haar volgen... dat is echt al heel wat. Heb je er vertrouwen in dat ze zich hier bewust van zijn? Dat geldt ook voor trauma: het kan zijn dat dat speelt, maar EMDR of narratieve therapie gaat niet werken als ze nog steeds in een omgeving zit waarin onvoldoende aansluiting is bij haar beleving. Je plakt pleisters op een ontstoken wond... Die wond moet eerst schoon, daarvoor is een veilige omgeving nodig, corrigerende ervaringen, een basis van vertrouwen. Nou goed, nogmaals, niet overmatig kritisch bedoeld maar het gaat me aan het hart. Wat niet wil zeggen dat het al heel fijn is dat er stappen gezet worden!
Ik snap wat je zegt inderdaad. Dat stukje gaf de orthopedagoog van school ook aan inderdaad. Dat ze zich gehoord moet voelen op school. Dat er echt naar haar geluisterd moet worden. Dit zou ook nog extra opgepakt gaan worden. Dus ook daar gebeurt wel wat. Het vertrouwen op school is vooral geschaad door de juf van groep 1. Die zit niet meer op school gelukkig. Daar zit het trauma denk ik vooral in. (En het stukje psz ook) Maar dat moet nog verder onderzocht worden. Het is ook niet dat iemand anders benoemd dat er trauma, dat is wat ik zelf heb aangegeven. Maar ik hou het zeker in de gaten. Zat al te denken dat het verstandig is om met dochter samen ook een gesprek te plannen als er duidelijk is wat school precies gaat doen. Om beter gehoord te voelen. En te snappen dat het om haar gaat.
Fijn dat er ook op dat vlak wat gebeurt! Ik was laatst bij een lezing van Pleun van Vliet en zij noemde de term "druppeltrauma" waarmee ze bedoelde dat het niet om één of een paar gigantische ingrijpende ervaringen gaat, maar het zit in "veel kleine trauma'tjes" die bij elkaar toch maken dat de emmer behoorlijk vol kan komen te zitten. Vond ik, zeker bij HB maar ook andere ND'ers, wel heel toepasselijk en helpend om in het achterhoofd te houden en ook wel helpend om toch het onderscheid te blijven maken met PTSS. Hier helpen gesprekken op school met dochter erbij heel erg goed. Zij voert steeds meer het woord. Helemaal helpend is om samen vooraf een lijstje te maken van wat zij graag wil leren/anders zou willen/goed vindt gaan etc. Kan me voorstellen dat je dochter zich daar heel erg door gezien voelt, mits het vertrouwen in de juffen voldoende is natuurlijk.