Zeker en situaties escaleren langzaam, dit soort dingen gebeuren niet van de ene op de andere dag. Was het maar zo simpel dan zou geen vrouw het zo ver laten komen… Maar het lijkt me belangrijk dat zij stap voor stap de controle over haar eigen leven weer terug gaat pakken. Dat zal niet makkelijk zijn maar uiteindelijk wel de enige weg.
Oeioei wat heeft ze zichzelf klem gezet. Als de situatie het nog toelaat: Dat verhuizen zou ik uit m’n hoofd zetten als ik haar was en gaan investeren in een netwerk om haar heen in de huidige woonplaats. Mogelijk vind ze zo een oppas bijv die ze kan betalen zodat ze aan het werk kan, als vader niet akkoord gaat met de bso (weet daar de regels niet van). Uiteraard vandaag nog inschrijven voor een huurwoning, daar heeft ze hem niet voor nodig. En tot die tijd op de blaren zitten. Als de situatie het niet toelaat: is een blijf van mijn lijf-huis een optie?
De basisschool bij co ouderschap is ook al niet realiseerbaar met 180 km afstand. Het belang van de kinderen zou echt voorop moeten staan. Al zouden ze alleen de weekenden naar de andere ouder gaan, dan nog; je haalt de kinderen dan wel compleet weg uit hun eigen leven. Daar waar alles zich afspeelt, feestjes, sporten (wedstrijden), hobby's, vrienden, samen-huiswerk-maken-dates etc etc etc. Kinderen willen de weekenden geen compleet ander leven in een compleet andere wereld.
En werken tijdens schooltijd? Ze moet echt zelf inkomen genereren, anders komt ze in hele andere problemen.
Precies Mijn kinderen zitten nu alledrie op de middelbare en hun vader is recentelijk verhuisd, op 35 minuten met de auto. Dat stuk is al een geregel af en toe, wij hebben co ouderschap Onmogelijk om het leven van kinderen te continueren zoals het was als je op 180 km van elkaar af woont.
Niet alles gelezen. Maar een rechter zal altijd contact tussen beide ouders op 1 zetten. Een afstand van 180km creëeren is dan dus een keuze van moeder. Ook de kinderen zelf zal naar gekeken moeten worden. Afhankelijk van leeftijd hebben die daar wel bijv hun school,vriendjes, sport,fam van vader zijn kant en hun vader. Ook als er iets is moet je denk ik willen dat beide ouders snel bij hun kind kunnen zijn. Ik zou dus niet 180km verderop gaan wonen. Ik denk dat de rechter nml op de hand vd vader is als ze dit bewust wel doet.
Sommige reacties hier neigen voor mij wel een beetje naar victim blaming. Onderschat niet de manier waarop je in zo'n situatie terecht komt. Dat gaat niet van de ene op de andere dag, maar heel geleidelijk en manipulatief. Sommige mensen weten precíes hoe ze een ander steeds een stukje van hun vrijheid kunnen afnemen tot er bijna niets van over is. En dit kan écht iedereen overkomen. Verhuizen gaat dit helaas niet voor haar oplossen, maar zal de problemen alleen maar groter maken. Ik zou deze vrouw adviseren naar het juridisch loket te gaan (ze kan wellicht een advocaat krijgen met toevoeging). Om los te komen van hem zal ze de scheiding in gang moeten zetten. Als ze alvast werk zoekt in het weekend of onder schooltijd, kan ze in ieder geval wat geld opzij zetten voor zichzelf. Heeft ze al een eigen bankrekening alleen op haar naam? Ik begrijp dat je het niet hier wilt delen, maar misschien via pb, waar woont je vriendin nu? Ik wil graag meezoeken naar mogelijkheden voor haar.
Ik denk nier dat het dat is. In een verkeerde relatie terecht komen kan iedereen gebeuren. Alleen is er nog steeds een groep vrouwen die in de gelukkige jaren besluit volledig afhankelijk van hun man te worden op financieel vlak. Onder het mom van "lekker bij de kinderen". En zolang het goed gaat is het goed. Maar je moet je dan wel realiseren dat als het mis gaat je niets hebt. Ook bij overlijden van partner bijv. We verzekeren ons voor vanalles maar dit risico nemen veel vrouwen gewoon. En natuurlijk moet ieder doen wat hij of zij goed vind, maar de consequenties zijn er dan ook naar helaas. En ook ik ben gescheiden,maar wel bewust altijd blijven werken. Wel wat minder na geboorte zoon. En ook stond ik al ingeschreven vanaf mijn 18e voor huurwoning onder t mom van je weet maar nooit. En heel eerlijk. Dit heeft mijn scheiding zo veel makkelijker gemaakt. Helaas lopen veel huwelijken spaak. Ook diegene waar je t niet verwacht (mijn eigen verhaal). Dus ingeschreven staan en zorgen dat je je eigen hoofd boven water kunt houden lijkt mij niet verkeerd.
Ik ben het deels met je eens hoor. Soms gaan dingen heel geleidelijk en zie je pas waar je in zit als je heel diep zit. En dan is eruit komen ontzettend lastig. Ik kom ook uit een lastige situatie (geen partner maar vergelijkbaar verhaal), en ondanks dat ik probeer zacht naar mezelf te zijn kijk ik ook naar mijn eigen verantwoordelijkheid. En het is gewoon een feit dat ik hele domme dingen gedaan heb en fouten heb gemaakt. Ik denk dat het niet erg is om ook naar je eigen aandeel te kijken, al is het maar om ervan te leren.
Dank weer voor alle reacties. Juridisch loket voor advies is een goede tip. En ze heeft het zichzelf laten gebeuren. Wij zeiden 8 jaar geleden al dat ze weg zou moeten gaan, maar ja das niet gebeurd en de consequenties zijn nu wel deze situatie
Ze kan het beste ook hulp zoeken bij maatschappelijk werk. Die kunnen met haar meedenken en adviseren.
Als vriendin ook moeilijk om te zien. Je ziet het aankomen maar kunt het niet voorkomen. Fijn dat ze jou heeft! Want ook als iets "je eigen fout is" is het fijn echte goede vrienden te hebben die je mee op weg helpen.
dat is helemaal logisch. Zo houdt hij haar financieel afhankelijk en in een isolement. Is er alleen sprake van geestelijke mishandeling? Vraag me af: als ze in haar provincie een goed netwerk heeft. In de zin van ouders, en andere familieleden. Dan is dat toch ook in belang van de kinderen?
Ik ben het ook deels met je eens. Maar er is wel een verschil tussen schuldig zijn of verantwoordelijkheid hebben. Ze is niet schuldig aan het ontstaan van de situatie, maar dat zorgt er niet voor dat ze dan niet verantwoordelijk is om het correct op te lossen. En doordat ze kinderen heeft gekregen, heeft ze wel gekozen dat het belang van de kinderen als eerste gewogen moet worden, dus voor haar eigen belang.
Ik ben na de scheiding ook zo’n 160 km verderop verhuisd. Mijn ex probeerde dat tegen te houden, maar zolang je niet naar het buitenland verhuisd mag dat gewoon. Wij hadden geen co-ouderschap trouwens is inmiddels al wel meer dan 20 jaar geleden
20 jaar geleden stonden rechters daar we anders in. Tegenwoordig wordt steeds meer gekeken naar de belangen van de kinderen. Dus eerder genoemde argumenten, het ontwricht het leven van de kinderen teveel. Het is een onwenselijke situatie voor kinderen om 180 km te moeten reizen van de ene naar de andere ouder. Er zijn al.veel tips genoemd, inschrijven huurwoning, urgentie in huidige gemeente uitzoeken, eigen bankrekening, werk zoeken. Je vriendin heeft helaas een lange adem nodig om zich te kunnen maken van deze ongezonde relatie.
Helemaal eens met de geleidelijke manier waarop dat vaak gaat. Ik denk dat niemand er bewust voor zou kiezen om zich in deze positie te bevinden. Ik denk wel dat er bepaalde dingen zijn die eraan bijdragen dat iemand zich geleidelijk in zo'n situatie laat drukken en daarvoor liggen meestal ook oorzaken in de persoon zelf. Dan hebben sommigen het over 'schuld', ik vind dat zo'n nutteloze vraag want het is nooit zwart-wit. Het is altijd circulair. Maar op het moment dat je dan beseft waar je staat en daar iets anders in wilt, is het denk ik wel belangrijk dat je daarbij kijkt naar de dingen die maakte(n) dat je daar bent komen te staan. Dat ligt dus niet alleen in het gedrag van deze partner, maar ook in acties en reacties van deze vrouw zelf. Daar aan werken is lastig en gaat in hele kleine stapjes denk ik. Maar het is wel belangrijk als ze écht los wil komen uit deze situatie. Ergens gaan leren waar je dan gaandeweg wel zelf steeds meer invloed op kunt gaan uitoefenen. Overigens; mijn man heeft nog nooit een contract van de kinderopvang hoeven tekenen. En als beide kinderen naar school gaan is het ook een optie om te kijken naar iets wat ze onder schooltijd kan doen? Ik ben niet zo'n fan van zwart werken, maar nood breekt wetten en ze zou niet de eerste zijn die vanuit zo'n situatie ergens gaat schoonmaken bijvoorbeeld om zo ongemerkt een cash noodpotje op te bouwen.