Mijn zoon zit in groep 5 van een hele leuke school maar in een enorme pechklas wat betreft docenten. En nu wederom weer een juf overspannen. Als we op uitjes zijn vind ik het een hele leuk groep jonge mensjes bij elkaar, maar eerlijk is eerlijk er zitten een paar belhamels bij. Een kind in het bijzonder en dat vind ik heel moeilijk. Hij is een op een heel aardig maar in de groep snel overprikkeld, heeft ADHD en niet onbelangrijk heeft het al vanaf dag een met mijn zoon aan de stok. Ik heb zoon al meerdere keren serieus gewond terug gekregen. En dan heb ik het niet over een blauw plekje hier of daar. Maar flinke builen in het gezicht die zelf gingen onsteken, hele grote blauwe plakkaten op zn benen en rug. Een keer flink gebeten. Maar goed, nu weer een juf weg. Eigenlijk een hele leuk, stabiele en vrolijke juf die de kids echt meenam op avontuur door de lesstof maar ook lekker het bos in. Kinderen hebben goed gescoord op de cito en zijn qua niveau bijna helemaal bijgetrokken. En dat is knap met de achterstand die ze op hadden gelopen in de eerste 2 jaar. Met aldoor zieke juffen. Ik kan me inmiddels gewoon niet meer onttrekken aan het gevoel dat dit specifieke kind toch een groot onderdeel is van het hele ge-emmer. En dat hij veel te pittig is voor in het reguliere onderwijs. Er zijn veel ouders die klagen dat hun kinderen er erg veel last van ondervinden. Maar waar kan je een grens trekken als ouder? Ik wil zoon eigenlijk niet van school doen, want verder is het een fijne plek, plus een specifieke vorm van onderwijs die goed bij ons past.
Als ouder kun je eigenlijk niks met een ander kind. Je kunt je zorg uiten, maar daar blijft het bij. School kan een kind ook niet zomaar wegsturen, daar gaat een heel traject aan vooraf. Als ouder kun je alleen je grens trekken wat betreft je eigen kind.
Onze oudste dochter heeft op de basisschool in een hele pittige klas gezeten. Er was vooral geen goed evenwicht in jongens-meisjes verdeling (maar een paar meiden in een grote groep jongens). In groep 4 zijn ze al gestart met een klassentraject. Er zijn vanaf groep 3 8 kinderen naar speciaal basisonderwijs gegaan. Best heftig dus. Maar geen enkele leerkracht is overspannen geraakt. Ik zou ook vraagtekens zetten bij de begeleiding die school geeft aan de leerkrachten van deze klas. De directeur/IBer van onze school zaten er echt altijd bovenop. Onze dochter heeft er zelf niet veel last van gehad, maar nu ze op het voortgezet onderwijs zit, ziet ze wel dat haar basisschoolklas niet echt doorsnee was..
Hier is de verdeling wel goed qua jongens en meisjes. Er is hier ook best een intensief traject geweest. De juf die dit met ze is gestart geeft wel al sinds groep drie een dag les in de week en bij haar gaat het wel goed. Ik heb bij deze juf overigens het idee dat ouders ook best een aandeel hebben gehad in haar vertrek. Ze had bepaald niet het voordeel van de twijfel. @tuc ik heb mn zoon maar op een verdedigingssport gedaan. Na 100x aan de bel trekken moet zoon zichzelf maar kunnen verdedigen. Buiten alle andere positieve voordelen die het heeft geeft dat hem wel meer een gevoel van veiligheid. De klas krijgt vanaf nu les van de IB-er tot de zomervakantie.
Hier een kind die van groep 5 tm 8 in een verschrikkelijke klas zat. Ook daar bleven docenten niet altijd overeind. Meermaals gesprekken gevoerd met de directie, maar de 3 jongens die de boel verziekte werden maar niet serieus aangepakt. Nu kind op VO zit en opbloeit zie ik pas wat de impact is van een onveilige klas. Met deze wetenschap had ik ons kind ZEKER van school gehaald en elders laten starten. Maar goed dat is achteraf. Mijn ervaring is dat het alleen maar slechter wordt naarmate ze ouder worden en een nog grotere mond krijgen. Overigens zou ik van fysiek geweld zoals jij omschrijft volledig door het lint gaan en elke dag weer bij de directie staan, er zijn echt grenzen toch?! Deze school kan kennelijk de veiligheid van jouw kind niet garanderen.
In gesprek blijven. Zoon heeft een klas met kinderen die aardig grote rugzakken hebben. Van 2 heeft hij echt last ( 1 kind had 3 kinderen opgezet om zoon pijn te doen en 1 heeft dat ook gedaan) schelden, schoppen, stompen. Hij voelde zich niet veilig en hebben we aan school aangegeven. Ze zijn er mee bezig maar moet 2 kinderen wel in de gaten houden anders kan hij aangevallen worden van achteren. De rest van de klas is leuk. Het probleem is je weet niet wat daar speelt. De school moet ook met hele goede redenen komen om een kind naar een andere school te sturen. Stel hij zet wel een stempel maar heeft goede scores met cito weet ik niet waar je verwacht waar hij dan naar toe moet. Bij ons duurt het nog 1.5 jaar. Hij is nu alleen huiverig voor de middelbare. Grote kans dat 1 van de jongens er ook naar toe gaat.
Wij hebben een fluitketeltje vlak bij ons wonen. Als t hoofd vol is gaat die ook over op fysiek en vrij heftig, maar ook gewoon "omdat het leuk is" met 0 empathie of berouw (speerwerpen met een paraplu richting kleine kinderen bijv). Bij lange na nog niet de uitkomsten zoals jij ze beschrijft TS maar ik zie hoe G er onder is en de andere buurtkinderen, dat is niet best. De meiden speelden eerst gezellig samen "alleen" in de speeltuin (wel nog met open hek en geregeld om t hoekje spieken), nu staat een van de ouders in roulatie er continue bij, op verzoek van de meiden. Als er zo eentje in een klas zit en je kind als mikpunt heeft gaat t qua schoolprestaties ook niet best. School moet een veilige omgeving zijn en met zulke verwondingen, meerdere malen, kun je wel stellen dat ze daar niet de beste score hebben gehad. Als ze geen concreet plan hebben om die veiligheid wel te borgen dan zou ik neigen van school te wisselen.
Dit klinkt ook niet tof zeg. Mijn zoon is al eens van school gewisseld ivm verhuizing toen hij 5 was. Dat vond hij toen heel lastig. En voor de rest is het wel fijn op school. Alleen dit kind verpest echt een hoop. Ik hoop dat zn sport hem nu wat gaat helpen.
Hier heeft dochter dit op de basisschool (groep 6) ook meegemaakt. Zat er eentje in de klas die het erg bont maakte. Niet zozeer op de man speelde, maar de hele klas had er last van. Gooide met stoelen, moest op de gang staan en daar stond dan de juf bij, met als gevolg dat de alle andere kinderen geen les kregen omdat de juf bezig was met de raddraaier. Ik, en vele ouders met mij, vonden dit een onveilige situatie en vonden het niet kunnen dat een hele klas leed onder 1 kind... Wij hebben daar wel degelijk iets van gezegd tegen de directie. Met als uitkomst dat dat kind van school is gegaan naar passend onderwijs. Die hoorde er gewoon niet thuis... Ik vind dus dat je als ouder wel degelijk aan de bel kan trekken, zeker als de veiligheid in het geding is. En dat is het, als ik het zo lees...
Klinkt toch niet als een school die het op orde heeft. Want een ib’er die fulltime voor de klas gaat, kan dus geen zorgtaken meer doen. Lijkt mij voor de school als geheel zeer onwenselijk. Die ib’er had al bovenop dat jongetje met de gedragsproblemen moeten zitten. En school had veel harder opmoeten treden, zodra kinderen daadwrkelijk gewond raken door een ander kind. Dan moet op een gegeven moment wel een zero tolerance beleid worden gestart, waarbij bij dermate lichamelijk gedrag het kind geschorst wordt. En eventuele andere trajecten worden opgestart. En het is natuurlijk ook tekenend dat meerdere leerkrachten van dezelfde groep overspannen raken. Dat zegt toch ook wel iets. Dus ik zou met school in gesprek gaan. Hoe gaan ze de problemen aanpakken op klassengebied, en hoe gaan ze je zoon beschermen. Een veilige omgeving is wel het minste waar ze aan kunnen werken. En anders zou ik toch verder kijken. Dat zeg ik niet gauw. Maar ik zie wel een hoop rode vlaggen in jouw verhaal.
Het verschilt zo per school hoe ze met zulke kinderen omgaan. Soms bouwen ze niet eens een dossier op van alle incidenten en hebben dus ook geen poot om op te staan om ze te schorsen of zelfs van school te sturen als de ouders ook niet meewerken. Wij zijn vertrokken vanwege een probleemklas, zo vaak aangekaart bij school, ze deden er weinig tot niets mee. Was een grote verbetering. Zulke types heb je overal, maar hoe ze er mee omgaan verschilt sterk per school en de aanpak van de directie speelt ook een belangrijke rol. Jouw kind heeft recht op een veilige plek, dat is nu gewoon niet het geval.
Ik denk dat ze nu wat ruimte hebben omdat er een nieuwe ib-er is aangenomen. Maar goed dat is een gok. De lessen moeten wel doorgaan en we hebben morgen een ouderavond dus dan zal ik we horen wat het plan is. Met het kind in kwestie wordt wel vanalles gedaan. Hij heeft een kindercoach die wel eens in de klas komt, hij krijgt sinds een jaar medicatie en zn moeder is echt wel een prettige vrouw om mee te communiceren. Vanuit daar geen onwil dus. Maar het lijkt dus absoluut geen consequenties te hebben. Overigens heb ik al wel een aantal keer een mail/brief aan school gestuurd. Dan wordt het wel opgepakt maar lijkt het op den duur toch weer te verslonzen. Het is overigens maar een groepje van 18 kinderen, dus zeker geen grote klas.
huh, maar ho even… als hij geregeld bont en blauw thuiskomt dan kan je toch niet je hoop vestigen op zíjn sport? Dat is een lapmiddel en zal vast iets schelen maar het leed is al geleden tegen de tijd dat hij z’n vechtkunsten moet inzetten. De klappen zijn dan al uitgedeeld… En kindercoach etc is allemaal heel leuk maar je schrijft dat er geen consequenties aan zitten. Wat gebeurt hier dan?! Waar is de directie?
Ik vind een zelfverdedigingssport altijd een goed idee hoor. En als het hem een goed gevoel geeft, zeker mee doorgaan. Maar voor de situatie zoals ik hem hier lees is het natuurlijk geen oplossing. Ik vind het wel een verontrustende situatie. Ik snap dat school ermee bezig is, maar komt er voor jouw zoon snel genoeg verschil? Anders zou ik een school wissel echt overwegen.
Ik zeg niet geregeld maar al meerdere keren. Het is nu een keer of 10 gebeurt in 3 jaar tijd. Dat vindt ik nog steeds te veel maar het komt niet wekelijks voor dat hij in elkaar wordt geslagen of een duw krijgt. En dat er niks gedaan wordt op school is ook niet waar. De klas heeft in zn geheel afgelopen jaar een training gevolgd om meer een geheel te worden en elkaar meer te leren respecteren en minder losse groepjes te zijn. Dus er gebeurt wel degelijk een hele hoop om te zorgen voor een fijner klimaat in de groep. Alleen is de klas gewoon heel vaak opgebroken en verdeeld over de klassen in groep 3 en 4. Juf was zwanger en vaak ziek en vervolgens kreeg ze het thuis niet voor elkaar met de opvang van twee jonge kindjes. Dat heeft de groep geen goed gedaan. Vervolgens was er een juf die net van de pabo kwam en helemaal niet opgewassen was tegen een al wat problematische klas. Ze heeft wel het jaar afgemaakt, maar ik kan me niet voorstellen dat het een fijne periode voor haar is geweest. Volgend jaar krijgen ze een nieuwe juf. Dat is een hele fijne stabiele juf die al heel lang op de school werkt. Mijn zoon was in elk geval blij, iedereen vindt haar heel aardig en dat is alvast het halve werkt. Maar alsnog zit dat ene jongetje in de klas. En zoon geeft ook toe ik vertrouw hem niet, ik zal hem nooit aardig vinden en ik ben bang voor hem. Het stomme is dat ze op de bso met vlagen juist elkaar wel opzoeken en het leuk hebben. Maar dan moeten ze ook niks en zit er geen verplichting op, dus kunnen ze uit elkaar als nodig. Plus dat de bso juffen ze heel goed in de gaten houden. Ik ben ook een keer (1,5 jaar geleden) samen met zoon, dat jongetje en zijn moeder naar de speeltuin gegaan zodat we zelf eens kunnen zien waar het probleem zat. Maar dat was eigenlijk heel gezellig. Alleen worden kinderen groter, het uitdagen wordt minder fysiek maar wat slimmer zodat de juf het niet ziet. @tuc hij zit op Jiujitsu en ik hoop dat hij vooral ook leert om zelf zo stabiel te worden dat hij zich niet meer uit laat dagen. Aldoor middelvingers die opgestoken worden, hazeoortjes en dat soort irritante dingen zitten hem dwars. Zo lang het niet fysiek is zegt hij dat hij hey niet leuk vindt, maar als er dan een duwtje gegeven wordt of een al dan niet speelse por dat ontploft mijn zoon en krijgt hij op zn flikker en lacht dat jongetje hem uit . En hij is niet heel heetgebakerd dus er gaat dan echt al een paar uur geïrriteer aan vooraf. School erkent overigens dat de verhalen van zoon kloppen. Ik heb overigens wel aan dossier opbouw gedaan. En overal foto’s van gemaakt en de punten naar school gecommuniceerd inclusief foto’s. Dat kan ik zo terugvinden. Alleen met dat ze nu ouder worden en dat dit kind in kwestie zo’n enorme stempel op het welzijn van de klas drukt vraag ik me wel af waar we je als ouder ook eens op onze strepen kunnen staan.
Tien keer in drie jaar is - zoals je zelf al zegt - teveel. Dat is gemiddeld eens in de 3-4 maanden (als je alleen schoolweken rekent zelfs frequenter in het schooljaar zelf) waarin het dus niet gaat over een incidentje in de categorie "klein duwtje". Dan kunnen we een "wie zei wat" en/of semantische discussie gaan voeren over 'geregeld' versus 'meerdere keren' maar dat gaat voorbij aan de inhoud. En ik heb niet gezegd dat er niks gebeurt op school, ik vroeg me af wát er gebeurt en waar de directie is. Wat zou jij hierin willen dat er gebeurt? Je schrijft dat er van alles gaande is - en naar het klinkt het een met meer succes dan het andere -, maar ik mis een beetje wat je eigen concrete behoefte nu precies is? En dan heb ik het even niet over "dat mijn zoon zich veilig voelt" want die snap ik, maar wat moet er in jouw ogen veranderen om dat te kunnen bewerkstelligen? En de vraag wanneer je als ouder op je strepen kunt gaan staan is denk ik een subjectieve. Maar mijn persoonlijke mening is dat als er juffen overspannen raken, er sprake is van herhaald geweld van ernstige omvang, je dat station wel bereikt hebt, zo niet al gepasseerd bent...
Ik ben vandaag toch even het gesprek met zijn juf aangegaan. De oude ib-er dus. Mijn zorg geuit en ze snapte het, was gelukkig ook wel op de hoogte van de incidenten. Er kon niet teveel over gezegd worden maar dat probleem zou binnen niet te lange tijd opgelost zijn. Door de regels door begrijp ik hieruit dat het kindje in kwestie dus uit de klas/ van school gaat. Wat mij betreft zou dat een prima oplossing zijn voor mijn zoon. Denk ook dat het voor dat kindje fijner is om passend onderwijs te krijgen wat beter aansluit bij de behoefte. Nu wordt hij dus al zeer regelmatig buiten de klas geplaatst bij de ib-er (een andere dan nu hun juf is) is ook niet echt leuk. Maar goed, dat laatste is even mijn persoonlijke invulling.