Ik ben benieuwd naar jullie meningen. Wij wonen met heel veel plezier in een klein dorp (circa 1000 inwoners, echt klein dus) waar we ons helemaal thuis voelen, in een huurwoning. We willen heel graag een woning kopen. In ons eigen dorp lukt dat maar niet. Nu hebben we laatst de knoop doorgehakt om buiten ons eigen dorp te gaan kijken en volgende week hebben we daadwerkelijk een bezichtiging in een huis in een ander dorp. Prima dorp, redelijk vergelijkbaar. Heel voorzichtig een 'stel dat we gaan verhuizen naar X, hoe vinden jullie dat?' bij de kinderen gedropt, maar die vinden het helemaal niets en huilen tranen met tuiten bij het idee alleen al het dorp uit te moeten en school en vriendinnetjes achter te moeten laten. En nu ga ik twijfelen... Iemand ervaring met een soortgelijke situatie?
Wij zijn afgelopen zomer verhuisd naar een ander dorp 15 km verderop. S doet het hier prima, burgert prima in op school en bij de voetbal. Y heeft het er moeilijk mee en zou het liefst morgen weer terugverhuizen. Dit komt met name omdat ze in haar nieuwe klas moeilijk aansluiting vindt, hopelijk komt dat nog en anders is het nog 1,5 jaar doorbijten voordat iedereen in haar klas nieuw is op school (in de brugklas)
Ik zou sowieso voor een eigen woning gaan. Dus kopen. Je went er vast wel aan op een andere plek. Alles z’n voor en nadelen.
Wij zijn van den haag naar Drenthe verhuisd. Ze waren toen 4 en 6. De oudste vond t verschrikkelijk, maar we woonden hier een maand en dat was over. Ze zijn supermakkelijk gewend op school en we wonen zo fijn hier, echt geen seconde spijt van.
Wij zijn 4 jaar geleden verhuisd maar in hetzelfde dorp gebleven. Onze kinderen waren toen 8&10 jaar en we we hadden onze voorkeur dat school en sport hetzelfde zou blijven. Inmiddels zitten ze nu allebei op de middelbare dus nieuwe school en de oudste is naar een andere sportclub gegaan. Achteraf hadden we makkelijk een dorp verderop kunnen gaan wonen. Ik zou er dan persoonlijk wel voor willen zorgen dat de overdracht in de zomervakantie zou plaatsvinden. Iedereen start dan weer nieuw op school/ sport dus dan is de overgang rustiger. We hebben nu het dilemma dat we de mogelijkheid hebben om in het buitenland te gaan wonen. Een unieke kans maar onze jongens zitten nu in een lastige leeftijd (12&14), ik vraag me sterk af of we er goed aan zouden doen. Mijn man is voor, ik twijfel. Met kinderen op de basisschool had ik het wel aangedurfd, zeker met de kennis die ik nu heb!
Ik ben (als het financieel lukt natuurlijk) zeker voor een koopwoning. En met ons tweeën vind ik het niet erg om van stad naar naburig dorp te gaan of andersom. Maar....dat mijn kinderen er veel verdriet van hebben dat is het mij echt niet waard. En ik vind je kinderen oud genoeg om er rekening mee te houden, zij hebben al een "leventje opgebouwd". Dus ik zou doorzoeken en geduld hebben in eigen dorp, of zelf je verlies nemen en de kinderen heen en weer brengen naar de huidige school en vriendjes en vriendinnetjes. Dat zij er geen last van hebben.
Ik weet natuurlijk niet hoe oud je kinderen zijn maar ik denk wel dat hoe jonger ze zijn hoe makkelijker het zal zijn. Ik heb het zelf nog nooit aan de hand gehad maar op de basisschool wel een aantal keren meegemaakt dat er nieuwe kinderen bijkomen uit een andere stad of dat er kinderen verhuizen naar een andere stad. Kinderen zijn best flexibel en kunnen best wat hebben maar ik zou het zelf niet zo snel doen met tieners/ pubers.
Wat is de reden dat jullie een koopwoning willen? Ik lees namelijk niets in je verhaal waaruit ontevredenheid blijkt, je woont er met veel plezier en voelt je thuis geef je aan. Is het jullie dat waard om dat (in ieder geval voor enige tijd) op te geven? Geen garantie dat je dit gevoel weer op de nieuwe plek krijgt. Het zou voor mij een zwaarwegende reden moeten zijn om dit op te geven, enkel voor een koopwoning. Er zijn mensen die een leven lang huren en dat prima vinden (los van of het financieel ook anders kan). Het heeft voor- en nadelen natuurlijk.
Dit, zoals ik jouw verhaal lees zou ik zitten waar ik zat. Maar misschien is er wel een reden die nog niet genoemd is?
We voelen ons erg thuis in het dorp, niet perse in ons huis. Het is daarnaast ook klein voor ons gezin, maar een andere huurwoning is weer lastig verhaal met (te) hoog inkomen. Het liefste willen we in dit dorp een huis kopen, maar omdat er dus niets in ons prijscategorie te koop komt, besloten we uit te wijken naar omliggende dorpen en daar ga ik nu aan twijfelen.
Wij zijn verhuisd toen onze kinderen bijna 7, 5, bijna 4 en 2 jaar oud waren. De oudste zat toen in groep 3, haar zusje in groep 2. Voor de kerstvakantie afscheid op de oude school, na de kerstvakantie naar de nieuwe school. De kinderen vonden het best wel even moeilijk, maar hadden al heel snel nieuwe vriendinnetjes. We kwamen vanuit een buurt met bijna geen kinderen in een dorp met heel veel kinderen. Dat was echt top voor ze. We hebben er echt geen seconde spijt van gehad. Ik snap dat de kinderen nu zeggen dat ze het echt niet willen, maar ze zijn op een leeftijd dat ze meestal heel snel weer nieuwe vriendjes hebben. Kinderen wennen vaak heel snel aan een nieuwe omgeving. Ze hebben nu nog een leeftijd waarop het over het algemeen heel goed gaat. En tja huren of kopen, daar zijn de meningen verdeeld over, maar ik zou als je de mogelijkheid hebt om te kopen toch echt gaan voor een koopwoning. Dan bouw je financieel tenminste iets op.
Wij voelen ons ook heel erg thuis in het dorp waar we nu wonen. Een hele fijne school, een kerk waar we ons echt thuisvoelen, enz.. dat zijn voor ons redenen om echt hier te blijven. Nu zijn we ook helemaal niet op zoek naar een ander huis, maar mochten we toch een ander huis willen zou dat voor ons toch echt in dit dorp moeten zijn. Zijn er gewoon geen huizen in jullie prijsklasse? Of staan ze nu niet te koop, maar zijn ze er wel? Want als de reden om te verhuizen niet heel dringend is zou je ook kunnen afwachten.
Ze zijn er wel hoor, maar staan nu gewoon niet te koop. De reden is inderdaad niet erg dringend. Bedankt voor die toevoeging!
Ik vind het een lastige. Ik ben als kind veel verhuisd en had er op dat moment niet persee last van. Nu echter besef ik dat ik best eenzaam ben. Waar andere kinderen vriendschappen opbouwen in de omgeving waar ze lang gewoond hebben, spreek ik eigenlijk niemand meer van vroeger. Simpelweg omdat er weinig tijd was om echt lange connecties op te bouwen, die jeugdvrienden zijn best wat waard. En als je ouder bent is het gewoon ontzettend lastig om nieuwe vrienden te maken. Als je er zeker van bent dat dit voorlopig de laatste keer is dat je verhuist, is het voor je kids niet zo'n probleem denk ik. Dan hebben ze gewoon een nieuwe kans om vriendschappen en dergelijke op te gaan bouwen.
Niet helemaal vergelijkbaar maar misschien heb je er wel wat aan. Onze dochter is op 8 jarige leeftijd veranderd van school (niet ivm verhuizing maar ivm naar speciaal onderwijs gaan). Al snel ging ze niet meer om met de kinderen van haar oude school terwijl die gewoon in onze wijk wonen. Ik weet niet hoe sociaal je kinderen zijn maar mijn ervaring is dat ze hee flexibel zijn
Wij zijn verhuisd toen de kinderen 7 en 5 waren. In de kerstvakantie, naar een plaats op zo'n 10 km van het dorp waar ze praktisch sinds hun geboorte woonden. De kinderen vonden het leuk (alhoewel het afscheid natuurlijk wel verdrietig was) maar het is niet zo dat ik het ze echt gevraagd heb ofzo. Eerder medegedeeld en zo positief mogelijk gebracht. Binnen een paar weken waren ze gewend op hun nieuwe school en in de nieuwe wijk. Ik heb er nooit spijt van gehad. Scheelt ook dat ze naar meer passend onderwijs gingen. Gek genoeg hoorde ik van de moeders van vriendjes van de oude school dat m'n zoons nog lang gemist werden in het dorp. Andersom was dat eigenlijk helemaal niet zo, hun leven ging gewoon door.
Lastig. Ik ben vorig jaar verhuisd , wel met een andere reden. Wij zijn naar een ander dorp gegaan.. veel kleiner als waar we woonde.. zo’n 11 km verderop. De kinderen vonden het een vreselijk idee. Na een maand wilde ze niet meer anders. Ze vinden het geweldig hier. Ondanks dat C der beste vriendin enorm mist zou ze niet meer naar de andere school willen of terug naar die woonplaats. Ze spreekt maandelijks af met der vriendin en dan komt ze hier spelen of C gaat daar heen.