Kut… Maar zo lief dat je het vraagt ❤️ Vorige week vrijdagavond kon ik dochter gaan zoeken in een vrij vervelende buurt van Rotterdam. Ze zou bij haar vriendin logeren, maar had gelogen tegen zowel ons als de moeder van haar vriendin en zat bij haar vriendje. Ik had geen precies adres (find my phone is niet super accuraat) en kon bij verschillende deuren gaan aanbellen. Gelukkig was de tweede deur al raak, maar was echt niet tof. Daar trof ik ook nog eens compleet clueless ouders aan die niet doorhebben wat voor klootzakje hun zoon is, maar die heb ik maar in de waan gelaten. Niet mojn probleem. Daarna aangegeven dat als ze ooit weer zoiets flikt ze haar spullen kan pakken en naar de noodopvang kan gaan. Afgelopen vrijdag vond ze het nodig om datzelfde vriendje bij ons thuis uit te nodigen terwijl wij er niet waren. Die gebruikt haar alleen maar voor seks, dus extra frustrerend dat ze voor zo’n loser alles thuis op het spel zet, maar goed. Ik sta stijf van de stress en spanning. En heb gezegd dat ze de resterende tijd op haar kamer door kan brengen. Ze mag op vaste tijden beneden eten komen halen en voor de rest wil ik letterlijke afstand. Alleen vanavond mag ze mee aan tafel eten, want er zou een vriendinnetje komen eten bij wijze van afscheid en ik wil dat vriendinnetje wel die kans geven. Maar dat levert me al de hele dag hartkloppingen op door de spanning. Met een beetje geluk komt moeder in de loop van volgende week, maar we hebben nog geen vaste datum. Dus het is nu ‘standje overleven’ en volhouden. Ze heeft in ieder geval het laatste beetje goodwill wat er nog was compleet verbrast. Dus ik ga mijn energie ook niet meer stoppen in leuke dingen als afscheid bedenken, maar dat puur stoppen in komende tijd door zien te komen, Ieder stukje positiviteit wat we haar geven misbruikt ze om ons vervolgens weer te belazeren. Ik wil echt voorkomen dat ze naar een noodplek moet voor moeder komt, maar ze maakt het met haar gedrag en bijkomende attitude zo moeilijk. Spijt dat je het gevraagd hebt nu zeker
Ach jee Adje wat een ellende zo! Heel naar! Hopelijk komt moeder idd gauw deze kant op en kan voorkomen dat ze in tussentijd naar de noodopvang moet. Sterkte maar weer
Ah nee, wat balen! Terwijl je laatst schreef dat ze ook wat meer haar best deed om de situatie houdbaar te houden Zo jammer dat het dan toch nog weer zo loopt! Sterkte deze laatste week/weken, hopelijk nu verder geen gedoe meer!
Och @Adje wat rot. Wrs kan het haar nu allemaal meer weinig schelen omdat ze toch gaat. Kan moeder daar nog iets in betekenen? Bijv met haar praten om de laatste tijd nog goed door te komen thuis?
Heel veel sterkte, hopelijk krijgen jullie straks de rust terug die jullie zo nodig hebben en hopelijk lukt het haar moeder om haar 'op het rechte pad' te krijgen
Heb je haar al gevraagd of ze zelf niet liever naar de noodopvang gaat? Dan wat jullie haar nu kunnen bieden? Ik vind het best sneu om te lezen dat ze nu alleen op vaste tijden naar beneden mag en verder op haar kamer mag blijven. Waarom mag ze niet bij haar vriendje zijn als je haar zelf niet eens wil zien? En ik denk dat dat misschien wel schadelijker is dan dat ze, terwijl ze het zelf wil, bij een “klootzakje die haar alleen gebruikt voor seks” verblijft. Ik snap dat je moe en op bent en dat je het heel zwaar heb. Maar je kan haar toch niet beestachtig gaan behandelen?
Ik begrijp dat het heel zwaar voor jullie is en dat jullie al een hele geschiedenis met haar hebben maar ik vind het wel heel naar en verdrietig om te lezen Hoe negatief je over haar praat. Zeker nu ze bijna weg gaat. Het is nog altijd een kind hè. Hoe lastig ze ook kunnen zijn die pubers, er gebeurt nu een heleboel In haar leven en ik zou toch proberen om op een fijne manier afscheid te nemen
Ik vind het verdrietig dat je zo'n reactie op TS geeft. Misschien moeilijk voor te stellen, maar de emmer bij TS is niet met een druppel overgelopen, de hele vloer is zeiknat door alle plenzen die ernaast vallen. Ze zit nu gewoon in standje overleven en aftellen, meer zit er gewoonweg niet meer in.
Dit is toch niet beestachtig behandelen? Het op haar kamer moeten blijven nu is erger dan haar bij haar vriendje laten die haar misbruikt voor sex????? Enig idee hoe dat soort ‘relaties’ gaan? Dit is haar beschermen tegen zichzelf. Ze vertoont zeer risicovol gedrag. En ze liegt en bedriegt. En al heel lang gaat het enorm moeilijk bij Adje thuis. Ken je de voorgeschiedenis?
Ik denk dat je het helemaal niet snapt… Ik ben niet moe, ik ben op, compleet op. Het is geen gewone puber met wat pubergedrag hè, het is een puber met meervoudige gedragsproblemen die compleet haar eigen gang gaat ongeacht de consequenties, en dat gaat gepaard met alleen maar leugens en bedrog en zeer onverstandige en onveilige keuzes. Dus nee, ik ben niet ‘moe’ ik ben aan het eind van mijn Latijn. En dus kies ik na jaren van ellende even voor mezelf om deze tijd nog door te kunnen komen. En ze wordt niet beestachtig behandeld hoor, dat is gewoon een bizarre verwoording. Maar ik neem het je niet kwalijk, want ik denk dus dat je gewoon niet kan begrijpen hoe de situatie hier is, gelukkig voor jou. Ze krijgt er sowieso helemaal niks van om op haar kamer te zijn. Daar verblijft de gemiddelde puber het liefst, dus ook mijn dochter. Maar dit weekend moest ze, om elkaar de ruimte te geven en spanning in huis weg te halen (want ik heb nog meer kinderen hier die in die spanning zitten…) op haar kamer eten. Dat dit schadelijker zou zijn dan een gozer die haar alleen gebruikt voor seks (want eigenlijk kan ik het geen vriendje noemen, ze hebben nl geen relatie) is gewoon bizar. Want natuurlijk is een aantal maaltijden op je kamer nuttigen niet schadelijker dan misbruikt te worden voor seks door die gast. En ja, ik heb tegen haar gezegd dat ze zelf ook het crisisnummer kan bellen, maar dat doet ze niet. Dus ik geloof dat ze toch nog liever hier is. Tot slot: ze mag best bij haar ‘vriendje’ zijn. We hebben dat nooit verboden. Sterker nog, ik heb haar aan de prikpil gezet en condooms voor haar gekocht. Maar liegen over waar je slaapt, en een onbetrouwbare gast in mijn huis uitnodigen terwijl wij er niet zijn, tja, dat zijn wel grenzen bij ons. Ik vermoed dat dit niet hele gekke grenzen zijn.
Afscheid nemen is ingewikkeld. Je hebt voor jullie (pleeg)dochter gezorgd sinds dat zij heel klein was en zij heeft zich thuis gevoeld bij jullie sinds dat zij heel erg klein was… Afscheid nemen is ingewikkeld. Het is pijnlijk. Als zij nu extra rare dingen gaat doen doet ze misschien wel uit zelfbehoud. Liever dat jij boos doet tegen haar want dat is makkelijker weg gaan dan dat jij lief tegen haar doet. Best kans dat zij bewust onbewust of onbewust bewust dit nu uitvreet. Net zoals het voor jou nu mogelijk het beste is om haar te demoniseren en haar te behandelen alsof ze op haar kamer opgesloten zou moeten worden. Ik gun het jou en jullie pleegdochter dat jullie in liefde deze laatste week gaan doorbrengen en hoop dat het je gaat lukken. Deze laatste week zul je nooit meer over kunnen doen. Heel veel sterkte gewenst. Ik geloof dat het echt heel zwaar is en hoop dat je straks als ze weg is de rust krijgt waar je zo naar verlangd en keihard nodig hebt.
Wij zijn al jaren aan het knokken voor haar. De laatste maanden/weken is dat alleen maar meer geworden. En we krijgen er niks voor terug. Geen enkele moeite van haar kant om de situatie leefbaar en houdbaar te houden. Nou zit daar natuurlijk ook onvermogen van haar kant, maar dat maakt het niet makkelijker en ik ben klaar met knokken. Ik kan het niet meer. Dat is mijn onvermogen. Ik kan op straat lopen en plotseling in janken uitbarsten, ik heb hartkloppingen, migraines, etc. Daarbij gaat het met ups en downs. Ik ventileer hier alleen mijn wanhoop. Als ze maandag weer naar school gaat en we weer wat minder op elkaars lip zitten is er waarschijnlijk weer wat lucht en ruimte om de zaken positiever te zien. Zo gaat het al een hele tijd. Feit blijft wel dat ik weet dat na iedere fijne middag oid ik de deksel weer op mijn neus krijg en erachter kom dat ze weer iets geflikt heeft en ergens over heeft gelogen. Dat is mijn realiteit, waar ik mee om moet gaan en waar denk ik weinig mensen echt van kunnen begrijpen hoe dat is.
@Berte en @Syane ❤️ Pfff nou schoot ik ff flink vol. Dank voor jullie woorden, want dat is precies wat het is. Overleven, volhouden en aftellen. Het doet me goed dat dat door sommigen toch wel begrepen wordt.
Ik had dit verwacht. Jij weet dat ze weggaat en dat beetje energie die je nog had is nu gewoon volledig weg. Had er geen sprake geweest van weggaan had je wss doorgesparteld zoals jullie helaas al jaren moeten doen maar nu is het volledig op. Eigenlijk kan ik alleen maar hopen dat het allemaal snel geregeld kan worden. Zowel voor u, uw gezin als voor haar.
Wil je alleen maar een knuffel geven ❤️je doet t heel goed en zijn geen rare regels gezien de situatie
Je hebt gelijk hoor. Het gedrag komt altijd ergens vandaan. Alleen valt er in dit geval niet (meer) mee te leven. Ik heb hoop dat als haar moeder er is, we het toch nog een beetje positief kunnen afsluiten. Ik stel me nu zo voor dat ze lekker veel tijd samen gaan doorbrengen en dat haar komst ook positiviteit en ruimte in huis brengt. En verder is onze relatie, tussen mij en dochter dus, ernstig verstoord. Dus ik hoop dat we straks kunnen helen en elkaar misschien ooit weer daarin terugvinden. Maar voor nu kan ik eigenlijk alleen maar uitkijken naar de rust en kan ik niet stilstaan bij het gemis wat misschien daarna nog gaat komen.
Dankjewel ❤️ Ik denk eigenlijk dat ik weken geleden het crisisnummer wat we hebben weken geleden al had gebeld, als moeder niet zou komen. Dan had ze al in de noodopvang gezetnen. Ik ben nu toch weer over mijn grenzen aan het gaan. Maar we zijn zo dichtbij het einde en ik gun dochter, ondanks alles, en ook haar moeder zo ontzettend een fijn weerzien.
Dat komt vanzelf denk ik. Ik stel me voor dat de rollen van jou en bio-moeder worden omgedraaid straks. Waarin jij kan skypen met je dochter en haar kan adviseren en dat bio-mam de allerdaagse zorg doet zoals jij deed. Co-parenting maar dan anders maar eerst overleven naar de transitie, dan rusten en verwerken, dan herstellen, en dan relatie. Dat komt wanneer het komt denk ik. diep respect voor jou als moeder en vrouw. De liefde en loyaliteit die je naar je dochter hebt laten zien kan niet anders dan zijn vruchten afwerpen. <3