Hoi allemaal, Ik heb de knoop doorgehakt om met de huisarts te praten over mijn zoon (7 jaar). Mijn zoon was als peuter al totaal ongeremd wat activiteit betreft. Elk spel maakt hij druk, dan nog wat drukker, en dan super druk. Hij heeft geen grenzen en weet niet wanneer hij moet stoppen. En dit heeft al best vaak tot letsel geleid, van blauwe plekken tot verliezen van een paar (gelukkig melk)tanden. Op school (hij zit nu in groep 3) kan ook ook niet stilzitten zegt zijn meester en daarom mag hij vaak staan. Maar nu is hij vorige week dus onderuit gegaan met stoel en al omdat hij zat te wiebelen en is hij met zijn hoofd op de vensterbank gevallen. Gelukkig viel het mee, hij had een klein wondje op zijn hoofd wat niet gelijmd hoefde te worden maar we kregen wel een wekadvies. Maar dit had zo ontzettend fout kunnen gaan. Lang verhaal kort, we denken dat hij wellicht last zou kunnen hebben van adhd. Dit zal ons in ieder geval niet verbazen aangezien het veel in de familie, aan beide kanten, voorkomt. Ik ga dit volgende week aan de huisarts voorleggen voor een verwijzing naar diagnostiek. Nu vroeg ik me opeens af of het dan de bedoeling is dat mijn zoon meegaat naar de huisarts of dat ik beter alleen kan gaan? Lijkt me voor hem niet zo leuk om te horen. Hij is heel erg gevoelig en denkt erg snel dat hij iets verkeerds doet. En ook al zeggen we dat dat echt niet het geval is, hij voelt het wel zo en gaat zichzelf dan slaan of knijpen of kruipt helemaal in zichzelf weg. Hoe hebben jullie dat gedaan, of hoe zouden jullie dit aanpakken?
Ik zou dat zonder je zoon doen. Hij is oud genoeg om van alles op te vangen, maar te klein om het goed te kunnen plaatsen. En het is niet dat hij een dikke knie heeft die de HA moet kunnen beoordelen. Het gaat eigenlijk alleen om een doorverwijzing. Succes met het traject!
De afspraak zou ik zonder je zoontje doen. Het kan geen kwaad om eens te overleggen. Heb je al eens gevraagd of hij zelf last heeft van zijn drukte? (Buiten alle blauwe plekken, verloren tanden en andere letsels om) Het zou voor mij namelijk wel zwaar wegen om verder te gaan met onderzoeken. Soms kunnen bepaalde rituelen of veel bewegen al zorgen voor meer rust in koppie en lichaam. Genoeg dat hij de dag misschien wat minder roekeloos doorkomt. Zo kan je ook aan de leerkracht vragen of hij wat te friemelen mee mag hebben in de klas en of er nog meer mogelijk is voor hem om met zijn onrust om te kunnen gaan. Koffie halen voor de juf of meester, schriftjes uitdelen, even een rondje rennen buiten als het nodig is... Juist vanwege zijn gevoeligheid zou ik eerst makkelijke aanpassingen proberen, zodat hij niet gaat denken dat er wat mis is met hem. Pas als hij echt last krijgt van zichzelf of het wordt onbeheersbaar op school zou ik verder gaan met onderzoek. Vanwege de wachtlijsten zou ik misschien wel al vragen om doorgestuurd te worden, je kan het nog altijd afzeggen. School kan nu ook al registreren wat ze doen om hem te helpen, dan hebben ze straks het hele pakketje info klaarliggen mocht het nodig zijn.
Hier had ik vorig jaar de afspraak met dochter erbij. Zij heeft zelf ook echt last van haar eigen drukke gedrag en, zoals ze het zelf noemt, haar drukke hoofd dat ze niet uit kan zetten. Ik had haar uitgelegd dat we naar de huisarts gingen om te praten over haar drukke hoofd en om te vragen of de huisarts tips voor ons en school heeft om haar beter te kunnen helpen, omdat wij dat zelf niet goed genoeg kunnen (dus het echt als onze ‘tekortkomingen’ gepresenteerd). M vond het fijn om hier met de huisarts over te kunnen praten. Ze kon ook zelf heel goed uitleggen waar ze tegenaan loopt, wat er op school gedaan wordt om haar te helpen en wat we thuis doen. Overigens zei de huisarts wel dat maar weinig kinderen van haar leeftijd deze dingen zelf zo goed kunnen verwoorden, dus ik zou wel kijken of het bij je zoon past. Verder had de huisarts contact met de gemeente opgenomen, zij moeten de doorverwijzing en begeleiding verder regelen. Daar kregen we te horen dat school nog niet voldoende heeft gedaan om M te helpen. Nu, bijna een jaar later, is er nog steeds geen doorverwijzing. Dit door het vermoeden van dyslectie waar ze op school nu mee bezig zijn. En een hele drukke klas waar veel externe begeleiding bij is. Ze hebben geen tijd voor extra ondersteuning voor haar, maar denken dat het door de klas ook alleen maar erger wordt bij haar en nu een onderzoek een verkeerd beeld zal geven. Met andere woorden, een vraag voor een doorverwijzing wordt niet meteen uitgevoerd.
Wat raar? Voor een ADHD onderzoek hoeft er geen traject geweest te zijn zoals bij dyslectie oid hoor. Bij de oudste had ik zelf contact gelegd met het cjg omdat ik dingen dacht te zien, maar op school werd het totaal niet herkend. Cjg gaf direct de doorverwijzing naar een praktijk van onze keuze. Bij de jongste was het 1 telefoontje naar de huisarts. Zijn daar niet eens geweest. De praktijk heeft alles direct bij de gemeente aangevraagd.
Zodra je aangeeft dat je kind problemen op school heeft, vindt de gemeente dat het een probleem van school is en dus niet van de gemeente (en krijg je dus geen verwijzing en geen budget) Geef dus aan dat je kind niet alleen op school last heeft, maar ook thuis. Vertel ook over de slechte dagen en niet over de beste. Je hoeft je niet groot te houden, je moet eerlijk zijn. En vaak doe je thuis al heel veel, omdat je merkt dat je kind het nodig heeft. Bijvoorbeeld op het gebied van structuur en voorspelbaarheid.
Voor mijn jongste hebben we de doorverwijzing via school en gemeente gekregen, dag was ook zo geregeld eigenlijk, dochter is wel geobserveerd in de klas, maar verder was zij niet bij die gesprekken. Tussen aanvraag en doorverwijzing zaten misschien 2 weken (waarin zij dus werd geobserveerd, en wij 2 gesprekken hadden met school, jeugdarts en gemeente). Vervolgens tussen aanmelding en intake zat wel een flinke tijd, helaas. Maar dat is via de huisarts niet anders.
Dat was hier juist de reden om eerst andere mogelijke redenen van spellingsproblemen uit te sluiten; als ze bij dyslexieonderzoek vaststellen dat het probleem mogelijk juist de concentratie is, stellen ze geen dyslexie vast maar moet je eerst die route van adhd-onderzoek bewandelen. Hier kon dyslexieonderzoek pas toen ze een jaar medicatie had en duidelijk was dat haar spellingsproblemen er naast de adhd nog bij kwamen.
Dank jullie wel voor de adviezen! Ik ga volgende week zonder zoon naar de huisarts. Zoon heeft zelf heel veel last van zijn drukte. En alles wat wij nu al doen (hem mogelijkheden geven om uit te razen, heel veel structuur, friemeldingetjes) werkt allemaal niet voldoende. De meester op school ziet gelukkig wel dezelfde dingen die wij thuis ook zien, dus op school doen ze ook al het een en ander. Hij mag staan aan zijn tafel, en ze hebben hem een kruk gegeven om op te zitten in plaats van een stoel. Ze wilden hem eerst ook een elastiek geven voor onder zijn tafel waarmee hij met zijn voeten kan wiebelen, maar hier kan hij niet bij met zijn voeten. Hij mag friemelspeelgoed op zijn tafel hebben. Ze bewegen ook veel tussen de lessen door, maar steeds als hij ook maar een paar minuutjes stil moet zitten begint hij weer te wiebelen. Alleen tijdens het schaken (zijn grote hobby) kan hij stil zitten. Zijn schoolwerk lijdt er ook onder. Hij maakt slordige fouten in eenvoudige sommen die hij in groep 1 al kon. En dat merkt hij ook, hij denkt dat hij dom is en dat de meester dat ook vindt. Dat is natuurlijk niet zo, maar zo voelt hij het wel. En hij doet zichzelf veel pijn, en dat laatste is voor mij wel een heel duidelijk signaal dat hij zich niet goed voelt. Of het adhd is of iets anders dat weet ik natuurlijk niet want ik ben geen psycholoog, maar daarom wil ik wel een traject in zodat dit uitgezocht kan worden zodat hij hulp hierbij kan krijgen. @Fristi2012 Zoon heeft inderdaad niet alleen op school last, maar ook thuis en bij sport en zwemles. Zal dat ook aangeven bij de huisarts.
Dat vroeg ik mij toen ook af. Wij zijn zonder zoon heen gegaan. En hebben gelijk een verwijzing gekregen. Zonder lijkt mij beter. Het lijkt mij voor hem niet leuk om alles te horen waar je zoal tegenaan loopt
Wij zijn eerst zonder dochter geweest en daarna met. De huisarts wilde haar ook spreken. Lijkt me ook prima. Doordat we eerst zonder haar gingen konden we wel het hele verhaal kwijt natuurlijk.
Wat apart. C is ook mee geweest naar de huisarts en wij kregen een doorverwijzing. School was hier wel van op de hoogte maar er was toen nog geen begeleiding geweest. Ze word naar verwachting in mei opgeroepen voor een adhd/add onderzoek en evt begeleiding.
@Noxe een beweegkussen helpt ook maar ik kreeg als tip van een andere moeder dat je die niet de hele dag door moest gebruiken (daar kwam ze naderhand pas achter) Haar dochter heeft ook kneedgum in de klas op aanraden van de fysio. Door daarmee bezig te zijn komt dr hoofd meer vrij voor de rest. Zal misschien niet allemaal aansluiten maar wilde je t in elk geval meegeven. G heeft heel veel drukte in dr hoofd en is druk als geheel maar kan wel stilzitten en concentreren, als de omstandigheden er naar zijn. Het kost moeite en energie en slecht geslapen hebben of storm op komst maakt het wel erg lastig. Leren blocken van prikkels zijn we hier als mini al mee bezig geweest aangezien we al vroeg doorhadden dat daar een uitdaging lag met dr. En het is niet dat we t niet van onszelf herkennen ahem... Basisoefening is bijv klassieke muziek en dan een hobo er tussenuit filteren en met je vinger de melodie meedoen (het gaat meer om het oefenen van het leren negeren van de rest), als je kind alleen niks met muziek heeft wordt t wel wat lastig. Andere muzieksoorten kan ook, als je maar iets herkenbaars er tussen hebt zitten wat een beetje tussen de rest in zit op de achtergrond. Kost niks in elk geval en al is het misschien niet DE oplossing het kan allicht IETS helpen. Overigens alle trainingen ten spijt start hier morgen ook de hulp op. Emotioneel begint ze in de knel te geraken. Geen woede (goddank) maar ze is "anders" voelt zich zelden begrepen of gezien (ja door ons wel) en dat levert tig lagen diep verdriet op en dat hoofd gaaaat maaaaar door. Ik kan daar geen "block" zetten, heb er geen tools voor en zeggen "het komt wel goed" (ja over een jaar of 10) lost nu of dit jaar ook niks op. Deze laat ik aan de geleerden over, vast wel iemand die er een beter idee voor heeft dan ik. Aangemeld bij school 2 weken geleden ongeveer en zij hebben op ons verzoek hun contactpersoon van het wijkteam ingeschakeld (gaat weer via de gemeente) en die begint met wat korte laagdrempelige gesprekjes met haar. Kijken wat ze kan betekenen en indien nodig doorzetten. Zij heeft met mij al contact gehad, wat wij zien en merken, hoe wij er mee omgaan etc. En morgen is de kennismaking, op school, gelijk 1 op 1 met G en krijg ik daarna een eerste terugkoppeling. Dit is naar verwachting de HB /HS hoek, maar lijkt me dat je met ADHD vermoeden ook zo'n route zou kunnen lopen?
Volgens mij weet je als moeder al wat eruit komt. Hier allemaal kids met een neurodivergent brein (wat ouder dan die van jou). ADHD, ass, HB, we hebben het allemaal in huis Ik liet zoon (ASS) alleen naar de noodzakelijke afspraken gaan dus inderdaad niet gesprek voor verwijzing. Wat mij altijd hielp was van tevoren heel duidelijk onze hulpvraag te formuleren. Want een label is een label maar wat heb je nodig/wat wil je bereiken? Dat laatste is namelijk de belangrijkste vraag om de juiste hulp te krijgen. Er zijn vele instellingen die vooral een label willen plakken en je een vast proces in gaat. Hier werkte dat niet. Nu dus alleen nog met zorgverleners/begeleiding bezig die gewoon kijken ‘wat is er nodig?’ En dat blijkt heel goed te werken. Fijn dat school zo goed meedenkt! Succes met jullie zoektocht
Even een tip voor jou, je zou wellicht weer terug naar de huisarts kunnen en het verhaal uitleggen. Een artsverwijzing mag niet geweigerd worden namelijk, tenzij er echt hele zwaarwegende redenen zijn maar dit lijkt me in jullie geval niet het geval, dit is echt een vreemde gang van zaken zo vanuit de wijkcoach.
Dit is wel wat kort door de bocht.. ik heb deze ervaring totaal niet. Zowel privé als werkgerealeerd niet, dus wellicht heb jij dan net pech gehad met jouw ervaring maar ik wil wel echt even een andere kant belichten.
Niet alles gelezen. Maar zou het Zonder kind doen. Maar merken ze op school iets? Ik heb helemaal geen gesprek gehad met de huisarts. Gesprek op school omdat ze daar dingen aan haar merkten. Toen contact met jeugdteam om aanvraag voor test te krijgen. Die vroegen een doorverwijzing van de huisarts. Deze aangevraagd en dezelfde dag gekregen. Toen een kinderpraktijk op gezocht waar ze testen en het was geregeld.
Echt totaal niet herkenbaar en ook niet standaard. Hier was het juist school die aan de bel trok. Haar juf die wat zag. En op een gegeven moment gesprek met juf en ib'er die advies gaven het te laten testen. Aanvraag gedaan bij wijkteam en na gesprekje hebben we haar meteen aangemeld bij een kinderpsychologen praktijk. Daarna nog een pgb gekregen zodat een coach haar begeleiding kon geven om de overgang naar de middelbare school te begeleiden en zodat deze haar ook kon coachen met dingen waar ze op de middelbare school tegenaan liep. Elke week heeft ze een afspraak met de coach en zo nodig gaat die ook mee naar school om dingen te bespreken.