Eigenlijk zou de titel moeten zijn: Over de moeder die fulltime zorg voor haar kinderen met intensieve problematiek als alleenstaande zonder adempauze het niet meer trekt. Lijkt me heel legitiem. Natuurlijk had je dit niet voor ogen toen ze een gezin stichtte maar het erkennen en aan de bel trekken is heel verstandig. Er zijn al veel goede tips gegeven. En veel sterkte .
Ik snap heel goed dat je die behoefte hebt, je bent ook maar een mens en je komt uit een hele pittige situatie. Hebben de kinderen goede vriendjes/ vriendinnetjes die je af en toe kunt vragen? Ik zou dat graag voor een vriendje/ vriendinnetje van mijn kinderen doen. wellicht geen structurele oplossing, maar het kan je wat lucht geven.
Ik vind het juist heel stoer van je om dit soort zaken op een openbaar forum te bespreken. Mensen staan altijd snel met hun oordeel klaar en zouden het zelf natuurlijk allemaal anders (en vooral beter) doen. Zo te zien heb je al goede tips gekregen, ik zou vooral via hulpverlening aan extra zorg proberen te komen. Weekend pleegzorg, logeerhuis, maar ook informeel circuit: buurtgezinnen bijvoorbeeld. Of familie, vrienden? Ik kan me goed voorstellen dat je dat ene kleine oplaadmoment gewoon niet kan missen. Er is niks mis mee om daarin hulp te zoeken!
Ik heb geen inzicht in mogelijke oplossingen, volgens mij zijn er al hele goede opties genoemd. Maar ik wil je even laten weten dat ik me kan voorstellen hoe jij je voelt. Mijn kinderen gaan ook niet meer naar hun vader. En dat zijn redelijk probleemloze zelfstandige pubers. Maar ik mis mijn weekenden en vakanties dat ik een leeg huis had. En om nu die rust te pakken ga ik af en toe weg. Dus zeker in jouw situatie met zorgintensieve kinderen is het van groot belang dat jij je oplaadmomenten kunt pakken. Ik hoop dat het je lukt om een fijne oplossing te vinden
Ik wilde niet wegklikken. Ik weer niet hoe het werkt en of het kan. Maar ik wil wel zeggen dat ik het heel goed begrijp. Ik zou het ook niet trekken om mijn kinderen fulltime te hebben zonder partner en netwerk. En ik zou ook in paniek raken van het idee. En ik hou echt heel veel van mijn kinderen.
Een heel begrijpelijke situatie! Goed dat je even informeert en aan de bel trekt. Het is toch zeker geen taboe? Tenminste, dat hoop ik niet. En al is het wel een taboe; wat kan jou het schelen? Jij wil om hele simpele en begrijpelijke redenen af en toe adempauze om het vol te kunnen houden. Daar mag iedereen wat van vinden maar dat feit blijft onveranderd. Oh en ik heb maar één kindje, en ik zou stapelgek worden als ik daar 24/7 zonder partner voor zou moeten zorgen. Dat zou ik ook echt niet willen/kunnen. Laat staan voor drie kinderen plus rugzakje! Dan klinkt één weekend in de twee weken al erg weinig en zwaar... dus petje af voor jou en hopelijk komt er verlichting in de vorm van weekendopvang.
Ik heb geen complexe kinderen maar kan me voorstellen dat het echt heel zwaar is. Vooroordelen heb je altijd en laat die aub links liggen. Jij weet hoe je je voelt en hoe zwaar het is.. niemand anders kan daar ook maar iets over zeggen. Ik ben een alleenstaande moeder met 4 kinderen en vind het af en toe loodzwaar en ben dan blij dat ze even een weekendje naar hun vader gaan zodat ik even mezelf kan zijn en rust heb. Ik krijg daar ook opmerkingen over als ik dan zeg dat ik het wel even lekker vind als ze er niet zijn. Maar in jou situatie is het nog noodzakelijker dat je af en toe even kan bij tanken. Ik heb geen advies voor je , maar wilde wel even laten weten dat ik je begrijp.
Kijk of je via de huisarts/instanties recht hebt op huishoudelijke hulp. Dat scheelt al een beetje. En verder idd een weekend gezin waar ze heen kunnen. Sterkte ❤️
Ik heb eerder gereageerd, maar ik wil nog even kwijt hoe knap ik het vind dat je hier open over bent. Er is echt wel eea mogelijk. Maak het bespreekbaar bij de hulpverlening, dan kunnen jullie samen naar mogelijkheden zoeken. Maar vergeet ook niet hulp voor jezelf te accepteren als dat er nog niet voldoende is. Om te praten, je gedachten of zorgen te uiten of gewoon even lekker van je af te schreeuwen/janken. Je doet het goed! En het wordt echt beter!
Ik begrijp dat je het lastig vind uit te spreken dat de zorg voor je kinderen je teveel is in je eentje maar ik vind dat helemaal niet vreemd! Wij hebben een zorgintensieve dochter (lvb ass) en we zijn samen en onze zoon is regulier. Maar zelfs in deze situatie gaat onze dochter om het weekend en meerdere dagen per vakantie naar de zorgboerderij. Fijn voor haar maar ook heeeeel erg fijn ter ontlasting van ons. Dus ik hoop echt voor je dat je met hulpverlening/gemeente ook voor jou kinderen een plek kunt vinden die voor hun fijn is en jou ontlast. Niemand heeft er iets aan als jij omvalt vanwege de extra zorg dus volledig begrijpelijk als je hier hulp in zoekt. En hoewel het soms best even uitzoeken is is er in Nederland gelukkig echt wel wat mogelijk qua logeeropvang/weekend pleegzorg/steunoudergezinnen dus hopelijk komt die ondersteuning er ook voor jullie!
Voel je absoluut niet schuldig! Als mijn man 2 nachten weg moet voor z'n werk vind ik het al afzien met mijn 2 niet-zorgintensieve kinderen! Je geeft aan dat hulpverlening heeft besloten dat je kinderen op woensdag niet meer naar hun vader dan, wordt jij daar dan niet in betrokken? Want dat besluit heeft automatisch consequenties voor jou. Als zij nu besluiten dat ze ook de weekenden niet meer gaan, kun je dan niet aangeven dat er dan een andere oplossing gezocht moet worden omdat jij waarschijnlijk al een burn out hebt? Ik denk dat je vooral naar de hulpverlening die bij je ex betrokken is heel eerlijk moeten zijn en aangeven dat het 2 voor 12 is voor jou. Dat jouw kinderen straks 24/7 ergens anders heen moeten omdat je het simpelweg niet gebolwerkt krijgt. En dan denken ze maar wat ze willen denken! Weet je, in een vliegtuig zeggen ze ook altijd dat je eerst je eigen masker op moet zetten voordat je anderen gaat helpen. Jij moet nu eerst jezelf helpen!
Bedacht me net iets. Bij c opschool gaan veel kinderen naar een logeerhuis in het weekend. Ivm hun problematiek. Zou CJG hier niet in kunnen bemiddelen?
Dit 100%! @merah Met de huidige titel zet je jezelf zo negatief neer. Toen ik die las snapte ik hem echt even niet. Je houdt heel veel van je kinderen, de hulpverlening zegt ook tegen je dat je het goed doet. Maar de intensieve zorg voor jouw kinderen gaat nonstop door, zonder hulp. Logisch dat je dat gaat opbreken en dat je hulp nodig hebt. Heel goed en dapper dat je dit gewoon durft aan te geven. Je bent juist een topmoeder als je dat doet. Niemand heeft er wat aan als jij volledig instort. Ik denk dat je al fijne tips hier hebt gekregen. Heel veel sterkte❤️
Ik snap je heel goed Soms wil je als moeder even bijtanken en tijd voor jezelf Dat is heel normaal En het lijkt me in jouw situatie gewoon echt nodig Ik hoop dat er een instantie is die je hierbij kan helpen
Zou een zorgboerderij ook niet een optie zijn. Hier kunnen ze zich uitleven kan vaak ook na school. Dochter vond het heel leuk. Zij ging 3x per week na school. Ook was vakantie opvang een optie voor 3 dagen. Genoeg om na te denken. Sterkte
Goh, een alleenstaande moeder die met drie zorgintensieve kinderen soms even een break nodig heeft. Wat een schande. Ik herken je verhaal. Door de jaren heen is het makkelijker geworden en is de (ontlastings)zorg afgeschaald naar nul. Maar de tijd dat ik gillend gek werd… Oef. PB me gerust als je (vriendin) even wil spuien, sparren of ontschuldigd wil worden.
Echt niets om je voor te schamen. Genoeg alleenstaande ouders die overlopen in de zorg voor hun kinderen. Je staat er dan alleen voor bij alles en kunt met niemand overleggen. Ik hoor vaker dat ouders uitkijken naar tijd voor zichzelf en dat ook nodig hebben. Dat is moeilijk voor te stellen als je "gewoon" een partner hebt. Maar het kost natuurlijk dubbel zoveel energie. Bedenk dat kinderen niets hebben aan een ouder die omvalt. Net als in het vliegtuig eerst voor jezelf zorgen. En jij kent jezelf het beste. "Anderen hebben daar niets mee van doen. Dus duidelijk aangeven "ik kan de kinderen helaas niet opvangen. Welke oplossing gaan we daarvoor zoeken?" Ga voor iets structureels zoals weekendpleegzorg of opvang via een instantie. Beter voor jezelf opkomen!
Ik kan me dat heel goed voorstellen. En je hoeft je daar echt niet schuldig om te voelen. Dat schuldgevoel belast je alleen maar nog meer. Wat jij allemaal op je bordje hebt liggen is gewoon niet te doen voor 1 vrouw. Ik zat net te denken. Wellicht is Huishoudelijke hulp ook nog een optie. En/of een dagprogramma of club. (Aanvullend of als een logeeradres lange wachttijd heeft of niet lukt). Waarschijnlijk heb je ook recht op een pgb waaruit dit soort dingen betaald kunnen worden.