Lieve Merah Allereerst een dikke knuffel voor jou. Ik weet hoe het is om kinderen te hebben die extra zorg nodig hebben. Ik met hulp van partner heb het vaak ook zwaar. En het is niet verkeerd om dat te zeggen. Het maakt je geen slechte moeder noch dat je minder van je kinderen houd. Jij bent uiteindelijk ook maar een mens en kan niet continue door blijven gaan. Wat ik zie is een moeder die er graag voor haar kinderen wil zijn volledig en niet als een halve zombie en dat het fulltime niet haalbaar is dan moet er gekeken worden hoe er jou het beste geholpen kan worden in plaats van verwijten. Mensen oordelen gewoon te snel net zoals het topic van @Adje. Men heeft daadwerkelijk geen flauw idee door welke hel iemand gaat op dat moment . Maar iemand de grond inboren is zo veel makkelijker vanachter een scherm. Ik hoop oprecht dat je de juiste hulp krijgt uit welke hoek dan ook. Je hebt veel meegemaakt en je hebt voor je kinderen gevochten en vecht nog steeds om ze het beste te bieden wat je kan. Maar soms lukt het niet in je eentje en daar is niets mis mee. Ik zie dat er veel goede tips zijn gegeven van leden hopelijk heb je daar iets aan Heel veel sterkte met de hele situatie en hopelijk krijg je snel de juiste hulp zodat jij hier sterker uit komt en jij ook een beetje rust krijgt❤️
Voel je zeker niet schuldig! Echt, zo belangrijk om te beseffen dat jij er ook toe doet en dat ook jij soms iets nodig hebt. Of dat nou rust is, een gezellige middag met vriendinnen, een lange wandeling door het bos, uit je werk komen in een rustig huis, of gewoon op de bank met een kop thee/glas wijn/ glas frisdrank, vul maar in. Ook moeders verdienen dat, en moeders die er alleen voor staan en het ook nog eens extra zwaar hebben door de problematiek van hun kinderen verdienen het nog meer, want je hebt dan gewoon meer nodig om op te kunnen laden. Nou vind ik het zelf ook lastig om in mijn netwerk om hulp te vragen. Het gevoel alsof ik anderen belast met mijn problemen. Maar tegelijkertijd zou ik zelf meteen iemand te hulp schieten als iemand het zou vragen en dan zou ik het niet als belasting zien. Gek hoe dat werkt. Maar goed, daarom is het wel fijn dat wij voor jongste dochter al jaren weekendpleegzorg hadden. Als je dan een keer om iets extra’s moet vragen is het professioneler en voelt het daarom makkelijker. Dus echt, gun het jezelf om die hulp in te schakelen. En mocht het lukken en zover zijn, durf er dan ook van te genieten. Sta jezelf toe het om zonder je kinderen ook fijn te vinden. Niemand kan je dat kwalijk nemen, jij zelf niet en anderen ook niet. En doen anderen dat wel dan missen ze een zeer belangrijke en goede karaktereigenschap, nl. inlevingsvermogen.
Mooi verwoord! En echt hè, zij staat er dus gewoon alleen voor, met een ex die niet meewerkt maar waarschijnlijk de zaken alleen maar verergert (als ik het zo goed lees tenminste). Ik moet er niet aan denken om wat hier thuis gebeurt alleen door te moeten maken. Daar kan iedereen wel wat hulp bij gebruiken en juist jezelf kunnen opladen en weer tot rust komen is dan extra belangrijk!
Klopt er word te makkelijk geoordeeld vanachter een scherm of in real life Het is gewoon echt zwaar om een zorgenkind te hebben ik weet als geen ander hoe het is. Vaak praten mensen zo makkelijk ja doe dit maar of dat maar als dat kon dan had ik dat allang gedaan even serieus. Kan me daar echt over opfokken
Inderdaad! Onze oudste gaat elke vrijdag naar mijn ouders om daar een nachtje te slapen. Een nachtje dat we aandacht op de jongste alleen hebben. En een avond waar op we even bij kunnen tanken. Even geen rekening hoeven te houden met.
Is juist harstikke fijn dat je ouders willen oppassen het maakt jullie geen slechte ouders . Geniet van dat moment❤️
Merah, als jeugdzorg al betrokken is dan kan die een indicatie afgeven voor ontlastende zorg. Ze kunnen ook meedenken wat het meest passend is. Er zijn best wel veel opties mogelijk. Velen zijn al genoemd in dit topic. Ik wens je veel kracht toe.
Ach lieverd... die paniek is logisch! Mijn man is nu op reis en ik heb geen zorgintensieve kinderen (wel ahdh-ers met agressie issues), maar ik tel de dagen af dat hij thuis komt. Zo'n oplaadmoment voor jezelf is nodig en belangrijk, en verdien je! Heb je eigenlijk ook hulp voor jezelf, om alle ellendige jaren een plekje te geven? Ik gun het je dat je je niet schuldig meer voelt als je grenzen aangeeft. Ik vind het juist super stoer! Doorgaan en negeren dat het zwaar is is soms makkelijker dan 'stop, ik heb me-time nodig' zeggen zonder schuldgevoel.
Huisarts kan hier niks in betekenen helaas. Gemeente mogelijk wel. Sterkte TS! Klinkt loodzwaar allemaal
In plaats van oordelen volgt vooral een warm bad. Ik hoop dat je dat kunt voelen.. dat mensen je juist waarderen in kwetsbaarheid en de grote kracht die je laat zien in hoe je er voor je kinderen en jezelf staat. Goed dat je naar verdere hulp / ondersteuning zoekt, het is echt heel veel op je bordje.. hopelijk helpen de tips je hier!
Wat een lieve reacties allemaal! Dat voelt echt heel erg fijn. Ik voel me gesterkt bij de gedachte dat er toch meer mogelijk is dan ‘zomaar’ overgaan op fulltime een eenoudergezin worden. Ik wist wel (vaag) van het bestaan van weekend opvang e.d., maar dacht niet dat dit voor mij zou zijn. Ik zal naar hulpverlening toe nu zeker proberen nóg beter m’n grenzen te bewaken
Lieve mama, hou alsjeblieft dit topic open om je verhaal kwijt te kunnen en je gesteund te mogen voelen. We kunnen weinig, maar wel jou laten luchten en ruimte geven voor/aan jouw gevoel. Juist dat is onwijs belangrijk. Je kindjes hebben er niets aan als jij gaat bezwijken doordat je je grens niet kan of mag erkennen. Ik vind het knap dat je dit vroegtijdig signaleert en er naar wilt handelen. Dikke knuffel voor jou!