Eens met de meeste dingen die ik gelezen heb. Vooral me i.p.v. m'n en na i.p.v. naar. Maar ik vind verassing in plaats van verrassing ook irritant. Alhoewel het soms ook wel 'grappige' zinnen oplevert.
Ooit hadden we op school een zin met o.a. verrassing moeten vertalen naar het Engels. Klasgenootje kreeg de beurt, lerares verbaasd, waarom hij dat niet met surprise had vertaald. Kijkt ze bij hem in het schrift, had hij "verassing"'opgeschreven en dat dus vertaald naar het Engels. Ja dan krijg je een hele andere betekenis van de zin
Ik vind het eerder raar om je ouders bij de voornaam te noemen mijn man doet dit ook bij zijn moeder, ze hebben niet zo'n goede band.. het klinkt ook wat afstandelijk voor mij ofzo.
Me time Mini me Date night Herinneringen maken Overprikkeld Hubby pffff Klussen Brusje Bro Daar gaat ik goed op
Dat is puur wat je gewend bent, ik vind het idee van ‘mama’ zeggen tegen mijn moeder juist zo vreemd en afstandelijk Ze is mijn moeder, maar niet mijn ‘mama’. Terwijl mijn kinderen mij dus wel zo noemen, en ik het dan juist helemaal niet als afstandelijk ervaar.
ik denk dat dat een reactie op mij is: ik bedoelde niet dat je als volwassene je ouders niet kunt aanspreken met mama of papa, dat doe ik nl zelf ook. Ik zeg absoluut geen ma tegen mijn moeder nl . wat ik bedoelde is volwassenen die hun partner aanspreken met mama of moeder. dus dat ik tegen mijn man zou zeggen: vader/ papa, heb jij de hond al uitgelaten? het is mijn man, niet mijn vader. overigens hoor je bovenstaande gelukkig niet zo heel vaak meer, maar toen ik kind was nog wel. Gelukkig deden mijn ouders hier niet aan mee
Nutteloze bijvoeglijke naamwoorden: Lekker wijntje bij het eten. - je doet soms een vies wijntje bij het eten? Je kunt een mooie trui dragen op die broek. - een lelijke zou ik niet doen nee. Overdreven bijvoegelijke naamwoorden: prachtig ipv mooi Afschuwelijk ipv lelijk Of overdreven taalgebruik: Kapot gaan van de pijn. - Maar als je dan zegt dat ze een ambulance moeten bellen dan is dat overdreven. Uhu.. Taalfouten en zo heb ik niet heel veel moeite mee. Deels omdat het hypocriet zou zijn aangezien ik zelf ook veel fouten maak. En daarnaast weet degene blijkbaar niet dat ‘hij wilt’ niet juist is, dus logisch dan dat die fout keer op keer gemaakt wordt.
Ik ken dus iemand die aangeeft slecht in Nederlands te zijn en ze gaf ook als voorbeeld dat ze bovenstaande echt heel lastig vindt. Ik zal iemand er niet op aankijken, maar ik vind het toch wel lastig als ik het ergens lees
Mijn schoonfamilie heeft hier altijd een handje van. Alles bagatelliseren met "Komt wel goed" Ik heb echt een rothekel aan die uitspraak, want vaak is het gewoon niet zo.
Mijn man die 'zeuven' zegt. Er zit geen U in zeven! Dinnies. Mens je bent 40. Het zijn je vriendinnen. De oud klasgenoot die onder elke post zet #dankbaar. Enige vs enigste. partners die elkaar met papa en mama aanspreken als ze gewoon onderling in gesprek gaan. Mijn moeder vroeg dan aan mijn vader: wil pa ook een kopje koffie? En dan boos werd als ik zei: gaat lastig, opa ligt onder de grond
Hoezo huh? Lijkt me vrij duidelijk toch. Ik heb nooit ‘mama’ gezegd en ga daar nu met bijna 40 niet ineens mee starten
Oh en mijn kinderen mogen me echt niet (nu niet en nooit niet (dubbele ontkenning, ik weet het en pas deze stijlfout bewust toe om het te benadrukken) ‘Ma’ noemen. Dat vind ik echt iets verschrikkelijks. Mama of mam is mijn ‘titel’ en daar moeten ze het mee doen. Anders heb ik nog liever dat ze mijn voornaam zouden gebruiken dan ma
Oh ja dat vind ik ook echt verschrikkelijk en ben ik man al even lang duidelijk aan het maken dan we samen zijn dat ie mij zo nooit mag noemen
Oh ja en mijn man heeft het ooit 1x gewaagd mij als ‘moeders’ te betitelen. Iets wat bij zijn ouders gebeurt en ik zoiets idioots vind. Maar dat heen hem na 1x meteen afgeleerd. Mijn kinderen denken me te plagen door het af en toe te zeggen, maar dan negeer ik ze en krijgen ze echt niks van me gedaan