Ik weet niet of je het zelf doorhebt, maar jouw posts komen (op mij in ieder geval) best wel betuttelend, bagatelliserend en betweterig over. Je laat weinig ruimte over voor verschil in draagkracht en vult veel in vanuit je eigen perspectief. Ik vraag me af of TS daar wel mee geholpen is eerlijk gezegd. Ik begrijp je volledig TS. Wij hebben 3 jonge, pittige kinderen qua gedrag en zorg momenteel. Ik vind in de huidige situatie 3 dagen weg voor 1 van ons ook echt het maximaal haalbare. Meer trek ik nu even niet. En ik denk mijn man ook niet. Dat zal over 5 of 10 jaar vast weer anders zijn. En wat eerder ook gezegd werd: niemand kan bepalen of jij dit moet kunnen/willen. Als het voor jou niet haalbaar is, dan moet je man daar rekening mee houden. Ook al vindt heel ZP dat het wel haalbaar is. Daarnaast is het natuurlijk totaal anders of het noodgedwongen is door ziekenhuisopname, iets noodzakelijks voor werk of familiebezoek in het buitenland, of een zuipvakantie. Ik zou alles eerlijk bespreken met je man. Ik vind het ook klinken alsof het best wat dieper zit, de afkeer die je van (bepaalde gedragingen van) je man hebt. Sterkte!
Wauw: ‘betuttelend, bagatelliserend en betweterig’. En ‘weinig ruimte over laten voor het verschil in draagkracht’ en ‘veel invullen vanuit mijn eigen perspectief’? Ik kan niet anders dan constateren dat je een hoeveelheid oordelen over mij velt. Onnodig om het zo persoonlijk te willen maken. Ik zelf vind mijn berichten het tegenovergestelde van wat jij noemt. Wat ik niet doe is mee gaan in de aversie tegen haar man en vertellen wat als mijn vent zonder mij op vakantie wil dat ik hem niet zou moeten. Daarnaast ga ik niet mee in de demonisering van haar man (en diens vrienden) drinkgedrag. Daarentegen geef ik haar het advies om wat te doen aan de huwelijksproblemen die zij ervaart. Dat lijkt mij meer helpend dan TS te voeden in wat voor hork haar man wel niet zou zijn omdat hij tijd voor zichzelf nodig heeft. Het is belangrijk dat TS en haar man elkaar weer gaan vinden. Dáár heeft TS meer aan dat aan voeding vanuit dit topic van vrouwen waar ze niets mee te schaften heeft. Dat jij trouwens ‘pittige kinderen’ hebt en drie dagen het max haalbare op dit moment vind is totaal irrelevant voor TS. Wie weet is het enige pittige in het huis van TS wel een potje sambal dus jouw eigen draagkracht op TS haar verhaal te willen leggen lijkt mij zinloos.
Ik vind drinkgedrag wel iets om mensen op aan te spreken. Drank is een veel te genormaliseerd probleem. En voor mij zou dat dus echt een breekpunt zijn voor mijn relatie. Ja, ook als dat elke dag “maar” 2 glazen wijn/2 flesjes bier zijn. Ik weet namelijk maar al te goed hoe het er insluipt en mensen niet meer zonder kunnen, ook al roepen mensen zelf dat ze heus wel zonder kunnen. Meer mensen gezien die (een deel van) hun leven kapot hebben gemaakt met drank dan aan wat dan ook.
Binnen een relatie zou al het gedrag waar 1 van de 2 zich niet goed bij voelt moeten besproken worden. Overmatig drank gebruik is eentje die je als partner ook gewoon heel erg mag afkeuren en kritiek op hebben. Dat er gezinnen zijn waar alcohol en te veel alcohol allemaal genormaliseerd is, dat kan prima zijn. Je ziet dat al snel: ah het zal wel meevallen, ah het zijn maar 4 glazen , ah dat moet toch kunnen,....
Ik snap het wel, een gezin met 4 jonge kinderen en dan een man die 10 dagen op zuipvakantie gaat met vrienden en brak terugkomt. Ik zou er ook niet blij van worden. Mijn vriend gaat ook een paar keer per jaar een lang weekend weg met vrienden. Hij is nu ook op wintersport; woensdagochtend vertrokken en komt dan zondagavond weer thuis. Ik moet daarvoor vanalles regelen op werk; ik kan pas later beginnen dan normaal (hij brengt normaal de kinderen naar school want werkt veel vanuit huis) en heb een middag vrij moeten nemen om ze uit school te halen (normaal zijn vrije dag). Op dit moment zou ik niet blij worden als dat 10 dagen zou zijn, ook omdat ik dat op mijn werk niet kan maken. Als hij een alternatief zou regelen, en bij voorkeur ook dat de kinderen een nacht bij opa en oma logeren, dan zou het al anders zijn. Maar het wrange zit hem bij jullie ook in het feit dat jij ook wel eens weg wilt denk ik, en dat herken ik. Mijn vriendinnen gaan echt geen 10 dagen van huis weg, omdat ze ook allemaal een jong gezin hebben. Dus zelfs al zou ik het willen, dan nog gaat dat niet. Zelfs een (lang) weekend is al lastig. En om nu alleen op vakantie te gaan zie ik ook niet zo zitten. Los van het feit dat ik dan thuis kom en een week achterstallig huishoudelijk werk moet inhalen Dus ik gun het hem wel, en hij gunt het mij ook, maar ik word er toch een beetje jaloers van als hij (alweer) een lang weekend weg in onze agenda schrijft
Ik vel geen oordeel over jou als persoon, maar ik vertel alleen hoe de post die je hier plaatst op mij overkomt. En dat is dus best wel oordelend en bagatelliserend. En ik vermoed dat dat niet alleen bij mij zo was, gezien de likes. Maar je bent nogal stellig dus prima, ik ga er verder ook geen energie in steken om je te overtuigen. Jij vindt de posts van andere vrouwen niet bijdragen aan de situatie, ik die van jou niet. Je gaat alleen uit van dat TS het waarschijnlijk niet pittig heeft en dat het allemaal wel meevalt i.p.v. dat het misschien wel hartstikke tegenvalt. Dat bedoel ik met bagatelliseren. Ik deel mijn eigen ervaring om TS te laten weten dat ze niet ‘gek’ is dat ze moeite heeft met de situatie. Of in ieder geval niet de enige die gek is dan
Precies dit! Als mijn man (onverwacht) voor 10 dagen in het ziekenhuis belandt, weet ik dat mijn collega:s er alles aan zullen doen om er voor te zorgen dat ik het thuis allemaal rond kan breien. Bijv. dat ik later kan beginnen, eerder weg kan, of dat ze werk van mij overnemen. Zou mijn man op een 10-daagse vakantie gaan (wel of niet om te zuipen, dat terzijde), dan is het mijn eigen probleem. Hetzelfde geldt ook voor familie, buren en vrienden. In nood: kun je altijd bij ze terecht. Voor de fun: dan moet je het echt van te voren regelen.
Ik vind dit echt heel scheef. Hij kan wel een lang weekend weg en jij niet? puur omdat je bang bent al het huishoudelijk werk in te moeten halen? Daar kun je toch afspraken over maken met elkaar? Ik ben met mijn oudste 14 dagen op vakantie geweest terwijl mijn man voor de jongste twee zorgde van toen 4 en 6. Mijn man durft niet te vliegen en de oudste wilde graag een keer op vliegvakantie. ja, toen ik thuiskwam was er wat achterstallig huishoudelijk werk, maar mijn man had zijn best gedaan. En eerlijk? Ik kan me wel de vakantie herinneren die heerlijk was, maar niet dat het echt een vreselijke puinhoop was toen ik thuiskwam, terwijl mijn man echt niet poetserig is. Ik ben ook door operaties meerdere keren weken uit de running geweest, maar mijn man doet dan zijn best het huishouden draaiende te houden. Niet zoals ik dat doe, maar jammer dan.
Je moet de post nog eens goed lezen want dat schrijft ze niet. Ze zegt dat het met haar vriendinnen al lastig is om een lang weekend te plannen en dat dus ook nooit voorkomt. Dat herken ik volledig. Meer dan 1 nacht in een weekend is nog nooit gelukt.
Nee het is een beetje zoals bij jou; vriend doet wel zijn best maar het is niet zoals wanneer ik het doe. Dus dan is er toch een hoop extra werk te doen als ik weer thuis ben. Maar daar laat ik het niet voor hoor. En het komt wel eens voor dat ik een weekend weg ben, maar vaak is dat dan 1 nacht en op zondagmiddag alweer terug, vooral omdat de andere(n) waarmee ik weg ben dan alweer thuis willen/moeten zijn. En daar baal ik dan wel een beetje van.
Haar vriendinnen gaan geen tien dagen weg staat er. Maar dus ook geen weekend? En is er dan niet die leuke collega/moeder of tante die gezellig met je mee wilt? Ik vind dat vrouwen zichzelf in verhouding met mannen ernstig tekort doen. Ik hoor regelmatig dat zij niet weg kunnen terwijl hun man dat wel doet. Die storen zich er minder aan want hun vrouwen zijn thuis : die regelen dat wel. Maar oh oh oh: als ze zelf eens bij moeten springen!
Ja dat snap ik wel. Jammer is dat! heb je niet bijv je moeder een collega of je lievelingstante die een weekend weg wil?
Een vakantie weet je over het algemeen natuurlijk wel van te voren. En ik kan me bijna niet voorstellen dat mensen dan niet (ook) bereid zijn om een beetje te helpen indien nodig. Ik verwacht daar overigens wel hulp bij van degene die ‘weg gaat’. Dus toen mijn man op vakantie ging, verwachtte ik wel dat hij mee dacht in opvang voor de (nog jonge) hond op de dagen dat ik naar mijn werk moest. Helaas was het voor mij die dagen niet mogelijk om thuis te werken, anders had ik dat wel gedaan (ook voor de kinderen; op mijn werkdagen ga ik rond half 7 van huis en ben ook rond die tijd weer thuis).
@maartje84: TS vraagt expliciet of anderen op zo’n situatie zitten te wachten. Dan is het logisch dat mensen hun eigen mening erover geven, denk ik.
Dat herken ik wel. Ik heb een vriendinnengroepje (stom woord trouwens) met 4 vriendinnen en het is bijna onmogelijk om überhaupt af te spreken, laat staan een heel weekend. Het is wel al twee keer gelukt, maar lastig was het wel. Maar daarom ga ik gewoon ook alleen weg. Dat is anders qua beleving, maar minstens zo leuk, én super makkelijk in te plannen, aangezien ik het dan alleen met man af hoef te stemmen
Nee hoor, gewoon een vakantiehuisje in Nederland voor 2 (soms 4 personen). En dan ga ik net na de herstvakantie want dan zijn de huisjes goedkoper en net na de meivakantie (iets duurder dan in november, maar nog goed te doen). En dan kies ik een vakantiepark uit op wat er in de omgeving is. In de herfst ga ik dan weleens naar Drenthe, voor mooie herfstwandelingen in het bos. In mei naar Maastricht, om te shoppen en genoeg te doen in Zuid-Limburg of juist naar de kust n de hoop op mooi weer. En nu heb ik een huisje geboekt in Julianadorp, aan de kust. Ik vermaak me altijd echt prima. Ereader mee, usb stick met films/series (hoewel je soms prima kan streamen via de tv’s in die huisjes), muziekboxje mee, en dan kijk ik daar waar ik echt zin in heb. Wandelen, lunchen, shoppen, museum, uiteten,uitgebreid voor mezelf koken, etc. Kan het echt iedereen aanraden! Misschien ga ik ooit nog weleens vliegen, maar voor nu is dit genoeg, en ook prima te realiseren met bv werk en thuis. Ik neem mijn koffers gewoon mee naar mijn werk op vrijdag, en dan rij ik van daaruit naar mijn bestemming. En maandagochtend rij ik weer naar huis.
Iedere keer als ik u zie schrijven over uw nachtjes alleen dan denk ik JAAA ga ik ook doen. En dan scroll ik en denk ik : ah als ik 1 van de 3 kinderen meeneem hebben we wat tijd alleen en dat is ook gezellig. Resultaat er gaat altijd eentje mee . Van 3 drukke kinderen naar 1tje is natuurlijk ook wel al een enorme andere sfeer dus het is ook wel tot rust komen .
Ik vind 10 dagen echt niet heel veel ben regelmatig een maand alleen thuis dus misschien vind ik het daarom niet zoveel met kinderen de jongste was toen nog maar net 1 jaar Als ik het geregeld krijg met oppas en m’n werk dan is het prima ( dat regelt ie dan allemaal zelf ) Als ik weg wil is dat ook prima maar ik zou dat persoonlijk niet willen
Hahaha, nou dat is toch ook prima! Als het werkt dan werkt het. Mijn zus zou ook echt niet alleen kunnen zijn, dus die zou helemaal niet blij worden van een weekend helemaal alleen. Dan moet iemand het ook vooral niet doen. En nou moet ik zeggen dat ik laats al middelste dochter van 18 voor heb gesteld of ze mee wilde. Maar die vond dat maar gekkig. Ze zijn al zo gewend dat ik dan alleen ga.