Wat ik vooral lastig vind bij dat soort termen is wanneer dat iemand het écht heeft gewoon niet meer serieus genomen wordt. Als autist raak ik snel overprikkeld, maar het lijkt wel alsof iedereen tegenwoordig overprikkeld wordt waardoor "echte" overprikkeling niet echt meer serieus genomen wordt. Zelfde met narcisme; zowat iedere gescheiden vrouw heeft een narcistische ex tegenwoordig (en mannen doorgaans een borderline-ex ). Beetje lullig dan als iemand slachtoffer van een "echte" narcist is.
Niet alles gelezen maar wel al dingen die ik regelmatig zeg, zoals smikkelen, pittig, hoe dan en vervoegen met doen. Ik had me nooit gerealiseerd dat zoveel mensen smikkelen een irritant woord vinden. Ik vind het een fantastisch woord, en zo passend bij hoe kinderen kunnen genieten van eten. Vervoegen met doen is in het Brabants denk ik ook wel gebruikelijker...
Dat vind ik ook wel gek hoor. Dan vindt iemand boterham een raar woord en gaan ze het vervangen door een woord met een geheel andere betekenis. Sommige dingen zijn gewoon wat ze zijn. Een boterham is geen broodje en een broodje is zeker geen boterham. Je kan wel zeggen een snee(tje) brood of bammetje, maar broodje nee, dat is het toch echt niet.
Eensch!! Dat is allemaal idd best lullig. Maar zelfs als een vent een narcist is dan moet die vrouw nog steeds samenwerken met hem omdat het zijn van een narcist niet betekent dat zijn rechten als vader hem ontnomen moeten of mogen worden. De vraag zou moeten zijn hoe ‘Karen’ zich positief op haar eigen ouderschap gaat richten en uit de strijd zal blijven, los van wat die ‘verschrikkelijk narcistische ex’ allemaal uitvreet. Maar het is makkelijker om die eikels, ook zonder diagnose, allemaal te demoniseren als narcist, puur omdat de relatie niet gewerkt heeft. Het is daarbij makkelijker/ fijner/ beter te verdragen om de ander zijn persoonlijkheid de schuld te geven dan te kijken naar welk aandeel eigenlijk op het bordje van jezelf hoort te liggen
Wat ik trouwens waanzinnig irritant vind is dat mijn moeder 'kak' zegt als ze gewoon 'shit/verdorie/o nee' bedoelt
Ik ook! Wij gaan vanavond weer heerlijk smikkelen van ons weekendtoetje. Lekker eten dekt soms de lading niet Vervoegen met doen vind ik wel een verschrikking En ik ben geboren Brabantse, maar stevig opgevoed met abn en daar hoort ‘ik doe ff eten’ niet bij Ook als ik effe zei, dan hoorde ik mijn vader onmiddellijk zeggen ‘effen is vlak, egaal, jij bedoelt even’
Oh en pittig heeft gewoon meerdere betekenissen. Het betekent niet alleen dat eten scherp is. Net als dat ‘bank’ twee verschillende betekenissen heeft. Dus kiezen dat pittig maar op 1 manier gebruikt kan worden, mag natuurlijk, maar ‘pittige kinderen’ is gewoon correct Nederlands. En die gebruik ik dus ook schaamteloos uit de Dikke Van Dale: Betekenis 'Pittig': pit·tig (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord) 1 krachtig, energiek 2 (van zaken, eten) waar pit in zit; niet flauw 3 heftig: een pittig examen vrij moeilijk
Mijn jongste heeft het altijd over insmikkelen Geen idee hoe ze daar aan komt, maar haar Nederlands is wel vaker "bijzonder".
Ja, taaltechnisch mag het. Maar mijn jeuk zit in het oordeel zonder dat je weet wat iemand er precies mee bedoeld. Ik bedoel ook: “ik had een pittige bevalling” mijn inziens weinig betekenis heeft. “Mijn bevalling duurde 180 uren waarbij ik van voor naar achter en van links naar rechts volledig uitgescheurd ben en dat met 28 aambeien en met op het eind nog een spoedsectio”. Dat is iets wat vrijwel iedereen, los van draagkracht, als zwaar zal kunnen omschrijven. Maar hoe vaak wordt een bevalling of een kind wel niet als ‘pittig’ omschreven terwijl eigenlijk het niets meer zegt dan de beperkte draagkracht van de pittig gebruikende mens? Het onvermogen om een kind te geven wat hij nodig heeft wordt dan ook gelegd op het gedrag van het kind terwijl mogelijk de beperkte draagkracht het eigenlijke probleem is. Dát maakt mijn jeuk. PS ik geloof wel dat bepaalde kinderen objectief gezien zwaar in omgang zijn!!! Of dat een bevalling pijn doet: been there, done that. Heb gegild toen de hoofdjes stonden maar of dat een bevalling ‘pittig’ maakt? Het fikte in ieder geval flink op dat moment
Haha mijn vent zegt regelmatig ‘‘s avonds: “zullen we nog ff een smikkeltje nemen?” Mijn trek in een zak chips gaat dan bijna als sneeuw voor de zon weg
Het hoeft ook niks te zeggen over de draagkracht. Het gaat om iemands ervaring. Pittig is dan een bijvoeglijk naamwoord die een mening/ervaring weergeeft. Maar dat is zelfs zo als het ‘pittig eten’ betreft. Ik kan namelijk zo een lepel sambal in mijn mond schuiven, waar een ander huilend naar de kraan rent. Draagkracht is dan even niet relevant voor de ervaring. Dat is dan meer een soort waardeoordeel wat eraan gehangen moet worden, ofzo. Maar je mag het een jeukwoord vinden hoor, dat zegt dan gewoon iets over jouw draagkracht (geintje ). Ik geef alleen maar aan dat het het woord pittig an sich ook meerdere betekenisen heeft dan alleen ‘scherp eten’ en dat ander gebruik dus ook correct is. Anders dan bij boterham versus broodje. En ik heb trouwens zelf echt liever dat iemand zegt dat ze een pittige bevalling had dan dat ik alle details krijg over uitscheuren, uren, etc.
Ja dit idd. En ik denk dat als iemand zegt dat ze een pittige bevalling had, dat dit meer iets zegt over hoe zij het ervaren heeft. Niet of we met z'n allen er objectief gezien er over eens kunnen zijn dat de bevalling als "pittig" ervaren zou kunnen (mogen) worden
Waar ik ook totaal woest van word is als mensen tegen kinderen zeggen: 'Dit lust jij niet hè', als ze ze taart/ijs/chips aanbieden.
Een raar woord is het niet, heb ik ook niet gezegd. Verder zegt iedereen hier broodje, dus geen teleurstelling hier.
Hahaha echt de horror Overigens praat ik over mijn man tegen de kinderen wel in “papa” maar ik noem mijn man geen pa Mijn tante deed dat altijd ja. Vader … noemde ze haar man.
Ik heb dat een keer bij Zeeman gehad. Toen stond er een stel en zij zei: ‘en wat vindt papa ervan?’ En hij zei: ‘mama mag het beslissen.’ Ik keek nog rond of er een kind was maar dat was er niet. Ik vond dat toen zo gek. Was een stel van eind 20/begin 30. Als ik met C winkel, vraag ik hem bij zijn voornaam wat hij vindt. Als de kinderen er wel bijzijn, dan zeg ik weleens: ‘vraag ook even wat papa vindt’