Helemaal mee eens! Ook zoiets: Iemand in mijn omgeving runt een zorgboerderij voor kinderen met o.a. autisme en het syndroom van Down. Ze is hoogopgeleid op pedagogisch gebied. Maar zij spreekt constant over ‘auti’s en downies’. Ik vind dat zo respectloos klinken! En twijfel dan ook meteen aan haar overige pedagogische en communicatieve vaardigheden
Mensen die snel roepen 'dat is zo ocd/ik heb ocd' als ze een keer veel poetsen of iets netjes hebben gedaan ofzo. Ocd is echt heel veel meer dan netjes zijn.
Dingen die de oudste zegt: “Precies niks” “Kapot…stuk” “Ech zo” na elke zin.. “Beter” als start van vele zinnen “Hinderlijk” (“Dat vind ik echt zó hinderlijk”) En dan “zo” uitspreken als “so” Dat ze op mijn werk “hebben” en “zijn” door elkaar halen, ook in teksten! Als we dat nodig zijn, als je dat nodig bent..
Erg leuk topic dit. Ik heb al veel dingen hier voorbij zien komen waar m'n nekharen van overeind gaan staan, maar dit is mijn lijstje: Powervrouw of powermama In je kracht komen of in je kracht gaan staan Het mag er zijn (als het over emoties gaat) Doei doei Een bakkie doen Me ipv mijn Nice De regie pakken Mamahonger of huidhonger Een afspraak inschieten
De "nieuwe" afkortingen: esma, strava, wispo, gezellie, capu, heerlie de peerlie. Praat normaal, ik ben geen whatsapp en geen kleuter.
Maar ik vind dat dus wel heel erg leuk om te maken! En ik kijk veel filmpjes op TikTok daarover. Wel eens met het woord want niet fantastisch maar zou ook niet weten hoe dan wel.
Waar ik me vroeger aan ergerde: ‘ja ga ik zo heen’ Nee, dacht ik dan. Het is: ‘ik ga er zo heen’ En nu woon ik alweer tien jaar onder de rook van West Friesland en wat denk je? Ik zeg het zelf ook