Het maakt helemaal niet uit met welke gezinnen ik in mijn werk te maken heb gehad denk ik? Ik heb in m’n werk honderden pleeggezinnen begeleid in ruim 18 jaar dus je ‘uitleg’ klinkt bekend. In dit geval (en ik denk dat @Adje dat heel goed begrijpt), gaat het om háár verhaal. Daar richtte ik me op en niet op 1 of 30 pleeggezinnen en hoe het daar werkte en of er wel of niet ‘beloftes’ zijn gemaakt. Een discussie/vragen over mijn post hierover vind ik nogal gênant en onnodig denk je niet? Adje: wat mooi hoe het allemaal is gegaan op het laatst! En super dat je het deelt. Het ene pleeggezin is het andere niet. Ik voel me enigszins gezegend dat je jullie reis met ons wilde delen.
Wat mooi wat jij en je gezin allemaal voor je dochter gedaan hebben. Het zal vast even wennen zijn dat ze er straks niet meer is. Maar het is voor een goed doel. Een mooie toekomst voor jullie gezin en ook voor je dochter. Geniet van de laatste momenten samen.
Niks genant aan, waarom vind je dat? Dan had je je tweede zin prima weg kunnen laten toch? Als die er niet stond, had ik namelijk helemaal niet gereageerd
Wellicht is het hier niet de plek om te discussiëren over de interpretatie van een zin van een lid waar jij toch altijd al kritiek op hebt. Ook wel zo respectvol naar @Adje toe.
Dat is hoe jij het wil lezen. Je interpreteert die post heel anders dan de intentie was. Naar mijn idee enkel omdat het @Iertje betreft. Dit dus. Gebruik dit mooie topic nu niet hiervoor.
Eerlijk gezegd vond ik ook jouw laatste zin juist onnodig, niet de reacties daarop. Ik weet dat hier op het forum meer pleeggezinnen zitten en bij sommigen is het niet zo leuk beëindigd en die schoffeer je met die opmerking en daarom voel ik ook de behoefte om te reageren. Ik heb diep respect en bewondering voor pleeggezinnen. De kans dat het niet goed uitpakt en dat je met veel problemen te maken krijgt is namelijk best groot en toch beginnen ze eraan . Als je niet zelf een pleeggezin bent geweest kun je er denk ik gewoon niet over oordelen en weten hoe het is.
Dank weer voor al jullie meelevendheid en lieve woorden! Het is bizar hoeveel je kan meemaken in 1 wk, maar ook in 1 dag. Gisteren zijn we met zijn drieën op pad geweest naar Niagara Falls. Dat heb ik zomaar even meegepikt! En het was ook daarnaast gewoon leuk met zijn drieën om zo tijd door te brengen. Daarna naar een familiebijeenkomst. Zat ik daar als enige kaaskop tussen zo’n 30/40 Eritreeërs Maar was ook weer een fantastische ervaring. Dochter was meteen weer ‘thuis’ en ging chillen met naar nichten en neven. En ik werd ook hier zeer warm onthaalt. Dan werd ik steeds voorgesteld als ‘naam dochter’s mom, wat echt niemand gek vond. En kreeg ik veel complimenten en mooie woorden omdat ik voor dochter had gezorgd en haar had teruggebracht (niet nodig natuurlijk, maar hartverwarmend was het wel). Daarbij was er natuurlijk veel Eritrees eten, wat echt heerlijk was, lekker spicy. En ze hadden een traditioneel ritueel van koffie zetten, waarbij een speciaal kastje tevoorschijn kwam. Eén dame ging boven een draagbaar pitje een pannetje met bonen roosteren, van pistachekleur tot dark roast. En verder werd de koffie tot drie keer toe getrokken, uitgeschonken en aan iedereen uitgedeeld. Zo mooi om dit mee te maken. Dochter komt in een hele community terecht met eigen culturele gebruiken en tradities en het was mooi daar wat van mee te pikken. Ze zeggen ‘it takes a village’, nou dit was wel een village! Zo gaan we nog even met zijn drieën naar de Starbucks, omdat dochter dat graag wilde, dan onderweg naar het vliegveld nog even bij een zus van moeder langs en daarna reis ik weer naar huis. Ik ben nog steeds doodmoe, maar ik denk dat het voor mij wel echt fijner was om op deze manier afscheid te kunnen nemen. En voor mijn relatie met dochter eigenlijk ook wel.